အ
အခုဇြန္လ ၁၅ ရက္ေန႔မွာ က်ပ္ေငြတေသာင္းတန္ စတင္ထုတ္ေဝပါၿပီ။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အျမင့္ဆံုးရိွခဲ့တဲ့ ေငြစကၠဴဟာ ငါးေထာင္တန္ ေငြစကၠဴျဖစ္ပါ။ ၾသစေတးလွ်ႏုိင္ငံက စီးပြားေရးပညာရွင္လည္းျဖစ္ ျမန္မာႏုိင္ငံက အေၾကာင္းအရာေတြကို ဆက္တုိက္ ေလ့လာေနသူလည္း ျဖစ္တဲ့ ေဒါက္တာေရွာင္တာနဲရဲ့ အဆိုအရ တေသာင္းတန္ေငြစကၠဴ ထုတ္ေဝတဲ့အတြက္ ေငြေၾကးေဖာင္းပြလာမႈကို အတုိင္းအတာတခုအထိ ၾကံဳေတြ႔ႏုိင္ဖြယ္ရိွတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေငြေၾကး ေဖာင္းပြလာရင္ အက်ဳိးဆက္အျဖစ္ အားလံုးသိတဲ့အတုိင္း ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြ၊ ကားခေတြ၊ ဘာခညာခေတြ စသျဖင့္ ေစ်းတက္လာႏုိင္တာကို ဆက္တုိက္ရင္ဆုိင္ ရပါလိမ့္မယ္။ ေစ်းတက္လာရင္ ဆင္းရဲသားေတြသာ ခံေပေရာ့ဆိုတာ အားလံုးအသိပါ။
အခုကိုပဲ တေသာင္းတန္ထုတ္ေဝမယ္ဆိုတဲ့ တရားဝင္ေၾကညာခ်က္ေၾကာင့္ တခ်ဳိ႔တတ္ႏုိင္သူေတြက ဒီရက္ပုိင္းအတြင္း စားသံုးကုန္ေတြ ေစ်းမ်ားတက္လာမွာလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ္ခ်က္ေၾကာင့္ ဆန္၊ ဆီ၊ ဆား စတာေတြကို ႀကိဳတင္ ဝယ္ယူေန ၾကတယ္လို႔လည္း ၾကားေနရတယ္။ ဒါ့အျပင္ လက္ရိွျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ေျမေစ်း၊ အိမ္ေစ်း ႀကီးျမင့္ေနတာေတြလည္း ဆက္ၿပီး ေစ်းႀကီး ေနဦးမယ္လို႔ တြက္ခ်က္ၾကတယ္။ တေလာက ႏုိင္ငံျခားသားေတြ ျမန္မာႏုိင္ငံထဲ လိမ့္ဝင္လာပါတယ္။
အန္ဂ်ီအိုေတြ၊ စီးပြားေရးကုမၸဏီက လူေတြမ်ားပါတယ္။ အဲသည့္အခ်ိန္မွာ ေဒၚလာ ၈ဝ ေလာက္ပဲတန္တဲ့ ေဟာ္တယ္ခန္း ေတြကို ေဒၚလာ ၃ဝဝ ေလာက္ ေတာင္းကုန္တဲ့အထိ ေလာဘေတြ တက္ကုန္ပါတယ္။ ဒါ တေသာင္းတန္ မေပၚခင္မွာ ျဖစ္ခဲ့တာေနာ္။ တခ်ဳိ႔ ႏုိင္ငံျခား အန္ဂ်ီအိုေတြ ရံုးခန္းဖြင့္ဖို႔ အိမ္ေတြ၊ တုိက္ခန္းေတြ ငွားၾကပါတယ္။ အကြက္အကြင္းၾကတဲ့ ရပ္ကြက္ေတြမွာ ဝန္းက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ႏွစ္ထပ္တုိက္တလံုးကို တလငွားရမ္းခက ေဒၚလာ တေသာင္းႏွစ္ေထာင္တဲ့။ လန္ဒန္ၿမိဳ႔ လယ္ေခါင္က တုိက္ခန္းေတြ၊ အိမ္ေတြထက္ေတာင္ ေစ်းႀကီးေနေသးတယ္။ သို႔ေပမယ့္ ေပးႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ ကေတာ့ ေပးငွား ေနၾကတာပဲ။ သို႔ေသာ္လည္း ဆင္းရဲတဲ့ သာမန္ျပည္သူမ်ား အေနနဲ႔ကေတာ့ ငါးေထာင္တန္ ေငြစကၠဴကို ငါးရြက္ျပည့္ေအာင္ လက္ထဲမွာ မကိုင္ႏုိင္ရတဲ့အထဲ တေသာင္းတန္ေငြစကၠဴ ထြက္လာမယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥအေပၚ ဘယ္သူကမွ စိတ္ဝင္စားမႈ မရိွတာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ တေသာင္းတန္ ေငြစကၠဴဟာ ဆင္းရဲသား သာမန္ျပည္သူေတြနဲ႔ ပတ္သက္စရာ အေၾကာင္းမရိွ သလိုမ်ဳိး ျဖစ္ေနပါတယ္။ သူတို႔ဟာသူတို႔ ဘာတန္ႀကီးပဲ ထြက္ထြက္ ဒို႔လက္ထဲ ေရာက္မွာက ဘယ္ေတာ့ မွန္းမွ မသိဘဲ ဆိုတဲ့အျမင္မ်ဳိး လူမ်ားစုမွာ ရိွေနပါတယ္။ ဒီလိုအျမင္ရိွေနတာဟာ သူတို႔အတြက္ေတာ့ သဘာဝက်ပါတယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာလည္း ေန႔တဓူဝ သံုးစြဲေနရတဲ့ ကိစၥေတြမွာ ေငြစကၠဴ အေသးေတြျဖစ္တဲ့ ငါးဆယ္တန္၊ တရာတန္ေတြဟာ မရိွသေလာက္ ရွားပါးေနတာကလည္း အားလုံး အသိပဲျဖစ္ပါတယ္။ အေႂကြေစ့ေတြကို အသာထားဦး။ က်ပ္တန္၊ ငါးက်ပ္တန္၊ တဆယ္တန္ ေငြစကၠဴေတြကေတာ့ မျမင္ဖူးတာ ၾကာလွၿပီမို႔ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းလိုေတာင္ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။ ပစၥည္းတခုဝယ္လို႔ ငါးဆယ္၊ တရာ၊ ႏွစ္ရာ၊ သံုးရာ၊ ေလးရာ စသျဖင့္ ျပန္အမ္းရမယ့္ ကိစၥေတြမွာ အမ္းစရာ ေငြစကၠဴ အေသးေတြျဖစ္တဲ့ ငါးဆယ္တန္၊ ရာတန္ေတြ မလံုေလာက္လို႔၊ မရိွလို႔ ခ်ဳိခ်ဥ္ သၾကားလံုးအပါအဝင္ တျခား ပစၥည္းမ်ားနဲ႔ ျပန္အမ္းေနရတာ ႏွစ္ေပါင္းမနည္းေတာ့ဖူး။ သာမန္အားျဖင့္ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ တရာ၊ ႏွစ္ရာဆိုတဲ့ ေငြပမာဏ ဟာ ဒီေခတ္မွာ လက္ဖက္ရည္ တခြက္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္းဝယ္မရေတာ့ပါဖူး။ ဒါေၾကာင့္ မဆန္းဖူးလို႔ ထင္ရေပမယ့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ အထပ္ထပ္ ျဖစ္လာတဲ့ အခါမ်ဳိးမွာေတာ့ ျပန္တြက္ၾကည့္ရင္ ဆင္းရဲတဲ့ စားသံုးသူေတြဖက္မွာ နစ္နာေနတယ္ ဆိုတာ ျမင္ႏုိင္တယ္။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ အစိုးရအေနနဲ႔ ႏုိင္ငံသားျပည္သူေတြအၾကားမွာ လိုအပ္ေနတဲ့ ေငြစကၠဴအေသးေတြကို ဘာေၾကာင့္ ထပ္မံရိုက္ထုတ္ ျဖန္ခ်ီတာမ်ဳိး မလုပ္ဘဲ တေသာင္းတန္ေငြစကၠဴကို ရုိက္ထုတ္ရတာလဲဆိုတာ ေမးစရာ ျဖစ္လာတယ္။ တေသာင္း တန္ေငြစကၠဴ ရုိက္ႏိွပ္ထုတ္ေဝရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က သာမန္ဆင္းရဲသား ျပည္သူမ်ားအၾကား သံုးစြဲဖို႔ ရည္ရြယ္ တာမဟုတ္ဖူးလို႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ လြန္မယ္မထင္ပါ။ လုပ္ငန္းကုိင္ငန္း ႀကီးမားတဲ့ သူေတြအတြက္သာ အဆင္ေျပေစမယ့္ သေဘာမ်ဳိး သက္ေရာက္ေနတာကို ျမင္ရတယ္။ ဒါ့အျပင္ လက္ရိွအသံုးျပဳေနတဲ့ ေငြစကၠဴေတြထဲမွာ ငါးေထာင္တန္နဲ႔ တေထာင္တန္ ကလြဲလို႔ က်န္တဲ့ ေငြစကၠဴေတြဟာ ေဟာင္းႏြမ္း ညစ္ပတ္ စုတ္ၿပဲေနတာက မ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေငြစကၠဴ အေသးေတြကို တိတ္အၾကည္ေတြနဲ႔ကပ္ ဖာေထးၿပီး သံုးစြဲေနရ တာကလည္း ျပည္သူေတြအတြက္ မဆန္းေတာ့ပါ။ က်န္းမာေရး ရႈေထာင့္က ၾကည့္မယ္ဆိုရင္လည္း ညစ္ပတ္ ႏြမ္းဖတ္ေနတဲ့ ေငြစကၠဴေတြဟာ လူေတြအတြက္ ေရာဂါပိုးေတြ သယ္ေဆာင္ လာတယ္လို႔လည္း ကၽြမ္းက်င္သူ မ်ားက ေထာက္ျပထားတယ္။ အထူးသျဖင့္ အသဲကို ထိခုိက္ေစႏုိင္တဲ့ ေရာဂါပိုးေတြ၊ ဝမ္းေရာဂါကို ျဖစ္ေစမယ့္ ေရာဂါပုိး အေတာ္ မ်ားမ်ားကို ေငြစကၠဴ အေဟာင္းအျမင္းေတြေပၚမွာ ေတြ႔ရေလ့ရိွတယ္ ဆိုတာလည္း သိရတယ္။ အလြန္အကြ်ံဆင္းရဲေနတဲ့ ႏုိင္ငံမ်ားမွာေတာ့ ေငြစကၠဴအေသးေတြကို ျပန္ၿပီးအသစ္ထပ္မံ ထုတ္ေလ့မရိွတာကို ေတြ႔ရ တယ္။ ထုတ္ရင္လည္း ေလာက္ေလာက္ငွငွ ထုတ္ေဝတာမ်ဳိး မဟုတ္ျပန္ဖူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေငြစကၠဴ အႀကီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အေသးေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ စတာေတြကို ျပန္ၿပီးပံုႏိွပ္ရာမွာ အသံုးျပဳရတဲ့ စကၠဴ အေကာင္းစားနဲ႔ ပံုႏိွပ္ေဆးေတြဟာ ႏုိင္ငံျခားကေန ေစ်းႀကီးေပးၿပီး တင္သြင္းရတာေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ ႏုိင္ငံျခားကေန ေငြစကၠဴ ရုိက္ႏိွပ္ဖို႔အတြက္ ဘာေၾကာင့္ စကၠဴ အေကာင္းစားနဲ႔ ပံုႏိွပ္ေဆးေတြကို တင္သြင္းတာလဲ။ ေစ်းေပါတဲ့ စကၠဴ အမ်ဳိးအစားနဲ႔ ေစ်းေပါတဲ့ ပုံႏိွပ္ေဆးေတြကို အသံုးျပဳ မယ္ဆိုရင္ ေငြစကၠဴအတုေတြ မိႈလိုေပါက္လာမွာကို ကာကြယ္ဖို႔ အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ တခုေလာက္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ျပည္တြင္းေငြေၾကး လည္ပတ္မႈအတြင္းမွာ ေနာက္ထပ္ ေငြတသန္း ထပ္ၿပီး ထုတ္ေဝ ဖို႔ လိုတယ္ ဆိုပါစို႔။ ဒီလို အေျခအေနမ်ဳိးမွာ အစိုးရအေနနဲ႔ တရာတန္ေငြစကၠဴ အခ်ပ္ေရ တေသာင္း ရုိက္ႏိွပ္မယ့္အစား တေသာင္းတန္ ေငြစကၠဴ အခ်ပ္ေရ တရာကိုသာ ရိုက္ႏိွပ္ ထုတ္ေဝလုိက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စကၠဴဖိုး ေဆးဖိုးအေတာ္ေလး သက္သာသြားတာကို ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကို ေထာက္ရႈၿပီး ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ အလြန္အကြ်ံ ဆင္းရဲတဲ့ ႏုိင္ငံတခု ျဖစ္ေၾကာင္း ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရ အေနနဲ႔ သြယ္ဝုိက္ၿပီး ဝန္ခံလုိက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ အပါအဝင္ တျခားေသာ သဘာဝသယံဇာတ ပစၥည္းေတြကို ႏုိင္ငံတကာကို ေရာင္းျခေန တာ လူတုိင္းသိပါတယ္။ တႏွစ္တႏွစ္ သဘာဝ သယံဇာတေတြကို ေရာင္းခ်ရာကေန ရရိွတဲ့ ႏုိင္ငံျခားေငြေတြဟာ မနည္း လွဘူး။ ဒီေငြေတြထဲက တခ်ဳိ႔ကို ေငြစကၠဴ ပံုႏိွပ္ရုိက္ထုတ္ဖို႔အတြက္ လိုအပ္တဲ့ စကၠဴေတြ ပံုႏိွပ္ေဆးေတြ ႏုိင္ငံျခားကေန ဝယ္ယူတင္သြင္းရင္ ျဖစ္ႏုိင္တယ္လို႔ ေျပာလိုပါတယ္။ ျမန္မာအစိုးရ အေနနဲ႔ တုိင္းျပည္တျပည္မွာ အမ်ားျပည္သူမ်ား အတြင္း ေငြေၾကး လည္ပတ္စီးဆင္းတာ ေခ်ာေမြ႔ေစဖို႔အတြက္ တန္ဖိုးျမင့္တဲ ေငြစကၠဴ ႏွစ္မ်ဳိး သံုးမ်ဳိးေလာက္ ထုတ္ေဝရံုနဲ႔ မလံုေလာက္ဖူး အလုပ္မျဖစ္ဖူးဆိုတာ နားလည္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ေငြအေºကြေစ့မ်ား အပါအဝင္ တန္ဖိုး အဆင့္ဆင့္ရိွတဲ့ ေငြစကၠဴမ်ဳိးစံုကိုလည္း ထုတ္ေဝဖို႔ အထူးလိုအပ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံတို႔ ဥေရာပႏုိင္ငံေတြတို႔ကို နမူနာထား မေျပာလိုပါဖူး။ နီးနီးနားနားကိုပဲ ဥပမာေပး ေျပာရမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ အိမ္နီးခ်င္းတုိင္းျပည္ျဖစ္တဲ့ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ျပည္တြင္းေငြေၾကး လည္ပတ္စီးဆင္းဖို႔ ေငြအေႂကြေစ့မ်ား အပါ အဝင္ ႏွစ္ဆယ္တန္၊ ငါးဆယ္တန္၊ တရာတန္၊ ငါးရာတန္၊ တေထာင္တန္ ေငြစကၠဴမ်ားကိုလည္း လံုေလာက္ေအာင္ ရုိက္ႏိွပ္ထုတ္ေဝ ပါတယ္။ ဆယ္ဘတ္ေစ့၊ ငါးဘတ္ေစ့၊ ႏွစ္ဘတ္ေစ့၊ တဘတ္ေစ့နဲ႔ တဘတ္ေစ့ထက္ တန္ဖိုးနည္းတဲ့ အေႂကြေစ့ေတြကိုလည္း ထုတ္ေဝပါတယ္။ (ငါးဘတ္ေပးရင္ ျမန္မာျပည္ကလို အီၾကာေကြးအရွည္ တေခ်ာင္းဝယ္စား ႏုိင္ပါတယ္။ ငါးဘတ္ဟာ ျမန္မာက်ပ္ေငြ ၁၅ဝ ေလာက္နဲ႔ညီပါတယ္။ ငါးဘတ္တန္အေႂကြေစ့သာ မရိွရင္ ဘယ္လိုေရာင္းၿပီး ဘယ္လိုဝယ္စား ၾကမလဲ။ စကားခ်ပ္) ဒါေတြကို ထုိင္းႏုိင္ငံရဲ့ ဗဟိုဘဏ္ကေန စီစဥ္ကြပ္ကဲ ဆံုးျဖတ္ပါတယ္။ ထုိင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အပါအဝင္ အစိုးရဝန္ႀကီးမ်ား အေနနဲ႔ ဒီကိစၥမွာ ဘÀာေရးဆိုင္ရာ ကြ်မ္းက်င္သူမ်ား၊ စီးပြားေရးဆုိင္ရာ ကြ်မ္းက်င္သူမ်ားနဲ႔ တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးတာကလြဲလို႔ ေငြစကၠဴ ဘယ္ေလာက္တန္ပဲ ရုိက္ႏိွပ္ရမယ္လို႔ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ခြင့္ မရိွပါဖူး။ ဗဟိုဘဏ္က အာဏာပုိင္ေတြဟာ လြတ္လပ္စြာ ဆံုးျဖတ္ခြင့္ ရိွပါတယ္။ တခါ ေငြစကၠဴ အေဟာင္းအျမင္း မ်ားကိုလည္း ဘဏ္ေတြက ျပန္လည္သိမ္းဆည္ေပးၿပီး ဗဟိုဘဏ္ကို လႊဲပါတယ္။ ဗဟိုဘဏ္ကေန လက္ခံရရိွတဲ့ ေငြစကၠဴ အေဟာင္းေတြ အပေၚမွာ အမ်ဳိးအစားကိုလုိက္ၿပီး တန္ဖိုးအဆင့္ဆင့္ အလုိက္ ေငြစကၠဴအသစ္မ်ားကို ထပ္မံျဖန္႔ျဖဴးေပးပါတယ္။ စုတ္ၿပဲေဟာင္းႏြမ္းၿပီး တိတ္အၾကည္ေတြနဲ႔ ဖာေထး တားထဲ့ ေငြစကၠဴ အေသးစားေတြကို ထုိင္းလူထုအၾကားမွာ သံုးစြဲျခင္း မရိွပါ။ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ေငြအေႂကြေစ့ေတြ၊ ေငြစကၠဴအေသးစားေတြ (ႏွစ္ဆယ္တန္၊ ငါးဆယ္တန္၊ တရာတန္) လူထုအၾကား လည္ပတ္ စီးဆင္းေနတဲ့အတြက္ အေသးစားအလတ္စား လုပ္ငန္းေတြအပါအဝင္ လမ္းေပၚက တေန႔လုပ္တေန႔စား အထမ္း သည္ေတြ ေစ်းသည္ေတြ အတြက္ပါ စီးပြားေရးလုပ္ကိုင္ရာမွာ အဆင္ေျပၾကပါတယ္။ ျပန္အမ္းစရာ ေငြစကၠဴအေသးမရိွလို႔ ခ်ဳိခ်ဥ္ေတြ သၾကားလံုးေတြ၊ အေပါစားေဘာလ္ပင္ေတြ ျပန္အမ္းတယ္ဆိုတာ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ မရိွပါဖူး။ ႏုိင္ငံရဲ့ ေငြေၾကးလည္ပတ္မႈ အတုိင္းအတာအရ တန္ဖိုးျမင့္တဲ့ ေငြစကၠဴေတြ ထုတ္ေဝဖို႔လိုတာ မွန္သလို တန္ဖိုးေသးတဲ့၊ တန္ဖိုးနိမ့္တဲ့ ေငြစကၠဴ မ်ားလည္း လံုလံု ေလာက္ေလာက္ ျဖန္႔ခ်ီဖို႔လိုေၾကာင္း ေျပာလိုပါတယ္။ ေဇာ္မင္း ၁၅ ရက္၊ ဇြန္လ၊ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္
အန္ဂ်ီအိုေတြ၊ စီးပြားေရးကုမၸဏီက လူေတြမ်ားပါတယ္။ အဲသည့္အခ်ိန္မွာ ေဒၚလာ ၈ဝ ေလာက္ပဲတန္တဲ့ ေဟာ္တယ္ခန္း ေတြကို ေဒၚလာ ၃ဝဝ ေလာက္ ေတာင္းကုန္တဲ့အထိ ေလာဘေတြ တက္ကုန္ပါတယ္။ ဒါ တေသာင္းတန္ မေပၚခင္မွာ ျဖစ္ခဲ့တာေနာ္။ တခ်ဳိ႔ ႏုိင္ငံျခား အန္ဂ်ီအိုေတြ ရံုးခန္းဖြင့္ဖို႔ အိမ္ေတြ၊ တုိက္ခန္းေတြ ငွားၾကပါတယ္။ အကြက္အကြင္းၾကတဲ့ ရပ္ကြက္ေတြမွာ ဝန္းက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ႏွစ္ထပ္တုိက္တလံုးကို တလငွားရမ္းခက ေဒၚလာ တေသာင္းႏွစ္ေထာင္တဲ့။ လန္ဒန္ၿမိဳ႔ လယ္ေခါင္က တုိက္ခန္းေတြ၊ အိမ္ေတြထက္ေတာင္ ေစ်းႀကီးေနေသးတယ္။ သို႔ေပမယ့္ ေပးႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ ကေတာ့ ေပးငွား ေနၾကတာပဲ။ သို႔ေသာ္လည္း ဆင္းရဲတဲ့ သာမန္ျပည္သူမ်ား အေနနဲ႔ကေတာ့ ငါးေထာင္တန္ ေငြစကၠဴကို ငါးရြက္ျပည့္ေအာင္ လက္ထဲမွာ မကိုင္ႏုိင္ရတဲ့အထဲ တေသာင္းတန္ေငြစကၠဴ ထြက္လာမယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥအေပၚ ဘယ္သူကမွ စိတ္ဝင္စားမႈ မရိွတာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ တေသာင္းတန္ ေငြစကၠဴဟာ ဆင္းရဲသား သာမန္ျပည္သူေတြနဲ႔ ပတ္သက္စရာ အေၾကာင္းမရိွ သလိုမ်ဳိး ျဖစ္ေနပါတယ္။ သူတို႔ဟာသူတို႔ ဘာတန္ႀကီးပဲ ထြက္ထြက္ ဒို႔လက္ထဲ ေရာက္မွာက ဘယ္ေတာ့ မွန္းမွ မသိဘဲ ဆိုတဲ့အျမင္မ်ဳိး လူမ်ားစုမွာ ရိွေနပါတယ္။ ဒီလိုအျမင္ရိွေနတာဟာ သူတို႔အတြက္ေတာ့ သဘာဝက်ပါတယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာလည္း ေန႔တဓူဝ သံုးစြဲေနရတဲ့ ကိစၥေတြမွာ ေငြစကၠဴ အေသးေတြျဖစ္တဲ့ ငါးဆယ္တန္၊ တရာတန္ေတြဟာ မရိွသေလာက္ ရွားပါးေနတာကလည္း အားလုံး အသိပဲျဖစ္ပါတယ္။ အေႂကြေစ့ေတြကို အသာထားဦး။ က်ပ္တန္၊ ငါးက်ပ္တန္၊ တဆယ္တန္ ေငြစကၠဴေတြကေတာ့ မျမင္ဖူးတာ ၾကာလွၿပီမို႔ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းလိုေတာင္ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။ ပစၥည္းတခုဝယ္လို႔ ငါးဆယ္၊ တရာ၊ ႏွစ္ရာ၊ သံုးရာ၊ ေလးရာ စသျဖင့္ ျပန္အမ္းရမယ့္ ကိစၥေတြမွာ အမ္းစရာ ေငြစကၠဴ အေသးေတြျဖစ္တဲ့ ငါးဆယ္တန္၊ ရာတန္ေတြ မလံုေလာက္လို႔၊ မရိွလို႔ ခ်ဳိခ်ဥ္ သၾကားလံုးအပါအဝင္ တျခား ပစၥည္းမ်ားနဲ႔ ျပန္အမ္းေနရတာ ႏွစ္ေပါင္းမနည္းေတာ့ဖူး။ သာမန္အားျဖင့္ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ တရာ၊ ႏွစ္ရာဆိုတဲ့ ေငြပမာဏ ဟာ ဒီေခတ္မွာ လက္ဖက္ရည္ တခြက္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္းဝယ္မရေတာ့ပါဖူး။ ဒါေၾကာင့္ မဆန္းဖူးလို႔ ထင္ရေပမယ့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ အထပ္ထပ္ ျဖစ္လာတဲ့ အခါမ်ဳိးမွာေတာ့ ျပန္တြက္ၾကည့္ရင္ ဆင္းရဲတဲ့ စားသံုးသူေတြဖက္မွာ နစ္နာေနတယ္ ဆိုတာ ျမင္ႏုိင္တယ္။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ အစိုးရအေနနဲ႔ ႏုိင္ငံသားျပည္သူေတြအၾကားမွာ လိုအပ္ေနတဲ့ ေငြစကၠဴအေသးေတြကို ဘာေၾကာင့္ ထပ္မံရိုက္ထုတ္ ျဖန္ခ်ီတာမ်ဳိး မလုပ္ဘဲ တေသာင္းတန္ေငြစကၠဴကို ရုိက္ထုတ္ရတာလဲဆိုတာ ေမးစရာ ျဖစ္လာတယ္။ တေသာင္း တန္ေငြစကၠဴ ရုိက္ႏိွပ္ထုတ္ေဝရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က သာမန္ဆင္းရဲသား ျပည္သူမ်ားအၾကား သံုးစြဲဖို႔ ရည္ရြယ္ တာမဟုတ္ဖူးလို႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ လြန္မယ္မထင္ပါ။ လုပ္ငန္းကုိင္ငန္း ႀကီးမားတဲ့ သူေတြအတြက္သာ အဆင္ေျပေစမယ့္ သေဘာမ်ဳိး သက္ေရာက္ေနတာကို ျမင္ရတယ္။ ဒါ့အျပင္ လက္ရိွအသံုးျပဳေနတဲ့ ေငြစကၠဴေတြထဲမွာ ငါးေထာင္တန္နဲ႔ တေထာင္တန္ ကလြဲလို႔ က်န္တဲ့ ေငြစကၠဴေတြဟာ ေဟာင္းႏြမ္း ညစ္ပတ္ စုတ္ၿပဲေနတာက မ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေငြစကၠဴ အေသးေတြကို တိတ္အၾကည္ေတြနဲ႔ကပ္ ဖာေထးၿပီး သံုးစြဲေနရ တာကလည္း ျပည္သူေတြအတြက္ မဆန္းေတာ့ပါ။ က်န္းမာေရး ရႈေထာင့္က ၾကည့္မယ္ဆိုရင္လည္း ညစ္ပတ္ ႏြမ္းဖတ္ေနတဲ့ ေငြစကၠဴေတြဟာ လူေတြအတြက္ ေရာဂါပိုးေတြ သယ္ေဆာင္ လာတယ္လို႔လည္း ကၽြမ္းက်င္သူ မ်ားက ေထာက္ျပထားတယ္။ အထူးသျဖင့္ အသဲကို ထိခုိက္ေစႏုိင္တဲ့ ေရာဂါပိုးေတြ၊ ဝမ္းေရာဂါကို ျဖစ္ေစမယ့္ ေရာဂါပုိး အေတာ္ မ်ားမ်ားကို ေငြစကၠဴ အေဟာင္းအျမင္းေတြေပၚမွာ ေတြ႔ရေလ့ရိွတယ္ ဆိုတာလည္း သိရတယ္။ အလြန္အကြ်ံဆင္းရဲေနတဲ့ ႏုိင္ငံမ်ားမွာေတာ့ ေငြစကၠဴအေသးေတြကို ျပန္ၿပီးအသစ္ထပ္မံ ထုတ္ေလ့မရိွတာကို ေတြ႔ရ တယ္။ ထုတ္ရင္လည္း ေလာက္ေလာက္ငွငွ ထုတ္ေဝတာမ်ဳိး မဟုတ္ျပန္ဖူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေငြစကၠဴ အႀကီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အေသးေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ စတာေတြကို ျပန္ၿပီးပံုႏိွပ္ရာမွာ အသံုးျပဳရတဲ့ စကၠဴ အေကာင္းစားနဲ႔ ပံုႏိွပ္ေဆးေတြဟာ ႏုိင္ငံျခားကေန ေစ်းႀကီးေပးၿပီး တင္သြင္းရတာေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ ႏုိင္ငံျခားကေန ေငြစကၠဴ ရုိက္ႏိွပ္ဖို႔အတြက္ ဘာေၾကာင့္ စကၠဴ အေကာင္းစားနဲ႔ ပံုႏိွပ္ေဆးေတြကို တင္သြင္းတာလဲ။ ေစ်းေပါတဲ့ စကၠဴ အမ်ဳိးအစားနဲ႔ ေစ်းေပါတဲ့ ပုံႏိွပ္ေဆးေတြကို အသံုးျပဳ မယ္ဆိုရင္ ေငြစကၠဴအတုေတြ မိႈလိုေပါက္လာမွာကို ကာကြယ္ဖို႔ အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ တခုေလာက္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ျပည္တြင္းေငြေၾကး လည္ပတ္မႈအတြင္းမွာ ေနာက္ထပ္ ေငြတသန္း ထပ္ၿပီး ထုတ္ေဝ ဖို႔ လိုတယ္ ဆိုပါစို႔။ ဒီလို အေျခအေနမ်ဳိးမွာ အစိုးရအေနနဲ႔ တရာတန္ေငြစကၠဴ အခ်ပ္ေရ တေသာင္း ရုိက္ႏိွပ္မယ့္အစား တေသာင္းတန္ ေငြစကၠဴ အခ်ပ္ေရ တရာကိုသာ ရိုက္ႏိွပ္ ထုတ္ေဝလုိက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စကၠဴဖိုး ေဆးဖိုးအေတာ္ေလး သက္သာသြားတာကို ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကို ေထာက္ရႈၿပီး ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ အလြန္အကြ်ံ ဆင္းရဲတဲ့ ႏုိင္ငံတခု ျဖစ္ေၾကာင္း ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရ အေနနဲ႔ သြယ္ဝုိက္ၿပီး ဝန္ခံလုိက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ အပါအဝင္ တျခားေသာ သဘာဝသယံဇာတ ပစၥည္းေတြကို ႏုိင္ငံတကာကို ေရာင္းျခေန တာ လူတုိင္းသိပါတယ္။ တႏွစ္တႏွစ္ သဘာဝ သယံဇာတေတြကို ေရာင္းခ်ရာကေန ရရိွတဲ့ ႏုိင္ငံျခားေငြေတြဟာ မနည္း လွဘူး။ ဒီေငြေတြထဲက တခ်ဳိ႔ကို ေငြစကၠဴ ပံုႏိွပ္ရုိက္ထုတ္ဖို႔အတြက္ လိုအပ္တဲ့ စကၠဴေတြ ပံုႏိွပ္ေဆးေတြ ႏုိင္ငံျခားကေန ဝယ္ယူတင္သြင္းရင္ ျဖစ္ႏုိင္တယ္လို႔ ေျပာလိုပါတယ္။ ျမန္မာအစိုးရ အေနနဲ႔ တုိင္းျပည္တျပည္မွာ အမ်ားျပည္သူမ်ား အတြင္း ေငြေၾကး လည္ပတ္စီးဆင္းတာ ေခ်ာေမြ႔ေစဖို႔အတြက္ တန္ဖိုးျမင့္တဲ ေငြစကၠဴ ႏွစ္မ်ဳိး သံုးမ်ဳိးေလာက္ ထုတ္ေဝရံုနဲ႔ မလံုေလာက္ဖူး အလုပ္မျဖစ္ဖူးဆိုတာ နားလည္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ေငြအေºကြေစ့မ်ား အပါအဝင္ တန္ဖိုး အဆင့္ဆင့္ရိွတဲ့ ေငြစကၠဴမ်ဳိးစံုကိုလည္း ထုတ္ေဝဖို႔ အထူးလိုအပ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံတို႔ ဥေရာပႏုိင္ငံေတြတို႔ကို နမူနာထား မေျပာလိုပါဖူး။ နီးနီးနားနားကိုပဲ ဥပမာေပး ေျပာရမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ အိမ္နီးခ်င္းတုိင္းျပည္ျဖစ္တဲ့ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ျပည္တြင္းေငြေၾကး လည္ပတ္စီးဆင္းဖို႔ ေငြအေႂကြေစ့မ်ား အပါ အဝင္ ႏွစ္ဆယ္တန္၊ ငါးဆယ္တန္၊ တရာတန္၊ ငါးရာတန္၊ တေထာင္တန္ ေငြစကၠဴမ်ားကိုလည္း လံုေလာက္ေအာင္ ရုိက္ႏိွပ္ထုတ္ေဝ ပါတယ္။ ဆယ္ဘတ္ေစ့၊ ငါးဘတ္ေစ့၊ ႏွစ္ဘတ္ေစ့၊ တဘတ္ေစ့နဲ႔ တဘတ္ေစ့ထက္ တန္ဖိုးနည္းတဲ့ အေႂကြေစ့ေတြကိုလည္း ထုတ္ေဝပါတယ္။ (ငါးဘတ္ေပးရင္ ျမန္မာျပည္ကလို အီၾကာေကြးအရွည္ တေခ်ာင္းဝယ္စား ႏုိင္ပါတယ္။ ငါးဘတ္ဟာ ျမန္မာက်ပ္ေငြ ၁၅ဝ ေလာက္နဲ႔ညီပါတယ္။ ငါးဘတ္တန္အေႂကြေစ့သာ မရိွရင္ ဘယ္လိုေရာင္းၿပီး ဘယ္လိုဝယ္စား ၾကမလဲ။ စကားခ်ပ္) ဒါေတြကို ထုိင္းႏုိင္ငံရဲ့ ဗဟိုဘဏ္ကေန စီစဥ္ကြပ္ကဲ ဆံုးျဖတ္ပါတယ္။ ထုိင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အပါအဝင္ အစိုးရဝန္ႀကီးမ်ား အေနနဲ႔ ဒီကိစၥမွာ ဘÀာေရးဆိုင္ရာ ကြ်မ္းက်င္သူမ်ား၊ စီးပြားေရးဆုိင္ရာ ကြ်မ္းက်င္သူမ်ားနဲ႔ တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးတာကလြဲလို႔ ေငြစကၠဴ ဘယ္ေလာက္တန္ပဲ ရုိက္ႏိွပ္ရမယ္လို႔ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ခြင့္ မရိွပါဖူး။ ဗဟိုဘဏ္က အာဏာပုိင္ေတြဟာ လြတ္လပ္စြာ ဆံုးျဖတ္ခြင့္ ရိွပါတယ္။ တခါ ေငြစကၠဴ အေဟာင္းအျမင္း မ်ားကိုလည္း ဘဏ္ေတြက ျပန္လည္သိမ္းဆည္ေပးၿပီး ဗဟိုဘဏ္ကို လႊဲပါတယ္။ ဗဟိုဘဏ္ကေန လက္ခံရရိွတဲ့ ေငြစကၠဴ အေဟာင္းေတြ အပေၚမွာ အမ်ဳိးအစားကိုလုိက္ၿပီး တန္ဖိုးအဆင့္ဆင့္ အလုိက္ ေငြစကၠဴအသစ္မ်ားကို ထပ္မံျဖန္႔ျဖဴးေပးပါတယ္။ စုတ္ၿပဲေဟာင္းႏြမ္းၿပီး တိတ္အၾကည္ေတြနဲ႔ ဖာေထး တားထဲ့ ေငြစကၠဴ အေသးစားေတြကို ထုိင္းလူထုအၾကားမွာ သံုးစြဲျခင္း မရိွပါ။ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ေငြအေႂကြေစ့ေတြ၊ ေငြစကၠဴအေသးစားေတြ (ႏွစ္ဆယ္တန္၊ ငါးဆယ္တန္၊ တရာတန္) လူထုအၾကား လည္ပတ္ စီးဆင္းေနတဲ့အတြက္ အေသးစားအလတ္စား လုပ္ငန္းေတြအပါအဝင္ လမ္းေပၚက တေန႔လုပ္တေန႔စား အထမ္း သည္ေတြ ေစ်းသည္ေတြ အတြက္ပါ စီးပြားေရးလုပ္ကိုင္ရာမွာ အဆင္ေျပၾကပါတယ္။ ျပန္အမ္းစရာ ေငြစကၠဴအေသးမရိွလို႔ ခ်ဳိခ်ဥ္ေတြ သၾကားလံုးေတြ၊ အေပါစားေဘာလ္ပင္ေတြ ျပန္အမ္းတယ္ဆိုတာ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ မရိွပါဖူး။ ႏုိင္ငံရဲ့ ေငြေၾကးလည္ပတ္မႈ အတုိင္းအတာအရ တန္ဖိုးျမင့္တဲ့ ေငြစကၠဴေတြ ထုတ္ေဝဖို႔လိုတာ မွန္သလို တန္ဖိုးေသးတဲ့၊ တန္ဖိုးနိမ့္တဲ့ ေငြစကၠဴ မ်ားလည္း လံုလံု ေလာက္ေလာက္ ျဖန္႔ခ်ီဖို႔လိုေၾကာင္း ေျပာလိုပါတယ္။ ေဇာ္မင္း ၁၅ ရက္၊ ဇြန္လ၊ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္
No comments:
Post a Comment