ေရြးေကာက္ပြဲရိွတုိင္းလည္း

၁။
အခ်စ္ဟာ ရာဇဝတ္မႈအျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရသတဲ့။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ေမတၱာရိွလို႔ စံုမက္လို႔ ခ်စ္ၾကေပမဲ့ သေဘာမတူသူ ရိွရင္ အဲဒါ ဟာ ရာဇဝတ္မႈ ေျမာက္သတဲ့။ ရာဇဝတ္မႈ ေျမာက္တာမွ ေသဒဏ္အထိ အေပးခံရတဲ့ ရာဇဝတ္မႈ ျဖစ္ပါသတဲ့။ ဘယ္သင္းေတြ ဘယ္သူေတြက သေဘာမတူလို႔ အဲသလို ျဖစ္ၾကတာတံုး ဆိုၿပီးလည္း စဥ္းစားမိပါတယ္။

ပါကစၥတန္ႏုိင္ငံဟာ ေရြးေကာက္ပြဲရိွပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲကေန ေရြးခ်ယ္ခံရတဲ့ အမတ္မ်ားနဲ႔ ပါလီမန္ကို ဖြဲ႔စည္းပါတယ္။ အစိုးရအဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီနည္းနဲ႔ ေရြးခ်ယ္တဲ့ အစိုးရက တုိင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ပါတယ္။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ဒီမို ကေရစီ ႏုိင္ငံလို႔ တပုိင္းမွာ ဆိုႏုိင္ေပမဲ့ ဘာျဖစ္လို႔ လူတဦးခ်င္းရဲ့ လြတ္လပ္မႈကို အကာအကြယ္ မေပးႏုိင္ရတာလဲ။ ဒါဟာ အေရးႀကီးတဲ့ စဥ္းစားစရာ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။

ပါဗက္ခ်ခ်ားနဲ႔ သူရဲ့ဇနီး ဟူမာရာကမ္ဘိုတို႔ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးလေလာက္က ႏွစ္ဦးသေဘာတူ လက္ထပ္ထိမ္းျမား ခဲ့ၾက ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ႏွစ္ဦးဟာ မတူကြဲျပားတဲ့ မ်ဳိးႏြယ္စုက ေပါက္ဖြားလာသူမ်ား ျဖစ္ေနပါတယ္။ ပါကစၥတန္ ႏုိင္ငံ ေတာ နယ္ေတြမွာ မ်ဳိးႏြယ္အုပ္စုျခင္း မတူရင္ လက္ထပ္ဖို႔ အလြန္ခက္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ မိန္းကေလးဖက္က ပိုလို႔ အကဲဆတ္ ပါတယ္။ အုပ္စုတူျခင္းထဲက လူနဲ႔ လက္ထပ္မယ္ ဆိုရင္ေတာင္ မိသားစုရဲ့ ခြင့္ျပဳခ်က္ လိုအပ္ပါတယ္။ အကယ္၍ ခြင့္ျပဳခ်က္ သေဘာတူခ်က္ မရိွဘဲ လက္ထပ္မယ္ဆိုရင္ မိန္းကေလးဟာ မိသားစုနဲ႔ မ်ဳိးႏြယ္စုကို သစၥာ ေဖါက္တယ္၊ ဂုဏ္ဖ်က္တယ္လို႔ စြဲခ်က္အတင္ခံရပါတယ္။

အဲသည့္အတြက္ မိန္းကေလးအေနနဲ႔ ျပန္လည္ေပးဆပ္ရတာကေတာ့ ေသျခင္းတရားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မိန္းကေလးကို မိသားစု ဝင္ေတြက သတ္ျဖတ္ခြင့္ ရိွပါတယ္။ အဲသလို အသတ္ခံရလို႔ ေသဆံုးသြားမွ မိသားစုနဲ႔ မ်ဳိးႏြယ္စုရဲ့ ဂုဏ္ကို ျပန္လည္ ထိန္းသိမ္း ႏုိင္မယ္လို႔ အယူရိွပါတယ္။

အဲသလို အက်ဳိးဆက္မ်ားေၾကာင့္ ခ်ခ်ားနဲ႔ သူရဲ့ဇနီးသည္ ကမ္ဘိုတို႔ဟာ သူတို႔နယ္မွာ လက္ထပ္ၿပီးတာနဲ႔ ကရာခ်ိ ၿမိဳ႔ေတာ္ ကို ထြက္ေျပးလာၿပီး ရဲစခန္းတခုအတြင္းမွာ ခိုလံႈေနတာ ေလးလေက်ာ္သြားပါၿပီ။ ကရာခ်ိၿမိဳ႔ေတာ္မွာ ေရာက္ေနၿပီ ဆိုေပမဲ့ ဟိုကမိသားစုက လုိက္ၿပီးသူ႔ဇနီးကို သတ္မွာစိုးလို႔ အျပင္ကိုလည္း မသြားရဲ မလာရဲဘဲ ရဲစခန္း ထဲမွာပဲ ေနေနၾကရပါတယ္။ အဲသည့္ ရဲစခန္းထဲမွာလည္း မိသားစုဝင္ေတြ လက္စားေခ်မွာစိုးလို႔ သူတို႔လို တိမ္းေရွာင္ လာတဲ့ အျခားစံုတြဲ တတြဲလည္း ရိွေနပါေသးတယ္။

ပါကစၥတန္ႏုိင္ငံရဲ့ ေတာနယ္ေတြမွာ အထူးသျဖင့္ အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ မိသားစုဝင္ေတြက သေဘာမတူသူနဲ႔ လက္ထပ္မိလို႔ ကိုယ့္ရဲ့မိသားစုဝင္ေတြက ျပန္လည္သတ္ျဖတ္ျခင္းကို ခံၾကရပါတယ္။ အဲသလို သတ္ျဖတ္ျခင္းကို ဂုဏ္ျပဳသတ္ျဖတ္ျခင္း Honour killing လို႔ ေခၚတြင္ပါတယ္။

လူ႔အခြင့္အေရး အဖြဲ႔အစည္းမ်ားရဲ့ သုေတသနျပဳမႈအရ ပါကစၥတန္ႏုိင္ငံမွာ အဲသလို ဂုဏ္ျပဳသတ္ျဖတ္ျခင္း ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ ေအာက္မွာ ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ တႏွစ္မွာ အမ်ဳိးသမီး ၅ဝဝ ပတ္ဝန္းက်င္ အသတ္ခံေနရပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲက တက္လာတဲ့ အစိုးရကလည္း အဲတာကို ထိထိေရာက္ေရာက္ အကာအကြယ္ မေပးႏုိင္ပါဖူး။ ဒါ့အျပင္ အိမ္ေထာင္ရွင္ အမ်ဳိးသမီးေတြ ရင္ဆုိင္ရတာလည္း ရိွပါေသးတယ္။ အကယ္၍ အိမ္ေထာင္ရွင္ အမ်ဳိးသမီး တဦးဟာ အျခားအမ်ဳိးသား တဦးနဲ႔ ေဖာက္ျပား တယ္လို႔ သံသယရိွခဲ့ရင္၊ စြပ္စြဲခံခဲ့ရရင္ ခင္ပြန္းသည္က သူ႔ရဲ႔ဇနီးသည္ကို အျပစ္ေပးခြင့္ရိွေနပါတယ္။ ဘယ္လို အျပစ္ေပး တာတုန္းဆိုေတာ့ ေဖာက္ျပားတယ္လို႔ အစြပ္စြဲခံရတဲ့ ဇနီးသည္ရဲ ့နားရြက္ေတြကို ျဖတ္ပါတယ္။ ပါးစပ္ကို အကြင္းလိုက္ လီွးထုတ္ပါတယ္။ ပိုကံဆိုးတဲ့ အမ်ဳိးသမီး ေတြကေတာ့ မ်က္လံုးပါ ေဖာက္ထုတ္ျခင္း ခံရပါတယ္။ အဲသလို အျပစ္ေပးခံရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးအေရအတြက္ဟာ တႏွစ္မွာ အေယာက္ ၅ဝ နဲ႔ ၁ဝဝ အၾကားမွာ ရိွေနေၾကာင္းလည္း သိရပါ တယ္။

ပါကစၥတန္ႏုိင္ငံရဲ့ ဒီမိုကေရစီလည္း ဒီလိုအျဖစ္မ်ဳိးေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ တားျမစ္ႏုိင္စြမ္း မရိွေသးပါဖူး။ ဒီေနရာမွာ ေတြ႔ရတာကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲရိွရံု၊ ပါလီမန္ရိွရံုနဲ႔ေတာ့ လူေတြကို အကာကြယ္ မေပးႏုိင္ေသးဖူး ဆိုတာပါဘဲ။

၂။ မကၠဆီကိုႏုိင္ငံဟာ မူးယစ္ေဆးဝါး ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကားမႈ အလြန္ထြန္းကားတဲ့ ႏုိင္ငံျဖစ္ပါတယ္။ မူးယစ္ေဆးဝါး ဂိုဏ္းေတြကလည္း မိႈလိုေပါက္ေနပါတယ္။ ဆင္းရဲသားေတြ အထဲမွာ အလုပ္လက္မဲ့ႏႈန္းက မ်ားလြန္းတဲ့အတြက္ ဆင္းရဲသား လူငယ္ေတြဟာ ေငြရလြယ္တဲ့ ဂိုဏ္းေတြထဲမွာ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ၾကပါတယ္။ ဂိုဏ္းအခ်င္းခ်င္း ေစ်းကြက္လုၾကလို႔ အျပန္ အလွန္ သတ္ျဖတ္မႈေတြကလည္း ေအာတုိက္လို႔ ေနပါတယ္။

ဆန္တီေရဂို မီဇာ ဆိုတဲ့ လူဟာ Drug cartel လို႔ေခၚတဲ့ မူးယစ္ေဆးဂိုဏ္း တခုအတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးသူ ျဖစ္ပါတယ္။ သူလုပ္ရတဲ့ အလုပ္ကေတာ့ သူတို႔ဂိုဏ္းဝင္ေတြက သတ္ျဖတ္ၿပီးသား ၿပိဳင္ဖက္ဂိုဏ္းက အေလာင္းေတြကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ ေပးရတဲ့ အလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္အတြင္း သူေဖ်ာက္ဖ်က္ ေပးခဲ့ရတဲ့ အေလာင္းေပါင္း ၃ဝဝ ေက်ာ္ ရိွတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သူရဲ့လခက တပတ္ကို ေဒၚလာ ၆ဝဝ ျဖစ္ပါတယ္။ လုပ္တဲ့ နည္းကေတာ့ လူေသအေလာင္းကို သံစည္ပုိင္း ထဲမွာထည့္ၿပီး အက္စစ္ေလာင္းလုိက္ပါတယ္။ က်န္တဲ့ အရိုးအရင္း ေတြကိုေတာ့ ေျမႀကီးထဲမွာ ျမဳပ္လုိက္ပါတယ္။ ဆန္တီေရဂုိ မီဇာကို အခု ဇန္နဝါရီလ အတြင္းမွာ အစိုးရရဲ့ မူးယစ္ေဆးဝါး နိမ္နင္းေရး တပ္ေတြက ဖမ္းမိခဲ့ပါတယ္။

မကၠဆီကို ႏုိင္ငံအစိုးရဟာလည္း ေရြးေကာက္ပြဲကေန တက္လာတဲ့ အစိုးရျဖစ္ပါတယ္။ လူေတြက မဲေပးလို႔ ျဖစ္လာရတဲ့ အစိုးရဆိုေပမဲ့ မူးယစ္ေဆးဝါး ျပႆနာကို ေလ်ာ့ပါးေအာင္ မႏွိမ္နင္းႏုိင္တဲ့ အျပင္ လူသတ္မႈေတြကိုလည္း တားဆီးႏုိင္စြမ္း မရိွပါ။ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ အလြန္အမင္း ႀကီးမားၿပီး အစိုးရ အရာရိွမ်ား ကုိယ္တုိင္ အဆိုပါကိစၥမ်ားမွာ ပါေနလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲတာေၾကာင့္ သမတျဖစ္သူ ဖိလစ္ပီ ကာလ္ဒဲရြန္ အေနနဲ႔ ႀကီးမားတဲ့ စိန္ေခၚမႈမ်ားကို ရင္ဆုိင္ေနရပါတယ္။

၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္အတြင္းမွာ မူးယစ္ေဆးဝါး ေရာင္းဝယ္ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈေၾကာင့္ သတ္ျဖတ္ခံရတဲ့ အေရအတြက္ဟာ (၅, ၇ဝဝ) ငါးေထာင္နဲ႔ခုနစ္ရာေက်ာ္ ရိွခဲ့ပါတယ္။ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္က သတ္ျဖတ္ခံရတဲ့ အေရအတြက္ထက္ ထက္ဝက္ေက်ာ္ ျမင့္တက္ လာတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ အသတ္ခံခဲ့ရတဲ့ သူမ်ားဟာ မူးယစ္ေဆး ဂိုဏ္းသားေတြ ဆိုေပမဲ့ တကယ္တန္း မွာေတာ့ သူတို႔ေတြဟာ ဆင္းရဲသား လူတန္းစားေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈေၾကာင့္ အလုပ္မရိွရာကေန ရရာအလုပ္ကို ရွာေဖြရင္း မူးယစ္ဂိုဏ္းသားေတြ ျဖစ္လာၾကတာပါ။

၃။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာလည္း ၂ဝ၁ဝ မွာ စစ္အစိုးရက ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္မယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ ဆိုေတာ့ ျပည္သူေတြ မဲထည့္ရဦးမွာပါ။ စစ္တပ္ႀကီးစိုးေရးအတြက္ ေရးထားတဲ့ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒအရ လုပ္မဲ့ ေရြးေကာက္ဆိုေတာ့ ေပၚေပါက္လာမဲ့ ပါလီမန္နဲ႔ အစိုးရဟာ ျပည္သူေတြေကာင္းက်ဳိး အတြက္ ဘာမ်ားထူးျခား၍ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ လုပ္ႏုိင္မလဲ။ ေရွ႔ကိုလွမ္းၾကည့္ေတာလည္း အေမွာင္ထုကလြဲ၍ ဘာမွမျမင္ရပါ။

ထို႔အတြက္ လူေတြကို လူ႔အခြင့္အေရးအရ အကာအကြယ္ ေပးဖို႔လည္း စိတ္ကူးေတာင္ ရိွမည္မဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာ ပါတယ္။ စစ္တပ္ဗိုလ္က်စိုးမိုးေရး ဆက္ရိွေနပါဦးမယ္။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ ေလ်ာ့က်သြားဖို႔လည္း လမ္းမျမင္၊ လာဘ္လာဘ ျခစားမႈမ်ား ပို၍ ျမင့္မားလာပါလိမ့္မယ္။ ေထာင္ထဲမွာလည္း အစိုးရကို ေဝဖန္သူမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ ေနပါဦးမယ္။

ေဇာ္မင္း (လူ႔ေဘာင္သစ္)
၂၅ ရက္ ဇန္နဝါရီလ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္