လူဦးေရေလွ်ာ့ပါးလာျခင္းႏွင့္ ခ်င္းျပည္နယ္ အနာဂတ္

ခ်င္း
ျပည္နယ္ဟု လူသိမ်ားထင္ရွားေသာ ခ်င္းအမ်ဳိးသားတို႔၏ ေတာင္တန္းေဒသသည္ အိႏိၵယႏွင့္ နယ္နမိတ္ခ်င္း ထိစပ္ ေနသည္။ မတ္လဆန္းကာလတြင္ ျမန္မာျပည္အလယ္ပုိင္းေဒသသည္ ျပင္းထန္ေသာ အပူရိွန္၏ ဖိစီးမႈေအာက္တြင္ က် ေရာက္ေနေသာ္လည္း ခ်င္းေတာင္တန္းကား ေအးျမလတ္ဆတ္လွ်က္။ ႏွင္းေဆာင္းေနဆဲျဖစ္ေသာ ကေနဒီႏွင့္ ၀ိတိုရိယ ေတာင္ထိပ္တို႔ကိုပင္ ရံဖန္ရံခါ ေတြ႔ျမင္ရေသးသည္။ သဘာ၀အတုိင္း ျဖစ္တည္လာခဲ့ေသာ အသဲပံုသ႑န္ ရိဒ္ေရအုိင္ သည္လည္း ျပာလဲ့လဲ့ႏွင့္ ရင္သပ္ရႈေမာဖြယ္။ အေရာင္အေသြး စံုလင္လွေသာ ေတာပန္းေတာင္ပန္းတို႔သည္လည္း ေနရာအႏွံ႔။ ခ်င္းအမ်ဳိးသားတို႔၏ သေကၤတျဖစ္ေသာ ေအာက္ခ်င္းငွက္ အပါ၀င္ ငွက္အမ်ဳိးေပါင္းမ်ားစြာတို႔ မီွတင္းေနထုိင္ ရာ အရပ္လည္း ျဖစ္သည္။ အေနာက္ႏုိင္ငံ ငွက္ၾကည့္အသင္းမ်ား၏ စာရင္းထဲတြင္ သဘာ၀ငွက္မ်ဳိးစံု အေတာ္မ်ားမ်ား က်န္ရိွေနေသးေသာ ေဒသတခုအျဖစ္ ထင္ရွားသည္။

ခ်င္းျပည္နယ္တြင္ လူဦးေရဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ ဆိုတာ မည္သူမွ အတိအက် မသိ။ အစိုးရ၏ သန္းေခါင္စာရင္း ဆိုသည္ကလည္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက စာရင္းသာ ျဖစ္သည္။ သုေတသနလုပ္သူ အခ်ဳိ႕အဆိုအရ ခ်င္းျပည္နယ္ တြင္လူဦးေရ ငါးသိန္းခန္႔ ေနထိုင္သည္ဟု ခန္႔မွန္းထားသည္။ ခ်င္းအမ်ဳိးသား အမ်ားစုတို႔သည္ ခရစ္ယန္ဘာသာ ကိုးကြယ္သူမ်ား ျဖစ္သည္။

၁၉၈၈ ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈႀကီး ေနာက္ပုိင္း ဘာသာေရး ဖိႏိွပ္မႈ အပါအ၀င္ အျခားေသာ ဖိႏိွပ္မႈမ်ား၊ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖါက္မႈမ်ား၏ အက်ဳိးဆက္မ်ားေၾကာင့္ ခ်င္းအမ်ဳိးသားမ်ား ခ်င္းေတာင္တန္းကို တစတစ စြန္႔ခါြ ထြက္ေျပးေနၾကရသည္။ ထို႔အျပင္ ခ်င္းျပည္နယ္အတြင္း စီးပြားေရး တိုးတက္ ဖြ႔ံၿဖိဳးလာျခင္း မရိွဘဲ ပိုမို ဆုတ္ယုတ္လာသည္ ကလည္း ခ်င္းအမ်ဳိးသားတို႔ ခ်င္းေတာင္တန္းကို စြန္႔ခြာရသည့္ ေနာက္ထပ္ အေၾကာင္းအရင္း ျဖစ္သည္။

ခ်င္းျပည္နယ္ႏွင့္ ကပ္လွ်က္ တည္ရိွေသာ အိႏိၵယႏုိင္ငံ၏ မီဇိုရမ္းျပည္နယ္ထဲတြင္ ခ်င္းအမ်ဳိးသား (၅၀, ၀၀၀) ခန္႔ ေရာက္ရိွေနၿပီး ရရာအလုပ္မ်ား လုပ္ကိုင္ကာ အသက္ေမြးေနရသည္ဟုလည္း ၾကားေနရသည္။ မေလးရွားႏုိင္ငံတြင္ တရားမ၀င္ အလုပ္သမားမ်ားအျဖစ္ ေရာက္ရိွေနေသာ ခ်င္းအမ်ဳိးသားမ်ား အေရအတြက္သည္ (၂၀, ၀၀၀) ေက်ာ္ ရိွသည္ဟုလည္း သိရသည္။ ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္လည္း အေတာ္မ်ားမ်ား ရိွေနသည္။ အေမရိကန္၊ ကေနဒါ၊ ၾသစေတးလ်အပါ အ၀င္ ဥေရာပႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ႏုိင္ငံေရးခိုလံႈခြင့္ ရရိွ၍ ေနထုိင္ေနသည့္ ခ်င္းအမ်ဳိးသားတို႔ လူဦးေရကလည္း မနည္း။ ထို႔အျပင္ ခ်င္းျပည္နယ္မွ ထြက္ခြါ၍ ျပည္တြင္း ၿမိဳ႕ရြာအသီးသီးသို႔ သြားေရာက္ ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ ေနရသည့္ လူဦးေရကိုလည္း ထည့္တြက္ဖို႔လိုေသးသည္။ ျခံဳ၍ တြက္ခ်က္ရပါက ခ်င္းျပည္နယ္အတြင္း မူလရိွခဲ့ေသာ လူဦးေရ ငါးသိန္းခန္႔တြင္ အနည္းဆံုး လူတသိန္းခြဲခန္႔သည္ ခ်င္းျပည္နယ္၏ ျပင္ပသို႔ ေရာက္ရိွေနသည္ဟု ဆိုရပါမည္။ လူဦးေရ၏ သံုးပံုတပံုနီးပါး ေလွ်ာ့က်သြားျခင္း ျဖစ္သည္။

ခ်င္းျပည္နယ္ ျပင္ပသို႔ ေရာက္ရိွေနေသာ လူအမ်ားစုသည္ အရြယ္ေကာင္း လူငယ္၊ လူလတ္မ်ား ျဖစ္သည္။ ထိုအထဲတြင္ ပညာတတ္မ်ားလည္း ပါ၀င္ေနသည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ လူငယ္မ်ား ဆက္လက္ထြက္ခြါ သြားေနပါက ခ်င္းျပည္နယ္၏ အနာဂတ္ ကံၾကမၼာကို ခ်င္းအမ်ဳိးသားတို႔ ကိုယ္တုိင္ဖန္တီးဖို႔ ဆိုတာ ေနာင္တြင္ ခက္ခဲလာႏုိင္သည္။ လူဦးေရနည္းေသာ လူမ်ဳိးတမ်ဳိးအတြင္း အားေကာင္းေမာင္းသန္ လူငယ္မ်ား မိမိေဒသမွ အစုလိုက္ အျပံဳလုိက္ စြန္႔ခြြါ ေနျခင္းသည္ ထိုေဒသ၏ လုပ္သားအင္အားစု ဆံုးရံႈးေနရျခင္းဟုလည္း ဆိုႏုိင္သလို တဖက္တြင္လည္း ေၾကာက္ခမန္းလိလိ လူဦးေရ ေလွ်ာ့ပါးေနျခင္းဟု ဆိုႏုိင္သည္။

တခ်ိန္က ခ်င္းေတာင္ ပန္းသီး၊ လိေမၼာ္သီးတို႔သည္ နာမည္ႀကီးခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ လိုအပ္ေသာ နည္းပညာ၊ ေငြေၾကး အရင္းအႏွီးတို႔ မရိွခဲ့။ ေစ်းကြက္လည္း မရွာႏုိင္ခဲ့။ သစ္သီး စိုက္ပ်ဳိးေရးကို စီးပြားျဖစ္ မလုပ္ႏုိင္ခဲ့။ ဆင္းရဲရသည့္အထဲ လူ႔အခြင့္ေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈမ်ားကို ဆက္တုိက္ခံလာရသည့္အတြက္ ပိုမို ဆိုး၀ါးလာခဲ့သည္။ အခု ျမန္မာျပည္တြင္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး က်င့္သံုးေနၿပီဟု စစ္အစိုးရက ေႂကြးေၾကာ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ ခ်င္းေတာင္တန္းအတြက္ကား ဘာေစ်းကြက္မွ မရိွ။ ဆင္းရဲေနျမဲသာ။

လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္အနည္းငယ္က စစ္အစိုးရမွ လက္ဖက္ႏွင့္ ေကာ္ဖီစုိက္ခင္းမ်ား ခ်င္းေတာင္တြင္ စတင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ေဒသခံမ်ား အဆိုအရ တုိင္းမႉးႏွင့္ ၀န္ႀကီးမ်ား၊ လူႀကီးမ်ား လာပါက အျပေကာင္းေအာင္ လမ္းေဘးတြင္ စုိက္ခုိင္းသည့္ သေဘာထက္ မပိုေၾကာင္း သိရသည္။ ခ်င္းေတာင္တန္းတြင္ ပန္းသီး၊ လိေမၼာ္သီးမ်ား စုိက္ပ်ဳိး ထုတ္လုပ္ႏုိင္သည့္ အလားအလာေကာင္းမ်ား ရိွသည္။ သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္မ်ား အဆင့္မီွ ထုတ္လုပ္ႏုိင္သည္။ ျပည္တြင္း ေစ်းကြက္၊ ေဒသတြင္း ေစ်းကြက္မ်ားအတြင္း တြင္က်ယ္လာေအာင္ လုပ္ဖို႔က အစိုးရမွာ ပိုလို႔ တာ၀န္ရိွသည္။ ကခ်င္ျပည္နယ္ႏွင့္ ရွမ္းျပည္တို႔သည္လည္း သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္ ထုတ္လုပ္ဖို႔ အလားအလာ ရိွေသာ ေဒသမ်ားျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဘာမွ် တိုးတက္မလာ။

ထုိင္းႏုိင္ငံ၏ သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္ ေစ်းကြက္သည္ မေသး။ ဥေရာပႏွင့္ အေမရိကန္ ေစ်းကြက္မ်ားကို မထိုးေဖါက္ ႏုိင္ေသးေသာ္လည္း အာရွႏွင့္အေရွ႔အလယ္ပုိင္း ႏုိင္ငံေပါင္း (၂၀) သို႔ ေရာင္းခ်ေနသည္။ ထိုအထဲတြင္ ဂ်ပန္၊ ေဟာင္ေကာင္၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ ယူေအအီးႏွင္႔ ကူ၀ိတ္ႏုိင္ငံတို႔သည္ ထုိင္းသစ္သီး ေဖ်ာ္ရည္မ်ားအတြက္ အမာခံေစ်းကြက္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ထို႔အျပင္ တႏွစ္လွ်င္ ေစ်းကြက္အသစ္ အနည္းဆံုး ငါးႏုိင္ငံတိုးလာေစရန္လည္း စတင္ ေဆာင္ရြက္ေနသည္။ ျပည္တြင္း သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္ ေစ်းကြက္တခု အတြင္းမွာပင္ လည္ပတ္ေနေသာ ေငြပမာဏသည္ ၂၀၀၅-၂၀၀၆ စာရင္းမ်ား အရ ၃. ၆ ဘီလီယံဘတ္ တန္ဖိုးရိွသည္။

ပန္းသီးႏွင့္ သစ္ေတာ္သီး စုိက္ပ်ဳိးရန္ ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ေအးျမေသာ ရာသီဥတုရိွသည့္ေဒသ နည္းပါးသည္။ ထို႔အတြက္ ထိုသစ္သီး အမ်ားစုကို တရုတ္ျပည္မွ တင္သြင္းကာ ေဖ်ာ္ရည္ျပဳလုပ္ရသည္။

နယ္စပ္ေဒသမ်ားႏွင့္ တုိင္းရင္းသားတို႔ ေဒသမ်ား တိုးတက္ဖြ႔ံၿဖိဳးေအာင္ အစိုးရက လုပ္ေနသည္ဟု ဆိုသည္။ ကိုင္း ....ဘာ လုပ္ေနၾကသနည္း။ ေပၚတာဆြဲ၊ လုပ္အားေပးေခၚ၊ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္ ဒါေတြပဲ ၾကားေနရသည္။ ခ်င္းေတာင္တန္း တြင္ စစ္အစိုးရကို သဲသဲမဲမဲ ခံတုိက္ေနသည့္ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းဆိုတာလည္း မရိွ။ တုိင္းျပည္ကို နစ္နာေစရန္ လည္း ခ်င္းအမ်ဳိးသားတို႔ ဘာမွ မျပဳလုပ္ခဲ့။ ဘာေၾကာင့္လူေတြကို အေၾကာင္းမဲ့ ႏိွပ္စက္ေနသနည္း။

အကယ္၍ တေန႔တြင္ ေဒသတြင္း ေစ်းကြက္၏ ေတာင္းဆိုမႈအရ ခ်င္းေတာင္တန္း၌ သစ္သီးျခံမ်ား စနစ္တက် ထူေထာင္၍ သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္ လုပ္ငန္းကို ေခတ္မီွနည္းစနစ္မ်ားျဖင့္ ထုတ္လုပ္လာမည္ ဆိုပါစို႔။ ခ်င္းအမ်ဳိးသားတို႔ ဖြ႔ံၿဖိဳးတုိးတက္လာမည္ဟု ထင္ပါသလား။ ေနာက္ျဖစ္လာမည့္ ျပႆနာမ်ားကို ႀကိဳျမင္ေနရသည္။ ထိုရင္းႏီွးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ား သည္ ခ်မ္းသာေသာ ႏုိင္ငံျခားကုမၸဏီမ်ား (သို႔) ျပည္တြင္း အရင္းအႏွီးႀကီးသူမ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံျခားဖက္စပ္မ်ား ျဖစ္မည္။

ခ်င္းေတာင္တြင္ ေျမယာမ်ားကို ေစ်းေပါေပါႏွင့္ ၀ယ္ယူၾကမည္ (သို႔) စစ္အစိုးရက ေျမမ်ားသိမ္းလာႏုိင္သည္။ (မြန္ျပည္နယ္ႏွင့္ တနၤသာရီတုိင္း အတြင္းတြင္ ဆီအုန္းစုိက္ပ်ဳိးရန္ ေျမဧက (၇၀၀, ၀၀၀) သိန္းကို စစ္အစိုးရ သိမ္းထားၿပီး ျဖစ္သည္) တဖက္တြင္လည္း လုပ္သားအင္အားစု ျဖစ္ေသာ ခ်င္းအမ်ဳိးသား လူငယ္မ်ား ရွားပါးေနေသာေၾကာင့္ ထိုလစ္ဟာေနေသာ ကြက္လပ္ကို ျဖည့္ဆည္းရန္ ဆင္းရဲသား ျမန္မာမ်ားကို တင္သြင္းလာမည္။ သစ္သီးျခံမ်ားကို ပုိင္တာက စစ္အစိုးရ၊ သူတို႔ႏွင့္ အလြမ္းသင့္ေသာ သူေဌးမ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူမ်ားသာ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ေအာက္ေျခ အလုပ္ၾကမ္းသမား အမ်ားစုက ျမန္မာမ်ား အစရိွသျဖင့္ ရင္ဆုိင္လာရမည္။ ခ်င္းအမ်ဳိးသားတို႔ အတြက္ကား ဘာမွ် က်န္ရစ္ခဲ့မည္ မဟုတ္။ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ႏွင့္ ခ်ီ၍ ေနလာခဲ့သည္ ကိုယ့္ေျမေပၚတြင္ သူမ်ားအတြက္ ကြ်န္ခံရသည့္ အလုပ္ၾကမ္း သမားဘ၀ႏွင့္သာ အဆံုးသတ္ရေတာ့မည္။ အသစ္၀င္ေရာက္လာမည့္ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား ႏွင့္ အလုပ္ကို လုရသည့္အတြက္ ေနာင္တြင္လူမ်ဳိးေရး ဘာသာေရး ျပႆနာမ်ား၊ ပဋိပကၡမ်ားႏွင့္လည္း ရင္ဆုိင္ရဖြယ္ ရိွသည္။

အယ္ဆာေဗဒိုႏုိင္ငံ၌ ၁၉ရာစု ကုန္ခါနီးတ၀ိုက္တြင္ ေတာင္ေပၚေဒသခံ တုိင္းရင္းသားမ်ား၏ ေျမမ်ားကို ခရီရိုလို (စပိန္ လူျဖဴေသြးပါေသာ) ဆိုေသာ အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတန္းစားက ေကာ္ဖီပင္မ်ား စုိက္ပ်ဳိးရန္ မတရား သိမ္းပုိက္ခဲ့သည္။ အေၾကာင္း ကေတာ့ ထိုအခ်ိန္က တရိပ္ရိပ္ ျမင့္တက္လာေနခဲ့ေသာ ကမၻာ့ေကာ္ဖီ ေစ်းကြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ မူလေဒသခံ တုိင္းရင္းသားတို႔ လက္မဲ့ျဖစ္၍ က်န္ရစ္ခဲ့ၾကသည္မွာ ယေန႔ထက္တုိင္ ျဖစ္သည္။

ေနာင္တေန႔ ခ်င္းေတာင္တန္း ေဒသတြင္ ခ်င္းအမ်ဳိးသားတို႔ ထိုကဲ့သို႔အျဖစ္မ်ဳိး မရင္ဆုိင္၊ မၾကံဳေတြ႔ေစရန္ အခုကတည္းက အားလံုး၀ုိင္း၀န္း စဥ္းစားေဆာင္ရြက္ၾကဖို႔ လိုေနသည္ဟု တုိက္တြန္းႏိႈးေဆာ္ လုိက္ရပါသည္။

ေဇာ္မင္း (လူ႔ေဘာင္သစ္)
၁၉ ရက္၊ ဇြန္လ၊ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္။