တ ေလာတုန္းက ျမန္မာျပည္က မိတ္ေဆြတခ်ဳိ႔ဆီကို ဖုန္းဆက္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲသည့္အထဲမွာ တေယာက္ေသာ မိတ္ေဆြ ကေတာ့ အမရပူရၿမိဳ႔မွာ ေနပါတယ္။ အမရပူရကို ေဒသခံမ်ားက ေတာင္ၿမိဳ႔လို႔လည္း ေခၚပါေသးတယ္။ ေတာင္ၿမိဳ႔လို႔ ေခၚရတာကေတာ့ မင္းတုန္းမင္းက အမရပူရထီးနန္းကို မႏၱေလးေရႊ႔ေတာ့ မႏၱေလးက အမရပူရရဲ့ ေျမာက္ဖက္မွာ ရိွတာ ေၾကာင့္ နန္းၿမိဳ႔ေဟာင္းျဖစ္သြားတဲ့ အမရပူရကို ေတာင္ၿမိဳ႔လို႔ ေခၚတာပါ။
မႏၱေလးမွာ အခုေတာ့ အသစ္ဝင္ေရာက္လာတဲ့ တရုတ္ေတြက မ်ားလြန္းလွတယ္ဆိုတာ လူတုိင္းသိၾကပါတယ္။ တရားဝင္ ဝင္လာတာလား တရားမဝင္ ဝင္လာတာလား ဆိုတာကေတာ့ အာဏာပုိင္မ်ားက ပိုသိမွာပါ။ ေတာင္ၿမိဳ႔က မိတ္ေဆြနဲ႔ ဖုန္း ေျပာေတာ့ သူေျပာတာက မႏၱေလးမွာ တရုတ္ေတြက အိမ္ႀကီးအိမ္ေကာင္းနဲ႔ ေနရာေကာင္းေတြကို ဝယ္ယူပုိင္ဆုိင္ႏုိင္တာ ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္းႏွစ္ေတြက စလို႔ မ်ားလာတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ျမန္မာစာ ျမန္မာစကားကို မေရးတတ္ မေျပာတတ္သလို တုိင္းရင္းသား ဘာသာစကား တမ်ဳိးမ်ဳိးကိုလည္း မေျပာတတ္ၾကဘူးလို႔ သိရပါတယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ ရွမ္းျပည္မွာ အစဥ္အဆက္ေနခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသား တရုတ္ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ အနည္းဆံုးေတာ့ ျမန္မာလို မတတ္ဘူး ဆိုရင္ ေတာင္ တရုတ္လိုသာမက ရွမ္းလိုလဲ ေျပာတတ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ရွမ္းစကားလည္း မတတ္ၾကဘူးလို႔ ဆိုပါ တယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာလည္း သူတို႔တေတြဟာ ျမန္မာမွတ္ပံုတင္မ်ား ကိုင္ေဆာင္ထားၾကပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက မႏၱေလးမွာေပါက္တဲ့ ျမန္မာျပည္ဖြား တရုတ္ေတြဟာ တရုတ္တန္းမွာ အေနမ်ားပါတယ္။ တရုတ္စကားေကာ ျမန္မာစကားပါ ေရလည္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ တရုတ္ကေလးမ်ားလည္း ျမန္မာစာသင္ ေက်ာင္း ေတြမွာ ပညာသင္ၾကတာကိုး။ အမရပူရ တရုတ္တန္းက တရုတ္အဆက္အႏြယ္ေတြကေတာ့ တရုတ္လိုေတာင္ သိပ္မတတ္ေတာ့ဘဲ ျမန္မာစကား ျမန္မာစာကိုပဲ အသံုးျပဳၾကပါတယ္။ ဘုရင္က အမရပူရကေန မႏၱေလး ေရႊ႔သြားေတာ့ တခ်ဳိ႔ေသာ တရုတ္အိမ္ေထာင္စု ေတြကလည္း မႏၱေလးကို လုိက္ေျပာင္းပါတယ္။ တခ်ဳိ႔လည္း အမရပူရမွာ က်န္ရစ္ခဲ့တာ အခုအထိပါပဲ။ အမရပူရက ၿမိဳ႔တည္ခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝဝ ေက်ာ္ေလာက္ ရိွပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ အထက္ျမန္မာျပည္မွာ တရုတ္ေတြ မ်ားမ်ားစားစား အေျခခ်ေနထုိင္ခဲ့တာ အမရပူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ စတင္အေျခခ်ခဲ့တာဟာ အမရပူရ ၿမိဳ႔တည္တဲ့ သက္တန္းနဲ႔ အတူတူေလာက္ရိွေနၿပီလို႔ ဆုိရင္လည္း ဆိုလို႔ရပါတယ္။ သူတို႔တေတြဟာ တရုတ္ဆိုေပမယ့္ ျမန္မာဆန္တဲ့ တရုတ္ေတြပါ။ ျမန္မာစကား၊ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ အႏုပညာ စတာေတြကိုလည္း သူတို႔ခံုမင္ပါတယ္။ ေပြ႔ဖက္ပါတယ္။ က်င့္သံုးပါတယ္။ ဥပမာ တခုေလာက္ ျပရရင္ ရုပ္ရွင္ဒါရုိက္တာ ပန္းခ်ီဆရာႀကီး ျဖစ္တဲ့ ဆရာႀကီး ဦးဝင္းေဖရဲ့ အဖိုးဟာ တရုတ္လူမ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ မႏၱေလးမွာ တရုတ္ႏြယ္ဖြား ဘုရားဒကာ ေက်ာင္းဒကာေတြ အမ်ားႀကီး ရိွခဲ့ဘူးပါတယ္။
အခုေခတ္ ၁၉၉ဝ ေနာက္ပုိင္းၾကမွ ဝင္ေရာက္လာတဲ့ ျမန္မာမွတ္ပံုတင္ ကုိင္ေဆာင္ထားတဲ့ တရုတ္ေတြကေတာ့ ျမန္မာ ေတြနဲ႔ မေပါင္းစပ္ပါဘူး။ ကူးလူးဆက္ဆံျခင္း မရိွဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ တခါ သူတို႔ရဲ့ ဓနပုိင္ဆုိင္မႈက ႀကီးမားလြန္းေတာ့ ရပ္ကြက္လူႀကီး အဆင့္ေလာက္က သူတို႔တုိက္တာေတြမွာ ဧည့္စာရင္းစစ္ဖို႔ဆိုၿပီး အိမ္တံခါးေတာင္ မေခါက္ရဲဘူးလို႔လည္း ၾကားရျပန္ပါတယ္။
ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္းမွာ တရုတ္ေတြ မႏၱေလးမွာ ဒီေလာက္မ်ားလာရတာလဲ။ ဘယ္သူကခြင့္ျပဳခဲ့တာလဲ။ ဘာေၾကာင့္ ခြင့္ျပဳခဲ့တာလဲ။ ဘယ္လိုေၾကာင့္ ျမန္မာမွတ္ပံုတင္ေတြ လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ ရခဲ့ၾကတာလဲ။ သူတို႔မွာပါလာတဲ့ ထုထည္ႀကီးမားလွတဲ့ ေငြေတြက ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ရခဲ့တဲ့ေငြေတြလဲ။ အခု မႏၱေလးမွာ မွတ္ပံုတင္ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျပန္လည္ ကိုင္တြယ္စစ္ေဆးမယ္ဆိုတာ ၾကားရပါတယ္။ စနစ္တက် လုပ္ဖို႔ေတာ့ လိုပါလိမ့္မယ္။ လူမ်ဳိးေရးဖိႏိွပ္တဲ့ အသြင္မ်ဳိး ခြဲျခားတဲ့ အသြင္မ်ဳိးနဲ႔ ခ်ည္းကပ္လုပ္ေဆာင္တာမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ ကိုယ့္ႏုိင္ငံမွာရိွေနတဲ့ တည္ဆဲလူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ ေရး ဥပေဒမ်ားနဲ႔အညီ လုပ္ေဆာင္တာမ်ဳိး ျဖစ္ဖို႔လိုပါတယ္။
သူမ်ားႏုိင္ငံေတြမွာ ဘယ္လိုလုပ္ကုိင္ၾကသလဲ။ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ကေန႔ႀကံဳေတြ႔ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ထုိင္းမွတ္ပံုတင္ ကိုင္ေဆာင္တဲ့ ေနရာမွာ ေတြ႔ရတဲ့ ကိစၥရပ္မ်ားကို တဆင့္ေျပာလိုပါတယ္။ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ လူတဦးတေယာက္ဟာ ထုိင္းစာလည္းမတတ္ အနည္းဆံုး ထုိင္းစကားလည္း မေျပာတတ္ဘဲ ထုိင္းမွတ္ပံုတင္ ကိုင္ေဆာင္ထားတုန္း ဖမ္းမိတယ္ဆိုရင္ အဲသည့္ မွတ္ပံု တင္ဟာ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးဌာနရဲ့ ကြန္ျပဴတာ စာရင္းထဲမွာ ရိွေနတယ္ ဆိုရင္ေတာင္ အႀကံဳးမဝင္ပါဘူး။ ဖမ္းပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔တုန္း ဆိုေတာ့ လူဝင္မႈႀကီးႀကပ္ေရး အရာရိွတဦးဦး လာဘ္စားၿပီး ႏုိင္ငံသားအျဖစ္ ကြန္ျပဴတာစာရင္းထဲ သြင္း ေပးထားၿပီး မွတ္ပံုတင္ကို ထုတ္ေပးထားတယ္လို႔ သတ္မွတ္တာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ အကယ္၍ ထုိင္းစကား အေတာ္ေလး ေျပာတတ္သူ တဦးကို ထုိင္းမွတ္ပံုတင္ ကိုင္ေဆာင္ထားေပမယ့္ သံသယ ရိွတယ္ဆိုရင္လည္း ဆက္လက္စစ္ေဆးပါတယ္။ ဘယ္လိုစစ္သလဲ ဆိုေတာ့ ပထမဆံုး ထုိင္းႏုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္းကို ဆိုခုိင္းပါတယ္။
ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ သူငယ္တန္းကေန အထက္တန္းအဆင့္အထိ ေက်ာင္းမွာ မနက္တုိင္း ႏုိင္ငံေတာ္အလံကို အေလးျပဳရၿပီး ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို ဆိုရတာျဖစ္လို႔ ထုိင္းႏုိင္ငံသားဆိုရင္ လူတုိင္းႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို အလြတ္ရပါတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္း ကိုေတာင္မွ မဆိုတတ္ဘူးဆိုရင္ ထုိင္းအခမဲ့ပညာေရး စနစ္အတြင္းမွာ ေက်ာင္းမေနဘဲ တသက္လံုးဘယ္ေရာက္ ေနသလဲ ဆိုတာ ေမးစရာျဖစ္လာပါတယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ ေနာက္မွအသစ္ဝင္ေရာက္လာတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသား ျဖစ္တယ္ ဆိုတာ သံသယ ျဖစ္စရာရိွလာပါတယ္။ အကယ္၍ ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို ဆိုတတ္ရင္လည္း ေနာက္ထပ္သီခ်င္းတပုဒ္ ရိွပါ ေသးတယ္။ အဲတာကေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံဘုရင္မင္းျမတ္ကို အရိုအေသေပး စပ္ဆိုထားတဲ့ သီခ်င္းျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ႏုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္းတပုဒ္လို႔လည္း ဆိုႏုိင္ပါေသးတယ္။ ဒီသီခ်င္းကိုလည္း လူတုိင္းေက်ာင္းသားငယ္ ဘဝကထဲက ဆိုလာရ တာေၾကာင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ကေလးဘဝကထဲက ေနလာတဲ့သူဆိုရင္ ဆိုတတ္ပါတယ္။
တခါ အဲတာေတြနဲ႔မွ မလံုေလာက္ရင္ ထုိင္းစာေတြ ေရးခုိင္းပါတယ္။ မေရးတတ္ရင္လည္း သက္ဆုိင္ရာ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ ေရး ဒါမွမဟုတ္ ရဲအရာရိွမ်ားက သံသယျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ လူတုိင္းလူတုိင္းဟာ မွတ္ပံုတင္ထုတ္တဲ့ အခါမွာ သက္ဆုိင္ရာ ေက်းရြာအလုိက္ ရပ္ကြက္အလုိက္ ေမြးစာရင္းေတြ ရိွသလို ရပ္ကြက္လူႀကီးရဲ့ ေထာက္ခံစာပါမွ မွတ္ပံုတင္ကို ထုတ္ခြင့္ရပါတယ္။ ေက်းရြာလူႀကီးနာမည္ ရပ္ကြက္လူႀကီးနာမည္ကို အတိအက် အေျပာခုိင္းပါတယ္။ တခါ အိမ္နီးခ်င္းေတြက ဘယ္သူေတြလဲ။ သူတို႔နာမည္ေတြ ေျပာပါဦးဆိုတာမ်ဳိးလည္း ရိွပါေသးတယ္။ ဆိုလိုခ်င္တာကေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ထုိင္းႏုိင္ငံသားမွတ္ပံုတင္ ကိုင္ေဆာင္ဖို႔ ပုိက္ဆံရိွယံု တခုထဲသက္သက္နဲ႔ မရဘူးဆိုတာ ေျပာလုိျခင္း ျဖစ္ပါ တယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုင္ လူတဦးတေယာက္ဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံထဲမွာ ျမန္မာစကားအေျပာမ်ားတဲ့ ေဒသေတြထဲမွာ ေမြးဖြား ႀကီးျပင္းတဲ့သူ မဟုတ္ရင္လည္း ကိစၥမရိွပါဘူး။ ရွမ္းျပည္ထဲမွာ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းတယ္ဆိုရင္ အနည္းဆံုး ရွမ္းစကား၊ ရွမ္း သီခ်င္း၊ ရွမ္းရိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈ အစရိွတာေတြကို သိကိုသိေနရပါလိမ့္မယ္။ ခ်င္းျပည္နယ္မွာ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းတယ္ဆိုရင္ လည္း ခ်င္းစကား၊ ခ်င္းသီခ်င္း၊ ခ်င္းရိုးရာယဥ္ေက်းမႈေတြကို သိရိွနားလည္ဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စုအတြင္းက တုိင္းရင္းသား ဘာသာ စကားေတြကို ဘာတခုမွ မေျပာတတ္ မဆိုတတ္ဘူးဆိုရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား မွတ္ပံုတင္ ကိုင္ေဆာင္ ထားယံုနဲ႔ ျမန္မာ ႏုိင္ငံသား ျဖစ္တယ္လို႔ သတ္မွတ္ဖို႔ ယံုၾကည္ဖို႔ ခက္ခဲပါလိမ့္မယ္။
အမရပူရက မိတ္ေဆြနဲ႔ ဖုန္းစကားေျပာတာကို ျပန္ေကာက္ပါ့မယ္။ အခု မႏၱေလးမွာ ေနာက္ဝင္လာတဲ့ တရုတ္လူမ်ဳိးေတြ ဟာ မႏၱေလးၿမိဳ႔ေပၚက ေနရာေကာင္းေတြကို ဝယ္ယူေနတာကေန ၿမိဳ႔အျပင္က လယ္ေျမယာေျမေတြကိုလည္း ဝယ္ယူေန တယ္လို႔ မိတ္ေဆြက ေျပာပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ျမန္မာစကား မေျပာတတ္ေပမယ့္ ျမန္မာမွတ္ပံုတင္ ကိုင္ေဆာင္ထားတဲ့ အတြက္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား စစ္စစ္တဦးလို ေျမယာကို ပုိင္ဆုိင္ခြင့္ေတြ ရေနတယ္လို႔ ေထာက္ျပပါတယ္။ ဥပမာ တခုေလာက္ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ အမရပူရၿမိဳ႔နဲ႔ ကပ္လွ်က္မွာ ယဥ္ေတာ္ဆိုတဲ့ ရြာတရြာ ရိွပါတယ္။ ယဥ္ေတာ္ရြာဟာ မိုးတြင္း ဧရာဝတီျမစ္ ေရတက္ရင္ ေရဝင္ေလ့ ရိွတာေၾကာင့္ အိမ္တုိင္းဟာ ေျခတံရွည္အိမ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ရြာသားအမ်ားစုဟာ ကုိင္းလုပ္ငန္းနဲ႔ အသက္ေမြးၾက ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကဆိုရင္ ယဥ္ေတာ္ရြာဟာ ျမန္မာ့ရိုးရာလက္ေဝွ႔သမားေတြ ထြက္တဲ့ရြာ အျဖစ္လည္း သိၾကပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီး လက္ေဝွ႔သမား အနည္းအပါးေတာင္ ေပၚခဲ့ဘူးပါတယ္။ အခု ယဥ္ေတာ္ရြာထဲက အိမ္ေတြေျမေတြကို မႏၱေလးက တရုတ္ေတြလာဝယ္ေနၾကတယ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ က်ေနာ့္ အေနနဲ႔ ယဥ္ေတာ္ရြာထဲက အိမ္ေတြေျမေတြက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ တရုတ္ေတြအတြက္ အေရးပါေနလို႔ အလုအယက္ လာဝယ္ၾကတာလဲလို႔ ေတြးေနမိပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက ရွင္းျပပါတယ္။ အစိုးရက ဧရာဝတီျမစ္ကူးတံတား အသစ္ႀကီး ေဆာက္လုပ္ခဲ့တဲ့ ေရႊ ၾကက္ယက္ ရြာကေန မႏၱေလးတက္ေသးအင္း အထိ တာရိုးဖို႔ၿပီး ကားလမ္းေဖာက္လုိက္တဲ့အတြက္ ယဥ္ေတာ္ရြာဟာ အရင္ကလို ႏွစ္တုိင္းေရဝင္တဲ့ အရပ္မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ေရမဝင္ေတာ့တဲ့အခါ အရင္ကလို ေျခတံရွည္ အိမ္ေတြ ေဆာက္စရာ မလိုေတာ့တဲ့အျပင္ ရြာကလည္း ၿမိဳ႔နဲ႔ဆက္သြား တာေၾကာင့္ ရြာဆိုတဲ့ အဆင့္အတန္းကေန ၿမိဳ႔စြန္ လူေနအိမ္ရာ အဆင့္အတန္းမ်ဳိး ေျပာင္းသြားပါတယ္။ အဲတာေၾကာင့္မ်ား တရုတ္ေတြ လွိမ့္ဝယ္ေနတာ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ မိတ္ေဆြက သံုးသပ္ပါတယ္။
အိမ္ေျမဝယ္တာ ေရာင္းတာဆိုတာဟာ ကမၻာတည္သေရြ႔ ရိွေနဦးမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား မွတ္ပံုတင္ ကိုင္ေဆာင္ ထားတဲ့ ေနာက္ဝင္လာတဲ့ တရုတ္လူမ်ဳိးေတြ လက္ထဲ ဓားမဦးခ်လယ္ေျမေတြ ေရာက္ကုန္တာကေတာ့ စီစစ္ဖို႔ လိုတယ္လို႔ ေျပာလိုပါတယ္။ သက္ဆုိင္ရာ ဥပေဒေၾကာင္းအရ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ျဖစ္ထုိက္သူ တရုတ္လူမ်ဳိးေတြ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ျဖစ္ တာကို ကန္႔ကြက္စရာမရိွပါ။ ဒါေပမယ့္ တဖက္မွာ တရုတ္မွတ္ပံုတင္လည္း ခုိးကိုင္ထားၿပီး၊ ျမန္မာမွတ္ပံုတင္ကိုလည္း ကိုင္ထားတဲ့ တရုတ္လူမ်ဳိးေတြလက္ထဲ တုိင္းရင္းသားေတြရဲ့ ေျမရာေတြ ေရာက္ကုန္တာကေတာ့ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္သင့္ဘူး လို႔ ျမင္ပါတယ္။ ျမန္မာမွတ္ပံုတင္ ကိုင္ေဆာင္ထားရံုနဲ႔ ေသခ်ာေပါက္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ျဖစ္ၿပီလား။ စနစ္တက် ျပန္လည္ စီစစ္တာမ်ဳိးေတြ အလွ်င္အျမန္ လုပ္သင့္ေနၿပီလို႔ ေျပာလိုပါတယ္။ ဟိုတုန္းက သံုးေခါက္ခ်ဳိး မွတ္ပံုတင္ေတြရဲ့ ေအာက္ဆံုး မွာ ေရးထားတဲ့ စာေၾကာင္းကေတာ့ "ဤသက္ေသခံ လက္မွတ္ကို ကိုင္ေဆာင္ထားျခင္းျဖင့္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံ သား ျဖစ္သည္ဟု အလွ်င္းသက္ေသခံ မျဖစ္ေစရ" တဲ့။
ေဇာ္မင္း
၂၂ ရက္၊ ေဖေဖၚဝါရီလ၊ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္
မႏၱေလးမွာ အခုေတာ့ အသစ္ဝင္ေရာက္လာတဲ့ တရုတ္ေတြက မ်ားလြန္းလွတယ္ဆိုတာ လူတုိင္းသိၾကပါတယ္။ တရားဝင္ ဝင္လာတာလား တရားမဝင္ ဝင္လာတာလား ဆိုတာကေတာ့ အာဏာပုိင္မ်ားက ပိုသိမွာပါ။ ေတာင္ၿမိဳ႔က မိတ္ေဆြနဲ႔ ဖုန္း ေျပာေတာ့ သူေျပာတာက မႏၱေလးမွာ တရုတ္ေတြက အိမ္ႀကီးအိမ္ေကာင္းနဲ႔ ေနရာေကာင္းေတြကို ဝယ္ယူပုိင္ဆုိင္ႏုိင္တာ ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္းႏွစ္ေတြက စလို႔ မ်ားလာတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ျမန္မာစာ ျမန္မာစကားကို မေရးတတ္ မေျပာတတ္သလို တုိင္းရင္းသား ဘာသာစကား တမ်ဳိးမ်ဳိးကိုလည္း မေျပာတတ္ၾကဘူးလို႔ သိရပါတယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ ရွမ္းျပည္မွာ အစဥ္အဆက္ေနခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသား တရုတ္ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ အနည္းဆံုးေတာ့ ျမန္မာလို မတတ္ဘူး ဆိုရင္ ေတာင္ တရုတ္လိုသာမက ရွမ္းလိုလဲ ေျပာတတ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ရွမ္းစကားလည္း မတတ္ၾကဘူးလို႔ ဆိုပါ တယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာလည္း သူတို႔တေတြဟာ ျမန္မာမွတ္ပံုတင္မ်ား ကိုင္ေဆာင္ထားၾကပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက မႏၱေလးမွာေပါက္တဲ့ ျမန္မာျပည္ဖြား တရုတ္ေတြဟာ တရုတ္တန္းမွာ အေနမ်ားပါတယ္။ တရုတ္စကားေကာ ျမန္မာစကားပါ ေရလည္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ တရုတ္ကေလးမ်ားလည္း ျမန္မာစာသင္ ေက်ာင္း ေတြမွာ ပညာသင္ၾကတာကိုး။ အမရပူရ တရုတ္တန္းက တရုတ္အဆက္အႏြယ္ေတြကေတာ့ တရုတ္လိုေတာင္ သိပ္မတတ္ေတာ့ဘဲ ျမန္မာစကား ျမန္မာစာကိုပဲ အသံုးျပဳၾကပါတယ္။ ဘုရင္က အမရပူရကေန မႏၱေလး ေရႊ႔သြားေတာ့ တခ်ဳိ႔ေသာ တရုတ္အိမ္ေထာင္စု ေတြကလည္း မႏၱေလးကို လုိက္ေျပာင္းပါတယ္။ တခ်ဳိ႔လည္း အမရပူရမွာ က်န္ရစ္ခဲ့တာ အခုအထိပါပဲ။ အမရပူရက ၿမိဳ႔တည္ခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝဝ ေက်ာ္ေလာက္ ရိွပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ အထက္ျမန္မာျပည္မွာ တရုတ္ေတြ မ်ားမ်ားစားစား အေျခခ်ေနထုိင္ခဲ့တာ အမရပူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ စတင္အေျခခ်ခဲ့တာဟာ အမရပူရ ၿမိဳ႔တည္တဲ့ သက္တန္းနဲ႔ အတူတူေလာက္ရိွေနၿပီလို႔ ဆုိရင္လည္း ဆိုလို႔ရပါတယ္။ သူတို႔တေတြဟာ တရုတ္ဆိုေပမယ့္ ျမန္မာဆန္တဲ့ တရုတ္ေတြပါ။ ျမန္မာစကား၊ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ အႏုပညာ စတာေတြကိုလည္း သူတို႔ခံုမင္ပါတယ္။ ေပြ႔ဖက္ပါတယ္။ က်င့္သံုးပါတယ္။ ဥပမာ တခုေလာက္ ျပရရင္ ရုပ္ရွင္ဒါရုိက္တာ ပန္းခ်ီဆရာႀကီး ျဖစ္တဲ့ ဆရာႀကီး ဦးဝင္းေဖရဲ့ အဖိုးဟာ တရုတ္လူမ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ မႏၱေလးမွာ တရုတ္ႏြယ္ဖြား ဘုရားဒကာ ေက်ာင္းဒကာေတြ အမ်ားႀကီး ရိွခဲ့ဘူးပါတယ္။
အခုေခတ္ ၁၉၉ဝ ေနာက္ပုိင္းၾကမွ ဝင္ေရာက္လာတဲ့ ျမန္မာမွတ္ပံုတင္ ကုိင္ေဆာင္ထားတဲ့ တရုတ္ေတြကေတာ့ ျမန္မာ ေတြနဲ႔ မေပါင္းစပ္ပါဘူး။ ကူးလူးဆက္ဆံျခင္း မရိွဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ တခါ သူတို႔ရဲ့ ဓနပုိင္ဆုိင္မႈက ႀကီးမားလြန္းေတာ့ ရပ္ကြက္လူႀကီး အဆင့္ေလာက္က သူတို႔တုိက္တာေတြမွာ ဧည့္စာရင္းစစ္ဖို႔ဆိုၿပီး အိမ္တံခါးေတာင္ မေခါက္ရဲဘူးလို႔လည္း ၾကားရျပန္ပါတယ္။
ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္းမွာ တရုတ္ေတြ မႏၱေလးမွာ ဒီေလာက္မ်ားလာရတာလဲ။ ဘယ္သူကခြင့္ျပဳခဲ့တာလဲ။ ဘာေၾကာင့္ ခြင့္ျပဳခဲ့တာလဲ။ ဘယ္လိုေၾကာင့္ ျမန္မာမွတ္ပံုတင္ေတြ လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ ရခဲ့ၾကတာလဲ။ သူတို႔မွာပါလာတဲ့ ထုထည္ႀကီးမားလွတဲ့ ေငြေတြက ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ရခဲ့တဲ့ေငြေတြလဲ။ အခု မႏၱေလးမွာ မွတ္ပံုတင္ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျပန္လည္ ကိုင္တြယ္စစ္ေဆးမယ္ဆိုတာ ၾကားရပါတယ္။ စနစ္တက် လုပ္ဖို႔ေတာ့ လိုပါလိမ့္မယ္။ လူမ်ဳိးေရးဖိႏိွပ္တဲ့ အသြင္မ်ဳိး ခြဲျခားတဲ့ အသြင္မ်ဳိးနဲ႔ ခ်ည္းကပ္လုပ္ေဆာင္တာမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ ကိုယ့္ႏုိင္ငံမွာရိွေနတဲ့ တည္ဆဲလူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ ေရး ဥပေဒမ်ားနဲ႔အညီ လုပ္ေဆာင္တာမ်ဳိး ျဖစ္ဖို႔လိုပါတယ္။
သူမ်ားႏုိင္ငံေတြမွာ ဘယ္လိုလုပ္ကုိင္ၾကသလဲ။ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ကေန႔ႀကံဳေတြ႔ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ထုိင္းမွတ္ပံုတင္ ကိုင္ေဆာင္တဲ့ ေနရာမွာ ေတြ႔ရတဲ့ ကိစၥရပ္မ်ားကို တဆင့္ေျပာလိုပါတယ္။ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ လူတဦးတေယာက္ဟာ ထုိင္းစာလည္းမတတ္ အနည္းဆံုး ထုိင္းစကားလည္း မေျပာတတ္ဘဲ ထုိင္းမွတ္ပံုတင္ ကိုင္ေဆာင္ထားတုန္း ဖမ္းမိတယ္ဆိုရင္ အဲသည့္ မွတ္ပံု တင္ဟာ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးဌာနရဲ့ ကြန္ျပဴတာ စာရင္းထဲမွာ ရိွေနတယ္ ဆိုရင္ေတာင္ အႀကံဳးမဝင္ပါဘူး။ ဖမ္းပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔တုန္း ဆိုေတာ့ လူဝင္မႈႀကီးႀကပ္ေရး အရာရိွတဦးဦး လာဘ္စားၿပီး ႏုိင္ငံသားအျဖစ္ ကြန္ျပဴတာစာရင္းထဲ သြင္း ေပးထားၿပီး မွတ္ပံုတင္ကို ထုတ္ေပးထားတယ္လို႔ သတ္မွတ္တာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ အကယ္၍ ထုိင္းစကား အေတာ္ေလး ေျပာတတ္သူ တဦးကို ထုိင္းမွတ္ပံုတင္ ကိုင္ေဆာင္ထားေပမယ့္ သံသယ ရိွတယ္ဆိုရင္လည္း ဆက္လက္စစ္ေဆးပါတယ္။ ဘယ္လိုစစ္သလဲ ဆိုေတာ့ ပထမဆံုး ထုိင္းႏုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္းကို ဆိုခုိင္းပါတယ္။
ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ သူငယ္တန္းကေန အထက္တန္းအဆင့္အထိ ေက်ာင္းမွာ မနက္တုိင္း ႏုိင္ငံေတာ္အလံကို အေလးျပဳရၿပီး ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို ဆိုရတာျဖစ္လို႔ ထုိင္းႏုိင္ငံသားဆိုရင္ လူတုိင္းႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို အလြတ္ရပါတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္း ကိုေတာင္မွ မဆိုတတ္ဘူးဆိုရင္ ထုိင္းအခမဲ့ပညာေရး စနစ္အတြင္းမွာ ေက်ာင္းမေနဘဲ တသက္လံုးဘယ္ေရာက္ ေနသလဲ ဆိုတာ ေမးစရာျဖစ္လာပါတယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ ေနာက္မွအသစ္ဝင္ေရာက္လာတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသား ျဖစ္တယ္ ဆိုတာ သံသယ ျဖစ္စရာရိွလာပါတယ္။ အကယ္၍ ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို ဆိုတတ္ရင္လည္း ေနာက္ထပ္သီခ်င္းတပုဒ္ ရိွပါ ေသးတယ္။ အဲတာကေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံဘုရင္မင္းျမတ္ကို အရိုအေသေပး စပ္ဆိုထားတဲ့ သီခ်င္းျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ႏုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္းတပုဒ္လို႔လည္း ဆိုႏုိင္ပါေသးတယ္။ ဒီသီခ်င္းကိုလည္း လူတုိင္းေက်ာင္းသားငယ္ ဘဝကထဲက ဆိုလာရ တာေၾကာင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ကေလးဘဝကထဲက ေနလာတဲ့သူဆိုရင္ ဆိုတတ္ပါတယ္။
တခါ အဲတာေတြနဲ႔မွ မလံုေလာက္ရင္ ထုိင္းစာေတြ ေရးခုိင္းပါတယ္။ မေရးတတ္ရင္လည္း သက္ဆုိင္ရာ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ ေရး ဒါမွမဟုတ္ ရဲအရာရိွမ်ားက သံသယျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ လူတုိင္းလူတုိင္းဟာ မွတ္ပံုတင္ထုတ္တဲ့ အခါမွာ သက္ဆုိင္ရာ ေက်းရြာအလုိက္ ရပ္ကြက္အလုိက္ ေမြးစာရင္းေတြ ရိွသလို ရပ္ကြက္လူႀကီးရဲ့ ေထာက္ခံစာပါမွ မွတ္ပံုတင္ကို ထုတ္ခြင့္ရပါတယ္။ ေက်းရြာလူႀကီးနာမည္ ရပ္ကြက္လူႀကီးနာမည္ကို အတိအက် အေျပာခုိင္းပါတယ္။ တခါ အိမ္နီးခ်င္းေတြက ဘယ္သူေတြလဲ။ သူတို႔နာမည္ေတြ ေျပာပါဦးဆိုတာမ်ဳိးလည္း ရိွပါေသးတယ္။ ဆိုလိုခ်င္တာကေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ထုိင္းႏုိင္ငံသားမွတ္ပံုတင္ ကိုင္ေဆာင္ဖို႔ ပုိက္ဆံရိွယံု တခုထဲသက္သက္နဲ႔ မရဘူးဆိုတာ ေျပာလုိျခင္း ျဖစ္ပါ တယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုင္ လူတဦးတေယာက္ဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံထဲမွာ ျမန္မာစကားအေျပာမ်ားတဲ့ ေဒသေတြထဲမွာ ေမြးဖြား ႀကီးျပင္းတဲ့သူ မဟုတ္ရင္လည္း ကိစၥမရိွပါဘူး။ ရွမ္းျပည္ထဲမွာ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းတယ္ဆိုရင္ အနည္းဆံုး ရွမ္းစကား၊ ရွမ္း သီခ်င္း၊ ရွမ္းရိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈ အစရိွတာေတြကို သိကိုသိေနရပါလိမ့္မယ္။ ခ်င္းျပည္နယ္မွာ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းတယ္ဆိုရင္ လည္း ခ်င္းစကား၊ ခ်င္းသီခ်င္း၊ ခ်င္းရိုးရာယဥ္ေက်းမႈေတြကို သိရိွနားလည္ဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စုအတြင္းက တုိင္းရင္းသား ဘာသာ စကားေတြကို ဘာတခုမွ မေျပာတတ္ မဆိုတတ္ဘူးဆိုရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား မွတ္ပံုတင္ ကိုင္ေဆာင္ ထားယံုနဲ႔ ျမန္မာ ႏုိင္ငံသား ျဖစ္တယ္လို႔ သတ္မွတ္ဖို႔ ယံုၾကည္ဖို႔ ခက္ခဲပါလိမ့္မယ္။
အမရပူရက မိတ္ေဆြနဲ႔ ဖုန္းစကားေျပာတာကို ျပန္ေကာက္ပါ့မယ္။ အခု မႏၱေလးမွာ ေနာက္ဝင္လာတဲ့ တရုတ္လူမ်ဳိးေတြ ဟာ မႏၱေလးၿမိဳ႔ေပၚက ေနရာေကာင္းေတြကို ဝယ္ယူေနတာကေန ၿမိဳ႔အျပင္က လယ္ေျမယာေျမေတြကိုလည္း ဝယ္ယူေန တယ္လို႔ မိတ္ေဆြက ေျပာပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ျမန္မာစကား မေျပာတတ္ေပမယ့္ ျမန္မာမွတ္ပံုတင္ ကိုင္ေဆာင္ထားတဲ့ အတြက္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား စစ္စစ္တဦးလို ေျမယာကို ပုိင္ဆုိင္ခြင့္ေတြ ရေနတယ္လို႔ ေထာက္ျပပါတယ္။ ဥပမာ တခုေလာက္ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ အမရပူရၿမိဳ႔နဲ႔ ကပ္လွ်က္မွာ ယဥ္ေတာ္ဆိုတဲ့ ရြာတရြာ ရိွပါတယ္။ ယဥ္ေတာ္ရြာဟာ မိုးတြင္း ဧရာဝတီျမစ္ ေရတက္ရင္ ေရဝင္ေလ့ ရိွတာေၾကာင့္ အိမ္တုိင္းဟာ ေျခတံရွည္အိမ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ရြာသားအမ်ားစုဟာ ကုိင္းလုပ္ငန္းနဲ႔ အသက္ေမြးၾက ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကဆိုရင္ ယဥ္ေတာ္ရြာဟာ ျမန္မာ့ရိုးရာလက္ေဝွ႔သမားေတြ ထြက္တဲ့ရြာ အျဖစ္လည္း သိၾကပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီး လက္ေဝွ႔သမား အနည္းအပါးေတာင္ ေပၚခဲ့ဘူးပါတယ္။ အခု ယဥ္ေတာ္ရြာထဲက အိမ္ေတြေျမေတြကို မႏၱေလးက တရုတ္ေတြလာဝယ္ေနၾကတယ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ က်ေနာ့္ အေနနဲ႔ ယဥ္ေတာ္ရြာထဲက အိမ္ေတြေျမေတြက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ တရုတ္ေတြအတြက္ အေရးပါေနလို႔ အလုအယက္ လာဝယ္ၾကတာလဲလို႔ ေတြးေနမိပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက ရွင္းျပပါတယ္။ အစိုးရက ဧရာဝတီျမစ္ကူးတံတား အသစ္ႀကီး ေဆာက္လုပ္ခဲ့တဲ့ ေရႊ ၾကက္ယက္ ရြာကေန မႏၱေလးတက္ေသးအင္း အထိ တာရိုးဖို႔ၿပီး ကားလမ္းေဖာက္လုိက္တဲ့အတြက္ ယဥ္ေတာ္ရြာဟာ အရင္ကလို ႏွစ္တုိင္းေရဝင္တဲ့ အရပ္မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ေရမဝင္ေတာ့တဲ့အခါ အရင္ကလို ေျခတံရွည္ အိမ္ေတြ ေဆာက္စရာ မလိုေတာ့တဲ့အျပင္ ရြာကလည္း ၿမိဳ႔နဲ႔ဆက္သြား တာေၾကာင့္ ရြာဆိုတဲ့ အဆင့္အတန္းကေန ၿမိဳ႔စြန္ လူေနအိမ္ရာ အဆင့္အတန္းမ်ဳိး ေျပာင္းသြားပါတယ္။ အဲတာေၾကာင့္မ်ား တရုတ္ေတြ လွိမ့္ဝယ္ေနတာ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ မိတ္ေဆြက သံုးသပ္ပါတယ္။
အိမ္ေျမဝယ္တာ ေရာင္းတာဆိုတာဟာ ကမၻာတည္သေရြ႔ ရိွေနဦးမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား မွတ္ပံုတင္ ကိုင္ေဆာင္ ထားတဲ့ ေနာက္ဝင္လာတဲ့ တရုတ္လူမ်ဳိးေတြ လက္ထဲ ဓားမဦးခ်လယ္ေျမေတြ ေရာက္ကုန္တာကေတာ့ စီစစ္ဖို႔ လိုတယ္လို႔ ေျပာလိုပါတယ္။ သက္ဆုိင္ရာ ဥပေဒေၾကာင္းအရ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ျဖစ္ထုိက္သူ တရုတ္လူမ်ဳိးေတြ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ျဖစ္ တာကို ကန္႔ကြက္စရာမရိွပါ။ ဒါေပမယ့္ တဖက္မွာ တရုတ္မွတ္ပံုတင္လည္း ခုိးကိုင္ထားၿပီး၊ ျမန္မာမွတ္ပံုတင္ကိုလည္း ကိုင္ထားတဲ့ တရုတ္လူမ်ဳိးေတြလက္ထဲ တုိင္းရင္းသားေတြရဲ့ ေျမရာေတြ ေရာက္ကုန္တာကေတာ့ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္သင့္ဘူး လို႔ ျမင္ပါတယ္။ ျမန္မာမွတ္ပံုတင္ ကိုင္ေဆာင္ထားရံုနဲ႔ ေသခ်ာေပါက္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ျဖစ္ၿပီလား။ စနစ္တက် ျပန္လည္ စီစစ္တာမ်ဳိးေတြ အလွ်င္အျမန္ လုပ္သင့္ေနၿပီလို႔ ေျပာလိုပါတယ္။ ဟိုတုန္းက သံုးေခါက္ခ်ဳိး မွတ္ပံုတင္ေတြရဲ့ ေအာက္ဆံုး မွာ ေရးထားတဲ့ စာေၾကာင္းကေတာ့ "ဤသက္ေသခံ လက္မွတ္ကို ကိုင္ေဆာင္ထားျခင္းျဖင့္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံ သား ျဖစ္သည္ဟု အလွ်င္းသက္ေသခံ မျဖစ္ေစရ" တဲ့။
ေဇာ္မင္း
၂၂ ရက္၊ ေဖေဖၚဝါရီလ၊ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္
No comments:
Post a Comment