အ ခုလက္ရိွ အစိုးရတက္လာ ကတည္းက သမၼတဦးသိန္းစိန္ မၾကာခဏေျပာခဲ့တာ တခုရိွပါတယ္။ အဲတာက ဘာတုန္း ဆိုေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ့ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးကို ေခတ္မီတိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္မယ္လို႔ ေျပာခဲ့ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ဘယ္လိုဘယ္ပံု တုိးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုတာကိုေတာ့ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ ထံကေရာ တာဝန္ရိွတဲ့ အစိုးရထိပ္ပုိင္း ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဆီကေရာ တိတိပပ အာမခံၿပီး ေျပာၾကားထားတာေတာ့ အခုအထိ မၾကားရ ေသးပါဘူး။
ဘာပဲေျပာေျပာ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးကို အေျခခံေနရဆဲ ျဖစ္တဲ့ တုိင္းျပည္မွာ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးကို တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳး ေအာင္ အသားေပး ေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုတာ ၾကားရေတာ့ ဝမ္းသာစရာျဖစ္ပါတယ္။ လူအမ်ားစုက လယ္ယာေျမ ထြက္ကုန္အေပၚမွာ တုိက္ရိုက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သြယ္ဝိႈက္ၿပီးျဖစ္ျဖစ္ မီခိုေနၾကရတာကိုး။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔အေျခ အေနေတြကို ျပန္ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ဘယ္ၿမိဳ႔နယ္မွာ လယ္ေတြကို သိမ္းျပန္ၿပီ၊ ဘယ္ၿမိဳ႔နယ္မွာေတာ့ လယ္ေတြကို တပ္ ဖူလံုေရး အတြက္ နယ္ေျမခံ စစ္တပ္က သိမ္းျပန္ၿပီ၊ ဘယ္နယ္မွာေတာ့ လယ္ေတြကို စီးပြြားေရး ကုမၸဏီႀကီးေတြက ထုိက္တန္တဲ့ ေလွ်ာ္ေၾကး မေပးဘဲ သိမ္းလုိက္ျပန္ၿပီဆိုတဲ့ အသံေတြကို အရင္အစိုးရ လက္ထက္ကစလို႔ ဆက္တုိက္ ဆိုသလို ၾကားေနရပါတယ္။ ေျမယာအေပၚမွာ အသက္ေမြးရတဲ့ လယ္သမားေတြဆီက ထြန္ယက္စုိက္ပ်ဳိးေနတဲ့ ေျမေတြကို အခုလို လက္လြတ္စပါယ္ သိမ္းယူေနတာဟာ လယ္ယာ စုိက္ပ်ဳိးေရးကို ျမွင့္တင္မယ္ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဖက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။
လယ္ယာေျမနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေရွးတုန္းကကထဲက ျမန္မာ့လူ႔အသုိင္းဝုိင္းမွာ လက္ခံအသိအမွတ္ ျပဳထားတဲ့ ရိုးရာဓမၼသတ္ တခု ရိွပါတယ္။ အဲတာကေတာ့ မိဘဘိုးဘြား လက္ထက္ ကတည္းက ဓားမဦးခ် လုပ္ကုိင္လာခဲ့တဲ့ လယ္ယာေျမဟာ ရိုးရာအရ အဲဒီ လယ္သမား မိသားစုက ပုိင္ဆုိင္ပါတယ္။ ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္တဲ့ အခြင့္အေရးလည္း ရိွေနပါတယ္။ ဓားမဦးခ် လုပ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာကို ရွင္းျပရမယ္ဆိုရင္ လယ္သမားကိုယ္တုိင္ ေျမရုိင္းကို ခုတ္ထြင္ၿပီး လယ္ယာေျမအသစ္ ေဖာ္တာ၊ စုိက္ပ်ဳိးတာကို ဆိုလိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေခတ္ေတြတုန္းက လယ္သမားတဦး ပုိင္ဆုိင္တဲ့ ဓားမဦးခ် လယ္ယာေျမမ်ဳိးကို သက္ဦးဆံပုိင္ျဖစ္တဲ့ ဘုရင္ကေတာင္ အလြတ္မဲ့သိမ္းယူလို႔ မရပါဘူး။ စာရြက္ေပၚမွာ ေရးထားတဲ့ ဥပေဒမဟုတ္ေပမယ့္ အုပ္ခ်ဳပ္သူေကာ အုပ္ခ်ဳပ္ခံသူပါ ဒီအခ်က္ကို ရိုးရာအရ အလိုလိုနားလည္ သေဘာေပါက္ၿပီး လိုက္နာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္လက္ထက္မွာေတာ့ ေျမဆိုတာ ႏုိင္ငံေတာ္ကသာ ပုိင္ဆုိင္တယ္လို႔ ဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေျမေပၚေျမေအာက္ ေရေပၚေရေအာက္ ေလထု အားလံုးကို ႏုိင္ငံေတာ္ကသာ ပုိင္ဆိုင္တယ္။ ဒီမိုကေရစီ ႏုိင္ငံေတြမွာ တည္ရိွတဲ့ တသီးပုဂၢလ ပုိင္ဆုိင္မႈ ဆိုတာမ်ဳိးဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ မရိွဘူးလို႔ ေျပာခဲ့ျပန္ပါတယ္။
ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လြတ္လပ္ေရးရကထဲက လယ္ယာေျမပုိင္ဆုိင္မႈဟာ အင္မတန္ရႈတ္ေထြးတဲ့ ျပႆနာႀကီး တခု ျဖစ္ေနတာ အခုအထိပါပဲ။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ဥပေဒအတုိင္း ေျပာရမယ္ဆိုရင္ လယ္သူလုပ္သူဟာ လယ္လုပ္ခြင့္ပဲ ရိွတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ပုိင္ဆုိင္တယ္လို႔ ဆိုမထားပါဖူး။ ဒါေၾကာင့္ လယ္သမားဟာ သူထြန္ယက္စုိက္ပ်ဳိး ေနတဲ့ လယ္ယာေျမကို မပုိင္ဆုိင္ပါဘူး။ အဲတာေၾကာင့္ လယ္ယာေျမကို ေရာင္းခ်ျခင္း၊ လႊဲေျပာင္းေပးျခင္း၊ ေပါင္ႏွံျခင္း စသျဖင့္ တရားဝင္အားျဖင့္ ျပဳလုပ္ခြင့္ မရပါဖူး။ လုပ္တယ္ဆိုရင္လည္း အာဏာပုိင္အဆင့္ဆင့္ကို ေပးကမ္းၿပီးမွ နားလည္မႈ နဲ႔ လုပ္ရတဲ့ သေဘာသာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဂၤလိပ္ေခတ္တုန္းက ဆင္းရဲသားလယ္သမားေတြ အေºကြးတင္တဲ့ အခါမွာ လယ္ယာေျမကို ေငြတိုး ေခ်းစားတဲ့ ခ်စ္တီး ေတြဆီမွာ ေပါင္ႏွံရင္းက ေနာက္ဆံုး လယ္ယာေျမပါ ဆံုးရံႈးခဲ့ရတဲ့ သာဓကေတြ ရိွတဲ့အတြက္ လြတ္လပ္ေရး ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ႏုိင္ငံသား လယ္သမားေတြရဲ့ လယ္ေျမေတြ အရင္ကလို ေငြတိုးေခ်းစားတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ လက္ထဲ မေရာက္ေအာင္ ဆိုၿပီး ကာကြယ္တဲ့ အေနနဲ႔ ေျမယာဆိုတာ ႏုိင္ငံေတာ္ကသာ ပုိင္ဆုိင္တယ္လို႔ ဥပေဒျပဳခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ကေန႔ေခတ္မွာ ဆင္းရဲတဲ့ လယ္သမားေတြကို ေငြတိုးေခ်းစားတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသား ဆိုတာလည္း မရိွေတာ့ပါဖူး။ ခ်စ္တီးေတြ လည္း ျပည္ေတာ္ျပန္သြားတာ ၾကာလွပါၿပီ။ တကယ္ေငြတိုးေခ်းစား ေနသူေတြဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ခ်မ္းသာသူေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေခတ္နဲ႔ မဆီေလွ်ာ္ေတာ့တဲ့ လယ္ယာေျမဥပေဒကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္ဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႔ ဆိုပါရေစ။ တိုတိုနဲ႔ လိုရင္း ေျပာရရင္ အမွန္တကယ္ လယ္လုပ္သူေတြ လယ္ယာေျမ ပုိင္ဆုိင္ခြင့္ရရိွဖို႔ တရားမွ်ၿပီး ခုိင္ခန္႔တဲ့ ဥပေဒ ေတြ ျပဌာန္းဖို႔ လိုအပ္ေနပါၿပီ။
ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ လယ္သမားေတြအေနနဲ႔ သူတို႔ထြန္ယက္ေနတဲ့ ေျမေပၚမွာ သူတို႔ စုိက္ပ်ဳိးလိုတဲ့ သီးႏွံကို စုိက္ပ်ဳိးခြင့္ ရိွရပါလိမ့္မယ္။ အဲသလိုမွ မဟုတ္ဘဲ အာဏာပုိင္ေတြက စိတ္ကူးရတဲ့ အတိုင္း ဟိုသီးႏွံစုိက္ပါ ဒီသီးႏွံစုိက္ပါ ဆိုၿပီး အတင္းအၾကပ္ စုိက္ခုိင္းတာမ်ဳိးဟာလည္း မလိုလားအပ္တဲ့ ဖိႏိွပ္မႈလို႔ ဆိုပါရေစ။ လယ္သမားဟာ သူ႔ေျမေပၚမွာ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္သီးႏွံ စုိက္ပ်ဳိးရမယ္ဆိုတာကို နားလည္သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲတာအျပင္ ထြက္ရိွလာတဲ့ သီးႏွံကို အစိုးရက ကာလ ေပါက္ေစ်းထက္ ေစ်းႏိွမ္ၿပီး အတင္းအက်ပ္ မေရာင္းမေနရ ေရာင္းခုိင္းတာမ်ဳိးဟာလည္း လယ္သမား ေတြအဖို႔ နစ္နာလွ ပါတယ္။ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးကို တုိင္းျပည္နဲ႔အဝွမ္း ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ လိုတယ္ဆိုရင္ လယ္သမားေတြကို အစိုးရက မျဖစ္မေန ကူညီရပါလိမ့္မယ္။
ဥပမာ အေနနဲ႔ ေျပာရရင္ လယ္သမားေတြ စုိက္ပ်ဳိးခ်ိန္မွာ ေငြလိုတဲ့အခါ အတိုးႏႈန္း သက္သာစြာနဲ႔ အစိုးရက ေငြေခ်းဖို႔ ကူညီရမွာျဖစ္သလို လိုအပ္တဲ့ သီးႏွံမ်ဳိးေစ့၊ ဓာတ္ေျမၾသဇာ၊ ပိုးသတ္ေဆး စတာေတြကိုလည္း လယ္သမားေတြ ေစ်းႏႈန္းခ်ဳိခ်ဳိနဲ႔ သံုးစြဲႏုိင္ဖို႔ အစိုးရမွာ တာဝန္ရိွပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲကေန တက္လာတယ္ဆိုတဲ့ အစိုးရ မ်ဳိးဟာ ႏုိင္ငံသားေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔သက္သက္ မဟုတ္ဘဲ လိုအပ္တဲ့ အကူအညီေတြကိုလည္း ကူညီရွာေဖြေပးဖို႔ တာဝန္ရိွတယ္ ဆိုတာကို မီးေမာင္းထိုးျပ လိုရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ လယ္သမားေတြရဲ့ လိုအပ္ခ်က္ကို သိႏုိင္ဖိို႔ တင္ျပႏုိင္ဖို႔ လယ္သမားေတြရဲ့ အသံကို စစ္စစ္မွန္မွန္ ကိုယ္စားျပဳတဲ့ လယ္သမား အသင္းအပင္းေတြ ေပၚေပါက္လာ ဖို႔လည္း အေရးႀကီးပါတယ္။ အတုဆိုတာကလည္း ေနရာတုိင္းမွာ ရိွေနေတာ့ လယ္သမားနာမည္ခံထားတဲ့ သမဂၢ၊ အသင္းအပင္း အတုမ်ဳိးေတြကိုလည္း သတိထားဖို႔ လိုပါေသးတယ္။
က်ေနာ္တို႔ရဲ့ အိမ္နီးခ်င္းျဖစ္တဲ အိႏိၵယႏုိင္ငံဟာ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္မွာ အဂၤလိပ္ဆီက လြတ္လပ္ေရးရပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရး ရတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ေနရူးအပါအဝင္ အိႏိၵယႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ့ စိတ္ထဲမွာ သူတို႔တုိင္းျပည္ကို စက္မႈတိုးတက္ ထြန္းကားဖို႔ အားသန္ခဲ့ပါတယ္။ စက္မႈလက္မႈ တိုးတက္ဖို႔ စီမံကိန္းေတြ ေျမာက္မ်ားစြာ ခ်မွတ္ၿပီး လုပ္ကုိင္ခဲ့ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ေတြ ကမၻာႀကီးကို နယ္ခ်ဲ့ႏုိင္ခဲ့တာ စက္မႈထြန္းကားတာေၾကာင့္ ဆိုတဲ့ အစြဲက အဲဒီ ေခါင္းေဆာင္ေတြ စိတ္ထဲမွာ ကိန္းေအာင္းေန ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အနာဂတ္မွာ စက္မႈထြန္းကားမွ ျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္က အလြန္ အားသန္ခဲ့ပါတယ္။ အဲသလို စက္မႈထြန္းကားဖို႔ ေဇာင္းေပးလုပ္ေနတုန္း လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရး တိုးတက္မႈကို တဖက္မွာ လစ္လ်ဴရႈခဲ့သလို ျဖစ္ခဲ့ ရပါတယ္။ တကယ္တန္းမွာေတာ့ အိႏိၵယလူ႔အဖြဲ႔အစည္းဟာ စုိက္ပ်ဳိးေရးကို မီခိုေနရဆဲ ဆိုတာ သတိလစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၄ ေနရူးကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ပုိင္း ျပန္လည္ဆန္းစစ္တဲ့ အခါမွာ စက္မႈလည္း ထင္သေလာက္ တိုးတက္မလာသလို လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးလည္း ေခတ္ေနာက္က်ေနဆဲ ျဖစ္တာကို သြားေတြ႔ပါတယ္။ အဲတာေၾကာင့္ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးကို ျပန္ၿပီးဦးေမာ့လာေအာင္ လုပ္ရမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္
ဒါေၾကာင့္ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရး တိုးတက္လာဖို႔အတြက္ "ျမစိမ္းေရာင္ေတာ္လွန္ေရး" ဆိုတဲ့ လႈပ္ရွားမႈကို အိႏိၵယ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဖန္တီး ခဲ့ပါတယ္။ လယ္သမားေတြမွာ လိုအပ္ေနတဲ့ ကိစၥအဝဝကို ကူညီခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ကေန ၁၉၇၈ ခုႏွစ္အထိ ကာလကို ျမစိမ္းေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ကာလလို႔ ေခၚပါတယ္။ အိႏိၵယအစိုးရက လယ္သမားေတြ လိုအပ္တာမွန္သမွ် ေငြေၾကး၊ ဓာတ္ေျမၾသဇာ၊ မ်ဳိးေစ့၊ နည္းပညာ စသျဖင့္ အားတက္သေရာ ကူညီခဲ့လို႔ ျပည္တြင္းစားသံုးမႈ အတြက္ ဖူလံု ရံုသာမက ပိုလွ်ံလာတဲ့အတြက္ ၁၉၇၉ ခုႏွစ္ကစလို႔ ႏုိင္ငံျခားကို သီးႏွံမ်ား စတင္တင္ပို႔ ေရာင္းခ် ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ျမစိမ္းေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး သတ္မွတ္ကာလ ၿပီးဆံုးသြားတာေတာင္ တခ်ဳိ႔နယ္ေတြမွာ ဆုိရင္ အစိုးရက ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ ဆက္တုိက္ ဆိုသလို လယ္သမားေတြကို ဓာတ္ေျမၾသဇာ အခမဲ့ ေထာက္ပံ့ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဘာေတြ႔ရသလဲဆိုရင္ အိႏိၵယအစိုးရဟာ လယ္ယာေျမေတြကို တသီးပုဂၢလ စီးပြားေရးကုမၸဏီေတြ လက္ထဲကို ထိုးမအပ္ခဲ့ဘဲ လယ္သမား စစ္စစ္ေတြ ပိုၿပီးတိုးတက္ လာေအာင္ ကူညီခဲ့တာကို ျမင္ရပါတယ္။ အဲဒီအက်ဳိးဆက္ေၾကာင့္ လယ္သမားေတြ တိုးတက္လာတဲ့အခါမွာ စုိက္ပ်ဳိးေရး မွာလည္း တိုးတက္လာတဲ့ ရလဒ္ေတြကို တပါထဲ ေတြ႔ရပါတယ္။ လယ္သမားေတြ ဝင္ေငြတိုးလာပါတယ္။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈကို အတုိင္းအတာ တခုအထိ ေလွ်ာ့ခ်လာႏုိင္ပါတယ္၊
ဒါေၾကာင့္ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရး အမွန္တကယ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္လုိတယ္ဆိုရင္ ေျမယာအေပၚမွာ ထြန္ယက္စုိက္ပ်ဳိး အသက္ေမြး ေနတဲ့ လယ္သမား စစ္စစ္မွန္မွန္ေတြ ေျမယာကို ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္မွသာ တုိးတက္မယ္လို႔ ဆိုပါရေစ။ လယ္သမား အတုေတြလက္ထဲ ေျမယာေတြ ေရာက္သြားျခင္းအားျဖင့္ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရး အမွန္တကယ္ ျဖစ္ထြန္းတိုးတက္လာဖို႔ ဆိုတာ ယံုႏုိင္စရာ မရိွပါေၾကာင္း။
ေဇာ္မင္း
၂၁ ရက္၊ ေအာက္တိုဘာလ၊ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္
ဘာပဲေျပာေျပာ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးကို အေျခခံေနရဆဲ ျဖစ္တဲ့ တုိင္းျပည္မွာ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးကို တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳး ေအာင္ အသားေပး ေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုတာ ၾကားရေတာ့ ဝမ္းသာစရာျဖစ္ပါတယ္။ လူအမ်ားစုက လယ္ယာေျမ ထြက္ကုန္အေပၚမွာ တုိက္ရိုက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သြယ္ဝိႈက္ၿပီးျဖစ္ျဖစ္ မီခိုေနၾကရတာကိုး။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔အေျခ အေနေတြကို ျပန္ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ဘယ္ၿမိဳ႔နယ္မွာ လယ္ေတြကို သိမ္းျပန္ၿပီ၊ ဘယ္ၿမိဳ႔နယ္မွာေတာ့ လယ္ေတြကို တပ္ ဖူလံုေရး အတြက္ နယ္ေျမခံ စစ္တပ္က သိမ္းျပန္ၿပီ၊ ဘယ္နယ္မွာေတာ့ လယ္ေတြကို စီးပြြားေရး ကုမၸဏီႀကီးေတြက ထုိက္တန္တဲ့ ေလွ်ာ္ေၾကး မေပးဘဲ သိမ္းလုိက္ျပန္ၿပီဆိုတဲ့ အသံေတြကို အရင္အစိုးရ လက္ထက္ကစလို႔ ဆက္တုိက္ ဆိုသလို ၾကားေနရပါတယ္။ ေျမယာအေပၚမွာ အသက္ေမြးရတဲ့ လယ္သမားေတြဆီက ထြန္ယက္စုိက္ပ်ဳိးေနတဲ့ ေျမေတြကို အခုလို လက္လြတ္စပါယ္ သိမ္းယူေနတာဟာ လယ္ယာ စုိက္ပ်ဳိးေရးကို ျမွင့္တင္မယ္ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဖက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။
လယ္ယာေျမနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေရွးတုန္းကကထဲက ျမန္မာ့လူ႔အသုိင္းဝုိင္းမွာ လက္ခံအသိအမွတ္ ျပဳထားတဲ့ ရိုးရာဓမၼသတ္ တခု ရိွပါတယ္။ အဲတာကေတာ့ မိဘဘိုးဘြား လက္ထက္ ကတည္းက ဓားမဦးခ် လုပ္ကုိင္လာခဲ့တဲ့ လယ္ယာေျမဟာ ရိုးရာအရ အဲဒီ လယ္သမား မိသားစုက ပုိင္ဆုိင္ပါတယ္။ ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္တဲ့ အခြင့္အေရးလည္း ရိွေနပါတယ္။ ဓားမဦးခ် လုပ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာကို ရွင္းျပရမယ္ဆိုရင္ လယ္သမားကိုယ္တုိင္ ေျမရုိင္းကို ခုတ္ထြင္ၿပီး လယ္ယာေျမအသစ္ ေဖာ္တာ၊ စုိက္ပ်ဳိးတာကို ဆိုလိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေခတ္ေတြတုန္းက လယ္သမားတဦး ပုိင္ဆုိင္တဲ့ ဓားမဦးခ် လယ္ယာေျမမ်ဳိးကို သက္ဦးဆံပုိင္ျဖစ္တဲ့ ဘုရင္ကေတာင္ အလြတ္မဲ့သိမ္းယူလို႔ မရပါဘူး။ စာရြက္ေပၚမွာ ေရးထားတဲ့ ဥပေဒမဟုတ္ေပမယ့္ အုပ္ခ်ဳပ္သူေကာ အုပ္ခ်ဳပ္ခံသူပါ ဒီအခ်က္ကို ရိုးရာအရ အလိုလိုနားလည္ သေဘာေပါက္ၿပီး လိုက္နာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္လက္ထက္မွာေတာ့ ေျမဆိုတာ ႏုိင္ငံေတာ္ကသာ ပုိင္ဆုိင္တယ္လို႔ ဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေျမေပၚေျမေအာက္ ေရေပၚေရေအာက္ ေလထု အားလံုးကို ႏုိင္ငံေတာ္ကသာ ပုိင္ဆိုင္တယ္။ ဒီမိုကေရစီ ႏုိင္ငံေတြမွာ တည္ရိွတဲ့ တသီးပုဂၢလ ပုိင္ဆုိင္မႈ ဆိုတာမ်ဳိးဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ မရိွဘူးလို႔ ေျပာခဲ့ျပန္ပါတယ္။
ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လြတ္လပ္ေရးရကထဲက လယ္ယာေျမပုိင္ဆုိင္မႈဟာ အင္မတန္ရႈတ္ေထြးတဲ့ ျပႆနာႀကီး တခု ျဖစ္ေနတာ အခုအထိပါပဲ။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ဥပေဒအတုိင္း ေျပာရမယ္ဆိုရင္ လယ္သူလုပ္သူဟာ လယ္လုပ္ခြင့္ပဲ ရိွတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ပုိင္ဆုိင္တယ္လို႔ ဆိုမထားပါဖူး။ ဒါေၾကာင့္ လယ္သမားဟာ သူထြန္ယက္စုိက္ပ်ဳိး ေနတဲ့ လယ္ယာေျမကို မပုိင္ဆုိင္ပါဘူး။ အဲတာေၾကာင့္ လယ္ယာေျမကို ေရာင္းခ်ျခင္း၊ လႊဲေျပာင္းေပးျခင္း၊ ေပါင္ႏွံျခင္း စသျဖင့္ တရားဝင္အားျဖင့္ ျပဳလုပ္ခြင့္ မရပါဖူး။ လုပ္တယ္ဆိုရင္လည္း အာဏာပုိင္အဆင့္ဆင့္ကို ေပးကမ္းၿပီးမွ နားလည္မႈ နဲ႔ လုပ္ရတဲ့ သေဘာသာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဂၤလိပ္ေခတ္တုန္းက ဆင္းရဲသားလယ္သမားေတြ အေºကြးတင္တဲ့ အခါမွာ လယ္ယာေျမကို ေငြတိုး ေခ်းစားတဲ့ ခ်စ္တီး ေတြဆီမွာ ေပါင္ႏွံရင္းက ေနာက္ဆံုး လယ္ယာေျမပါ ဆံုးရံႈးခဲ့ရတဲ့ သာဓကေတြ ရိွတဲ့အတြက္ လြတ္လပ္ေရး ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ႏုိင္ငံသား လယ္သမားေတြရဲ့ လယ္ေျမေတြ အရင္ကလို ေငြတိုးေခ်းစားတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ လက္ထဲ မေရာက္ေအာင္ ဆိုၿပီး ကာကြယ္တဲ့ အေနနဲ႔ ေျမယာဆိုတာ ႏုိင္ငံေတာ္ကသာ ပုိင္ဆုိင္တယ္လို႔ ဥပေဒျပဳခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ကေန႔ေခတ္မွာ ဆင္းရဲတဲ့ လယ္သမားေတြကို ေငြတိုးေခ်းစားတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသား ဆိုတာလည္း မရိွေတာ့ပါဖူး။ ခ်စ္တီးေတြ လည္း ျပည္ေတာ္ျပန္သြားတာ ၾကာလွပါၿပီ။ တကယ္ေငြတိုးေခ်းစား ေနသူေတြဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ခ်မ္းသာသူေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေခတ္နဲ႔ မဆီေလွ်ာ္ေတာ့တဲ့ လယ္ယာေျမဥပေဒကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္ဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႔ ဆိုပါရေစ။ တိုတိုနဲ႔ လိုရင္း ေျပာရရင္ အမွန္တကယ္ လယ္လုပ္သူေတြ လယ္ယာေျမ ပုိင္ဆုိင္ခြင့္ရရိွဖို႔ တရားမွ်ၿပီး ခုိင္ခန္႔တဲ့ ဥပေဒ ေတြ ျပဌာန္းဖို႔ လိုအပ္ေနပါၿပီ။
ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ လယ္သမားေတြအေနနဲ႔ သူတို႔ထြန္ယက္ေနတဲ့ ေျမေပၚမွာ သူတို႔ စုိက္ပ်ဳိးလိုတဲ့ သီးႏွံကို စုိက္ပ်ဳိးခြင့္ ရိွရပါလိမ့္မယ္။ အဲသလိုမွ မဟုတ္ဘဲ အာဏာပုိင္ေတြက စိတ္ကူးရတဲ့ အတိုင္း ဟိုသီးႏွံစုိက္ပါ ဒီသီးႏွံစုိက္ပါ ဆိုၿပီး အတင္းအၾကပ္ စုိက္ခုိင္းတာမ်ဳိးဟာလည္း မလိုလားအပ္တဲ့ ဖိႏိွပ္မႈလို႔ ဆိုပါရေစ။ လယ္သမားဟာ သူ႔ေျမေပၚမွာ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္သီးႏွံ စုိက္ပ်ဳိးရမယ္ဆိုတာကို နားလည္သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲတာအျပင္ ထြက္ရိွလာတဲ့ သီးႏွံကို အစိုးရက ကာလ ေပါက္ေစ်းထက္ ေစ်းႏိွမ္ၿပီး အတင္းအက်ပ္ မေရာင္းမေနရ ေရာင္းခုိင္းတာမ်ဳိးဟာလည္း လယ္သမား ေတြအဖို႔ နစ္နာလွ ပါတယ္။ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးကို တုိင္းျပည္နဲ႔အဝွမ္း ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ လိုတယ္ဆိုရင္ လယ္သမားေတြကို အစိုးရက မျဖစ္မေန ကူညီရပါလိမ့္မယ္။
ဥပမာ အေနနဲ႔ ေျပာရရင္ လယ္သမားေတြ စုိက္ပ်ဳိးခ်ိန္မွာ ေငြလိုတဲ့အခါ အတိုးႏႈန္း သက္သာစြာနဲ႔ အစိုးရက ေငြေခ်းဖို႔ ကူညီရမွာျဖစ္သလို လိုအပ္တဲ့ သီးႏွံမ်ဳိးေစ့၊ ဓာတ္ေျမၾသဇာ၊ ပိုးသတ္ေဆး စတာေတြကိုလည္း လယ္သမားေတြ ေစ်းႏႈန္းခ်ဳိခ်ဳိနဲ႔ သံုးစြဲႏုိင္ဖို႔ အစိုးရမွာ တာဝန္ရိွပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲကေန တက္လာတယ္ဆိုတဲ့ အစိုးရ မ်ဳိးဟာ ႏုိင္ငံသားေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔သက္သက္ မဟုတ္ဘဲ လိုအပ္တဲ့ အကူအညီေတြကိုလည္း ကူညီရွာေဖြေပးဖို႔ တာဝန္ရိွတယ္ ဆိုတာကို မီးေမာင္းထိုးျပ လိုရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ လယ္သမားေတြရဲ့ လိုအပ္ခ်က္ကို သိႏုိင္ဖိို႔ တင္ျပႏုိင္ဖို႔ လယ္သမားေတြရဲ့ အသံကို စစ္စစ္မွန္မွန္ ကိုယ္စားျပဳတဲ့ လယ္သမား အသင္းအပင္းေတြ ေပၚေပါက္လာ ဖို႔လည္း အေရးႀကီးပါတယ္။ အတုဆိုတာကလည္း ေနရာတုိင္းမွာ ရိွေနေတာ့ လယ္သမားနာမည္ခံထားတဲ့ သမဂၢ၊ အသင္းအပင္း အတုမ်ဳိးေတြကိုလည္း သတိထားဖို႔ လိုပါေသးတယ္။
က်ေနာ္တို႔ရဲ့ အိမ္နီးခ်င္းျဖစ္တဲ အိႏိၵယႏုိင္ငံဟာ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္မွာ အဂၤလိပ္ဆီက လြတ္လပ္ေရးရပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရး ရတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ေနရူးအပါအဝင္ အိႏိၵယႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ့ စိတ္ထဲမွာ သူတို႔တုိင္းျပည္ကို စက္မႈတိုးတက္ ထြန္းကားဖို႔ အားသန္ခဲ့ပါတယ္။ စက္မႈလက္မႈ တိုးတက္ဖို႔ စီမံကိန္းေတြ ေျမာက္မ်ားစြာ ခ်မွတ္ၿပီး လုပ္ကုိင္ခဲ့ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ေတြ ကမၻာႀကီးကို နယ္ခ်ဲ့ႏုိင္ခဲ့တာ စက္မႈထြန္းကားတာေၾကာင့္ ဆိုတဲ့ အစြဲက အဲဒီ ေခါင္းေဆာင္ေတြ စိတ္ထဲမွာ ကိန္းေအာင္းေန ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အနာဂတ္မွာ စက္မႈထြန္းကားမွ ျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္က အလြန္ အားသန္ခဲ့ပါတယ္။ အဲသလို စက္မႈထြန္းကားဖို႔ ေဇာင္းေပးလုပ္ေနတုန္း လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရး တိုးတက္မႈကို တဖက္မွာ လစ္လ်ဴရႈခဲ့သလို ျဖစ္ခဲ့ ရပါတယ္။ တကယ္တန္းမွာေတာ့ အိႏိၵယလူ႔အဖြဲ႔အစည္းဟာ စုိက္ပ်ဳိးေရးကို မီခိုေနရဆဲ ဆိုတာ သတိလစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၄ ေနရူးကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ပုိင္း ျပန္လည္ဆန္းစစ္တဲ့ အခါမွာ စက္မႈလည္း ထင္သေလာက္ တိုးတက္မလာသလို လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးလည္း ေခတ္ေနာက္က်ေနဆဲ ျဖစ္တာကို သြားေတြ႔ပါတယ္။ အဲတာေၾကာင့္ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးကို ျပန္ၿပီးဦးေမာ့လာေအာင္ လုပ္ရမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္
ဒါေၾကာင့္ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရး တိုးတက္လာဖို႔အတြက္ "ျမစိမ္းေရာင္ေတာ္လွန္ေရး" ဆိုတဲ့ လႈပ္ရွားမႈကို အိႏိၵယ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဖန္တီး ခဲ့ပါတယ္။ လယ္သမားေတြမွာ လိုအပ္ေနတဲ့ ကိစၥအဝဝကို ကူညီခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ကေန ၁၉၇၈ ခုႏွစ္အထိ ကာလကို ျမစိမ္းေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ကာလလို႔ ေခၚပါတယ္။ အိႏိၵယအစိုးရက လယ္သမားေတြ လိုအပ္တာမွန္သမွ် ေငြေၾကး၊ ဓာတ္ေျမၾသဇာ၊ မ်ဳိးေစ့၊ နည္းပညာ စသျဖင့္ အားတက္သေရာ ကူညီခဲ့လို႔ ျပည္တြင္းစားသံုးမႈ အတြက္ ဖူလံု ရံုသာမက ပိုလွ်ံလာတဲ့အတြက္ ၁၉၇၉ ခုႏွစ္ကစလို႔ ႏုိင္ငံျခားကို သီးႏွံမ်ား စတင္တင္ပို႔ ေရာင္းခ် ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ျမစိမ္းေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး သတ္မွတ္ကာလ ၿပီးဆံုးသြားတာေတာင္ တခ်ဳိ႔နယ္ေတြမွာ ဆုိရင္ အစိုးရက ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ ဆက္တုိက္ ဆိုသလို လယ္သမားေတြကို ဓာတ္ေျမၾသဇာ အခမဲ့ ေထာက္ပံ့ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဘာေတြ႔ရသလဲဆိုရင္ အိႏိၵယအစိုးရဟာ လယ္ယာေျမေတြကို တသီးပုဂၢလ စီးပြားေရးကုမၸဏီေတြ လက္ထဲကို ထိုးမအပ္ခဲ့ဘဲ လယ္သမား စစ္စစ္ေတြ ပိုၿပီးတိုးတက္ လာေအာင္ ကူညီခဲ့တာကို ျမင္ရပါတယ္။ အဲဒီအက်ဳိးဆက္ေၾကာင့္ လယ္သမားေတြ တိုးတက္လာတဲ့အခါမွာ စုိက္ပ်ဳိးေရး မွာလည္း တိုးတက္လာတဲ့ ရလဒ္ေတြကို တပါထဲ ေတြ႔ရပါတယ္။ လယ္သမားေတြ ဝင္ေငြတိုးလာပါတယ္။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈကို အတုိင္းအတာ တခုအထိ ေလွ်ာ့ခ်လာႏုိင္ပါတယ္၊
ဒါေၾကာင့္ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရး အမွန္တကယ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္လုိတယ္ဆိုရင္ ေျမယာအေပၚမွာ ထြန္ယက္စုိက္ပ်ဳိး အသက္ေမြး ေနတဲ့ လယ္သမား စစ္စစ္မွန္မွန္ေတြ ေျမယာကို ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္မွသာ တုိးတက္မယ္လို႔ ဆိုပါရေစ။ လယ္သမား အတုေတြလက္ထဲ ေျမယာေတြ ေရာက္သြားျခင္းအားျဖင့္ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရး အမွန္တကယ္ ျဖစ္ထြန္းတိုးတက္လာဖို႔ ဆိုတာ ယံုႏုိင္စရာ မရိွပါေၾကာင္း။
ေဇာ္မင္း
၂၁ ရက္၊ ေအာက္တိုဘာလ၊ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္
1 comment:
ေဒၚစုု တေလာက ေျပာတာလည္း သတိထားမိတယ္။ တခ်ိန္မွာ ကမၻာၾကီးမွာ မလြဲမေသြ..စားနပ္ရိကၡာျပတ္လပ္မူ ဖက္ကိုု လွည့္လာရတဲ့ အခ်ိန္မွာ..ျမန္မာျပည္လိုု စိုုက္ပိ်ဳးေရးမွာ အေျခခံ အားသန္ခဲ့တဲ့ နိုုင္ငံတခုု အေနနဲ႕..ကိုုယ့္အားသာခ်က္ကုုိ ကိုု္ယ္သိျပီး အသင့္ျဖစ္ေနရမယ္ ဆိုုတဲ့ သေဘာမ်ိဳး ။ ခုုေတာ့..လယ္ေတြ သိမ္း။ လယ္သမား ယာသမားေတြ လည္း.. မ်က္နုုရာ ကေန..မ်က္ၾကမ္းရာ ေတြဆီ ေျပးၾက နဲ႕..။
Post a Comment