ေပၚလူးရွင္းမ်ား

အ
လုပ္ကအျပန္ လုိင္းကားေပၚမွာ ကံေကာင္းေသာေၾကာင့္ ထုိင္စရာ တေနရာ ရလုိက္သည္။ ကိုေရေအး တေယာက္ ဖူးကနဲ ေလပူမ်ားကို မႈတ္ထုတ္လုိက္ခါ “တခါတေလလည္း ဒီလိုေတာ့ရိွဦးမွေပါ့ ” ဟုစိတ္ထဲက ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေျပာရင္း ဝမ္းသာ အားရ ထုိင္ခ်လုိက္သည္။ လမ္းတေလွ်ာက္ ကားစပယ္ယာ ေအာ္ဟစ္၍ ခရီးသည္မ်ားကို ကားခ ေတာင္းေနတာ၊ ဒရုိင္ဘာအား ကားထြက္ရန္၊ ရပ္ရန္ ေအာ္ဟစ္အခ်က္ျပ ေျပာေနသည္မ်ားကို နားေထာင္ရင္း ေမ့ကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။

ေန႔ခင္းတံုးက ကိုေရေအးႏွင့္ ရံုးသားတစု အလုပ္ပါး၍ အားအားရိွၾကသည္ႏွင့္ (တကယ္လည္း လုပ္စရာသိပ္မရိွ တာက တေၾကာင္း) စခေရဘယ္ဟုေခၚသည့္ အဂၤလိပ္စကားလံုးမ်ားကို ဆက္သည့္ ကစားနည္း ကစားေနရင္းက အဂၤလိပ္ စာလံုး ေပါင္း တခုအတြက္ အျငင္းပြားခဲ့ရေသးသည္။ စာလံုးက ေပၚလူးရွင္းတဲ့။ စာလံုးေပါင္းတြင္ အဂၤလိပ္ အကၡရာ “အယ္လ္” က တလံုးထဲဟု ျငင္းသူကျငင္း၊ “အယ္လ္” ႏွစ္လံုးဟု ဆိုသူကလည္းဆိုသည္။ ရံုးတြင္ အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္ စာအုပ္ကလည္း မရိွ ေသာေၾကာင့္ ဘယ္သူမွန္သည္ မွားသည္ မဆံုးျဖတ္ႏုိင္ပဲရိွေနခဲ့၏။ ေနာက္တေန႔တြင္ ကိုေရေအးက သူ႔အိမ္မွာရိွသည့္ အုိမင္း ေဟာင္းႏြမ္းေနေသာ အဂၤလိပ္အဘိဓာန္ကို ယူလာမည္ဟု ဆိုကာ ကစားပြဲ ကို အားလံုး သေဘာတူ ရပ္ဆိုင္းလုိက္ၾကသည္။

ျဖစ္ပံုကသည္လို။ ကစားပြဲ ၿပီးခါနီးေလာက္တြင္ ကိုေရေအးက သစ္သားကုဗတံုး ေလးတံုးကိုတန္းစီ၍ “Poll” ဆိုသည့္ စာလံုးကို ထည့္လုိက္သည္။ သည္စာလံုးကိုေတာ့ အားလံုးကသိေနၿပီးသားမို႔ ဘယ္သူကမွမျငင္း။ စစ္တမ္း ေကာက္ယူျခင္း ဟု အဓိပၸါယ္ရ သည္။ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မဲဆႏၵေပးသည္ဟုလည္း ဆိုႏုိင္သည္။ ကိုေရေအး အလွည့္အၿပီး ကိုခ်မ္းသာက “Poll” စာလံုး ေနာက္တြင္ ကပ္၍ “ution” ဟုသစ္သား ကုဗတံုးငါးတံုးကို တန္းစီ၍ ထည့္လုိက္သည္။ ကစားသူ ေလးေယာက္စလံုးကေတာ့ ေပၚလူးရွင္း ဆိုသည့္စကားလံုးကို သိေနေသာ္လည္း စာလံုးေပါင္း မွန္မမွန္ ဘယ္သူမွ မေသခ်ာေသာေၾကာင့္ တေယာက္ တျပန္ ျငင္းခံုရင္း တရံုးလံုးရိွ လူမ်ားပါ ျငင္းပြဲႀကီးတြင္ ပါလာေတာ့သည္။

ရံုးတြင္အရစ္ရွည္သူဟု နာမည္ရထားေသာ ကိုအာနီက “ကဲပါေလ ႔ ႔ ႔ စာလံုးေပါင္းသတ္ပံုကို အသာထား။ မင္းတို႔ ေပၚလူးရွင္း ဆိုတာက ဘာအဓိပၸါယ္လဲ ဆိုတာ အားလံုးသိေအာင္ ေျပာစမ္းပါဦး ” ဟုျငင္းပြဲႀကီး ပိုရွည္ေအာင္ တြန္း ပို႔လုိက္၏။

“အဟမ္း ... အဟမ္း”၊ ကစားသူေလးဦးထဲမွ တဦးျဖစ္သူ ကိုဘိုႀကီးက ေခ်ာင္းဟမ့္ရင္းျဖင့္ “ သည္လိုဗ်။ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ညစ္ညမ္းေစတာကို ေပၚလူးရွင္းလို႔ေခၚတာ။ ” “အဲသည့္အဓိပၸါယ္က မမွားေပမဲ့ ေယဘူယ် သိပ္ဆန္ လြန္းတယ္” ဟု ကိုေရေအးက ဝင္ေထာက္လုိက္သည္။ ကိုဘိုႀကီးက ဆတ္ကနဲ ကိုေရေအးဖက္ လွည့္ကာ ခနဲ႔ တဲ့တဲ့ ေလသံျဖင့္ “ဒါျဖင့္လည္း ဘာေတြမ်ား ရိွေသးသတံုး ဘိလပ္ျပန္ႀကီးရဲ့။ အားလံုးသိေအာင္ လင္းစမ္းပါဦး” ဟုေမးေငါ့၍ ျပန္ပက္ လုိက္သည္။

ကိုေရေအးက စကားဝုိင္းအတြင္းရိွ ရံုးသူရံုးသားမ်ားကို ပါေမာကၡတဦး၏ ဟန္ပန္ျဖင့္ တခ်က္ေဝ့ၾကည့္လုိက္ၿပီး ကိုယ့္ လက္ထဲ မိုက္ခြက္ရထားတံုး မ်ားမ်ားေျပာမွ ဆိုသည့္မူကိုဆုပ္ကုိင္၍ ေပၚလူးရွင္း အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုပံုကို ရွည္လွ်ားစြာ စတင္ေလေတာ့ သည္။

“ ဒီလိုဗ်ာ ... ကိုဘိုႀကီးေျပာသလို သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကို ညစ္ညမ္းေစတာ ဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္က မွန္ေပမဲ့ ေနာက္ ဆက္တြဲ ေတြရိွေနေသးတယ္။ ဥပမာ တခုေလာက္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ႔ ႔ တရုတ္ျပည္မွာ စက္ရံုေတြ မ်ားသထက္မ်ားလာတာ၊ ကား ေတြမ်ားလာေတြေၾကာင့္ မီးခိုးေတြ ေလထုထဲမွာ ပိုပိုမ်ားလာတယ္။ မီးခိုေတြ ေလထဲမွာ မ်ားလာတာဟာ အခုကမၻာမွာ အတို ေကာက္ တင္စားေျပာေနတဲ့ စီအိုတူး CO2 ဆိုတဲ့ ကာဗြန္ဒုိင္ေအာက္ဆုိက္ဓာတ္ မ်ားလာတာပဲ။ အဲတာေၾကာင့္ သန္႔ရွင္းတဲ့ ေလထုေလွ်ာ့သြားတယ္။ အဲသလို အေျခအေနမ်ဳိး ရင္ဆုိင္ေနရတာကို ေလထုညစ္ညမ္းတယ္လို႔ ဆိုႏုိင္ပါ တယ္။ ဘိုလိုေျပာရ ရင္ေတာ့ အဲယားေပၚလူးရွင္းေပါ့။ ”

“ဒါ့ေၾကာင့္ ငါေျပာတယ္မို႔လား။ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ညစ္ညမ္းေစတာပါဆို။ ဒါေပမဲ့ တို႔ႏုိင္ငံမွာ တရုတ္ျပည္လို စီအိုတူး ျပႆနာ မရိွေသးပါဖူးကြာ” ဟု ကိုဘုိႀကီးက ဝင္ေထာက္လုိက္သည္။ သို႔ေသာ္ ကိုေရေအးက လက္ကာျပ လုိက္ရင္းျဖင့္ “မဟုတ္ဖူး ကိုဘိုႀကီးရဲ့ က်န္ေသးတယ္ဗ်။”

“ ေနာက္တခုက နယူးေရာက္တို႔ တိုက်ဳိတို႔ စတဲ့ၿမိဳ႔ႀကီးေတြ ဆိုပါေတာ့။ ညညဆိုရင္ မိုးပ်ံတုိက္ႀကီးေတြ၊ ေၾကာ္ျငာ ဆုိင္းဘုတ္ ေတြမွာ သံုးေနတဲ့ မီးေတြနဲ႔မီးေရာင္စံုေတြဟာ လိုတာထက္ ပိုကဲလြန္းေနလို႔ လူေတြအတြက္ အလင္း ေရာင္အရ ညစ္ညမ္းမႈ ျဖစ္ေနရတယ္။ အဲတာမ်ဳိးကို ဘိုလိုေျပာရရင္ေတာ့ လုိက္ေပၚလူးရွင္းေပါ့ဗ်ာ။ ”

“ဟယ္ တို႔ဆီမ်ားနဲ႔ေတာ့ ကြာလုိက္တာ ” ဟု ရံုးတြင္ အဝၿဖိဳးဆံုး ျဖစ္ေသာ စာေရးမ မဘုတ္က ဝင္ေျပာလုိက္သည္။ “ဒီတခ်က္ ေတာ့ တို႔ႏုိင္ငံကသာသြားၿပီ။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အလင္းေရာင္ေပၚလူးရွင္းမွ မရိွတာ”။ မဘုတ္ အေျပာေၾကာင့္ ရံုးသူရံုးသားမ်ား တအံုးအံုး ရယ္လုိက္ၾကသည္မွာ ကမၻာပ်က္ခမန္း။

လက္တဖက္ကို ဟန္ပါပါေဝွ႔ရမ္းရင္း ကိုေရေအးက “က်န္ေသးတယ္ က်န္ေသးတယ္။ ဒါတင္မကေသးဖူး။ အခုတိုးတက္ ခ်မ္းသာေနတဲ့ ႏုိင္ငံေတြမွာဆိုရင္ အေဝးေျပး ကားလမ္းႀကီးေတြ၊ ေလယဥ္ကြင္းေတြေၾကာင့္ ဆူညံလြန္းတဲ့ အသံေတြဟာ အနီးအနားရပ္ကြက္က လူေတြအတြက္ ေန႔တဓူဝ မခံႏုိင္ျဖစ္ရတယ္။ အဲသလို ဆူညံလြန္းတဲ့ အသံ ေတြၾကားမွာ ႏွစ္ရွည္ လမ်ား ေနသြားရရင္ ႏွလံုးေရာဂါျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ေဆးသိပၸံပညာရွင္ေတြက ေျပာထားတယ္ဗ်။ အဲတာမ်ဳိးကိုေတာ့ အသံ အရ ညစ္ညမ္းမႈ၊ ဘိုလိုဆိုရင္ေတာ့ ႏိြဳက္စ္ေပၚလူးရွင္းလို႔ ဆိုႏုိင္သေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ႏုိင္ငံေတြမွာ ေလယာဥ္ကြင္းနားမွာ ေနတဲ့ သူေတြကို ေလွ်ာ္ေၾကးေပးရတယ္။”

ေငြသံၾကားလုိက္ရသည္ႏွင့္ မဘုတ္က “အမေလး ေလွ်ာ္ေၾကးသာ ရေနလို႔ကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ဆူဆူပါေတာ္။”

ကိုအာနီ ကေတာ့ “ အင္း ဒီကိစၥမွာေတာ့ ပူစရာမလိုပါဖူးလို႔ ငါထင္ပါတယ္။ တို႔ဆီမွာ အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးေတြနဲ႔ ေလယာဥ္ ကြင္းေတြ မင္းေျပာသေလာက္ မရိွဖူးေလ။ ဒါလည္း တို႔ျမန္မာျပည္က သာျပန္ေရာ။ က်န္ေသးရင္ လုပ္စမ္းပါဦး ေရေအးရ၊ မင္းကအေတာ္စံုတဲ့ ေကာင္ဆိုေတာ့။”

ကိုေရေအးကား အရိွန္ရသြားေလၿပီ။ “ ေနာက္တခုက ခင္ဗ်ားတို႔လို လူမ်ဳိးေတြနဲ႔ တိုက္ရုိက္ဆုိင္တယ္ ကိုအာနီ သိလား။ အဲတာ ဘာလဲဆိုေတာ့ သတင္းေပၚလူးရွင္းလို႔ ေခၚတယ္။ သတင္းအခ်က္လက္မ်ားႏွင့္ ညစ္ညမ္းေနျခင္း (သို႔မဟုတ္) သတင္းအခ်က္ အလက္မ်ား ၾကားတြင္ ပိတ္ဆို႔ေနျခင္းလို႔ တင္စားရင္လည္းရတယ္။ ညေနတုိင္း ေရဒီ ယိုလုိင္းေပါင္းစံုကို နားေထာင္၊ တီဗီြ ဆိုလည္း ဘာလာလာၾကည့္။ ေတြ႔သမွ် သတင္းစာ ဂ်ာနယ္ဆိုလည္းဖတ္၊ ဒါ ေၾကာင့္ လိုအပ္တာထက္ ပိုသိေနသလိုလို ကလည္းျဖစ္၊ တကယ္ေတာ့လည္း ခင္ဗ်ားရဲ့ လက္ေတြ႔ဘဝမွာ အဲတာေတြက ခင္ဗ်ားဖတ္ထား သေလာက္ နားေထာင္ထား သေလာက္ အသံုးမဝင္။ အဲသလို ျဖစ္ေနတာမ်ဳိးကို သတင္းအရေပၚလူးရွင္း ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ဆိုႏုိင္တယ္။ ဘိုလိုေျပာရင္ေတာ့ အင္ေဖၚေမးရွင္း ေပၚလူးရွင္းေပါ့ဗ်ာ။ ”

ရံုးသူရံုးသားမ်ားက ကိုေရေအး အေျပာေၾကာင့္ ကိုအာနီကို ၾကည့္၍ ဝိုင္းရယ္လုိက္ၾကသည္။ ကိုအာနီကား ခ်က္ျခင္း မတုံ႔ျပန္ ႏုိင္။ ေခါင္းကုတ္၍ စပ္ၿဖီးၿဖီးႏွင့္သာ။

ကိုေရေအးကား ေပၚလူးရွင္းအေၾကာင္း အာေပါင္ အာရင္းသန္သန္ ဆက္၍ရွင္းလင္းေန၏။ “ တကယ္ေတာ့ဗ်ာ။ ကေန႔ ကမၻာ ေပၚမွာ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ညစ္ညမ္းတာ တခုတည္းကိုသာ ေပၚလူးရွင္းအေနနဲ႔ သံုးတာမဟုတ္ ေတာ့ဖူး။ မလိုအပ္ဘဲ မ်ား လာတဲ့ ကိစၥမ်ဳိး၊ မလိုအပ္ဘဲ ေနရာတကာမွာ လာၿပီးစုပံု ေနတာမ်ဳိး၊ မလိုအပ္ဘဲ ေနရာတကာမွာ ရိွေနတာ မ်ဳိးေတြကိုလည္း ေပၚလူးရွင္း အေနနဲ႔ တင္စားၾကတယ္။ ”

“ဥပမာ တခုေလာက္ ထပ္ေျပာရရင္၊ ဟိုလူေတြ ေနရာတုိင္းမွာ ဝင္ပါေနတာမ်ဳိးလဲ အၾကံဳးဝင္တာပဲ။ ဟိုဌာနလဲ သူတို႔၊ ဒီဌာန လည္းသူတို႔ ေနရာေကာင္းေတြကို မလုပ္တတ္ မကုိင္တတ္ဘဲ ယူထားၾကတာ။ မိုးေပၚကက်လာတဲ့ ေရႊကိုယ္ေတြလိုပဲေလ၊ ဟုတ္တယ္မို႔လား။ ဘြဲ႔ရၿပီး လုပ္သက္ရင့္ေနတဲ့ က်ဳပ္တို႔ခင္ဗ်ားတို႔လို လူေတြရဲ့ ေခါင္းေပၚမွာ အရွင္ေမြး ေန႔ခ်င္းႀကီး ျဖစ္ေနတာ ေနရာတုိင္းမွာပဲေလ။ သူတို႔နဲ႔ မဆုိင္တဲ့ ေနရာေတြမွာလည္း အကုန္ပါတယ္။ ပညာေရး ဆုေပးပြဲလည္းပါ။ ရုပ္ရွင္အကယ္ဒမီ ေပးပြဲေတာင္ ပါလုိက္ေသး။” ကိုအာနီက ၾကားျဖတ္၍ “ေရေအးရဲ့ ဟိုလူေတြ ဆိုတာဘယ္ သူေတြကို ေျပာေနတာလဲကြ။ အားလံုးသိေအာင္ ရွင္းရွင္းေျပာစမ္းပါ ” ဟု အခြ်န္ႏွင့္မ လိုက္သည္။

“ ဘယ္သူေတြရိွရမလဲ ... ဘြတ္ဖိနပ္စီးေနတဲ့သူေတြနဲ႔ ဘြတ္ဖိနပ္စီးခဲ့ဖူးတဲ့ သူေတြကို ေျပာတာဗ်ဳိ႔။ မလိုအပ္ဘဲ ေန ရာတုိင္းမွာ ပါေနေတာ့ အဲတာကိုလည္း ေပၚလူရွင္း တမ်ဳိးလို႔ ေခၚႏုိင္တာ ... တာ ...။ ”

“ေဟ့ေကာင္ ေရေအး မင္းဘာစကား ေျပာတာလဲကြ” ဆိုသည့္ ဟိန္းသံႀကီး ေနာက္ကြယ္မွ ထြက္လာသည့္ အတြက္ ကိုေရေအး စကားဆံုးေအာင္ မေျပာလိုက္ရပါ။ လားလားလား ... သူတို႔ရံုးရဲ့ ဒါရိုက္တာ ဦးေအာင္ဟိန္း၊ ဘယ္အခ်ိန္ ကတည္းက သူတို႔ စကားဝုိင္းေနာက္ကြယ္မွာ ေရာက္ေနသလဲမသိ။ ဦးေအာင္ဟိန္းကိုေတာ့ တရံုးလံုးေၾကာက္ရ သည့္အျပင္ စစ္တပ္ထဲမွာတံုးက သူက ဗိုလ္မွဴးအဆင့္အထိ ရာထူးရိွခဲ့သူ။ ကိုေရေအး၏ ဆံပင္မ်ား မိုးႀကိဳးပစ္ခံရသလို ေထာင္ကုန္ေတာ့သည္။

သို႔ေသာ္ ကိုေရေအး ကံေကာင္းပါသည္။ တျခားမဟုတ္ ဦးေအာင္ဟိန္း၏ က်ားဟိန္းသံကို ၾကားၾကားျခင္း အိပ္ငိုက္ ေနရာမွ လန္႔ႏုိးသြားျခင္းပင္။ အိပ္မက္မက္ေနျခင္း ပါတကား။ တဆက္တည္း ကားစပယ္ရာ၏ ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီး ေအာ္လုိက္ေသာ အသံကိုလည္း ၾကားလုိက္ရသည္။ “သရက္ျခံပါလား သရက္ျခံ၊ ပါရင္ေျပာထား”။ ပါတယ္ပါတယ္ ဟု ကိုေရေအး ကပ်ာကရာ ျပန္ေအာ္လုိက္ရသည္။

ကိုေရေအး အခုမွစိတ္ေပါ့သြားေတာ့သည္။ အျပင္မွာသာ တကယ္ျဖစ္လုိက္လို႔ကေတာ့ သူ႔အတြက္မလြယ္။ ဒီ ေပၚလူးရွင္း ဆိုတဲ့အေၾကာင္း မနက္ဖန္ရံုးမွာ မေျပာျဖစ္ေအာင္ထိမ္းမွဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိေပးလုိက္ရသည္။ သို႔ေသာ္ ခ်က္ျခင္း စိတ္ျပန္ ေလး သြားရျပန္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အိမ္မွာလည္း လလယ္ေရာက္သည္ႏွင့္ ဘာေရးညာေရး စားေရးဝတ္ေရးတို႔ အတြက္ ဆူညံသည့္ ေပၚလူးရွင္း (သို႔မဟုတ္) ႏိြဳက္စ္ေပၚလူးရွင္းကို ဆက္တုိက္ ထုတ္လႊင့္ေနသည့္ မိန္းမမ်က္ႏွာကို ဒုိင္းကနဲ ေျပးျမင္လုိက္၍ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ကိုေရေအးကား ေပၚလူးရွင္းမ်ား အၾကားတြင္ မေအးႏုိင္ရွာ။

ေဇာ္မင္း (လူ႔ေဘာင္သစ္)
၁၅၊ ၾသဂုတ္လ၊ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္