တရုတ္ အိုလံပစ္ကို သပိတ္ေမွာက္ရန္ လိုသည္။

အို
လံပစ္ပြဲေတာ္ လက္ခံက်င္းပသည့္ ႏိုင္ငံတိုင္း ထိုပြဲေတာ္အတြက္ ဂုဏ္ယူၾကသည္။ ႏိုင္ငံတခုတိုးတက္ျခင္း တည္ၿငိမ္မႈရွိျခင္းကို ျပသရာေရာက္သည့္အတြက္လည္း ျဖစ္သည္။ အိမ္ရွင္ႏိုင္ငံသားတို႔အဖို႔လည္း ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္၊ ၾကည္ႏူးဖြယ္ ျဖစ္သည္။ ထိုႏိုင္ငံသားတို႔၏ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းသည္ အျခားႏိုင္ငံမ်ားမွ ႏိုင္ငံသားတို႔ဆီသို႔လည္း ကူးစက္ သင့္သည္။ သို႔ေသာ္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ တရုတ္ႏိုင္ငံတြင္ က်င္းပမည့္ ကမၻာ့အိုလံပစ္ အားကစားပြဲေတာ္ကို သပိတ္ ေမွာက္ရန္ လိုေနသည္။ တရုတ္ႏိုင္ငံသားတို႔၏ ဂုဏ္ယူႏိုင္ျခင္းႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတို႔ကို ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီး လုပ္လို၍ မဟုတ္။ သူတို႔ အစိုးရ၏ လုပ္ပံုကိုင္ပံုမ်ားကို ထိုျပည္သူတို႔ ပိုမိုသေဘာေပါက္နားလည္လာေစရန္အတြက္ အိုလံပစ္ကို သပိတ္ေမွာက္ရန္ ေဆာ္ေအာျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
တရုတ္အစိုးရသည္ သူ၏ ႏိုင္ငံဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈနိမ့္က်ေနေသးေသာ ႏိုင္ငံငယ္မ်ား အေပၚမွ အခြင့္အေရးယူ အျမတ္ထုတ္ေနသည္။ သူ၏ဓနႂကြယ္၀လာမႈအတြက္ တစိုက္မတ္မတ္ ေဆာင္ရြက္ ေနေသာ္လည္း လိုက္နာက်င့္သံုးအပ္သည့္ က်င့္၀တ္မ်ားကို ေစာင့္စည္းျခင္းမျပဳ။ သူ႔ႏိုင္ငံအတြက္ လိုအပ္ေန သည့္ ေရနံမွအစျပဳ၍ အျခားသဘာ၀အရင္းအျမစ္မ်ားကို ျဖည့္ဆီးရန္အတြက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈနိမ့္က်ဆဲျဖစ္ေသာ ႏိုင္ငံ မ်ားမွ တင္သြင္းသည္။ ထိုသို႔တင္သြင္းရင္းျဖင့္ အျပန္အလွန္အားျဖင့္ ထိုႏိုင္ငံမ်ားသို႔ လက္နက္ပစၥည္းမ်ား ျပန္ လည္ေရာင္းခ်ေပးသည္။ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ နိမ့္က်ေနဆဲျဖစ္ေသာ ႏိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အာဏာရွင္မ်ား အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ေအာက္တြင္ ရွိေနဆဲျဖစ္သည္ကို သတိခ်ပ္သင့္သည္။ ဖိႏွိပ္သူအာဏာရွင္မ်ားအား တရုတ္အစိုးရမွ သက္ဇိုးရွည္ ေအာင္ ပံ့ပိုးေပးေနသလို ျဖစ္ေနသည္။

ျမန္မာ စစ္အာဏာရွင္တို႔အား တရုတ္အစိုးရမွ စစ္လက္နက္ပစၥည္းႏွင့္ နည္းပညာမ်ား ပံ့ပိုးေပးေနသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း မနည္းေတာ့။ ထိုလက္နက္မ်ားကို အသံုးျပဳ၍ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားအား အာဏာရွင္တို႔က ဖိႏွိပ္ သတ္ျဖတ္ေနၾကသည္။ အျပန္အလွန္အားျဖင့္ ျမန္မာစစ္အစိုးရက တရုတ္စီးပြားေရးကုမၸဏီမ်ားအား ျမန္မာျပည္ ထဲတြင္ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ဖို႔ အခြင့္အေရးေပးထားသည္။ တရုပ္ကုမၸဏီမ်ား စည္းကမ္းမရွိ ခုတ္ခ်င္သလို ခုတ္ယူ သြားေသာေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္းႏွင့္ အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္းတင္ သစ္ေတာေတြ ကုန္လုနီးပါးျဖစ္ေနသည္။ တဖန္ ရခိုင္ကမ္းလြန္ ပင္လယ္ျပင္မွ ထြက္လာမည့္ သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႔ကို ၀ယ္ယူရန္အတြက္ ပိုက္လိုင္းတည္ ေဆာက္ရမည္။ ထို႔အတြက္ သစ္ေတာမ်ား ထပ္မံခုတ္ယူျခင္း ခံေနရျပန္သည္။

ျမန္မာတႏိုင္ငံတည္း ထိုအျဖစ္မ်ဳိး ရင္ဆိုင္ေနရသည္မဟုတ္ပါ။ အာဖရိကတိုက္တြင္လည္း ႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ဤနည္းႏွင္ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရသည္။ ၁၈၈၃ ခုႏွစ္က က်င္းပခဲ့ေသာ ဘာလင္ကြန္ဖရင့္တြင္ ဘယ္လ္ဂ်ီယံ ဘုရင္ လီယိုပိုး (၂) မွ သဘာ၀ အရင္းျမစ္ေပါႂကြယ္၀ေသာ အာဖရိကတိုက္ဆိုသည့္ ကိတ္မုန္႔ႀကီးအား ဥေရာပ ကိုလိုနီအရွင္သခင္မ်ားအၾကား ခြဲေ၀ယူရန္ အဆိုျပဳခဲ့ၾကသည္။ သည့္ေနာက္ အျမတ္ထုတ္ခဲ့ၾကသည္။ ၂၁ ရာစု တြင္ ထိုအၾကံအစည္ကို ပံုတူကူးေဆာင္ရြက္ေနသူကေတာ့ တရုပ္အစိုးရျဖစ္သည္။

ဆီနီေဂါႏိုင္ငံသား စီးပြားေရးပညာရွင္တဦးျဖစ္သူ စႏူး အမ္ဘာရီဆိုသူက တရုတ္အစိုးရသည္ အာဖရိကႏွင့္ ဆက္ဆံရာတြင္ အေျခခံမူ (၃) ခ်က္ထား၍ ေဆာင္ရြက္ေနေၾကာင္း တင္ျပထားသည္။ ပထမအခ်က္ကေတာ့ တရုတ္ျပည္အတြက္ လိုအပ္ေနေသာ ေလာင္စာစြမ္းအင္ႏွင့္ သဘာ၀အရင္းျမစ္မ်ားအတြက္ စိတ္ခ်လက္ခ် စုစည္းထားကာ တင္သြင္းႏိုင္ေရး၊ ဒုတိယအခ်က္က ထိုင္၀မ္ႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးၾသဇာအား အာဖရိကတိုက္ အတြင္း ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္ေရးႏွင့္ တတိယအခ်က္ကေတာ့ ကမၻာႏွင့္အ၀ွမ္း တိုးတက္လာေနေသာ တရာတ္ၾသဇာကို ဆက္လက္အားေကာင္းေစေရး ဆိုသည့္ အခ်က္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
ႏိုက္ဂ်ီးရီးယား၊ အင္ဂိုလာ၊ ဆူဒန္ စသည့္ႏိုင္ငံမ်ားမွ ေရနံမ်ားကို တရုတ္ျပည္သို႔ တင္သြင္းသည္။ အာဖရိက တိုက္ရွိ ႏိုင္ငံမ်ားသည္ တရုတ္ျပည္၏ အႀကီးဆံုးလက္နက္ေဖာက္သည္မ်ား ျဖစ္လာၾကသည္။ ေဒသတခု အတြင္း ထိုသို႔ လက္နက္မ်ား အစုလိုက္၊ အပံုလိုက္ ၀င္ေရာက္လာျခင္းသည္ ေကာင္းေသာလာျခင္းျဖစ္ႏိုင္ ပါမည္လား ဆိုသည္ကိုလည္း ထည့္သြင္း စဥ္းစားရန္လိုသည္။

ဆူဒန္ႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္းတြင္ ေရနံပိုက္လိုင္းလံုျခံဳေရးအတြက္ဟုဆိုကာ တရုတ္စစ္သား (၄၀၀၀) ေရာက္ရွိေန သည္။ ဆူဒန္ႏိုင္ငံ၏ အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားသည္ အာရပ္မ်ဳိးႏြယ္မ်ားျဖစ္၍ အုပ္ခ်ဳပ္ခံက အာဖရိကန္လူမည္းမ်ား ကို ဖိႏွိပ္ေနသည္။ ဆူဒန္အစိုးရ စစ္တပ္ႏွင့္ အစိုးရက ေထာက္ခံအားေပးေနေသာ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားသည္ ဆူဒန္လူမည္း လူထုႀကီးကို မ်ဳိးတုန္းသတ္ျဖတ္ေနသည္။ လက္ရွိျဖစ္ေနေသာ ဒါေဖာပဋိပကၡကို ၾကည့္၍သိႏိုင္ သည္။ ႏွစ္ႏွစ္-သံုးႏွစ္အတြင္း ဒုကၡသည္ေပါင္း ႏွစ္သန္း သူတို႔ရပ္ရြာမ်ားမွ ထြက္ေျပးၾကရသည္။ ဆူဒန္အစိုးရက တရုတ္စက္ေသနတ္တင္ ရဟတ္ယာဥ္မ်ား အသံုးျပဳ၍ ဆူဒန္ျပည္သူမ်ားကို ႏွိပ္ကြပ္သည္။ ထိုရဟတ္ယာဥ္မ်ား သည္ တရုတ္ေရနံကုမၸဏီမ်ား အေျခစိုက္ေသာေနရာမ်ားမွ ပ်ံသန္းလာၾကသည္ဟုလည္း ဆိုသည္။ ဆူဒန္ႏိုင္ငံ၏ ျပည္တြင္းေရးကို တရုတ္အစိုးရမွ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္မည္မဟုတ္ေၾကာင္း ေၾကျငာထားေသာ္လည္း ေရနံအက်ဳိး အျမတ္လိုအပ္ခ်က္သည္ ျပႆနာမ်ားကို သြယ္၀ိုင္၍ အားေပးသလို ျဖစ္ေနသည္။

ျမန္မာျပည္သူမ်ား၊ ဆူဒန္ျပည္သူမ်ားႏွင့္ တရုတ္အစိုးရမွ လက္နက္ေရာင္းေပးထားေသာ အျခားအာဖရိကႏိုင္ငံ မ်ားမွ ျပည္သူမ်ားသည္ လူသားဆန္စြာ ရပ္တည္ေနထိုင္ခြင့္ဆိုသည့္ အရသာကို မည္သူမွ် မခံစားၾကရပါ။ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အိမ္ခံ အာဏာရွင္မ်ားက သူတို႔၏ႏိုင္ငံသားမ်ားကို ဆက္လက္ဖိႏွိပ္ႏိုင္ေစရန္အတြက္ တရုတ္အစိုးရ က က်ားကန္ေပးေနသည္။ ၁၈ ရာစု၊ ၁၉ ရာစုတုန္းက ဥေရာပကိုလိုနီသမားမ်ား၏ ဖိႏွိပ္ေသြးစုတ္မႈကို ခံခဲ့ၾကရ သည္။ ၂၀ ရာစုတြင္ အေမရိကန္ႏွင့္ ဆိုဗီယက္တို႔၏ စစ္ေအးတိုက္ပြဲမ်ားၾကား ေျမဇာပင္မ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကရသည္။ အခု ၂၁ ရာစုတြင္ တရုတ္အစိုးရ၏ စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးဆိုသည့္ ေႂကြးေၾကာ္သံေအာက္၌ အျမတ္ထုတ္ခံ ေနၾကရျပန္သည္။ လူေပါင္းမ်ားစြာေသေၾကၾက၍ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ျဖစ္ၾကရသည္။ လူသားတို႔၏ အေျခခံလြတ္လပ္ခြင့္ မ်ား ဆံုးရႈံးၾကရသည္။

လူမႈတရားမွ်တျခင္း ကင္းမဲ့ေသာ စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈသည္ အာဖရိကလူမ်ားစုႀကီးကို လူလိုသူလို မေနရ ေအာင္ တားျမစ္ထားသလို ျဖစ္ေနၿပီး၊ လက္တဆုပ္စာလူတစုကိုသာ ႂကြယ္၀ခ်မ္းသာေစသည္ဟု စႏူး အမ္ဘာရီ က ေထာက္ျပထားသည္။ ျမန္မာျပည္မွာေကာ ဘာမ်ားထူးပါသနည္း။ စစ္အစိုးရသည္ တရုတ္အစိုးရႏွင့္ လက္၀ါး ခ်င္းရိုက္ၿပီး ျပည္သူတို႔ကို အေမွာင္တိုက္အတြင္းမွာ ဆက္လက္ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားဆဲ ျဖစ္သည္။ တရုတ္အစိုးရ၏ အကာအကြယ္ေပးမႈေၾကာင့္ ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္တို႔ ပို၍ သက္ဇိုးရွည္ရွည္ေနႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။

ျခံဳ၍ဆိုရပါမူ အထက္ပါအေၾကာင္းအခ်က္ အမ်ားကို သာဓကထား၍ လူသားဆန္မႈကို လ်စ္လ်ဴရႈထားေသာ တရုတ္အစိုးရ၏ လုပ္ရပ္မ်ားအေပၚ ေထာက္ျပရန္ လိုအပ္လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတကာမွ အားကစား သမားမ်ားကုိ က်ႏုပ္တို႔အေနျဖင့္ ထိုအေျခအေနမ်ားအား တင္ျပဖို႔လည္း လိုလာသည္။ ႏိုင္ငံငယ္မ်ားရွိ ရက္စက္ ေသာ အာဏာရွင္မ်ားကို က်ားကန္ေပးေနေသာ တရုတ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ေသာအားျဖင့္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္ က်င္းပမည့္ တရုတ္ကမၻာ့အိုလံပစ္ ပြဲေတာ္သို႔ ၀င္ေရာက္မဆင္ႏႊဲၾကပါရန္ အႏိုင္ႏိုင္ငံမွ အားကစားသမားမ်ားအား ရွင္းလင္းေျပာၾကား ေမတၱာရပ္ခံဖို႔ပင္ ျဖစ္ေပသည္။

ေဇာ္မင္း (လူ႔ေဘာင္သစ္)
၇ ရက္၊ မတ္လ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္။