ကံၾကမၼာမ်ားေနာက္ ေျခရာေကာက္ျခင္း

ျမ
န္မာႏုိင္ငံမွာ ေခတ္အဆက္ဆက္က ထင္ေပၚခဲ့တဲ့ အေရးႀကီးတဲ့ ႏုိင္င့ံေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ နာမည္ႀကီး ေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားရဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြကို ျပန္စဥ္းၾကည့္ရင္းကေန ေတြ႔လုိက္ရတာကေတာ့ သူတို႔ရဲ့ တူညီေနတဲ့ အေျခအေန အျဖစ္အပ်က္ေတြပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ သူတို႔ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႔ရက္မ်ား အတြင္းက သူတို႔ရင္ဆုိင္ခဲ့ရတဲ့ ကံၾကမၼာေတြကုိ ေျခရာေကာက္တယ္ ဆိုရင္လဲ မမွားပါဖူး။


ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေခတ္သစ္ႏုိင္ငံေရး အစပ်ဳိးခဲ့တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး ျပန္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ပထမဦးဆံုး ျမင္ရတာက သီေပါဘုရင္ ျဖစ္ပါတယ္။ သူနန္းရဖို႔အတြက္ မင္းေဆြမင္းမ်ဳိးမ်ားစြာ အသတ္ခံခဲ့ရပါတယ္။ သူ႔ကို အဂၤလိပ္တို႔ ဖမ္းေခၚသြားၿပီးေနာက္ အိႏိၵယႏုိင္ငံမွာ ညိႇဳးညိႇဳးငယ္ငယ္နဲ႔ ကြယ္လြန္ခဲ့ရပါတယ္။ ၁၉၃၀ တ၀ိုက္က လယ္သမား သူပုန္ေခါင္းေဆာင္ ဆရာစံဟာ ကိုယ့္တုိင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း လက္ေထာက္ခ်ခံရလို႔ အဂၤလိပ္ အဖမ္းခံရၿပီး ေသဒဏ္က် ခံရပါတယ္။

လြတ္လပ္ေရးမရခင္ ကေလးမွာေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္မ်ား လုပ္ၾကံခံရပါတယ္။ သူတို႔ကို လုပ္ႀကံခဲ့တဲ့ ဂ႒ဳန္ဦးေစာလည္း အာဏာမရဘဲ စက္တိုင္ကိုသာ တက္ခဲ့ရပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ လြတ္လပ္ေရး ေတာင္းဆိုေနတဲ့ ကာလအတြင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔အတြက္ အေရးပါသူမ်ားထဲက တဦးကေတာ့ ဦးတင္ထြတ္ ျဖစ္ပါတယ္။ အေတြ႔အၾကံဳရင့္တဲ့ ျဗဴရိုကရက္ တဦးပါ။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး မၾကာခင္ ေမာ္ေတာ္ကားထဲကို လက္ပစ္ဗံုး ပစ္သြင္းခံရလို႔ ေသဆံုးခဲ့ရပါတယ္။

ကရင္အမ်ဳိးသား ေခါင္းေဆာင္ ေစာဘဦးႀကီးဟာလည္း ေနာင္မွာ သားသတ္သမားလို႔ နာမည္ႀကီးလာမဲ့ ဗိုလ္မွဴး စိန္လြင္ (ထိုအခ်ိန္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းရဲ႕လက္ရင္းတပ္ျဖစ္တဲ့ သနက (၄) ၏ တပ္ရင္းမႉး) လက္ခ်က္နဲ႔ က်ဆံုးခဲ့ပါတယ္။ အေလာင္းေတာင္ ျပန္မရဘဲ ေဖ်ာက္ဖ်က္ခံရပါတယ္။

၁၉၆၂ စစ္အာဏာသိမ္းအၿပီး ေနာက္ပိုင္းကာလ ကေတာ့ ပိုလို႔ အထိအရွလည္းမ်ား၊ ေသြးထြက္သံယိုလည္း မ်ားခဲ့ပါတယ္။ ဦးႏု၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ဦးဘေဆြ အစရိွတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ား အာဏာလက္လြတ္ျဖစ္ၿပီး အက်ဥ္းစံဘ၀ ေရာက္ကုန္ပါတယ္။ ရွမ္းအမ်ဳိးသား ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ပထမဆံုး သမတျဖစ္ခဲ့သူ သမတႀကီး စ၀္ေရႊသိုက္ဟာ ေထာင္ထဲမွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ရပါတယ္။ ကရင္အမ်ဳိးသား ေခါင္းေဆာင္တဦး ျဖစ္တဲ့ သမတႀကီး မန္း၀င္းေမာင္လည္း ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ် ခံခဲ့ရပါတယ္။

ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ေခါင္းေဆာင္ သခင္သန္းထြန္း ေတာထဲမွာ လုပ္ႀကံခံရပါတယ္။ သခင္ဇင္၊ သခင္ခ်စ္ တို႔လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းရဲ႕ စစ္တပ္မ်ားလက္ခ်က္နဲ႔ အသက္ဆံုးရံႈဴး ရျပန္ပါတယ္။ အလံနီ ေခါင္းေဆာင္ သခင္စိုးႀကီး ကေတာ့ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္နဲ႔အတူ သူရဲ့ၿပိဳင္ဖက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းေအာက္မွာ ဒူးေထာက္လိုက္ရပါတယ္။ ၁၉၈၉ခုႏွစ္မွာေတာ့ အေရွ႔ေျမာက္ စိုးမိုးေဒသမွာရိွတဲ့ ဗကပ ဥကၠ႒ သခင္ဗသိန္းတင္လည္း ၀တပ္ရင္းမ်ား ပုန္ကန္လို႔ တရုတ္ျပည္ထဲမွာသြားေရာက္ ခိုလံႈခဲ့ရတာ ကြယ္လြန္တဲ့ အထိ ပါပဲ။

စစ္တပ္ထဲမွာလည္း အတူတူပါပဲ။ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေအာင္ႀကီးကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းက ကန္ထုတ္လုိက္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတင္ဦး (ယခု အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဒုဥကၠ႒) သည္လည္း ႏုိင္ငံေတာ္ပုန္ကန္မႈနဲ႔ စပ္လ်ဥ္းၿပီး ေထာင္က်သြားပါတယ္။ မ်က္မွန္တင္ဦး (သို႔) ၁. ၅ ဆိုၿပီး နာမည္ႀကီးတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရး မွဴးခ်ဳပ္ႀကီးလည္း ေထာင္နန္းစံရပါတယ္။

၁၉၈၈ ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားရဲ႕ ကံၾကမၼာ ဆိုး၀ါးမႈဟာ စစ္တပ္အသိုင္းအ၀ိုင္း အတြင္းမွာ အျဖစ္မ်ားပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း၊ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္၊ သားသတ္သမား ဗိုလ္ခ်ဳပ္စိန္လြင္ အစရိွသူတို႔ (ကန္႔လန္႔ကာေနာက္ကြယ္မွာ ႀကိဳးကိုင္ေနတံုးပဲ လို႔ဆိုေပမဲ့) အာဏာထုိင္ခံုကေန ဆင္းေပးလုိက္ရပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး ေစာေမာင္ရဲ့ေခတ္ ေရာက္လာပါတယ္။ မၾကာပါဖူး။ သူလည္း ႏႈတ္ထြက္ေပးရၿပီး ရူးသြတ္မႈနဲ႔အတူ ဇာတ္သိမ္းသြားပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊလက္ထက္မွာေတာ့ အရင္ဆံုး ဇာတ္သိမ္းမလွသူကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တင္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ ရဟတ္ယာဥ္ ပ်က္က်လို႔ ေသဆံုးခဲ့ရပါတယ္။ မေသခင္မွာလည္း သူ႔အိမ္မွာဗံုးကြဲလို႔ သူ႔ရဲ႕သမီး ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ကို (၂၆) ႏွစ္ အုပ္စိုးခဲ့တဲ့ အာဏာရွင္ႀကီး ဦးေန၀င္းလည္း သံမဏိနဲ႔ ထုလုပ္ထားသူ မဟုတ္တဲ့အတြက္ ေနာက္ဆံုးမွာ ကံၾကမၼာဆိုးကို ရင္ဆုိင္ရျပန္ပါတယ္။ မေသခင္ လူနာႀကီးဘ၀မွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ေနရပါတယ္။ သားသမီး ေျမးမ်ားလည္း အခ်ဳပ္အေႏွာင္ ခံရျပန္ပါတယ္။ ပုိင္ဆုိင္မႈမ်ားလည္း အသိမ္းခံရပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူရဲ႕အသုဘကို လူမသိ သူမသိ ခ်လုိက္ရပါတယ္။

ဦးေန၀င္းအၿပီး ကံၾကမၼာဆိုးကို ရင္ဆုိင္ရသူကေတာ့ အေနာက္တုိင္း သံတမန္မ်ားအၾကား သေဘာထား မတင္းမာသူ၊ တုိင္းျပည္ကို ျပန္လည္တည္ေဆာက္လိုသူ ဆိုၿပီး ေရပန္းစားခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫြန္႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုေတာ့ အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ေနေနရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ စိတ္ကေယာင္ ေခ်ာက္ျခားျဖစ္တဲ့ ေရာဂါကို ခံစားေနရတယ္လို႔လည္း ၾကားရျပန္ပါတယ္။

အခုလက္ရိွ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ စိုး၀င္းကေတာ့ ေသြးကင္ဆာ ေ၀ဒနာကို ခံစားေနရလို႔ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ တာ၀န္ကို မယူႏုိင္ေတာ့ပါ။ ဒီပဲရင္း လူသတ္မႈႀကီးကို စီစဥ္သူလို႔လည္း ေျပာၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႔ကေတာ့ ေသြးကင္ဆာ မဟုတ္၊ အဆိပ္ခတ္ခံရတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ အိပ္ရာထဲလဲေနရင္း ေသမင္းကေခၚမဲ့ ရက္ကို ေစာင့္ေနရသူပါ။

သူတို႔အားလံုး အလွည့္ၿပီးရင္ ကံၾကမၼာဆိုးကို ဆက္ရင္ဆုိင္ရမွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တက္မဲ့ အာဏာရွင္က သူ႔သားသမီးမ်ားကို ဖမ္း၊ ပုိင္ဆုိင္မႈမ်ားကိုသိမ္း လုပ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွးေရွးကတည္းက ဒီလိုလုပ္ခဲ့ၾကတာ နမူနာမ်ား ရိွေနတယ္ မဟုတ္ပါလား။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေအးက သူ႔လက္ထက္မွာ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္လုပ္မွာ ျဖစ္ၿပီး အတားအဆီးလို႔ သတ္မွတ္ခံရသူမ်ားကို ရွင္းထုတ္မွာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္စဥ္က ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ စနစ္တခုလို အျမစ္တြယ္ေနခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားခဲ့ပါၿပီ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေအးနဲ႔ သူ႔မိသားစုကိုလည္း ေနာက္တက္လာမဲ့ သူက ဒီလိုပဲ ရွင္းထုတ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

သီေပါဘုရင္ လက္ထက္ကစလို႔ ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားကို ျပန္ၾကည့္ရင္ လူေကာင္းမ်ား ပါသလို လူဆိုးမ်ားလည္း ပါ၀င္ေနပါတယ္။ လူထုက ခ်စ္ခင္ ေထာက္ခံတဲ့သူမ်ား ရိွသလို၊ လူထုကမႀကိဳက္တဲ့ မုန္းတဲ့သူမ်ားလည္း ပါ၀င္ေနပါတယ္။

သို႔ေသာ္လည္း လူဆိုးလူေတမ်ားသာ ကံၾကမၼာဆိုးနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေနရတာ မဟုတ္ဘဲ လူေကာင္းသူေကာင္းမ်ားပါ ဒီကံၾကမၼာဆိုးကို လက္ခံယူေနရတဲ့အတြက္ တုိင္းျပည္တစံုလံုး နစ္နာခဲ့ရတာ အခုအထိပါပဲ။

ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ႏုိင္ငံေရး ယႏၱယား စနစ္ျဖစ္စဥ္ဟာ အထည္ေဆးဆိုးတဲ့ မည္းအိုးႀကီး တလံုးနဲ႔ တူေနပါတယ္။ ဘာထည့္ဆိုးဆိုး အနက္ေရာင္ပဲ ထြက္လာပါတယ္။ ခ်ည္ၾကမ္း ထည့္ထည့္၊ ခ်ည္ေခ်ာ ထည့္ထည့္၊ ႏုိင္လြန္စကို ထည့္ထည့္၊ ႏူးည့ံေခ်ာေမြ႔တဲ့ ပိုးသားစကိုပဲ ထည့္ထည့္ အနက္ေရာင္ပဲ ထြက္လာမွာပါ။ ဒီမည္းအိုးႀကီးကို သြန္ေမွာက္လုိက္ၿပီး အျခားေရာင္စံု ေဆးအိုးမ်ား ေပၚေပါက္လာဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ ေဆြးေႏြးဖို႔ အခ်ိန္တန္ပါၿပီ။ ဒါမွသာ သမုိင္းတေလ်ာက္ အျမစ္တြယ္လာခဲ့တဲ့ ကံၾကမၼာဆိုးႏွင့္ အဆံုးသတ္ၾကရျခင္း ဆုိတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို ရပ္တန္႔သြားေစႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲသလိုမွ မလုပ္ႏုိင္ၾကဖူး ဆိုရင္ေတာ့ ဒီမည္းအိုးႀကီးဟာ နက္သထက္နက္၊ မဲသထက္မဲ၊ တူးသထက္တူးလာၿပီး ကံၾကမၼာဆိုးမ်ားကို ဆက္လက္သယ္ေဆာင္ သြားပါလိမ့္မယ္။

ေဇာ္မင္း (လူ႔ေဘာင္သစ္)
၇ ရက္၊ ဇြန္လ၊ ၂၀၀၇ခုႏွစ္