အရိုးေက်ာက္တည္မာေတာင့္ေနေသာ စနစ္ႏွင့္ အာဏာမဲ့မ်ား၏ ၾသဇာခြန္အား

ဗာ
ဆလပ္ဟာဗယ္ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ

ခ်က္ႏိုင္ငံသမတေဟာင္း၊ ဗာဆလပ္ဟာဗယ္က ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္မစိမ္း။ (က်ေနာ္တို႔ျမန္မာေတြက စာလံုးေပါင္းကိုၾကည့္၍ ဗာကလပ္ ဟာဗယ္ဟုအသံထြက္ေခၚၾကသည္။ အမွန္မွာ ဗာဆလပ္ ဟာဗယ္ျဖစ္သည္။) မၾကာေသးမီက သူႏွင့္ ေတာင္ အာဖရိကမွ ႏိုဘယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဒက္စမြန္တူးတူးတို႔က ျမန္မာႏိုင္ငံအေရးကို ကုလသမဂၢ လံုျခံဳေရး ေကာင္စီက ၾကား၀င္ေဆာင္ရြက္ေပးသင့္ေၾကာင္းေဖာ္ျပသည့္ အစီရင္ခံစာေၾကာင့္၊ ျမန္မာလူထုမ်ားအၾကားတြင္ ပို၍ လူသိမ်ားလာခဲ့ရသည္။ သူက ခ်က္ႏိုင္ငံ၏လြတ္ေျမာက္ေရး အတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့သူလည္း ျဖစ္သည္။ ထိုအတြက္ေၾကာင့္ သူကျမန္မာႏိုင္ငံဒီမိုကေရစီအေရးကို စာနာသည္။ သူသမတ တာ၀န္ရွိစဥ္က ျမန္မာႏိုင္ငံအေရးကို ေထာက္ခံအားေပး ခဲ့သလို၊ သမတတာ၀န္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ပါ ႏိုင္စြမ္းသမွ်ကူညီေပးေနေသးသည္။

သူက ျပဇာတ္ေရးဆရာျဖစ္သလို၊ အက္ေဆးစာအုပ္မ်ားစြာလည္း ေရးခဲ့ဖူးသည္။ သူေရးသားေသာ ‘အာဏာမဲ့သူမ်ား၏ ၾသဇာခြန္အား (Power of the Powerless) အက္ေဆးက လူအမ်ားၫႊန္းၾကသလို၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကပင္ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရေၾကာင္း တခါကရည္ၫႊန္းေဖာ္ျပခဲ့ဖူးေသးသည္။ သူက အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္က ဘ၀ကို ဖြင့္ဆိုရွင္းျပ ခဲ့သည္။ လူထုမ်ား၏ ပုန္းကြယ္ေနတတ္ေသာ ခြန္အားစြမ္းပကားကိုလည္း ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ က်ေနာ္က ဗာဆလပ္ဟာဗယ္ ေရးေသာ ဤအက္ေဆးမ်ားအေၾကာင္းကို အျမည္းမိတ္ဆက္ေပးခ်င္လာသည္။

အာဏာမဲ့သူမ်ား၏ ၾသဇာခြန္အား

သူက အက္ေဆးအစပိုင္းတြင္ ခ်က္ႏိုင္ငံအာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွ အေျခအေနကို ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ဆိုင္ မန္ေနဂ်ာက သူ၏ ဆိုင္နံရံမွန္ျပင္တြင္ “ကမၻာတ၀ွမ္းရွိ အလုပ္သမားထုမ်ား ေသြးစည္းညီၫြတ္ၾက” ဟု ေႂကြးေၾကာ္သံ တခုကို ကပ္လိုက္သည္။ ထိုေၾကာ္ျငာက ပန္းသီး၊ လိေမၼာ္သီးမ်ားၾကားတြင္ အထင္းသား။ ကုန္စည္ေၾကာ္ျငာလည္း မဟုတ္။ သူ႔အတြက္ အျမတ္အစြန္းပိုရရန္လည္း ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ လားလားမ်မဆိုင္။ ဆိုင္မန္ေနဂ်ာက မည္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ဤစာတန္းကို ကပ္ပါသနည္း။ ေသခ်ာသည္က သူကပ္လိုက္ေသာ စာတန္း ေႂကြးေၾကာ္သံ၏ အဓိပၸါယ္ ကို သူကိုယ္တိုင္လည္းမစဥ္းစားခဲ့၊ ေန႔တဓူ၀လုပ္ငန္းတခုလိုပင္ လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ လုပ္လိုက္ျခင္းသာျဖစ္သည္။ အလားတူ ဆိုင္သို႔ေစ်း၀ယ္လာေသာ ရံုးအလုပ္သမားအမ်ဳိးသမီးကလည္း ဤေႂကြးေၾကာ္သံ စာတန္းကို မျမင္ခဲ့ပါ။ အျခားေစ်း၀ယ္ မ်ားကလည္း ထူးထူးျခားျခားျမင္လိမ့္မည္ မထင္ပါ။ သို႔ေသာ္ ရံုးစာေရးအမ်ဳိးသမီးက သူ၏ရံုးသို႔ေရာက္ေသာအခါ အလားတူစာတန္းကိုပင္ သူ၏ရံုးေၾကျငာဘုတ္တြင္ ကပ္ခဲ့ျပန္သည္။ ဟာဗယ္က “သူတို႔ ဘာကို ဆက္သြယ္ဖို႔ ႀကိဳးစား ေနတာလဲ၊ ဘာေျပာခ်င္တာလဲ၊ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလိုစာတန္းေတြကပ္ေနၾကတာလဲ” ဟု သူ၏ အက္ေဆးတြင္ ေမးခြန္းထုတ္ခဲ့ သည္။

“သူတို႔ ဘာေၾကာင့္ ဒါကိုလုပ္သလဲ။ သူတို႔က ကမၻာႀကီးကို ဘယ္လို ဆက္သြယ္ဖို႔ႀကိဳးစားတာလဲ။ တကမၻာလံုးက အလုပ္သမားေတြညီၫြတ္ၾကဆိုတဲ့အယူအဆအေပၚ သူူတို႔က စစ္စစ္မွန္မွန္ ယံုၾကည္ၿပီး စိတ္အားထက္သန္ ေနတာလား။ သူတို႔က သိပ္ေကာင္းသည္ဟု ယံုၾကည္ေနေသာ စံထားခ်က္ေတြကို လူအမ်ား သိရွိရင္းႏွွီးလာရေလေအာင္၊ တက္ႂကြေနမႈက ၿမိဳသိပ္ထား၍ မရေတာ့ေလာက္ေအာင္ တိုက္တြန္းေနလို႔ေလလား။ အဲဒီညီညြတ္မႈမ်ဳိးရလာလ်င္ ဘာေတြဆက္ျဖစ္မလဲ။ အဲဒီ စာတန္းရဲ႔အဓိပၸါယ္က ဘာလဲဆိုတာ သူတို႔တကယ္ပဲ အခ်ိန္ပိုေပး ေတြးခဲ့ေလသလား။” ဟာဗယ္က ေမးခြန္းထုတ္ခဲ့ပါသည္။

က်ေနာ္က ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ က်ေနာ္တို႔လူထုေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္သည္။ ကြန္ျပဴတာစာစီသမားက “တို႔တာ၀န္အေရးသံုးပါး” စာသားမ်ားကို ကပ္ၿပီး၊ ျပန္ကူးလိုက္သည္။ စာအုပ္အဖံုးသားေရွ႔တြင္ ေနရာခ်ေပးလိုက္သည္။ စာအုပ္ထုတ္ေ၀သူ ကလည္း ဤစာတန္းပါ၀င္ေသာေၾကာင့္ ပို၍ေရာင္းေကာင္းမည္ဟု မယူဆပါ။ အလားတူ စာဖတ္သူမ်ားကလည္း ဤ စာမ်က္ႏွာကို ေက်ာ္လွန္ေလွာ၍ ဖတ္သည္။ ရွိေနသည္ဟုပင္ မထင္ပါ။ မည္သူကမွ် တို႔တာ၀န္အေရးသံုးပါးသည္ တကယ္ေကာင္း-မေကာင္း၊ မည္မွ် အဓိပၸါယ္ေလးနက္မႈ ရွိ-မရွိ မစဥ္းစားေနခဲ့ပါ။ ထို႔အတူ ဘတ္စကားစီးသြားသူမ်ား ကလည္း လမ္းေဘးတြင္ေထာင္ထားေသာ “ျပည္သူ႔သေဘာထား” ဆိုင္းဘုတ္မ်ားကို ေတြ႔ၾကသည္။ “ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓါတ္ အစစ္အမွန္”ဟူေသာ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ခ်က္ကို ေတြ႔ၾကရသည္။ “ျပည္တြင္းျပည္ပ အဖ်က္သမားမ်ားကို ေခ်မႈန္း ၾကဖို႔” ႏႈိးေဆာ္ေနသည္ကို ျမင္ၾကရသည္။ တခါတရံ စုေ၀းခိုင္းေသာ ထိုလူစုလူေ၀းအစည္းအေ၀းမ်ားတြင္ လူအခ်ဳိ႔က စာတန္းေတြဖတ္၊ မိန္႔ခြန္းေတြေျပာေနသည္ကို နားေထာင္ၾကရျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ လူအမ်ားအဖို႔ ဤကိစၥမ်ားသည္ အစဥ္ေတြ႔ေနက်တခုသာျဖစ္သည္။ ထိုထက္ပို၍ ဘာမ်မထူး။

သို႔ေသာ္ ခ်က္ႏိုင္ငံက ကုန္စိမ္းသည္မွန္ျပင္တြင္ ကပ္လိုက္ေသာ ေႂကြးေၾကာ္သံႏွင့္ စာအုပ္မ်ားေရွ႔မ်က္ႏွာတြင္ တို႔တာ၀န္ အေရးသံုးပါးထည့္လိုက္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံက မဂၢဇင္းပိုင္ရွင္မ်ားသည္၊ လံုးလံုးအေရးမႀကီးသည့္ကိစၥ၊ သို႔မဟုတ္ ဘာမွ် အဓိပၸါယ္ မရွိေသာ လုပ္ရပ္တခုကို လုပ္ခဲ့သည္ေတာ့မဟုတ္ပါ။ ဤေႂကြးေၾကာ္သံစာတန္းမ်ားသည္ သူတို႔က လကၡဏာ တခုကို ျပသလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဟာဗယ္က ဆိုပါသည္။ ထိုစာသားမ်ားတြင္ ဖုန္းကြယ္ေနေသာ အဓိပၸါယ္ရွိေနသည္ဟု သူက ေဖာ္ျပခဲ့သည္။

“ကၽြႏု္ပ္ ကုန္စိမ္းသည္ ကိုကႀကီးသည္ ကၽႏု္ပ္ဘာလုပ္ရမည္ကို သိပါသည္။ ကၽြႏု္ပ္အေပၚေမ်ာ္လင့္ထားသည့္အတိုင္း၊ ကၽႏု္ပ္ျပဳမူပါသည္။ ကၽႏု္ပ္အား ျပစ္တင္ေ၀ဖန္ခံရမည့္အေရးမွေ၀းၿပီး ကၽြႏု္ပ္ကိုစိတ္ခ်ႏိုင္ပါသည္။ ကၽြႏု္ပ္သည္ နာခံတတ္ပါ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္ကို ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းထားေပးေသာ အခြင့္အေရး ကၽြႏု္ပ္ရရွိပါသည္။” ဟူေသာ အဓိပၸါယ္ေဖာ္၍ ရႏိုင္သည္ဟု ဟာဗယ္က ျမဳပ္ေနေသာ အဓိပၸါယ္ကို ေဖာ္၍ ေျပာျပခဲ့သည္။

ဤေၾကာ္ျငာကပ္လိုက္ျခင္းသည္၊ အထက္သို႔ သတင္းပို႔လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ၊ ဤသတင္းသည္ ကုန္စိမ္း သည္ကို ရန္လိုေနေသာ သတင္းေပးမ်ား၏ ရန္မွလည္း အကာအကြယ္ေပးေသာ ဒိုင္းကာျဖစ္ျပန္သည္။ ထိုအတြက္ ေၾကာင့္ ဤေႂကြးေၾကာ္သံျဖစ္ေစ၊ တို႔တာ၀န္အေရးသံုးပါး စာရြက္ပါေသာ မဂၢဇင္းျဖစ္ေစ၊ လူအမ်ား၏ ဘ၀မ်ား အသက္ရွင္ ျဖစ္တည္မႈထဲတြင္ ခုိင္ခိုင္ၿမဲၿမဲအျမစ္တြယ္ေနခဲ့သည္။ သူတို႔၏ အသက္တမ် အေရးႀကီးေသာ အက်ဳိးစီးပြါးကို ဤေဖာ္ျပခ်က္မ်ားတြင္ ထင္ဟပ္ေနသည္။ စာေရးသူက အထြန္႔တက္ေသးသည္။ ဆိုၾကပါစို႔။ “ကၽြန္ေတာ္ အစိုးရ လူႀကီးမ်ားကို ေၾကာက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျပန္လွန္မေမးျမန္းဘဲ နာခံပါတယ္”ဟု ကုန္စိမ္းသည္ကို ေႂကြးေၾကာ္သံ ကပ္ဖို႔ ၫႊန္ၾကားခဲ့သည္ ဆိုပါစို႔။ စာသားက အမွန္တရားကို ထင္ဟပ္ေနေသာ္လည္း၊ ဤသို႔ ကိုယ့္သိကၡာကိုယ္ခ်၊ မေရမရာ မဟုတ္ေသာ၊ ရွက္ဖြယ္ေၾကျငာခ်က္ကို ျပဴတင္းမွာကပ္ရန္ ကုန္စိမ္းသည္ ရွက္ေပလိမ့္မည္။ အလားတူ ျမန္မာႏိုင္ငံက စာအုပ္ထုတ္ေ၀သူ မ်ားကလည္း ရွက္ၾကေပလိမ့္မည္။ ဤသို႔ျဖင့္ သူတို႔၏ ရိုက်ဳိးနာခံလိုက္မႈကို ဖံုးကြယ္ထားႏိုင္ခဲ့သည္။

ဤသို႔ျဖင့္ အာဏာရွင္စနစ္တည္ရွိေနႏိုင္ခဲ့သည္။ ကုန္စိမ္းသည္ကပ္ေသာ ေႂကြးေၾကာ္သံေၾကာင့္၊ ရံုး၀န္ထမ္း အမ်ဳိးသမီး ကပ္ေသာ ေႂကြးေၾကာ္သံ တည္ရွိေနျခင္း ျဖစ္သည္။ မဂၢဇင္းမ်ားက တို႔တာ၀န္အေရးသံုးပါးထည့္ေနေသာေၾကာင့္၊ ၾကံ့ဖြတ္လူထု စုေ၀းပြဲမ်ား ရွိေနျခင္းျဖစ္သည္။ လမ္းေဘး ျပည့္သူ႔သေဘာထား ဆိုင္းဘုတ္မ်ားကို လူအမ်ားထူေနၾက ေသာေၾကာင့္ အဓမၼ လုပ္အားေပးကိစၥမ်ားတည္ရွိေနရျခင္း ျဖစ္သည္။ ဆက္စပ္ၾကည့္မည္ဆိုလ်င္ ေ၀းသလိုျဖစ္ေန ေသာ္လည္း၊ တခ်ိန္က ခ်က္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ရပ္တည္ေနႏိုင္ခဲ့သလို၊ နအဖစစ္အစိုးရသည္လည္း သက္ဆိုးရွည္ေနခဲ့ျခင္း သာ ျဖစ္သည္။ ယခုလည္း ပ်ဥ္းမနားသို႔ ေျပာင္းဆိုလ်င္ လိုက္ေျပာင္းၾကရဦးမည္။ အခုသြားဆိုလ်င္ အိုးအိမ္စီးပြါးဖ်က္၍ ထသြားၾကရဦးမည္။ ၾကက္ဆူပင္စိုက္ပ်ဳိးျခင္းသည္ အမ်ဳိးသားေရးတာ၀န္တရပ္ျဖစ္သည္ဟု ေျပာလာလ်င္လည္း လိုက္၍ စိုက္ၾကရဦးမည္။ ဤသို႔ ျဖင့္ နအဖစစ္အစိုးရ တည္ရွိေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
ဗာဆလပ္ ဟာဗယ္က သူ၏အက္ေဆးတြင္ အာဏာရွင္စနစ္၏ ရည္ရြယ္ခ်က္သည္၊ လူအမ်ားယူဆေနၾကသလို အုပ္စိုး ေနေသာ လူတစုလက္ထဲအာဏာထိန္းထားေရး ဆိုရံုမ်ေလာက္သာ မဟုတ္ဟု ဆိုခဲ့သည္။ အာဏာရွင္စနစ္၏ ရည္ရြယ္ ခ်က္မွာ အထက္မွာရွိသည့္ ျမင့္မားေသာတစံုတရာအာဏာေအာက္တြင္ ကုိယ့္စားက်က္မွာကိုယ္တာရွည္ခံေအာင္ ထိန္းထားေရး (Social phenomenon of self-preservation)၊ က်ဳိးႏြံေရးႏွင့္ စနစ္ကိုေမာင္းႏွင္ေပးေနေသာ မ်က္ကန္း အလိုအေလ်ာက္ လိုက္လုပ္ေရး (blind automatism) အေျခအေနမ်ဳိးကို ေတာင္းဆိုျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ အလိုအေလ်ာက္ လိုက္လုပ္ေရးကို ေလာင္စာျဖည့္ေပးဖို႔၊ အလုပ္အေကၽြး ျပဳဖို႔သာ စနစ္ကလိုခ်င္သည္ဟု ေဖာ္ျပခဲ့သည္။

မုသားကမၻာ

ဤအေျခအေနတြင္ စနစ္က လားရာတခုတည္းကိုသာ လိုလားေတာ့သည္။ လူအမ်ားက စနစ္၏ အလိုအတိုင္းနာခံရင္း၊ မုသားအတြင္း ေနထိုင္ေနၾကရေသာ အေျခအေနျဖစ္လာခဲ့သည္။ သူတို႔ ကပ္လိုက္ေသာ ေႂကြးေၾကာ္သံကို ျပန္မစစ္ေၾကာ ေတာ့၊ ျပန္လွန္ ေမးခြန္း မထုတ္ေတာ့။ တို႔တာ၀န္အေရးသံုးပါး ထည့္ဆိုလ်င္ ထည့္ရသည္။ ၾကံ့ဖြတ္အစည္းအေ၀းမ်ားတြင္ ေရးထားသည္ ေျပာဆိုလ်င္ ေျပာၾကရသည္။ လုပ္အားေပးလုပ္ဆိုလ်င္ လုပ္ၾကရသည္။ ဤအေျခအေနကို လိုက္နာလုပ္ ေဆာင္ေနရင္း၊ ပံုမွန္လုပ္ငန္းေဆာင္တာတခုသဖြယ္ ထင္လာခဲ့ၾကသည္။ ဟာဗယ္က ဤအေျခအေနကို “မုသားအတြင္း ေနထိုင္ျခင္း” ဟု အမည္ေပးသည္။ စာေရးဆရာေဒါက္တာတင္ေမာင္သန္းက ‘ဟန္ပန္ေလလန္ေလာက’ ဟု ဘာသာျပန္ ေဖာ္ျပထားခဲ့သည္။ ဤသို႔အာဏာရွင္စနစ္တည္ရွိေနျခင္းမွာ လူမ်ားအခ်င္းခ်င္း မုသားအတြင္းေနထိုင္ျခင္းကို မျငင္းပယ္ သည့္ အျပင္ တဦးကိုတဦးျပန္အားျဖည့္၍၊ စနစ္ကို အက်ဳ္ိးျပဳေနၾကေသာေၾကာင့္ဟု သူကဆုိသည္။

ဤစနစ္အတြင္းတြင္ပင္ ေခါင္းေဆာင္ေနသူမ်ားပင္လ်င္ ဘာမ်မဟုတ္ဟု ဟာဗယ္ကေဖာ္ျပခဲ့သည္။ သူက အေနာက္ႏိုင္ငံ သတင္းမီဒီယာမ်ားက တြက္ဆၾကသလို လူတဦးခ်င္းစီ၏အခန္းက႑၊ ေခါင္းေဆာင္တဦးခ်င္းစီ၏ အခန္းက႑သည္ ဘာမွ်အေရးမႀကီး၊ စနစ္၏သားေကာင္မ်ားသာျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။ အေနာက္ႏိုင္ငံ သတင္းမီဒီယာမ်ားက ေဂၚဘာ ေခ်ာ့ဖ္၊ ခ်က္ႏိုင္ငံတြင္လည္း ဟူးစက္ႏွင့္ ဂိုလ္မူးကားတို႔ကို ပိုမိုတြက္ခ်က္ေဖာ္ျပခဲ့ၾကသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္လည္း တခ်ိန္ က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫႊန္႔ကို ပို၍တြက္ဆေနစဥ္မွာပင္၊ အာဏာလက္မဲ့ ျဖစ္ခဲ့ရျပန္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေအး စသည္ျဖင့္ မင္းတရားႀကီးဆန္သူ၊ စစ္သားေကာင္းပီသေလသူ စသျဖင့္ လူတဦးခ်င္းအခန္းကို ပိုတြက္ေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔သည္လည္း ဤစနစ္အတြင္း မုသားအတြင္းေန ထိုင္ေနၾကရသူမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဟာဗယ္၏အဆိုက ၫႊန္းျပေနသည္။

တခါက လီယိုေတာ္လ္စတြိဳင္းက စစ္ႏွင့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစာအုပ္ႀကီးတြင္လည္း ဤသေဘာကိုေျပာခဲ့ဖူးသည္။ နပိုလီယန္ကို ဤစစ္ႀကီးကို ဦးေဆာင္ေနသူ၊ ေအာင္ျမင္ေနသူ အင္ပိုင္ယာျပည့္ရွင္ဟု ထင္ေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ေတာ္လ္စတိြဳင္းက ဤအေျခအေနကို ၀န္အျပည့္ႏွင့္ လွည္းႀကီးကိုဆြဲလာေသာ ျမင္းတေကာင္ပမာ ဥပမာေပးသည္။ ကုန္းအဆင္းတြင္ ျမင္း တေကာင္က ၀န္အျပည့္ႏွင့္လွည္းႀကီးကို ဆြဲေျပးလာခဲ့သည္။ ျမင္းကေတာ့ ဤလွည္းႀကီးကို သူဆြဲလာသည္ဟု ထင္ေန ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္အမွန္မွာ ဤသို႔မဟုတ္။ သူရပ္လိုက္လ်င္လည္း ဤလွည္းႀကီးက ျမင္းကို တလိန္႔ေကာက္ေကြး ျဖစ္ေအာင္ တြန္းခ်ေတာ့မည္မွာ မုခ်ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္အေျခအေနတရပ္တြင္ ဤမုသားေလာကကို လြန္ေျမာက္၍ လူအမ်ားက ၾကည့္တတ္လာၾကေသာ အေျခအေန ျဖစ္ေပၚလာသည္ဟု ဟာဗယ္ကဆိုသည္။ ဤသို႔ၾကည့္ျမင္ႏိုင္သူမွာ လူနည္းစုက အစျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ လူအမ်ားက သိျမင္သေဘာ ေပါက္လာသည္ႏွင့္ ဤမုသားအတြင္းေနထိုင္ေနၾကေသာစနစ္သည္လည္း ျပဳိလဲရေလေတာ့သည္။

အရိုးေက်ာက္တည္သလို မာေတာင့္ေနေသာစနစ္ႏွင့္ ပုဂၢလိက လူတဦးခ်င္းက႑

ဤသို႔ျဖင့္စနစ္မ်ား မာေတာင့္လာခဲ့သည္။ မည္သည့္အေနအထားအထိ ျဖစ္လာသနည္းဆိုေသာ္၊ အရိုးေက်ာက္တည္ သလို မာေတာင့္ ကၽြပ္ဆပ္ေနခဲ့ၿပီဟု ဟာဗယ္ကဆိုခဲ့သည္။

စနစ္က လားရာတခုတည္းျဖစ္ခ်င္သည္။ တေသြးတသံတမိန္႔ ျဖစ္ေစခ်င္သည္။

အာဏာရွင္စနစ္၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ လူတဦးခ်င္းဘ၀၏ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားအၾကားတြင္ အသူတရာနက္ေသာ ေခ်ာက္ႀကီးပမာ ကြာဟလာခဲ့သည္။ အႏွစ္သာရအားျဖင့္၊ လူတဦးခ်င္းစီ၏ဘ၀က ပြါးမ်ားခ်င္သည္။ ေထြျပားခ်င္သည္။ ေရြးခ်ယ္ရန္ လမ္းမ်ားမ်ားရွိလ်င္ မိမိဖာသာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ျပဌာန္းခ်င္သည္။ မိမိဘ၀ကို ကုိယ့္ဖာသာစီစဥ္ဖြဲ႔စည္း ခ်င္သည္။ တုိတိုေျပာရလ်င္ ဘ၀က ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္မႈဆီ သြားေနသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အာဏာရွင္စနစ္က လုိက္နာဖို႔ သက္သက္ကိုသာ ေတာင္းဆိုေနေတာ့သည္။ ေသ၀ပ္ဖို႔ေတာင္းဆိုေနသည္။ ဘ၀က အသစ္အဆန္းမ်ားေ၀ဆာေစရန္ႏွင့္ မျဖစ္ႏိုင္ေသးေသာ အထူးအဆန္းေတြကို ဖန္တီးဖို႔ က်ားကုတ္က်ားခဲ အားထုတ္ေနခ်ိန္တြင္၊ အာဏာရွင္စနစ္ကေတာ့ ဘ၀ကို အမ်ားဆံုးျဖစ္တန္ရာအေျခအေနထဲ အတင္းအဓမၼ တြန္းပို႔ရန္ ႀကံစည္ေနသည္။ အမ်ားနည္းတူ တူတူေနဟု စနစ္က ေျပာေနသည္။

သင့္ဘ၀မဂၢဇင္း အယ္ဒီတာေဟာင္း ေဒါက္တာတင္ေမာင္သန္းကေတာ့ တက္က်မ္းမ်ားသည္လည္း၊ အာဏာရွင္စနစ္ကို ဆန္႔က်င္ေနၾကသည္ဟု ေဟာေျပာပြဲတခုတြင္ ေျပာခဲ့ဘူးသည္။ လူအခ်ဳိ႔က ႏိုင္ငံေရးဆိုလ်င္ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ျဖစ္ေစ ခ်င္သည္။ ႏိုင္ငံေရးအလုပ္ကသာ ပိုျမင့္ျမတ္အေရးပါသည္ဟု ယူဆေနေသာအေျခအေနတြင္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ တက္က်မ္း ေရးေနေသာ စာေရးဆရာမ်ားျဖစ္သည့္ ဆရာတင္ေမာင္သန္း၊ သူ၏ မဂၢဇင္း၊ ဆရာေဖျမင့္ စေသာသူမ်ားကို ဘာလို႔ တက္က်မ္းေတြေရးေနရတာလည္းဟု ေစာေၾကာေ၀ဖန္မႈရွိခဲ့ၾကဘူးသည္ဟု ေျပာျပသည္။ ေဒါက္တာတင္ေမာင္သန္းက လူတေယာက္ အေနျဖင့္ သူ၏တိုးတက္လမ္း၊ ဘ၀တိုးတက္လမ္းကို ရွာေဖြမႈသည္ ေကာင္းေသာကိစၥျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။ လူက သူ၏ တဦးခ်င္းဘ၀ကို တိုးတက္ခ်င္သည္။ သူ၏ မိသားစုကို တိုးတက္ေစခ်င္သည္။ သူ႔တြင္တိုးတက္ ရန္မက္လံုးမ်ား၊ ၾကံဆဖန္တီးလိုေသာ စြမ္းအားမ်ား ရွိေနသည္။ သို႔ေသာ္ စနစ္က တစံုတရာအတိုင္းအတာကိုသာ တိုးတက္ခြင့္ေပးသည္။ အကယ္၍ လူတေယာက္က သူ၏ဘ၀ တိုးတက္ေအာင္ၾကံေဆာင္လာေလေလ၊ စနစ္ႏွင့္ ထိပ္တိုက္ေတြ႔ေလေလျဖစ္ေတာ့သည္။ စနစ္က တိုးတက္ခြင့္မေပး။ စနစ္က အတင္းတားဆီးပိတ္ဆို႔လာေတာ့သည္။ စီးပြါးေရးကိစၥပင္ထားဦး၊ စနစ္က ပိတ္ပင္ထား ျပန္သည္။ စနစ္က သူ႔ၾသဇာစက္၀န္းကိုသာ အေလးထားၿပီး၊ ၾသဇာစက္ ပိုက်ယ္ျပန္႔ရန္သာ လုပ္ေနေတာ့သည္။ လူအမ်ားက စနစ္ကို အလုပ္အေကၽြးျပဳေၾကာင္းေသခ်ာမွသာ စနစ္က သစၥာခံ ေသာသူမ်ားကို ျပန္၍ အလုပ္အေကၽြး ျပဳသည္။ ဆုလာဒ္ေပးသည္။ စနစ္က ကန္႔သတ္ထားေသာ ေဘာင္ကိုေက်ာ္ခြင့္မျပဳ။ စနစ္က ႀကိဳတင္သတ္မွတ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ေပးေသာ အကန္႔မ်ားကိုေက်ာ္ၿပီး လူအမ်ားက လုပ္လာသည္မွန္သမွ်ကို ငါ့ကို တိုက္လာသည္ဟု စနစ္ကသေဘာထား လာေတာ့သည္။

ဤသို႔ျဖင့္ ေဒၚ၀င္း၀င္းႏု၏ မႏၱေလးဘီယာပိတ္ပင္ခံရသည္။ ရုပ္ရွင္မင္းသားေက်ာ္သူေဆာင္ရြက္ေနေသာ ေစတနာ့ ၀န္ထမ္းနာေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ဖိအားေပးလာခဲ့သည္။ အျခားေသာ ေစတနာ့၀န္ထမ္းလုပ္ငန္းမ်ားကိုလည္း အေႏွာက္ အယွက္ ေပးသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ပညာရွင္မ်ားျပည္ပထြက္ၾကရသည္။ ေနာက္ဆံုး ျမန္မာတိုင္းမ္း မဂၢဇင္းပိုင္ရွင္ပါ ဖိအား ေပး၍ အုပ္ခ်ဳပ္သုူ လူေျပာင္းေပးရန္ ေျပာင္းလဲခံရေတာ့သည္။ စီးပြါးေရးသမားတိုင္းလည္း နအဖစစ္အစိုးရ လက္ေအာက္ မွာ မေပ်ာ္ေတာ့။ မၾကာခဏ ၿငီးသံေတြၾကားလာရသည္။

အလားတူ မိမိတို႔အတိုက္အခံဖက္ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈဖက္တြင္လည္း အမ်ားအျပား ျပန္စဥ္းစားဖြယ္ရွိလာခဲ့သည္။ လူအမ်ား၏ သေဘာက မိမိ ဘ၀တိုးတက္ရာလမ္းေၾကာင္းကိုသာ ပိုလိုလားၾကသည္။ ပို၍ ခ်မ္းသာေသာ၊ သက္ေတာင့္ သက္သာရွိေသာ၊ လံုျခံဳေသာ ဘ၀ကို လိုလားၾကသည္။ ဤသည္မွာ သဘာ၀ျဖစ္သည္။ လူတိုင္းတြင္ မက္လံုးေတြ၊ အက်ဳိးစီးပြါးကိစၥေတြရွိသည္။ ပုထုဇာဥ္လူသားေတြသာ ျဖစ္ၾကသည္။

ေတာ္လွန္ေရးက ဤလူတဦးခ်င္းကိစၥကို အေလးအနက္မစဥ္းစားႏိုင္။ စြန္႔လႊတ္ေပးဆပ္ရန္ကိုသာ အဓိက ေတာင္းဆိုေန သည္။ ေတာ္လွန္ေရးအက်ဳိးစီးပြါးအတြက္ အားလံုးကို ပံုခ်စြန္႔လႊတ္လိုက္ရန္ ေျပာသည္။ အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ တဦးခ်င္း၏ကိစၥမ်ားကို စြန္႔လႊတ္ရန္ေျပာေနသည္။ ဗဟိုဦးစီး ခ်ဳပ္ကိုင္မႈကို နာခံရန္ ေျပာေနသည္။ ဒီမိုကေရစီဆိုသည္မွာ လူအမ်ား၏ဆႏၵသက္သက္သဖြယ္၊ လူနည္းစုက ေခတၱ (မည္မ်ၾကာမည္မသိရေသာ ေခတၱ) အထိသီးခံ ၿငိမ္သက္ေနေပး ၾကရန္ ဆိုေနသည္။ လူအမ်ား အက်ဳိးအတြက္ တေထာင္တြင္တေယာက္စြန္႔လႊတ္ႏိုင္ေကာင္းေသာသူမ်ား ရွိၾကေသာ္ လည္း၊ လူတိုင္းက ဘုရားေလာင္း မဟုတ္ၾကပါ။ သူရဲေကာင္း ခ်ည္းသက္သက္ မဟုတ္ၾကပါ။ ဘ၀တိုတုိေလးအတြင္း ေနထိုင္ၾကရေသာ ဘ၀ႏွင့္ စနစ္က ပဋိပကၡ ရွိလာခဲ့ၾကပါသည္။

ဤသို႔ျဖင့္ စနစ္က သိပ္မာေတာင့္လာၿပီဆိုလ်င္၊ လူတဦးခ်င္းစီ၏ ပုဂၢလိကအက်ဳိးစီးပြါးမ်ားကို သိပ္ပိတ္ဆို႔လာၿပီဆိုလ်င္ ျပႆနာရွိေလေတာ့သည္။ ပဋိပကၡသဖြယ္ ျဖစ္လာေလေတာ့သည္။

အမွန္တရားျဖင့္ ေနထိုင္ျခင္း။ (အႀကီးမားဆံုးေသာ ေတာ္လွန္ေရး)

ဤအေျခအေနတြင္ လူအခ်ဳိ႔က မုသားႏွင့္ေနထိုင္ေနၾကရသည္ကို မေပ်ာ္ပိုက္ျဖစ္လာၾကသည္။ ဤအေျခအေနကို ျငင္းပယ္လာသည္။ အမွန္တရားႏွင့္ ေနထိုင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းလာၾကသည္။ ဤသို႔အမွန္တရားႏွင့္ေနထိုင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းမႈကပင္ အတိုက္အခံျဖစ္မႈကို စတင္ေစခဲ့သည္ဟု ဟာဗယ္ကေဖာ္ျပခဲ့သည္။

“ခု က်ေနာ္တို႔စိတ္ကူးၾကည့္ၾကရေအာင္။ တစ္ေန႔မွာ ကၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ကုန္္စိမ္းသည္ရဲ႔အတြင္းက တစံုတရာဟာ ဆတ္ကနဲ က်ဳိးသြားၿပီး၊ သူ႔ကိုယ္သူ အလုိျဖည့္ဖို႔သက္သက္အတြက္၊ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြကို ကပ္ေနတာ ရပ္ပစ္လုိက္တယ္။ အတုအေယာင္ ေရြးေကာက္ပြဲေတြမွာ သူမဲမထည့္ေတာ့ဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲေတြက အတုအေယာင္လိမ္ညာမႈေတြလို႔ သ ူသိေနတာကိုး။ ႏိုင္ငံေရးအစည္းအေ၀းေတြမွာ သူတကယ္ထင္တာျမင္တာပဲ သူစေျပာေတာ့တယ္။ သူ႔သိစိတ္က မွန္တယ္လို႔၊ ေထာက္ခံသင့္တယ္လို႔သိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္္ေတြနဲ႔တစိတ္တည္း တ၀မ္းတည္းျဖစ္ေၾကာင္းျပဖို႔ အင္အားေတြ သူ႔ကိုယ္သူထဲမွာ သူေတြ႔လာရတယ္။ ကုန္စိမ္းသည္ဟာ မုသားထဲ ေနေနရာက ထြက္လာလုိက္တယ္။ ထံုးစံ ခမ္းနား အေဆာင္အေယာင္ေတြကို သူျငင္း ပယ္လုိက္တယ္။ ကစားပြဲစည္းမ်ဥ္းေတြကို ခ်ဳိးပစ္လိုက္တယ္။ ဖိသိပ္ထားခဲ့တဲ့ သူဘာလဲဆိုတဲ့ ကိုယ္ပိုင္လကၡဏာနဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာကို သူတႀကိမ္ျပန္ေဖာ္ထုတ္ေတြ႔ရွိလာခဲ့တယ္။ သူ႔လြတ္လပ္မႈကိစၥကို ခိုင္ခိုင္မာမာ ေရွ႔တန္းတင္လိုက္တယ္။ သူ႔ စလိုက္တဲ့ေတာ္လွန္ေရးဟာ တကယ္ေတာ့ အမွန္တရားနဲ႔ေနဖို႔ အားထုတ္ခ်က္ တစ္ရပ္ပါပဲ။” ဟာဗယ္က ေျပာခဲ့သည္။

ဤသို႔ ေဆာင္ရြက္မႈေၾကာင့္ ေပးရေသာ အဖိုးအခက ရွိႏိုင္သည္။ ႀကီးႀကီးမားမားလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ဆိုင္ မန္ေနဂ်ာရာထူးက ျပဳတ္သြားႏိုင္သည္။ အေရးမပါေသာေနရာကို ေျပာင္းေရႊ႔ခံရႏိုင္သည္။ လခေလ်ာ့သြားႏိုင္သည္။ အခြင့္အေရးမ်ား အကုန္လက္လြတ္ကုန္ႏိုင္သည္။ သူ႔သားသမီးမ်ား၏ ပညာေရးအထိပါ ထိခိုက္ႏိုင္ေသးသည္။ အထက္ အရာရွိမ်ားက ႏွိပ္ကြပ္ၾကႏိုင္သည္။ သူ၏ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္မ်ားကလည္း “ဒီလူေၾကာင္ေနၿပီ”ဟု နားမလည္ႏိိုင္ ျဖစ္လာ ဦးမည္။ ထိုသူမ်ားကပင္ ကုန္စိမ္းသည္ကို စိတ္ထဲကမပါပဲ၊ စနစ္အလိုအရ ျပန္၍ အေရးယူမႈမ်ား လုပ္လာႏိုင္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ကုန္စိမ္းသည္စတင္လိုက္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးက ကိုယ္တြင္းစတင္လိုက္မႈ သာျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ စြမ္းအား ႀကီးမားေသာ ေတာ္လွန္ေရးျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းမွာ ကုန္စိမ္းသည္အဖို႔ အာဏာရွင္စနစ္၏ အလိုအပ္ဆံုးျဖစ္ေသာ နာခံမႈ၊ အလိုအေလ်ာက္ လိုက္လုပ္မႈကို စတင္ ျငင္းပယ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ဤသို႔ အမွန္တရားႏွင့္ေနထိုင္ေသာအလင္းသည္ လူတဦးတေယာက္၏ လႈပ္ရွားမႈမွဆိုသလို စႏိုင္သည္။ လူတစု၏ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ၊ ေရာ့ခ္ဂီတေဖ်ာ္ေျဖပြဲ၊ ျဖစ္ရပ္တခု၊ ေၾကျငာခ်က္တခု စသည္တို႔မွလည္း စတင္၍ေျပာင္းႏိုင္ပါသည္။ ထိုသူမ်ားက မုသားကန္႔လန္႔ကာကို လွန္ကာ အမွန္ကိုျမင္ေအာင္ၾကည့္ၾကေတာ့သည္။ စိတ္ထဲရွိသည့္အတိုင္း ျပဳမူၾက ေတာ့သည္။ ကစားပြဲ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ခ်ဳိးေဖာက္လိုက္ေတာ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ သူတို႔က စနစ္ႀကီးႏွင့္ အတိုက္အခံျဖစ္ လာသည္။ ေနာက္ဆံုး ဟန္ပန္ေလလန္ေလာက (မုသားကမၻာ) ကိုပါ ေျပာင္းလဲေစႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔က အာဏာ၏ ဖြဲ႔စည္းပံု၏ စည္းေႏွာင္ထားေသာအင္အား၊ ခ်ိတ္ဆက္ေစးကပ္ထားမႈကို ခြါဆုတ္ပစ္လိုက္ၾကသည္။ ေဒါက္တိုင္မ်ားကို ၿဖိဳခ်လိုက္သည္။ မုသားအတြင္း ေနထိုင္ေနျခင္းသည္၊ မုသားအတြင္း ေနထိုင္ေနျခင္းမ်သာပါပဲဟု ျပသခဲ့ၾကသည္။ စနစ္က ဂုဏ္တင္ခ်ီးေျမႇာက္ထားေသာ အျပင္ပန္းသဏာန္ေတြကို ရုိက္ခြဲပစ္လိုက္ၿပီး စနစ္၏ အတြင္းသားကို လွစ္ျပလိုက္ၾက သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ အာဏာမဲ့မ်ား၏ ၾသဇာခြန္အားျဖစ္လာပံု၊ စနစ္တခုòပိကြဲသြားႏိုင္ပံုကို ဟာဗယ္က အေသးစိတ္ရွင္းျပ ခဲ့သည္။

ထိုသို႔ေဆာင္ရြက္သူမ်ား၏ လုပ္ရပ္မ်ားက အစြမ္းပိုကဲလွပါသည္။ ထိုသူမ်ား၏လုပ္ရပ္က ၀န္းက်င္ကို လင္းေတာက္ေစ သည္။ ဤသို႔ လင္းေတာက္ေစမႈေၾကာင့္ ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္မ်ားလည္း ေပၚေပါက္လာေစေတာ့သည္။ ခ်က္ႏိုင္ငံကို ေျပာင္းလဲ လြတ္ေျမာက္ေစခဲ့သည္။ ဘာလင္တံတိုင္း òပိက်သြားေစခဲ့သည္။ အေရွ႔ဥေရာပတခြင္လြတ္ေျမာက္လာေစခဲ့ သည္။ လြတ္ေျမာက္ေရးတံခါးကို ဖြင့္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ လူအမ်ားက အမွန္တရားႏွင့္ေနထိုင္လာၾကဖို႔သာ လိုသည္။

စာကိုး
၁။ ေဒါက္တာတင္ေမာင္သန္း (ဘာသာျပန္)၊ အာဏာမဲ့သူမ်ား၏ ၾသဇာခြန္အား။ (၂၀၀၅၊ ဘန္ေကာက္)


ေအာင္သူၿငိမ္း