စဥ္ဆက္မျပတ္ေသာ လူထုလႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္ အက်ဳိးရလဒ္

လႈပ္
ရွားမႈမ်ား ေနရာအႏွံ႔ ဆက္တုိက္ျဖစ္ေပၚလာေနျခင္းသည္ အစဦးကာလ၌ ထင္ထားသေလာက္ အားမေကာင္းေသး ေသာ္လည္း ဘာမွမျဖစ္ဘဲ ၿငိမ္ေနသည့္ အေျခအေနမ်ဳိးျဖင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ပါက အုပ္စိုးသူမ်ားကို အလုပ္မ်ားေစသည္။ စိုးရိမ္ ေသာကပြားမ်ား ေစသည္။ ထိုလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို အနားေနရသည္မရိွဘဲ ႏိွမ္နင္းေနရသည့္အတြက္ အစိုးရအဖို႔ ေန႔တဓူ၀ ကုန္က်စရိတ္မ်ား တရိပ္ရိပ္ တက္လာေစသည္။ ၾကာလာေသာအခါ ထိုလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ႏိွမ္နင္းရေသာ စရိတ္စကမ်ား သည္ အုပ္စိုးသူအစိုးရမ်ားအတြက္ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးႀကီးသဖြယ္ ျဖစ္လာေတာ့သည္။


မိတ္ေဆြတဦးမွ ဤပံုကို ေက်းဇူးျပဳပါသည္။


သည္ရက္မ်ားအတြင္း ျမန္မာျပည္တြင္ ျဖစ္ေပၚလာေနသည့္ ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္ေသာအခါ လူထုအမ်ားစု ပါ၀င္လာျခင္း မရိွေသးသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ လူထုလႈပ္ရွားမႈ အားမေကာင္းေသးဟု ဆိုႏုိင္သည္။ အုပ္စိုးသူ စစ္အစိုးရသည္ ထိုအားမေကာင္းေသးေသာ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ႏိွမ္နင္းရန္အတြက္ ၾကံ့ဖြတ္ႏွင့္စြမ္းအားရွင္ဟု နာမည္ ခံထားေသာ လက္ကုိင္ဒုတ္အဖြဲ႔မ်ားကို အသံုးျပဳလာသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုလက္ကုိင္ဒုတ္မ်ားကို အလကားခုိင္း၍ မရ။ ထိုသူမ်ားကို ေန႔တြက္ေပးရသည္။ သတင္းမ်ားအရ ၾကံ့ဖြတ္ကဲ့သို႔ လက္ကုိင္ဒုတ္ တေယာက္ကို ခိုင္းေစရန္ တရက္လွ်င္ က်ပ္ (၅, ၀၀၀) ေပးေနရသည္ဟုသိရသည္။ လက္ကုိင္ဒုတ္မ်ား ရာႏွင့္ခ်ီ၍သံုးဖို႔ လိုလာသည္။ သည့္ထက္ပို၍ လိုအပ္ပါက ေထာင္ဂဏန္း အေရအတြက္လည္း ခုိင္းဖို႔လိုလာမည္။ ထိုလက္ကုိင္ဒုတ္မ်ားကို သယ္ယူပို႔ေဆာင္ရန္ ကားမ်ားလိုလာသည္။ ကားမ်ားကို ဓာတ္ဆီ၊ ဒီဇယ္၊ ဓာတ္ေငြ႔ထည့္ဖို႔လည္း လိုလာသည္။ ကားမ်ားသည့္ ေရထည့္၍ ေမာင္းမရ။

တခ်ိန္တည္းတြင္လည္း အဓိကရုဏ္း ႏိွမ္နင္းေရး၊ ရဲတပ္ဖြဲ႔ႏွင့္ စစ္တပ္မ်ားကိုလည္း ထိုလႈပ္ရွားမႈမ်ား ျဖစ္ေနသည့္ ဧရိယာမ်ား အတြင္း လိုအပ္ပါက အခ်ိန္မေရြး အသံုးျပဳႏုိင္ရန္ အသင့္လုပ္ထားရေသးသည္။ ထို႔အတြက္ ေငြ၊ စားနပ္ရိကၡာ၊ ေလာင္စာဆီမ်ား ထပ္မံ လိုအပ္လာျပန္သည္။ ထို႔အျပင္ ဌာနဆုိင္ရာေပါင္းစံုကိုလည္း လိုအပ္ပါက အသင့္ျဖစ္ေစရန္ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားရေသာေၾကာင့္ ဘ႑ာေငြမ်ား ထပ္မံကုန္က်ရသလို စိတ္ေမာလူေမာလည္း ျဖစ္လာေစသည္။

ျပန္၍ေကာက္ရပါက တုိင္းျပည္အတြင္းေနရာ အႏွံ႔လႈပ္ရွားမႈမ်ား ျဖစ္ပြားျခင္း၊ ထုိလႈပ္ရွားမႈမ်ား ကာလၾကာျမင့္စြာ ဆက္တုိက္ျဖစ္ပြားေနျခင္း တို႔သည္ အုပ္စိုးသူ အစိုးရအား ခ်က္ျခင္းၿပိဳပ်က္သြားေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ေသးေသာ္လည္း အစိုးရအား တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ဘ႑ာေရးအက်ပ္အတည္း လမ္းသို႔ ေခၚေဆာင္သြားႏုိင္စြမ္း ရိွသည္။ ထိုအေျခအေန ေအာက္တြင္ အစိုးရသည္ စီးပြားေရး ဦးေမာ့လာေအာင္လည္း မေဆာင္ရြက္ႏုိင္၊ ႏုိင္ငံတကာမွလည္း စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔ ထားသည့္ ျပစ္ဒဏ္ကိုလည္း ခံေနရပါက အစိုးရအတြက္အက်ပ္အတည္းသည္ ပို၍ပို၍ ႀကီးမားလာေတာ့သည္။

ေတာင္အာဖရိကႏုိင္ငံတြင္ ၁၉၈၀ ႏွစ္မ်ား၏ ကာလအေစာပုိင္းတြင္ လႈပ္ရွားမႈမ်ား ရပ္တန္႔ေနသလို ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ၁၉၈၅ ခုႏွစ္မွစ၍ လႈပ္ရွားမႈမ်ား တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ျပန္လည္ အားေကာင္းလာခဲ့သည္။ တႏုိင္ငံလံုး အသြင္ေဆာင္သည့္ လႈပ္ရွားမႈႀကီးအထိ ျဖစ္မလာေသးေသာ္လည္း လူတန္းစားအသီးသီးကို အေျခခံေသာ လႈပ္ရွားမႈမ်ား ေနရာအႏွံ႔ ျဖစ္ပြား လာခဲ့သည္။ ၿမိဳ႔နယ္မ်ားကို အေျခခံေသာ သပိတ္ေမွာက္ျခင္း၊ ဆႏၵျပျခင္း စသည့္လႈပ္ရွားမႈမ်ားအား လူျဖဴအစိုးရက ေခါင္းမေဖၚႏုိင္ေအာင္ ႏိွမ္နင္းခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကား တန္႔မသြား။ ၁၉၈၆ ခုႏွစ္အေရာက္တြင္ လႈပ္ရွားမႈ မ်ား၏ တုိက္ပြဲ၀င္ဗဟုိခ်က္မသည္ အလုပ္သမားထုဆီသို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္။ KOSATU (ကိုဆာတူး) ဟုေခၚသည့္ အလုပ္သမားသမဂၢမွ ဦးေဆာင္မႈကို ဆက္တုိက္ေပးလာခဲ့သည္။ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္မ်ားဆီက စစ္ေသြးႂကြ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ဖြဲ႔စည္းထားခဲ့ေသာ သမဂၢမ်ားသည္ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ေအာက္ေျခလူထု လႈပ္ရွားမႈမ်ား၊ ေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈမ်ားျဖင့္ ေပါင္းစပ္လာခဲ့သည္။ လႈပ္ရွားသည့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား ေပါင္းစည္းလုပ္ကုိင္လာသည့္အတြက္ အစိုးရသည္ လႈပ္ရွားမႈမ်ား အားလံုးခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ခဲ့။

၁၉၈၅ ခုမွစ၍ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ မင္ဒဲလားအက်ဥ္းေထာင္မွ လြတ္သည့္ကာလအထိ လႈပ္ရွားမႈမ်ား ဆက္တုိက္ျဖစ္ပြားေနခဲ့ သည္။ ထိုကာလမ်ားအတြင္း လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ႏိွမ္နင္းရန္အတြက္ လူျဖဴအစိုးရ သံုးစြဲခဲ့ရသည္ ဘ႑ာေငြေၾကးသည္ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ ျမင့္တက္လာခဲ့သည္ကလည္း အစိုးရအတြက္ မရႈႏုိင္မကယ္ႏုိင္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ သည္ၾကားထဲ စီးပြားေရး တိုးတက္လာေအာင္ အစိုးရအေနျဖင့္ ဘာမွမလုပ္ႏုိင္ေတာ့သည့္ အေနအထားကလည္း အစိုးရအတြက္ ရင္ေမာစရာတရပ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ႏုိင္ငံတကာ အစိုးရမ်ားကလည္း စီးပြားေရးအရ ပိတ္ဆို႔ အေရးယူထားေသးသည္။ လူျဖဴအစိုးရ အဖို႔ ေငြေရးေၾကးေရး အက်ပ္ဆုိက္လာသည္။ လူျဖဴအစိုးရ၀န္ထမ္းမ်ား ကိုယ္တုိင္သည္ပင္လွ်င္ သည္အတုိင္းဆိုပါက အစိုးရသည္ တုိင္းျပည္ကို ေရရွည္ ထိန္းမထားႏုိင္ေတာ့ဟု သတိထားမိလာခဲ့ၾကသည္။

၁၉၈၄ ႏွင့္ ၈၅ ခုႏွစ္ကာလမ်ားမွ စတင္၍ လူျဖဴအစိုးရသည္ အက်ဥ္းေထာင္အတြင္းမွ မင္ဒဲလားႏွင့္ တိတ္တဆိတ္ ေဆြးေႏြးေတြ႔ဆံုမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုအခ်ိန္က ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈမ်ားသည္ တုိင္းျပည္အတြင္း အမွန္တကယ္ အေျပာင္းအလဲ လုပ္လိုသည္ထက္ လူျဖဴအစိုးရအဖို႔ ႏုိင္ငံေရးကစားကြက္ ေရႊ႔သည့္ဖက္ကို ပို၍ အေလးကဲခဲ့သည္ဟုလည္း ေျပာႏုိင္သည္။ လူမဲလူထုႀကီးသည္ ထိုအခ်က္ကို မ်က္ေျခမျပတ္။ သူတို႔ေဆာင္ရြက္ရမည့္ တာ၀န္မ်ား၊ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ႏုိင္ငံအႏွံ႔ ဆက္တုိက္ လုပ္ေဆာင္ေနခဲ့သည္။

လူျဖဴအစိုးရမွ အမွန္တကယ္ မေျပာင္းလဲမျခင္း သူတို႔လုပ္စရာရိွသည္မ်ားကို ဆက္လုပ္ေနခဲ့ၾကသည္။ ထိုႏွစ္မ်ားအတြင္း လူျဖဴအစိုးရသည္ လူထုလႈပ္ရွားမႈလိႈင္းလံုးႀကီးမ်ားႏွင့္ အႀကီးအက်ယ္ နပမ္းလံုးေနခဲ့ရသည့္ ကာလမ်ား ျဖစ္ခဲ့သည္ဟု ဆိုလွ်င္လည္း မမွား။

ထို႔အတြက္ လူျဖဴအစိုးရအတြက္ အထိအနာဆံုးကေတာ့ ေငြကိုေရလိုသံုး၍ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ႏိွမ္နင္းရျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ေယဘူယ်အားျဖင့္ ဆုိရပါက ၁၉၈၅ မွ ၁၉၉၀ အထိ လူထုလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ဖိႏိွပ္ၿဖိဳခြင္းရန္သံုးစြဲခဲ့ရသည့္ ေငြေၾကး ပမာဏသည္ ေဒၚလာေပါင္းကုေဋႏွင့္ခ်ီ၍ သံုးစြဲခဲ့ရသည္။

ေတာင္အာဖရိက၏ လူထုလႈပ္ရွားမႈ အေတြ႔အၾကံဳအေျမာက္ အမ်ားထဲတြင္ အထက္က တင္ျပခဲ့သည့္ အစိုးရအား ကုန္က်စရိတ္ ႀကီးမားလာေစျခင္းသည္ နမူနာယူထိုက္သည့္ အခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္ ေရေျမႏွင့္ လုိက္ေလ်ာ ညီေထြ ျဖစ္ေစမည့္ အခ်က္အလက္မ်ားကို ထပ္မံရွာေဖြ၍ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကိုလည္း စဥ္ဆက္မျပတ္ေစဘဲ ဆက္လက္ ခရီးႏွင္ႏုိင္ပါက စစ္အာဏာရွင္အစိုးရ အဖို႔ ေတာင္အာဖရိက လူျဖဴအစိုးရကဲ့သို႔ ေငြမ်ားလည္း ကုန္သထက္ကုန္ ႏုိင္ငံေရးအရလည္း မ်က္ျဖဴဆုိက္လာသည့္ ကိန္းမ်ဳိးႏွင့္ ရင္္ဆုိင္ရလိမ့္မည္။ ေငြေၾကး ကုန္က်မႈ မတန္တဆ မ်ားျပားလာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စစ္အစိုးရသည္ေနာက္ဆံုးတြင္ လက္ေလွ်ာ့ကာ ဒီမိုကေရစီေပးလိမ့္မည္ဟု ဆိုလုိသည္ မဟုတ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအ၀င္ အေရးပါေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ စတင္စကားေျပာရန္ အတြက္ အေရးႀကီးေသာ တြန္းအား တခုသဖြယ္ ျဖစ္လာႏုိင္သည္ကို ဆုိလုိရင္းျဖစ္သည္။ စစ္အစိုးရကို ဘ႑ာေငြေၾကး အကုန္အက် မ်ားေစျခင္း သည္ ထိေရာက္ေသာ လက္နက္မ်ားထဲက လက္နက္တခုသဖြယ္ အသက္၀င္လာေစရန္ကိုသာ ရည္ၫႊန္းျခင္း ျဖစ္သည္။ ျခံဳ၍ ဆိုရပါက လူထုလႈပ္ရွားမႈမ်ားသည္ ငယ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ႀကီးသည္ျဖစ္ေစ တုိင္းျပည္အတြင္း ေနရာအႏွံ႔ စဥ္ဆက္မျပတ္ ဆက္တုိက္ ေပၚေပါက္ေနမွသာလွ်င္ စစ္အစိုးရကို ၿခိမ္းေျခာက္ႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္။ လႈပ္ရွားမႈမ်ား အဆက္ျပတ္ မသြားေစရန္ သံဃာေတာ္မ်ား အပါအ၀င္ လူထုလူတန္းစား အသီးသီးအတြင္း ျဖန္႔က်က္ ေဆာင္ရြက္သြားႏုိင္ဖို႔က အေရးႀကီးသည္။

မီးစ၊ မီးပြားေလးတခုျခင္းစီသည္ ေသးပင္ ေသးျငားေသာ္လည္း အားလံုးကို ေပါင္းစု မိလုိက္ေသာအခါ ၿခိမ္းေျခာက္ႏုိင္ စြမ္းရိွေသာ မီးေတာက္မီးလွ်ံ အသြင္သို႔ ေရာက္ရိွျမဲပင္ ျဖစ္သည္။

ေဇာ္မင္း (လူ႔ေဘာင္သစ္)
၁ ရက္၊ စက္တင္ဘာလ၊ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္။