လူသားဆန္မႈႏွင့္ယေန႔ကမၻာ (အပိုင္း ၂)

ထို
အျဖစ္ဆိုးမ်ားသည္ လူမ်ဳိးမတူသူက ေနာက္လူမ်ဳိးမတူသူမ်ား အေပၚက်ဴးလြန္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း လူမ်ဳိးတူ၊ အုပ္စု၀င္တူသူ အခ်င္းခ်င္း လူသားဆန္မႈကို ခ်ဳိးေဖါက္က်ဴးလြန္ေသာ ရာဇ၀တ္မႈႀကီးမ်ားလည္း ရိွေနေသးသည္။ ဆိုဗီယက္ ရုရွားမွ အာဏာရွင္ႀကီး စတာလင္ လက္ထက္တြင္ သူ႔အာဏာကို ထိပါးမည့္သူမ်ားဟု သတ္မွတ္ခံရေသာ ရုရွားလူမ်ဳိး ႏွစ္သန္းေက်ာ္အား သတ္ျဖတ္ေဖ်ာက္ဖ်က္ ခဲ့သည္ဟုဆိုသည္။ ေျမာက္မ်ားလွစြာေသာ ရုရွားမ်ားအား “ဂူးလပ္” ဟုေခၚေသာ အလုပ္အက်ဥ္းစခန္းမ်ား (ရုရွားမဲဇာ) သို႔ပို႔ခဲ့သည္။ ထိုအလုပ္ အက်ဥ္းစခန္းမ်ားတြင္ အဓမၼ လုပ္အားေပးမ်ား ခုိင္းေစခံရၿပီး ေရာဂါဘယဒဏ္၊ ရာသီဥတုဒဏ္၊ ငတ္မြတ္မႈဒဏ္ႏွင့္ ႏိွပ္စက္ၫွင္းပမ္းမႈ ဒဏ္တို႔ေၾကာင့္ ရုရွားလူမ်ဳိးမ်ား သန္းႏွင့္ခ်ီ၍ ေသဆံုးခဲ့ရသည္။

၁၉၅၉ တြင္ တရုတ္စစ္တပ္မ်ား တိဗက္ျပည္ကို ၀င္ေရာက္သိမ္းပုိက္ခဲ့သည္။ တိဗက္လူမ်ဳိး အမ်ားအျပား ေသဆံုးခဲ့ရ သည္။ ဒလုိင္လားမား ဦးေဆာင္သည့္ တိဗက္မ်ား သူတို႔ကိုယ္ပုိင္ တုိင္းျပည္မွ ထြက္ေျပးခဲ့ၾကရသည္။ တရုတ္ျပည္တြင္ ၁၉၆၆၊ ၁၉၆၇ ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရးအတြင္း တရုတ္ျပည္သူ (၅၀၀, ၀၀၀) ေက်ာ္ အသတ္ခံခဲ့ရသည္။ အေျမာက္အမ်ား ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ် ခံခဲ့ၾကရသည္။ ယခုအထိလည္း တရုတ္အစိုးရသည္ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖါက္မႈမ်ားကို ဆက္လက္ က်ဴးလြန္ေနဆဲျဖစ္သည္။

အိႏိၵယႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရသည့္ ၁၉၄၇ တြင္ ပါကစၥတန္ကို ခြဲထြက္ခြင့္ေပးလုိက္ရသည့္အတြက္ ဟိႏၵဴႏွင့္ မြတ္စလင္မ်ား အၾကား သတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကသည္မွာ လူတသန္းေက်ာ္ ရိွခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ ယေန႔လက္ရိွ ကာလတြင္ပင္လွ်င္ လူမ်ားစု ဟိႏၵဴမ်ားက လူနည္းစုမြတ္စလင္မ်ားကို သတ္ေနသည္ကို အာဏာပုိင္မ်ားက လက္ပိုက္ၾကည့္ေနၾကသည္။ အေတာ္ေလး သတ္ျဖတ္ၿပီးမွ အာဏာပုိင္မ်ားက ၀င္ေရာက္ဟန္႔တားသည္။ မြတ္စလင္တို႔၏ အႏၱရာယ္ (ပါကစၥတန္ ႏုိင္ငံ၏ အႏၱရာယ္) ရိွေနသည္ဆိုသည့္ အခ်က္ကို ဟိႏၵဴလူမ်ားစုႀကီး အတြင္းရိုက္သြင္းသည့္ သေဘာမ်ဳိး ျဖစ္ေနသည္။ ထိုအခ်က္ေပၚတြင္ အေျခခံ၍ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မဲပို၍ ရေအာင္ ဆြယ္ၾကေသးသည္။ ဟိႏၵဴဇာတ္ျမင့္မ်ားက ဇာတ္နိမ့္မ်ားႏွင့္ ဇာတ္မရိွဟု သတ္မွတ္ခံရေသာ အုပ္စုမ်ားကို အႏုိင္က်င့္ သတ္ျဖတ္ေနၾကသည္မွာလည္း ယခုအထိ အေတာမသတ္ႏုိင္ေသး။ စနစ္တက် ကာကြယ္ေပးဖို႔ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေသာ္လည္း ေခတ္အဆက္ဆက္ အစိုးရမ်ားက ထိုကိစၥမ်ားကို လူမႈေရး ဘာသာေရး ပဋိပကၡအသြင္ သေဘာထားကာ သူတို႔လည္း ဘာမွမတတ္ႏုိင္ ဆိုသည့္ပံုစံႏွင့္ လက္ပိုက္ၾကည့္ေန ၾကသည္။ အမွန္ေတာ့ ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားက သူတို႔၏အာဏာ အက်ဳိးစီးပြါးအတြက္ ဖံုးကြယ္ရုပ္ဖ်က္ထားျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

ကေမၻာဒီးယားႏုိင္ငံတြင္ ပိုေပါ့ဦးေဆာင္ေသာ ခမာနီတို႔ ရက္စက္မႈေၾကာင့္ ေသဆံုးခဲ့ရေသာ ႏုိင္ငံသားတို႔မွာ ႏွစ္သန္းေက်ာ္ ခဲ့သည္။ ပိုေပါ့ ေသဆံုးသြားၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း လူသားမ်ဳိးႏြယ္တို႔အေပၚ က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ ရာဇ၀တ္မႈႀကီးမ်ား အတြက္ အျခား တာ၀န္ရိွသူတို႔ အခုအထိ အပစ္ေပး အေရးယူမခံရေသး။

၁၉၇၄ တြင္ အာဖရိကတုိက္မွ ယူဂႏၵာႏုိင္ငံတြင္ အာဏာရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး အီဒီအာမင္ အာဏာသိမ္းခဲ့သည္။ သူ႔လက္ထက္တြင္ အတုိက္ခံမ်ားႏွင့္ အတုိက္ခံ အားေပးသူမ်ားကို သတ္ျဖတ္ခဲ့သည္မွာ သိန္းဂဏန္းအထိရိွခဲ့သည္။ ရ၀မ္ဒါ ႏုိင္ငံတြင္ ၁၉၉၄ တံုးက ဟူတူႏွင့္တူစီ လူမ်ဳိးတို႔ အခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကသည္မွာ တသန္းေက်ာ္။ လတ္တေလာ ျဖစ္ေနသည့္ ဆူဒန္ႏုိင္ငံမွ လူမ်ဳိးတံုး သတ္ျဖတ္မႈမ်ား သည္လည္း ေၾကာက္ခမန္းလိလိ။ လူဦးေရ ႏွစ္သန္းေက်ာ္ ထြက္ေျပးရကာ ဒုကၡသည္မ်ားအျဖစ္ ေနထုိင္ေနရဆဲျဖစ္သည္။ ယေန႔အထိလည္း အာဖရိကတုိက္တ၀ွမ္းလံုး၌ ပဋိပကၡ ျဖစ္ေနေသာ၊ သတ္ျဖတ္ေနေသာ ေနရာေပါင္းမ်ားစြာ ရိွေနေသးသည္။ အဓိက လက္သည္မ်ားကေတာ့ စက္မႈဖြ႔ံၿဖိဳး တိုးတက္ကာ ခ်မ္းသာေနေသာ ႏုိင္ငံမ်ားျဖစ္သည္။ သူတို႔ တုိးတက္ဖို႔အတြက္ အာဖရိက ေဒသသားမ်ား အခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္ေနရသည္။

ေဘာ့စနီးယား ဟာဇီဂိုဗီးနားတြင္လည္း အခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကသည္မွာ အေျမာက္အမ်ား။ ခရိုေရးရွန္း ႏုိင္ငံသား အခ်ဳိ႔သည္ ယေန႔အထိ ဥေရာတုိက္ရိွ ခ်မ္းသာတိုးတက္ေနေသာ ႏုိင္ငံမ်ားအေပၚ ခံစားခ်က္မေကာင္းၾက။ ခရိုေရးရွန္း ခရစ္ယန္တို႔သည္ မြတ္စလင္မ်ား ဥေရာပတုိက္သို႔ မလႊမ္းမိုးႏုိင္ေစရန္အတြက္ ႏွစ္ရာေပါင္းမ်ားစြာ သူတို႔ခံတုိက္ ေပးခဲ့ရသည္။ ခရိုေရးရွားေဒသသည္ ဥေရာပ ခရစ္ယန္မ်ား အတြက္ေရွ႔တန္းအက်ဆံုး ခံကတုပ္အျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့ရသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူတို႔သာ သည္ေန႔ေခတ္၌ မြတ္စလင္မ်ားႏွင့္ ထိပ္တုိက္ျဖစ္ခဲ့၍ နာမည္ဆိုးျဖင့္ က်န္ရစ္ရသည္။ လူေပါင္းမ်ားစြာလည္း ႏွစ္ဖက္ ေသေၾကခဲ့ရသည္။ ဤသည္ကား ခရိုေရးရွားႏုိင္ငံသား အခ်ဳိ႔၏ခံစားခ်က္ ျဖစ္သည္။ ထိုျပႆနာမ်ား၏ မူလဖန္တီးရွင္မွာ မည္သူနည္း။ ဥေရာပတုိက္တြင္ ကေန႔ခ်မ္းသာေနေသာ ႏုိင္ငံႀကီးမ်ား ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုႏုိင္ငံတို႔သည္ သူတို႔တြင္ တာ၀န္ရိွေၾကာင္း ထုတ္ေဖၚ၀န္ခံျခင္းမရိွ။

အေရွ႔ေတာင္ အာရွေဒသ ႏုိင္ငံမ်ားအတြင္း ႏွစ္မ်ားမၾကာမီွက ျဖစ္ခဲ့ေသာ လူသားဆန္မႈကင္းမဲ့သည့္ လုပ္ရပ္မ်ား ရိွခဲ့သည္။ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္တြင္ ေပၚတူဂီတို႔ လက္ေအာက္မ ွလြတ္လပ္ေရး ရရိွခဲ့ေသာ အေရွ႔တီေမာႏုိင္ငံအား အင္ဒိုနီးရွား ႏုိင္ငံမွ ၀င္ေရာက္ က်ဴးေက်ာ္သိမ္းပိုက္ခဲ့သည္။ ထိုသို႔ မသိမ္းပုိက္မွီ က်ဴးေက်ာ္သူ အင္ဒိုနီးရွား အစိုးရအား အေမရိကန္ႏွင့္ ၿဗိတိသွ် အစိုးရမ်ားမွ ၀င္ေရာက္သိမ္းပုိက္ပါက သူတို႔အေနျဖင့္ မကန္႔ကြက္ဟု မီးစိမ္းျပခဲ့သည္။ ၾသစေတးလ် အစိုးရမွ လည္း သူတို႔ႏွင့္မဆိုင္ဟု သေဘာထားကာ လက္ပုိက္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္တြင္အေရွ႔ တီေမာႏုိင္ငံသည္ အင္ဒိုနီးရွားတို႔ လက္ေအာက္မွ လြတ္လပ္ေရး ရခဲ့သည္။ ထိုကာလမ်ားအတြင္း အင္ဒိုနီးရွား အစိုးရ၏ ဖိႏိွပ္သတ္ျဖတ္မႈေၾကာင့္ အေရွ႔တီေမာ ျပည္သူ (၂၀၀, ၀၀၀) ေက်ာ္ေသဆံုးခဲ့ရသည္။ လူဦးေရ၏ သံုးပံုတပံုေက်ာ္ ေသဆံုးခဲ့ရေသာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အျဖစ္ဆိုးႀကီးျဖစ္သည္။

ျမန္မာျပည္မွာေကာ လူသားဆန္မႈကို ခ်ဳိးေဖါက္ျခင္းမရိွသေလာ။ ရိွသည္။ ရိွသည္မွ လြတ္လပ္ေရး မရခင္ကလည္း ရိွခဲ့သည္။ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးကတည္းက က်ဴးလြန္ေနခဲ့သည္မွာလည္း ယခုတိုင္ဟုဆိုႏုိင္သည္။ အုပ္စိုးသူမ်ားက ျမန္မာ အခ်င္းခ်င္းကိုလည္း ႏိွပ္စက္သတ္ျဖတ္သည္။ မိမိထက္ လူဦးေရနည္းေသာ၊ အားနည္းေသာ တုိင္းရင္းသားမ်ားကိုလည္း ႏိွပ္စက္ သတ္ျဖတ္သည္။ အစိုးရစစ္တပ္၏ မုဒိမ္းက်င့္ျခင္းခံရေသာ တုိင္းရင္းသူ အမ်ဳိးသမီးမ်ားမွာ မေရမတြက္ ႏုိင္ေအာင္ရိွသည္။ အခ်ဳိ႔ေသးငယ္ေသာ တုိင္းရင္းသားအုပ္စုမ်ား အတြက္ကား စုိးရိမ္ဖြယ္ ျဖစ္သည္။ ဖိႏိွပ္မႈမ်ားေအာက္၌ ၾကာလွ်င္ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သိန္းႏွင့္ခ်ီေသာ တုိင္းရင္းသား ဒုကၡသည္မ်ား အိမ္နီးခ်င္း ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ခိုလံႈေနရသည္။ ႏွစ္သန္းေက်ာ္ အေရအတြက္ရိွေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ား ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ တရားမ၀င္ အလုပ္သမားမ်ား အျဖစ္ လုပ္ကုိင္ေနၾကသည္။

ထို႔အျပင္ ျမန္မာျပည္တြင္ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ခံေနရေသာ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္း အမ်ား အျပားရိွေနသည္။ အခ်ဳိ႔သည္ ယံုၾကည္ခ်က္တခုကို ကုိင္စြဲမိ၍ လူျမင္ကြင္းမွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၾကရသည္။ လူမ်ားစုႀကီးကေတာ့ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ စီးပြားေရးႏွင့္ လူမႈေရးက အစ ဆံုးရံႈးေနရဆဲလည္း ျဖစ္သည္။ လူသားဆန္မႈကင္းမဲ့ေသာ အစိုးရတရပ္ တည္ရိွေနသည့္အတြက္ ေပၚေပါက္လာသည့္ ဆိုးက်ဳိးမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ လူသားဆန္မႈ ကင္းမဲ့ျခင္းသည္ ေနာင္တြင္ လူသားမ်ဳိးႏြယ္တို႔ အေပၚ ပိုမိုႀကီးမားေသာ ရာဇ၀တ္မႈႀကီးမ်ား က်ဴးလြန္ရန္အတြက္ တြန္းအား ျဖစ္လာေစသည္ကို မေမ့သင့္။

လူသားဆန္မႈကို ခ်ဳိးေဖါက္ျခင္းသည္ လူမ်ဳိးမတူသူမ်ား အၾကားတြင္လည္း ျဖစ္ပြါးသည္။ လူမ်ဳိးတူအုပ္စုတူ သူမ်ားအၾကား၌လည္း ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံႏွင့္ တႏုိင္ငံစစ္မက္ ျဖစ္ပြား သတ္ျဖတ္ၾကျခင္းအားျဖင့္လည္း ေတြ႔ႏုိင္သည္။ ထို႔အျပင္ မိသားစုတစုအတြင္း၌ပင္ ေတြ႔ရတတ္ေသးသည္။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္ လူေနမႈပတ္၀န္းက်င္တြင္ ရံဖန္ရံခါ ေတြ႔ေနရသည္ကေတာ့ မိဘက သားသမီးကို ဆံုးမျခင္းဆိုသည့္ ကိစၥမ်ားလည္း အက်ဳံး၀င္ေနသည္။ “ရိုက္လုိက္တာကြယ္၊ ကေလးကို ဆံုးမေနတာနဲ႔ မတူေတာ့ဘူး တိရိစၧာန္တေကာင္ကို ရိုက္ေနသလိုပဲ”။ ကိုယ္ကိုတုိင္ မျမင္ဘူးရင္ေတာင္မွ ထိုစကားမ်ဳိး ၾကားဖူးေကာင္း ၾကားဖူးႏုိင္ပါသည္။ မိဘသည္ အင္အားႀကီးသည္။ ကေလးသည္ အင္အားနည္းသည္။ ထိုအင္အားနည္းေသာ ကေလးသည္ မိဘကို ျပန္လည္ မခုခံႏုိင္။ ထို႔အျပင္ အဟိတ္တိရိစၧာန္ တေကာင္ကဲ့သို႔ မိဘ၏ ရိုက္ခံႏွက္ျခင္း ခံရေသာကေလးသည္ သူ၏ လူသားဆန္မႈ ဆံုးရံႈးရသည္။ သူ႔ရြယ္တူ ကေလးမ်ား အၾကားတြင္ ထိုကေလးအေနျဖင့္ အရွက္တကြဲ အက်ဳိးနဲ ခံစားရသည္။ မိဘအေပၚ ေၾကာက္စိတ္၀င္လာသည္ သာမက ထိုအေၾကာက္တရားသည္ စိတ္ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ကဲ့သို႔ အသြင္ကူးေျပာင္းသြားႏုိင္၍ ကေလး၏အနာဂတ္ ဖြ႔ံၿဖိဳး တိုးတက္ဖို႔အတြက္ အတားအဆီးႀကီးလို ျဖစ္လာႏုိင္သည္။ မိမိေမြးထားသည့္ ကေလးျဖစ္၍ မိမိႀကိဳက္သလို ဆံုးမႏုိင္သည္ဟု အခ်ဳိ႔ေသာ မိဘမ်ားက ယူဆသည္။ ဆံုးမတာ ကေလးေကာင္းဖို႔ဟု ဆင္ေျခေပးၾကသည္။ ဆံုးမနည္း ေကာင္း-မေကာင္းကို သတိမထားေတာ့။ အျခားသိမ္ေမြ႔ေသာနည္းမ်ားျဖင့္ ဆံုးမ၍ ရႏုိင္သည္ ဆိုသည္ကို မျမင္ႏုိင္ျခင္းသည္ (သို႔မဟုတ္) လက္မခံျခင္းသည္ ေနာက္ဆက္တြဲ ဆိုးက်ဳိးမ်ားကို ဆက္တိုက္ သယ္ေဆာင္လာေလ့ရိွ သည္။

အီရတ္ကို အေမရိကန္ ၀င္တုိက္တာၾကည့္ပါ။ ေပ်ာ့ေျပာင္းသည့္ ၾသဇာကိုသံုး၍ ေဆာင္ရြက္ရမည့္အစား ၾသဇာမာ သံုး၍ (စစ္ခင္း၍) ေဆာင္ရြက္ေနသည္။ အီရတ္တြင္ ဒီမိုကေရစီဘယ္ေတာ့ အျမစ္တြယ္မည္ ဆိုတာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ ေဟာကိန္း မထုတ္ႏုိင္။ ထိုၾကားထဲတြင္ လူေပါင္းမ်ားစြာ ေသဆံုးေနရသည္။ ထို႔အတြက္ အေမရိကန္ပါေမာကၡ တဦးျဖစ္သူ ဂ်ဳိးဆက္ႏုိင္းက အေမရိကန္ အစိုးရသည္ ဒုတိယကမၻာစစ္ ေအာင္ပြဲႏွင့္ စစ္ေအးတုိက္ပြဲ ေအာင္ပြဲအတြင္း ယစ္မူးေနဆဲ ျဖစ္သည္ဟု ေ၀ဖန္ထားသည္။ ဒီမိုကေရစီ ထူေထာင္ဖို႔အတြက္ ၾသဇာမာသံုး၍ ေဆာင္ရြက္သည္ကို မွားသည္ဟု ေထာက္ျပ ထားသည္။ ျမန္မာျပည္မွာလည္း စစ္တပ္က ဦးေဆာင္ၿပီး စည္းကမ္းရိွသည့္ ဒီမိုကေရစီကို ထူေထာင္ေနသည္ဟု အာဏာရွင္တို႔ ေႂကြးေက်ာ္ေနတာ ႏွစ္အတန္ၾကာခဲ့ၿပီ။ တုတ္မိုး၍ အေကာင္အထည္ေဖၚေသာ ဒီမိုကေရစီသည္ ၾသဇာမာကို သံုးျခင္းျဖစ္၍ ဘယ္လုိလုပ္ ေကာင္းႏုိင္ပါ့မည္နည္း။ ဒီမိုကေရစီကို တည္ေဆာက္ က်င့္သံုးသည့္ ေနရာတြင္ လူသားဆန္မႈကို မ်က္ကြယ္ျပဳ၍ စစ္သားဆန္ဆန္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းသည္ လူမ်ားစုႀကီးအတြက္ အက်ဳိးမရိွ။

ယေန႔ ျမန္မာျပည္သူတို႔ လူသားဆန္စြာ ဂုဏ္သိကၡာရိွစြာ မေနႏုိင္ၾက။ လူသားဆန္မႈကို ခ်ဳိးေဖါက္ေနသည့္ အာဏာရွင္မ်ား လက္ေအာက္တြင္ ညိႇဳးငယ္စြာ သက္ရွင္ေနၾကရသည္။ သည္ႏွစ္ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာလက ျဖစ္ခဲ့ေသာ သံဃာေတာ္မ်ား ဦးေဆာင္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာဆႏၵျပခဲ့ သူမ်ားအား ရက္ရက္စက္စက္ ေသြးေျမက်ႏိွမ္နင္းခဲ့ျခင္းသည္ အလြန္ အရုပ္ဆိုး အက်ဥ္းတန္ေသာ ျဖစ္ရပ္ဟု ဆိုပါရေစ။ ပို၍ ဆုိးသည္မွာ လူမ်ားအား လမ္းေပၚတြင္ ရိုက္ႏွက္ပစ္ခတ္ခဲ့ရံု သာမက ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းမ်ား၊ ေနအိမ္မ်ားအား အခ်ိန္မေတာ္ ၀င္ေရာက္ စီးနင္းၿပီး လူမ်ား၊ သံဃာေတာ္မ်ားအား ဖမ္းဆီး ခ်ဳပ္ေႏွာင္ႏိွပ္စက္ျခင္းသည္ လူသားဆန္မႈကို ေျပာင္က်က် ခ်ဳိးေဖါက္ျခင္းသာျဖစ္သည္။

ထိုကဲ့သို႔ လူသားဆန္မႈကို ခ်ဳိးေဖါက္ေနေသာ အုပ္စိုးသူမ်ားအား အိမ္နီးခ်င္း တရုတ္အစိုးရက သက္ဇိုးရွည္ေအာင္ ပံ့ပိုး ေပးေနသည္။ ထိုသို႔ ပံ့ပိုးေပးသည့္အတြက္ အျပန္အလွန္အားျဖင့္ စီးပြားေရး အက်ဳိးအျမတ္မ်ား တရုတ္အစိုးရ ရရိွေနသည္။ တခ်ိန္က ဂ်ပန္တို႔ တရုတ္ျပည္သူမ်ား အေပၚ လူသားဆန္မႈ ကင္းမဲ့စြာ ျပဳမူခဲ့သည္ကို တရုတ္တို႔ မေမ့ေသးဟု ဆိုပါက၊ ယေန႔ ျမန္မာျပည္သူတို႔ လူသားမဆန္စြာ သက္ရွင္ေနထုိင္ ေနရသည္ကိုလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာနာစိတ္ ရိွဖို႔ေတာ့ ေကာင္းသည္။ လူသားဆန္မႈ ကင္းမဲ့စြာ ရပ္တည္ ေနထိုင္ေနရေသာ ျမန္မာျပည္သူတို႔ ကိစၥသည္ မိမိတို႔ႏွင့္ မဆုိင္ဟု တရုတ္အစိုးရက လစ္လ်ဴရႈထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိစီးပြါးေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္မႈ တခုတည္းကိုသာ ဦးစားေပးေန ေသာ၊ ျမန္မာ စစ္အာဏာရွင္တို႔ကို က်ားကန္ေပးေနေသာ တရုတ္အစိုးရ၏ ေပၚလစီကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေထာက္ျပ ေ၀ဖန္ရန္ အခ်ိန္တန္ၿပီဟု ဆိုျခင္သည္။

တုိင္းႏုိင္ငံမ်ား ဖြ႔ံၿဖိဳးတုိးတက္ရန္ ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ နည္းလမ္းေပါင္းစံု၊ နည္းပညာမ်ဳိး စံုသံုး၍ အေကာင္အထည္ ေဖၚၾကျခင္းမွာ မဆန္း။ သို႔ေသာ္လူသားဆန္မႈကို လစ္လွ်ဴမရႈရန္ႏွင့္ လူသားဆန္မႈ မကင္းမဲ့ေစရန္လည္း တဖက္တြင္ သတိထား ဖို႔လိုသည္။ အေၾကာင္းကား ဤကမၻာႀကီးသည္ ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ဆုိင္မ်ားႏွင့္ ဖြ႔ဲစည္းထားျခင္း မဟုတ္ဘဲ သက္ရိွလူသားတို႔ႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းထားေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။

ေဇာ္မင္း (လူ႔ေဘာင္သစ္)
၁၈ ရက္ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္