၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ 101

၀န္
ႀကီးခ်ဳပ္အသစ္မ်ား တက္လာလွ်င္ ရက္ (၁၀၀) ခန္႔အထိ အခ်ိန္ေပး၍ ေစာင့္ၾကည့္တတ္ၾကသည္။ ဤကာလကို သူ၏ မူ၀ါဒမ်ား ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေၾကျငာႏိုင္ရန္၊ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ရည္ အကဲျဖတ္ႏိုင္ရန္ အခ်ိန္ေပးေစာင့္ၾကည့္ၾကေသာေၾကာင့္ အိမ္ ေထာင္ျပဳသည္ႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီး ပ်ားရည္ဆမ္းကာလ (Honeymoon Period) ဟုလည္း ေခၚၾကပါေသးသည္။

မၾကာေသးမီက (နအဖ) စစ္အစိုးရ၏ အတြင္းေရးမွဴး (၁) ျဖစ္သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္သစ္အျဖစ္ ခန္႔အပ္ခံခဲ့ရသည္။ ေအာက္တိုဘာလ ၂၄ ရက္၊ စတင္ခန္႔အပ္ခံခဲ့ရသည့္ ေန႔မွဆိုလွ်င္ ရက္ ၃၀ ေက်ာ္လာၿပီ ျဖစ္ၿပီး၊ ယာယီ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ခန္႔အပ္ခံခဲ့ရေသာ ၂၀၀၇၊ ဧၿပီလမွဆိုလွ်င္ ၆-လ ေက်ာ္၍ ၇-လ ထဲ ၀င္လာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ယခု အခ်ိန္အထိ သိသာထင္ရွားလွသည့္ ႀကိဳးပမ္းခ်က္မ်ား မေတြ႔ရေသးပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္အေနျဖင့္ ရဟန္းသံဃာမ်ားကို အၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခြဲေခ်မႈန္းၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ တက္လာခဲ့ရေသာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ငန္း မ်ားကို အလွ်င္အျမန္ျပဳလုပ္ရန္ လိုအပ္ေနခ်ိန္တြင္ အစိုးရအဖြဲ႔အတြင္း အျမင့္ဆံုးတာ၀န္ရွိလာရသူတဦးလည္း ျဖစ္သည္။ သာမန္ရိုးရိုးကာလ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ားကဲ့သို႔ ရက္ (၁၀၀) အခ်ိန္ေပး ေစာင့္ၾကည့္ေနရန္ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ပါ။ ဤအတြက္ ပင္ လုပ္ေဆာင္သင့္သည္မ်ားကို အၾကံျပဳႏိုင္ေရးအတြက္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ 101 ကို ေရးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ တနည္း မိမိ၏ အကဲျဖတ္ခ်က္ဟုလည္း ဆိုခ်င္ဆိုႏိုင္ပါသည္။

(အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ဘာသာရပ္တခုကို မိတ္ဆက္သေဘာ တင္ျပေဆြးေႏြးခ်က္ဆိုလွ်င္ 101 ဟု ေဖာ္ျပေလ့ရွိၾကပါ သည္။ ဥပမာ Biology 101, Politics 101 စသျဖင့္ ရွိပါသည္။ သို႔အတြက္ေၾကာင့္လည္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ 101 ဟူ၍ ေခါင္းစဥ္ တပ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။)

ဤသို႔ ဆိုေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လက္ရွိ စစ္အစိုးရတြင္မူ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ားက အမွန္တကယ္ၾသဇာ မရွိတတ္ၾကပါ။ က်န္ ၀န္ႀကီးမ်ားသည္လည္း ဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ မရွိတတ္ေၾကာင္း လူအမ်ားက သိထားၾကပါသည္။ စစ္အစိုးရျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ စစ္ တပ္ပံုစံအတိုင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေနခဲ့ၿပီး၊ စစ္တပ္အမိန္႔ပံုစံျဖင့္ပင္ အုပ္ခ်ဳပ္စီမံခန္႔ခြဲေရးကိစၥမ်ားကို စီးဆင္းေလ့ရွိပါသည္။ ယခင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ခဲ့သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫြန္႔သည္လည္း စစ္တပ္၏ ေလာကဓံကို ၾကံဳရသည္။ ယေန႔၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ေနာက္တေန႔တြင္ အမိန္႔မနာခံမႈျဖင့္ အက်ဥ္းသားျဖစ္ရသည္။ (လူ႔အခြင့္အေရး သံတမန္ႀကီး ပင္နဲရိုးပင္ ျဖစ္ႏိုင္ပါက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫြန္႔ကို ေတြ႔ဆံုသြားသင့္ေသးသည္။ သူလည္း တရားခံုရံုးတြင္ ေလွ်ာ္ကန္မွ်တစြာ ထုေခ်ခံပိုင္ခြင့္၊ လူအမ်ား ေရွ႕ေမွာက္၌ ၾကားနာ စစ္ေဆးခံပိုင္ခြင့္မ်ားမရရွိဘဲ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္ခံေနရသူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။ ထိုမွ်မက သူ၏ဇနီး၊ သားမ်ားလည္း အလုပ္ျဖဳတ္ခံရ၊ ထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရေသးသည္ မဟုတ္ပါလား။ ဤကား စကားခ်ပ္) ဤသို႔ျဖင့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ားသည္ပင္လွ်င္ ထားရာေန၊ ေစရာသြား ျဖစ္ေနၾကရသည္။ ကြယ္လြန္သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စိုး၀င္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္စဥ္ ကာလ၌လည္း ၂၀၀၄ ခုႏွစ္၊ လာအိုႏိုင္ငံတြင္ က်င္းပသည့္ အာဆီယံထိပ္သီးအစည္းအေ၀း၌ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္ေပးရန္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ သူမသိေၾကာင္း၊ ျပန္ေမးရဦးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုသြားခဲ့ရာ က်န္ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ မ်ားလည္း ထူးဆန္းအံ့ၾသၾကရျပန္သည္။ သို႔အတြက္ေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္ကေရာ မည္မွ်ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မည္နည္းဟု ေမးခြန္းထုတ္စရာ ရွိေနပါသည္။ လူအမ်ားက သိထားၾကသည္မွာလည္း တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးသန္းေရႊႏွင့္ အခါေတာ္ေပးသက္ေတာ္ ရွည္ ၀န္ႀကီးတစုကသာ အေရးပါသည့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားကို ျပဳေနၾကေၾကာင္း သိထားၾကပါသည္။

ထို႔အျပင္ အျခားသတင္းမ်ားအရ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္က ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေနရာအတြက္ ရည္မွန္းခ်က္ မထားသူျဖစ္ေၾကာင္း သိရ သည္။ သူက ဤသို႔ ႀကီးမားသည့္ တာ၀န္မ်ဳိးကို မယူလိုဟု ဆိုၾကပါသည္။ က်န္းမာေရးအရလည္း ႏွလံုးေရာဂါရွိေသာ ေၾကာင့္ ႏွလံုးတြင္ ႏိႈးစက္ (pace maker) တပ္ထားရသူလည္းျဖစ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ စစ္တပ္တြင္ အမိန္႔ကို လြန္ဆန္၍ မရပါ။ ဤသို႔ျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးခ်ိန္မွစ၍ (၁၁) ဦးေျမာက္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာရေတာ့သည္။

စစ္အစိုးရက တခါတရံ (နအဖ) စစ္ေကာင္စီႏွင့္ အစိုးရကို မသဲမကြဲ ေရာေထြးအသံုးျပဳေလ့ ရွိပါသည္။ ယခင္က (နအဖ) အတြင္းေရးမွဴးက တာ၀န္ပိုျမင့္ေသာ္လည္း၊ ယခုအခ်ိန္တြင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ အတြင္းေရးမွဴး (၁) မည္သူက တာ၀န္ပို၍ျမင့္ သနည္းဟု ကြဲကြဲျပားျပား မသိသာလွပါ။ ထို႔အျပင္ အေရးႀကီးသည့္ စီမံခန္႔ခြဲမႈတာ၀န္အမ်ားအျပားကိုလည္း (နအဖ) စစ္ ေကာင္စီေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုယ္၌က ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ေနၾကပါေသးသည္။ ဥပမာအားျဖင့္- အေရးပါေသာ မူ၀ါဒေရးရာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားအားလံုးကို (နအဖ) စစ္ေကာင္စီ၏ ၄-လ ပတ္အစည္းအေ၀းမ်ားကသာ ဆံုးျဖတ္ေလ့ရွိၾကပါသည္။
၀န္ႀကီးအဖြဲ႔က ဤဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရံုမွ်သာ ရွိပါသည္။ ထိုမွ်မက တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးသန္းေရႊက ႏိုင္ငံ ေတာ္စီမံကိန္းမ်ား (အဓိကအားျဖင့္ ဘ႑ာေငြေခါင္းစဥ္ႀကီးမ်ားသံုးရသည့္ လမ္းတံတား၊ ဆည္စီမံခ်က္မ်ား) ကို ကိုင္ထား ပါသည္။ ယခင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေအးက ကုန္သြယ္ေရးမူ၀ါဒခ်မွတ္မႈမ်ားအတြက္ အေရးပါသည့္ ကုန္သြယ္ေရးေကာင္စီကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည္။ ထို႔အျပင္ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးျဖစ္သူက ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးလည္း ျဖစ္ေသးသည္။ စစ္တပ္ေရးရာကိစၥမ်ား ကိုလည္း ၀င္ေရာက္စီမံခန္႔ခြဲခြင့္ မရွိလွပါ။ ထို႔အျပင္ အတြင္းေရးမွဴး-၁ ျဖစ္သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တင္ေအာင္ျမင့္ဦးႏွင့္ တာ၀န္မ်ားက လဲ ကြဲကြဲျပားျပား မရွိလွပါ။

အလွ်င္စလို ေဆာင္ရြက္ရမည့္ကိစၥမ်ား

သို႔ေသာ္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္ ဆႏၵရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ တိုင္းျပည္တာ၀န္၏ အျမင့္ဆံုး တာ၀န္ကို ယူလာရသည့္အခ်ိန္တြင္ အလွ်င္စလို ေဆာင္ရြက္ရေတာ့မည့္ ကိစၥမ်ား ေစာင့္ေနႏွင့္ၿပီ ျဖစ္သည္။ ဤကိစၥမ်ား ကို မရွိသေယာင္ လ်စ္လ်ဴျပဳေနမည္ေလာ၊ မလုပ္-မရႈပ္-မျပဳတ္ သြားမည္ေလာ၊ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးအေပၚလံုး၀သစၥာခံ၍ မိမိ ေကာင္းစားေရးလမ္း၊ တကိုယ္စာလံုျခံဳေရးလမ္း တခုကိုသာ ေရြးမည္ေလာ။ ဤအခ်က္မ်ားကေတာ့ ၎၏ ေရြးခ်ယ္မႈသာ ျဖစ္သည္။

အေျခအေနက ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ တကယ့္အလွည့္အေျပာင္းကာလ ျဖစ္သည္။ တကယ့္အက်ပ္အတည္း ကာလ ျဖစ္သည္။ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ လူထုဆႏၵျပပြဲမ်ားကို အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းခဲ့ၿပီးကာလ၊ အစိုးရအေပၚ လူထုက ယံုၾကည္မႈ သုည နီးပါး က်ဆင္းေနသည့္အေျခအေန၊ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခုလံုးအေပၚ ရိုက္ခတ္ခဲ့ေသာ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္မ်ားကို ျပန္ လည္ ကုစားေပးရေတာ့မည့္ အခ်ိန္၊ စီးပြားေရးအရ တိုင္းျပည္ ခၽြတ္ခ်ဳံက်ေနခ်ိန္၊ သံတမာန္ေရးအရ အဆိုးရြားဆံုးေသာ နိမ့္က်မႈ ၾကံဳရေသာအခ်ိန္ (အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွ စီးပြားဒဏ္ခတ္မႈ ၂ ႀကိမ္၊ ကေနဒါမွ စီးပြားပိတ္ဆို႔မႈ၊ ၾသစေၾတလ် မွ စီးပြားဒဏ္ခတ္မႈ၊ ဥေရာပ သမဂၢမွ စီးပြားဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို႔မႈမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ ပစ္တင္ေ၀ဖန္မႈ၊ ကုလသမဂၢ လံုျခံဳေရး ေကာင္စီကပင္ ေဆြးေႏြးေၾကျငာခ်က္မ်ား ထုတ္ျပန္လာသည့္အခ်ိန္) ျဖစ္သည္။ ဤအေျခအေနကို ပံုမပ်က္ ဘာမွမျဖစ္ သလို ေနသြားမည္ဆိုပါက ဉာဏ္နည္းရာလည္းက်သည္။ အရည္အခ်င္း မရွိရာလည္း က်ပါလိမ့္မည္။

အနည္းဆံုး အစိုးရအေပၚ လူထုယံုၾကည္မႈ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။ ၾကံ့ဖြံ႔ေထာက္ခံပြဲမ်ား အတင္း အက်ပ္စီစဥ္ေနရံုမွ်ျဖင့္ သတင္းစာေဆာင္းပါးမ်ားတြင္ အစိုးရကို ခ်ီးမြမ္းေနျခင္းျဖင့္ မၿပီးပါ။ တအိမ္တက္ဆင္း ဖမ္းဆီး ဖိႏွိပ္ ၍ အေၾကာက္တရားစိုးမိုးထားေစရံုမွ်ျဖင့္ မရပါ။ လူမႈအဖြဲ႔အစည္း၏ ၾသဇာႀကီးသည့္ အဖြဲ႔အစည္းတခုျဖစ္ေသာ သံဃာထု မ်ားကလည္း အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ မဆက္ဆံေရး ကံေဆာင္သပိတ္ေမွာက္ထားၾကပါေသးသည္။ အစိုးရကို ယံုၾကည္မႈရွိလာ ေစေရးအတြက္ အနည္းဆံုး စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး ေကာ္မရွင္ဖြဲ႔စည္းရန္ လိုအပ္ပါလိမ့္မည္။ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္မ်ားကာလ လုပ္သား ထု ဆႏၵျပပြဲမ်ားႏွင့္ ဆင္မလိုက္သေဘၤာက်င္း ေသြးထြက္သံယုိေခ်မႈန္းမႈမ်ားကပင္ (မဆလ) အစိုးရက ေကာ္မရွင္မ်ားဖြဲ႔ စည္း၍ အစီရင္ခံစာ တင္သြင္းေစခဲ့ပါသည္။ ၁၉၈၈၊ မတ္လ ကိုဖုန္းေမာ္က်ဆံုးရသည့္ အေရးအခင္းတြင္လည္း ေကာ္မရွင္ မ်ားဖြဲ႔စည္း စစ္ေဆးေစခဲ့ပါသည္။ လူအမ်ား ေထာင္ကားအတြင္း ေလပိတ္ေသဆံုးမႈေၾကာင့္ တာ၀န္ခံသူ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦး ေမာင္ေမာင္ခပင္ ႏႈတ္ထြက္ခဲ့ရပါေသးသည္။ ယခု ဆႏၵျပပြဲမ်ားျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ အေျခခံအေၾကာင္းအရင္း၊ အက်ဳိးဆက္၊ ေျဖရွင္းရန္နည္းနာမ်ားအတြက္ ေကာ္မရွင္ဖြဲ႔ ေဆာင္ရြက္ရန္ လိုပါလိမ့္မည္။ လက္ရွိစစ္အစိုးရ၏ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားသည္ မည္သည့္ေခတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ အစိုးရႏွင့္ယွဥ္ယွဥ္၊ လက္ရွိကာလ မည္သည့္ႏိုင္ငံႏွင့္ယွဥ္ယွဥ္ စံမမီ နိမ့္က်ေနၿပီး၊ လက္လြတ္စပယ္ဆန္လြန္းလွပါသည္။ ဤအခ်က္မ်ားကို အလွ်င္အျမန္ျပဳျပင္ရန္ လိုအပ္ေနသည္။ သံဃာတုမ်ား၊ ျပည္တြင္းျပည္ပအဖ်က္သမား မ်ား လက္ခ်က္ဟု မ်က္စိမွိတ္စြပ္စြဲေနရံုမွ်ျဖင့္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ အေျခခံျပႆနာမ်ား ေျပလည္သြားေစမည့္ နည္းမဟုတ္ပါ။

တာ၀န္ရွိသူမ်ားကို အေရးယူရန္လိုပါလိမ့္မည္။ ယခုအခ်ိန္အထိ ဗဟိုတရားသူႀကီးခ်ဳပ္က တခြန္းေျပာသည္ကို မၾကားရ ေသးပါ။ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံရွိ မၿငိမ္မသက္မႈမ်ားအတြင္းက တရားသူႀကီးခ်ဳပ္က ရဲမ်ား၏ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴးေဆာင္ရြက္ခ်က္ မ်ားကို ေ၀ဖန္ျပစ္တင္၍ ရဲခ်ဳပ္ကိုပင္ ရာထူးခ်ခဲ့ပါေသးသည္။ မၾကာေသးမီက တရားစီရင္ေရးက႑၊ အစိုးရ၀န္ႀကီးဌာနမ်ား တြင္ အာဏာအလြဲသံုးေနမႈမ်ားကို တိုင္ၾကားႏိုင္ရန္ ဖုန္းနံပါတ္၊ လိပ္စာမ်ား ေၾကျငာခဲ့ပါေသးသည္။ ဤလုပ္ငန္းမ်ားက တကယ္ေရာ နားေထာင္ေနၾကပါ၏လား။ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္ ဦးေအာင္တိုး စကားတခြန္းမဟေသးပါ။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ျဖင့္ တရားစီရင္ေရးမ႑ိဳင္အေပၚ မည္သည့္ ျပည္သူမွ် ယံုၾကည္မႈ ရႏိုင္ၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ ထိုမွ်မက ဆႏၵျပပြဲမ်ားကို ေခ် မႈန္းမႈမ်ားတြင္လည္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာအရ အားနည္းခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္မ်ား မ်ားစြာ ရွိေနခဲ့သည္။ ၁၉၈၈ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဥပေဒေၾကျငာစဥ္ကပင္ ႏိုင္ငံပိုင္သတင္းစာ၊ ရုပ္ျမင္သံၾကားမ်ားက တရား၀င္ေၾကျငာေပးရပါသည္။ ၂၀၀၇ ယခုတႀကိမ္လို FM ေရဒီယိုမွေၾကျငာ၊ ကားျဖင့္လွည့္ စပီကာျဖင့္ေအာ္မွ်ျဖင့္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ခိုး၍ လူသတ္ေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကာလက မည္သူက တာ၀န္ရွိသည္ဟူ၍ ရန္ကုန္ကို စစ္နယ္ေျမ ၄-ခုခြဲကာ တာ၀န္ရွိသူ ဗိုလ္မွဴးႀကီးမ်ားကို ေၾကျငာေပးခဲ့သည္။ ယခု ႏွိမ္နင္းမႈမ်ားကို မည္သူက အမိန္႔ေပးသနည္း။ မည္သူက လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး လုပ္ေဆာင္ခဲ့ သနည္း။ ေဖာ္ထုတ္အပစ္ေပးရန္ တာ၀န္ရွိပါသည္။ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဦးဆိုလွ်င္ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ၊ ရဲတပ္ ရင္းမ်ား၊ လံုျခံဳေရးကို တာ၀န္ယူထားသည့္အတြက္ အထူး တာ၀န္ယူရမည့္သူ ျဖစ္ပါသည္။

စီးပြားေရးက႑တြင္လည္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ရန္ မ်ားစြာရွိေနသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ မပီ ျပင္ေသး။ ဘဏ္စနစ္မ်ား ၿပိဳလဲေနသည္။ ျမင္သာသည့္အခ်က္ေျပာရလွ်င္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ပင္ ေငြထုတ္စက္ ATM တလံုးမွ် မရွိေသး။ အခ်ဳိ႕ စီးပြားေရးက႑မ်ားက လြတ္လပ္စြာၿပိဳင္ဆိုင္ခြင့္မရွိ။ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ေစ်းကြက္မ်ား ျဖစ္ေနသည္လည္း ရွိ သည္။ (ဥပမာ-ကားေစ်းကြက္၊ တယ္လီဖုန္းေစ်းကြက္) စီးပြားေရးသေဘာအရ အေျခခံျပဳျပင္ရမည့္ အခ်က္မ်ား (economic fundamentals) အမ်ားအျပား ျပင္ဆင္စရာ ရွိေနသည္။ ေစ်းကြက္က မလြတ္လပ္၊ ေငြေဖာင္းပြမႈႏႈန္းက ျမင့္မားလြန္းေနသည္။ ပညာရွင္တဦးေျပာခဲ့သလို စီးပြားေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ရာတြင္ ျမစ္ကို အျမန္ကူးဖို႔လိုသည္။ ေႏွးေႏွးကူးေနလွ်င္ အလ်ားလိုက္ကူးေနလွ်င္ ေရနစ္သြားလိမ့္မည္။ မိမိေတြ႔ဖူးေသာ ႏိုင္ငံတကာ စီးပြားေရးပညာရွင္မ်ား၊ ကမၻာ့ဘဏ္ အရာရွိမ်ားက ေမးပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မည္သူက ဦးေဆာင္၍ စီးပြားေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ လုပ္ေနသည္ လဲ။ ျမင္သာထင္သာမရွိပါ။ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္မႈ၀န္ႀကီး ဗမခတင္ႏိုင္သိန္းလား၊ ေမြး/ေရလုပ္ငန္း၀န္ႀကီး ဗမခ ေမာင္ ေမာင္သိန္းလား။ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ သံတမာန္အမ်ားကပင္ ၀န္ႀကီးမ်ားတြင္ ဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ မရွိေၾကာင္း သိေနၾကပါသည္။
ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ သံတမာန္ေရး ျပန္လည္တိုးတက္ေစေရးအတြက္လည္း ေဆာင္ရြက္ရေတာ့မည့္ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ပ်က္သြား ခဲ့ၿပီ၊ ျပန္ျပင္ရေတာ့မည့္ (damage control) လုပ္ရေတာ့မည့္ အခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္ လာအို၊ စကၤာပူ၊ ကမ္ ေဘာဒီးယားႏိုင္ငံမ်ား လွည့္ရံုမွ်ျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ က်ဆင္းေနေသာ သိကၡာမ်ား ျပန္၍ တက္မသြားႏိုင္ပါ။ တို႔က အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပိုင္သည္။ ကုလသမဂၢကိုလည္း တင္းတင္းမာနျဖင့္ ဆက္ဆံမည္ဆိုရံုမွ်ျဖင့္လည္း စီးပြားေရးဒဏ္ခတ္မႈမ်ား၊ ႏိုင္ငံ ေရးအရ အေရးယူမႈမ်ား ယုတ္ေလွ်ာ့မသြားႏိုင္ပါ။ ပို၍ အထီးက်န္ၿပီး လူေတာမတိုးရဲသည့္ ႏိုင္ငံမ်ဳိး ျဖစ္သြားပါလိမ့္မည္။ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းကာလတြင္ အခြင့္အလမ္းအားလံုး ဆံုးရႈံးရပါလိမ့္မည္။

ရင္ၾကားေစ့ေရးအတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး လုပ္ေနပါသည္ဟု ဆိုသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ ၾကည္ကို ဆက္ဆံေရး၀န္ႀကီးခန္႔ထားခဲ့သည္။ မည္သူ တာ၀န္ခံပါသလဲ။ စိတ္ႀကိဳက္အခ်ိန္ဆြဲ ေဆြးေႏြးေန၍ မျဖစ္ပါ။ အက်ပ္အတည္းမ်ားက သူ႔အလိုလိုေကာင္းသြားလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ ေျပာရလွ်င္ တိတိက်က်မူခ်ဖို႔၊ ေရွ႔တဆင့္လွမ္းဖို႔ လိုလာေနၿပီ။ သက္ေတာင့္သက္သာေနႏိုင္သည့္ ဇံု (comfort zone) မွ ထြက္ရပါေတာ့မည္။ ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ မူၾကမ္းေရးဆြဲေရးအတြက္ ေကာ္မရွင္ဖြဲ႔ေပးသည္။ သက္တမ္းကန္႔သတ္ခ်က္မပါ။ ေျပာရလွ်င္ ခ်ဳိ႔ယြင္းအားနည္းခ်က္ ေတြက အပံု။ အစိုးရယႏၱယားတခုလံုးက ျမင္ရသမွ် အလြဲလြဲ အေခ်ာ္ေခ်ာ္ျဖစ္ေနသည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ျဖင့္ တအိအိၿပိဳက်ရ သည့္ အေျခအေနမ်ဳိးကို ၾကံဳရပါလိမ့္မည္။

အာဂ်င္ဒါ

၀န္ႀကီးခ်ဳပ္တဦး တက္လာလွ်င္ မည္သည့္ႏိုင္ငံတြင္မဆို ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္ (အာဂ်င္ဒါ) တင္ျပၾကရသည္။ မိမိ မူ၀ါဒေအာင္ ျမင္ေရးအတြက္ လူအမ်ားကို လႈံ႔ေဆာ္စည္းရံုးၾကရသည္။ ၀န္ႀကီးဌာနမ်ားကို ႀကီးၾကပ္သည့္ စီမံခန္႔ခြဲေရး ဗ်ဴရိုကရက္ အလုပ္မွ်သာ မဟုတ္။ ႏိုင္ငံေရးအရလည္း ဦးေဆာင္မႈ ေပးၾကရသည္။ သို႔အတြက္ေၾကာင့္ မိမိ အာဂ်င္ဒါကို တခုခု တင္ၾက ရျခင္းျဖစ္သည္။

(န၀တ) စစ္အစိုးရ တက္လာစဥ္က “တို႔တာ၀န္ အေရး ၃-ပါး”ႏွင့္ ထြက္လာခဲ့သည္။ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေရးအပါအ၀င္ လုပ္ငန္းစဥ္ ၅-ရပ္ရွိသည္။ ေနာက္ေတာ့ ႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး ဦးတည္ခ်က္ ၁၂-ရပ္ ထပ္ျဖစ္လာခဲ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫြန္႔ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္စဥ္ကလည္း “ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ လမ္းျပေျမပံု ၇-ဆင့္” ျဖင့္ တက္လာခဲ့သည္။ ခုထက္ တိုင္ စစ္အစိုးရက ယံုယံု-မယံုယံု ဆက္သံုးေနၾကရဆဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စိုး၀င္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာစဥ္ကလည္း သန္႔ရွင္းသည့္ အစိုးရစနစ္ (Clean Government agenda) ကိုတင္လာခဲ့သည္။ ျခစားမႈ၊ လာဘ္စားမႈ ကင္းရွင္းေစေရးအတြက္ တိုက္ တြန္းခဲ့သည္။ အစိုးရဌာနမ်ား၏ မတရားမႈမ်ား၊ ျခစားမႈမ်ားကို တိုင္ၾကားႏိုင္သည့္ ဖုန္း/ဖက္စ္နံပတ္၊ လိပ္စာမ်ား ေၾကာ္ျငာ ေပးခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ေျပာသည့္အတိုင္း ျဖစ္မလာခဲ့။ ေခါင္က မိုးယိုေနသည္ကိုး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာခဲ့ သည္။ မည္သည့္ ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္ တင္ျပခ်က္မွ မေတြ႔ရပါ။ ယခင္လူမ်ား လမ္းအတိုင္း ဆက္သြားမည္၊ လမ္းျပေျမပံုႏွင့္ ဆက္ခ်ီတက္မည္ ဆိုေနရံုမွ်ျဖင့္ မလံုေလာက္ပါ။ တီထြင္ ထိုးထြင္းမႈမ်ားကိုလည္း မေတြ႔ရပါ။

အမွားမ်ား၊ အမွန္မ်ား

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာခ်ိန္မွ စ၍ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သမွ်ကို ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္လိုသည္။ အမွန္မ်ားရွိခဲ့သလို အက်ဳိး နည္းေစမည့္ အမွားမ်ားကလည္း အမ်ားအျပား လုပ္ခဲ့သည္။

ကုလ အထူးသံ မစၥတာ ဂမ္ဘာရီကို ဆက္ဆံ၍ ႏွစ္ႀကိမ္ လာခြင့္ေပးခဲ့သည္။ အမွန္ဟု ခ်ီးက်ဴးရလိမ့္မည္။ ကုလ လူ႔အခြင့္ အေရးဆိုင္ရာ အထူးသံအရာရွိ မစၥတာပင္နဲရိုးကို လာခြင့္ေပးၿပီး၊ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈမ်ား ျပဳခဲ့သည္။ ဒီကိစၥမွန္သည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရန္အတြက္ ဆက္ဆံေရး၀န္ႀကီး ခန္႔ေပးခဲ့သည္။ ဒီအခ်က္လည္း ႀကိဳဆိုရလိမ့္ မည္။

သို႔ေသာ္လည္း တိုင္းျပည္အတြင္း ဖိႏွိပ္မႈမ်ား၊ ဖမ္းဆီးမႈမ်ား ဆက္လက္က်ဴးလြန္ဆဲ။ ႏိုင္ငံတကာ ဧည့္သည္မ်ားရွိေနစဥ္ အခ်ိန္ပင္ မေရွာင္ ေဆာင္ရြက္ေနသည္။ မည္သူ အမိန္႔ေပးေနသနည္း။ ၾကံ့ဖြံ႔ေထာက္ခံစုရံုးပြဲမ်ားလည္း အတင္းအက်ပ္ ဆက္၍ စီစဥ္ေနဆဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္ သေဘာထားပါသည္လား၊ ႏႈတ္ဆိတ္ေနသည္လား မသဲကြဲ။ ယခု အပစ္အခတ္ရပ္ စဲေရး အဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ တင္းမာမႈမ်ားလည္း ျပန္ေပၚလာေနသည္။ အဆိုးဆံုးက ကုလ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအစီအစဥ္ (UNDP) ဌာေနရံုး ကိုယ္စားလွယ္ မစၥတာ ခ်ားစ္ ေပထရီကို ထုတ္ျပန္ေၾကျငာခ်က္တခုအေပၚ သေဘာမေတြ႔၍ ဆက္၍ေနထိုင္ခြင့္ကို ျငင္းခဲ့ သည္။ အကဲဆတ္လြန္းရာက်ၿပီး၊ သံတမန္ေရးအရ မရင့္က်က္ရာက်ေနသည္။ သံတမာန္ေရး အမွားႀကီးဟု ဆိုႏိုင္သလို၊ ကုလသမဂၢႏွင့္ အျခားဆက္ဆံေရးကိစၥမ်ားတြင္လည္း မ်က္ေတာင္တဆံုးသာ ျမင္ရာက်ပါသည္။ ပို၍ ဆိုးသည္က အာဆီယံ အဖြဲ႔အစည္းအေ၀းတြင္ ႏိုင္ငံအားလံုးကို ႏွပ္ပစ္ခဲ့သည္။ ျပည္သူ႔ခ်ဥ္ဖတ္လုပ္ခဲ့သည္။ မ်က္ႏွာအပုတ္သားႏွင့္ ထိုင္ၿပီး ျပန္လာခဲ့သည္။ မာနတခြဲသားကို ျပ၍ မည္သည့္အက်ဳိးအျမတ္ရပါသနည္းဟု ေမးခြန္းထုတ္စရာ ရွိေနပါသည္။ စီးပြားေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ထူးထူးျခားျခား ေဆာင္ရြက္လာျခင္း မေတြ႔ရဘဲ၊ ၀န္ႀကီးဦးစိုးသာကထြက္၍ မည္သူမွ် မယံုၾကည္သည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေနပါသည္ဟူေသာ ဓါတ္ျပားေဟာင္းကို ဖြင့္ျပခဲ့ပါေသးသည္။ ျခံဳ၍ ဆိုရလွ်င္ ေတာ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ၿပီးကာလ တလအၾကာအထိ ထူးထူးျခားျခား စြမ္းေဆာင္ခ်က္ မေတြ႔ခဲ့ရပါ။ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိသည္က လည္း မိမိအမွား ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

ဗခသိန္းစိန္ ႀတိဂံစစ္တိုင္း တိုင္းမွဴးတာ၀န္ယူခဲ့စဥ္ကာလက မည္သည့္အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ဳိးကိုမွ် ထူးထူး ျခားျခား မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့သလို၊ အတြင္းေရးမွဴး (၁/၂) တာ၀န္ယူေနစဥ္ကာလမ်ားလည္း ထူးျခားသည့္ စြမ္းေဆာင္မႈမ်ား မေတြ႔ခဲ့ရပါ။ ဗခသိန္းစိန္ အမ်ဳိးသားညီလာခံဥကၠဌ တာ၀န္ယူေနခ်ိန္ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္၊ ေမလတြင္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးအဖြဲ႔ ၁၃ ဖြဲ႔က ဖြဲ႔စည္းပံုအတြင္း တိုင္းရင္းသားအခြင့္အေရးမ်ား ထည့္သြင္းေပးရန္ တင္ျပခ်က္မ်ားျပဳစဥ္ကလည္း ထူးထူးျခားျခား ညိႇႏိႈင္းႏိုင္ခဲ့ျခင္း မရွိ၊ အထက္ကို တင္ျပေပးပါမည္ႏွင့္သာ ၿပီးခဲ့ရပါသည္။

လက္ရွိအကန္႔အသတ္မ်ား

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္ကိုလည္း ကိုယ္ခ်င္းေတာ့ စာမိသည္။ စစ္အစိုးရ ဖြဲ႔စည္းထားပံုအရ လုပ္ပိုင္ခြင့္ သိပ္မရွိလွ။
- ႏိုင္ငံေတာ္စီမံကိန္းမ်ားကို- တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးသန္းေရႊက ခ်ဳပ္ထားသည္။
- စီးပြားေရးႏွင့္ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္မႈ ေကာ္မရွင္ကို- ဗခကတင္ေအာင္ျမင့္ဦး (တြင္း-၁) က ဦးေဆာင္ေနသည္။
- ၀န္ႀကီးဌာနမ်ား ကြပ္ကဲေရးတာ၀န္ရွိသည္ဆိုေသာ္လည္း စီနီယာက်သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား၊ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးႏွင့္ မ်က္ႏွာ သာရသည့္ ၀န္ႀကီးမ်ားကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ကိုင္တြယ္ရန္မလြယ္။ ဥပမာ- ၾကံ့ဖြံ႔ဂိုဏ္သားမ်ား ရွိေနသလို၊ ယဥ္ေက်းမႈ၀န္ႀကီး ဗခခင္ေမာင္ျမင့္ကလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ၾသဇာခ်ေရးအတြက္ အပစ္ရပ္အဖြဲ႔မ်ား ကို စာထုတ္ရန္ သြားတိုက္တြန္းေနေသးသည္။ အမွန္ဆို ဗခခင္ေမာင္ျမင့္က ပင္စင္သက္ေက်ာ္ၿပီ။ အနားေပးသင့္ ေနၿပီ ျဖစ္သည္။

ထားဦးေတာ့။ ထိုမွ်မက က်န္းမာေရးအရ ဗခသိန္းစိန္က ႏွလံုးႏိႈးစက္ (Pace Maker) တပ္ထားရသူလည္းျဖစ္ေသးသည္။ လူငယ္ေလးလို မစြမ္းႏိုင္ေတာ့။

ထို႔အျပင္ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းႏွင့္ အညီေျပာင္းေနေသာ အေျခအေနကိုလည္း မ်က္ေျခမျပတ္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။ အင္တာနက္မ်ားကို ျဖဳတ္ခ်လိုက္၊ ဖုန္းလိုင္းမ်ား ပိတ္လိုက္၊ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဥပေဒ ထုတ္လုိက္-ရုပ္လိုက္ျဖင့္ ေခတ္မီဖြံ႔ၿဖိဳး တိုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ႀကီးကို တည္ေဆာက္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ ၿပီးခဲ့သည့္ ေအဆီယံထိပ္သီးအစည္းအေ၀း တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္တဦးအေနျဖင့္ မည္သို႔မွ် သံတမန္ေရးအရ ထူးျခားထက္ျမက္စြာ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း ေပၚလြင္ေနပါေတာ့သည္။ ဤသို႔ေသာ အစည္းအေ၀းမ်ဳိးက သာမန္သြားတက္ရံု၊ အလည္ ျပန္လာရံုမဟုတ္၊ ေအဆီယံႏွင့္ မိတ္ဖက္ႏိုင္ငံ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအခ်င္းခ်င္း ႏွစ္ႏိုင္ငံ အက်ဳိးစီးပြားမ်ား ညိႇၾကသည္။ ႏွစ္ႏိုင္ငံ အက်ဳိးတူစာခ်ဳပ္မ်ား ခ်ဳပ္ဆို ႏိုင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းၾကသည္။ မိမိႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးအလားအလာကို ျပ၍ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈအသစ္မ်ားကို ရွာၾကံဆၾကသည္။ အုပ္စုတြင္း အျခားအက်ဳိးတူစီးပြားမ်ား ရွာၾကသည္။ ပံုမွန္ အစည္းအေ၀းထက္စာလွ်င္ ျပင္ပတြင္ ပို၍ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ မ်ားက အလုပ္ရႈပ္တတ္ၾကပါသည္။ က်ေနာ္ျမင္ေယာင္မိသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္ကေတာ့ မ်က္ႏွာအပုတ္သားႏွင့္ ထိုင္ေန မည္။ သတင္းစာမ်ားလည္း မေတြ႔လို၊ အျခားႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ေတြ႔လွ်င္လည္း ေ၀ဖန္ခံေနရမည့္အတူတူ မထူး။ လူေတာလည္း မတိုး၀ံ့ေတာ့။ ေနာက္ဆံုး ႏိုင္ငံ၏မာနကို တင္လာခဲ့ေသာ္လည္း က်န္အက်ဳိးစီးပြားမ်ား အားလံုးလက္လႊတ္ရကာ၊ လက္ ခ်ည္းပလာ ျပန္လာခဲ့ရသည္။ ေအဆီယံအတြင္းလည္း လူဆိုးတဦးသဖြယ္ အားလံုးက သတ္မွတ္ဆက္ဆံခံခဲ့ရသည္ မဟုတ္ပါလား။

ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းေခတ္တြင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ား၏ တာ၀န္က ဤသို႔မိန္႔ခြန္းဖတ္ရံု သက္သက္မွ် မဟုတ္ေတာ့ပါ။ စီးပြား ေရး၊ အက်ဳိးစီးပြား၊ ေဒသတြင္း ဦးေဆာင္မႈရႏိုင္ေရး၊ အျခားအီးယူ-တရုပ္-ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ကြန္ရက္မ်ား ပိုမိုက်ယ္ျပန္႔ႏိုင္ ေရး ေဆာင္ရြက္ၾကရေတာ့မည့္ အခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။

ေနာက္ဆံုးအေနျဖင့္ ေျပာရေသာ္လည္း အေရးႀကီးသည့္ကိစၥက်န္ေနပါေသးသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ၿမိဳ႕ႀကီးအႏွံ႔အျပားတြင္ ျဖစ္ ေနသည့္ လွ်ပ္စစ္မီးပ်က္သည့္ ျပႆနာျဖစ္ပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္ကသာ မီး-၂၄ နာရီလင္းေအာင္ လုပ္ႏိုင္လွ်င္ လူထု ေထာက္ခံမႈ ပိုရဖြယ္ရွိပါသည္။ ထိုမွ်မက ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ေတာ္၏ သဘာ၀ေဘးဒဏ္ခံႏိုင္ေရ ျမႇင့္တင္ရန္၊ အေရးေပၚအစီအမံမ်ား ျပဳလုပ္ရန္လည္း အထူးလိုအပ္ေနပါၿပီ။ ရန္ကုန္တြင္ ၃-ႀကိမ္ေရႀကီးခဲ့သည္။ ကယ္ဆယ္ေရးယႏၱယား၊ လံုျခံဳေရးတပ္မ်ား ေရာက္မလာခဲ့။ တရုတ္ႏိုင္ငံ ေရႀကီးစဥ္တိုင္းတြင္ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္သားမ်ားက ကူညီ၍ အမွတ္ယူခဲ့ၾကသည္။ ရန္ကုန္ တြင္ေတာ့ လံုျခံဳေရးတပ္မ်ားက ဆႏၵျပပြဲမ်ားက်မွသာ အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းရန္ ေရာက္လာၾကပါသည္။

ဤသို႔ ဆိုလွ်င္ျဖင့္ ေနာက္ဆံုးအကဲျဖတ္ႀကိဳျဖတ္ထားရလွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္တေယာက္သည္လည္း ထူးမျခားနား၊ မလုပ္-မရႈပ္-မျပဳတ္၊ တခ်ိန္က်လွ်င္ လူအမ်ားေမ့သြားမည့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္စာရင္းထဲသာ ၀င္သြားဖို႔ ရွိေနပါေတာ့သည္။

ေအာင္သူၿငိမ္း
၂၇ ႏို၊ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္။

ဤေဆာင္းပါးကို မဇၥ်ိမအြန္လိုင္း ျမန္မာစာမ်က္ႏွာတြင္လည္း ေဖာ္ျပထားပါသည္။