အျခား နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္လည္း ေက်ာ္လႊားႏိုင္ပါေသးသည္ (ေအာင္ေမာ္)

ဤ
ေဆာင္းပါသည္ စာေရးသူ ကိုေအာင္ေမာ္၏ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္သာ ျဖစ္ပါသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ လူထုလႈပ္ရွားမႈမ်ားအား စစ္တပ္ျဖင့္ ႏွိမ္နင္းၿဖိဳခြဲခဲ့ၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊက သူေတာင္းဆိုထားသည့္ အခ်က္ေလးခ်က္ကို စြန္႔လႊတ္မည္ဆိုလွ်င္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ေတြ႔ဆံုမည္ဟု ကမ္းလွမ္းခဲ့သည္။ ဤကမ္းလွမ္းမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ အဖြဲ႔အစည္းအသီးသီးမွ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူမ်ား၏ သေဘာထားမ်ားကို မီဒီယာမ်ားမွတဆင့္ ေတြ႔ျမင္ၾကားသိ ေနရသည္။

အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ ဦးဉာဏ္၀င္း၏ သေဘာထား၌ အဓိက အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ကို ေတြ႔ရွိရသည္။ ပထမတခ်က္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊ၏ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားသည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေနႏွင့္ေရာ အဲန္အယ္ဒီ၏ မူ၀ါဒမ်ား အရပါ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္၊ လုပ္ေဆာင္ေနသည့္ ကိစၥရပ္မ်ား လံုး၀မဟုတ္ပါသျဖင့္ (နဂိုကတည္းက မလုပ္ခဲ့ သည့္ ကိစၥမ်ားျဖစ္ေနသျဖင့္) စြန္႔လႊတ္ရန္ မလိုသည့္ကိစၥဟု ယူဆေၾကာင္း ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္သည္။ ဒုတိယတခ်က္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လႊတ္ေပးရန္ျဖစ္သည္။ မဆိုင္းမတြပင္ ရွိရွိသမွ်ေသာ အတိုက္ အခံအဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွ ေျပာေရး ဆိုခြင့္ရွိသူမ်ားကလည္း အလားတူ သေဘာထားမ်ဳိးအျပင္ အျခား ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကိုပါ ျဖည့္စြက္၍ တန္ျပန္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည္။ အတိုက္အခံအဖြဲ႔မ်ား၏ ထိုထိုဤဤေသာ တန္ျပန္ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားသည္ အေျခအေနႏွင့္ လည္းကိုက္ညီမႈရွိ၍ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထုိက္သည့္ ကိစၥမ်ားလည္း ျဖစ္ေပမည္။


ထို႔အတူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊ၏ ကမ္းလွမ္းခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ထင္ျမင္ခ်က္အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ သံုးသပ္ခ်က္အမ်ဳိးမ်ဳိးကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ၾကားသိ ရသည္။ တခ်ဳိ႔က အခ်ိန္ဆြဲလို၍ျဖစ္သည္၊ တကယ္မေတြ႔ဆံုမေဆြးေႏြးလိုသျဖင့္ မျဖစ္ႏုိင္သည္ကို စြန္႔လႊတ္ခိုင္းျခင္း ျဖစ္သည္၊ ဂမ္ဘာရီကို ေက်ာသပ္၍ ကုလသမဂၢႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာကို လွည့္စားရန္ျဖစ္သည္ ဟူသည့္ အခ်က္မ်ားအပါအ၀င္ အသီးသီး အသကေသာ ေ၀ဖန္သံုးသပ္ခ်က္မ်ားကို လည္း အလွ်ံပယ္ေတြ႔ျမင္ၾကားသိရသည္။ အတုိက္အခံအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ ထိုထုိဤဤေသာ ေ၀ဖန္သံုးသပ္ခ်က္မ်ားသည္ အေျခအေနႏွင့္လည္း ကိုက္ညီမႈရွိ၍ ေၾကာင္းက်ဳိးဆီေလ်ာ္မႈလည္းရွိသည့္ ကိစၥမ်ားလည္းျဖစ္ေပမည္။

သို႔ေသာ္ ဇာတ္လမ္းက ဤေနရာတြင္ တခန္းရပ္သြားသည္။ (ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားလႊတ္ေပးေရးႏွင့္ အျခားေသာ ပေဒသာေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကို အပထား) လက္ေတြ႔၌ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္းမလြတ္၊ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးလည္း မျဖစ္။ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္သည္ လြန္ခဲ့သည့္ (၁၉)ႏွစ္က အတိုင္း (သို႔တည္းမဟုတ္) လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း (၆၀) ကအတိုင္း ဒံုရင္းကိန္း ျပန္ဆိုက္ သြားသည္။ ႏိုင္ငံေရးသည္ ျဖစ္စဥ္အရသာ ပိုေနျမဲ -က်ားေနျမဲ။ ေျမဇာျမက္မ်ားကား တေန႔တျခား ညိႇဳးသည္ထက္ ညိႇဳးလာေနၾကသည္။ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးသူမ်ား တေန႔တျခား မ်ားသည္ထက္ မ်ားလာေနၾကသည္။ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ကမွ ေရာဂါပိုးရွိ/မရွိ ေဆးစစ္ေနရဦးမည္။ ခုဟာက ႐ုပ္ၾကည့္လိုက္တာႏွင့္ကို ငတ္ေနမွန္း သိသာ လြန္းေနသူ မ်ား ဒုႏွင့္ေဒး တိုးပြားလာေနသည့္ ရင္နင့္ဘြယ္ ကပ္ဆိုက္မႈႀကီး။

ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရးသည္ အေျဖမရွိသည့္ ပုစၧာတပုဒ္ေတာ့ မဟုတ္တန္ရာ။ ျဖစ္ျခင္းျဖစ္လွ်င္ အေျဖမေတြ႔ေသးသည့္ ပုစၧာ တပုဒ္ပင္ ျဖစ္ရေပမည္။ တခ်ဳိ႔က လက္နက္ကိုင္သီ၀ရီျဖင့္ တြက္ခ်က္ရမည္ဟု ဆိုၾက၍ တခ်ဳိ႔က အၾကမ္းမဖက္သီ၀ရီျဖင့္ တြက္ခ်က္ရမည္ ဟု ဆိုၾကသည္။ တခ်ဳိ႔က လက္နက္ကိုင္သီ၀ရီႏွင့္ အၾကမ္းမဖက္သီ၀ရီ ႏွစ္ခုကိုေပါင္းစပ္၍ တြက္ခ်က္ ရမည္ဟု ဆိုၾကသည္။

တြက္နည္းမ်ား မမွားသည္ကို သိေသာ္ျငား ခုထိတိုင္ အေျဖမွန္မရႏိုင္ၾကေသးသျဖင့္ တခ်ဳိ႔က လံုၿခံဳေရးေကာင္စီအပါအ၀င္ ႏိုင္ငံတကာ အကူအညီကို “ေမွ်ာ္”ၾကသည္။ တခ်ဳိ႔က စစ္တပ္ႀကီး အကြဲအၿပဲကို “ေမွ်ာ္”ၾကသည္။ တခ်ဳိ႔က ရွစ္ေလးလံုးလို ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔သည့္ လူထုလႈပ္ရွားမႈႀကီး တခုကို ‘ေမ်ာ္’ၾကသည္။ အတိုက္အခံအဖြဲ႔အစည္းမ်ားဘက္အေနႏွင့္ ဆိုလွ်င္ ေတာ့ မေျပာတတ္။ သို႔ေသာ္ ႏိုင္ငံေရးေလွသည္ ေရွ႔သို႔လည္း ဆန္မတက္၊ ေနာက္သို႔လည္း စုန္မဆင္း။ ေရွ႔မတိုး ေနာက္ မဆုတ္သာ ဟူသည့္အဆင့္၌ပင္ အေသရပ္၍ ၀ဲလည္ေနသည္။ ခ်ဳပ္ေျပာရလွ်င္ ႏွစ္ေပါင္း (၆၀)ၾကာ ႏုိင္ငံေရး ဇာတ္ေမ်ာ ႀကီး။

ထိုအေျခအေနကို လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးနည္းျဖင့္ ေဖာက္ထြက္ရန္ ေရရွည္စစ္ဆင္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ လက္နက္ ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးအေနျဖင့္ တျပည္လံုးကို ထိုးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္ရန္ထက္ စစ္တိုင္းတတိုင္းကို တိုက္ခိုက္ သိမ္းပိုက္၍ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သည့္ အေျခ အေနတြင္မရွိေသး။ မိမိတို႔အေျခခံ ေဒသမွ်ား ရန္သူ႔လက္မက်ေရာက္ေစေရးအတြက္ ေရြ႔လ်ား လႈပ္ရွား၍ ေျပာက္က်ားဆန္ဆန္ ခုခံ ကာကြယ္ေနရသည့္ ခုခံစစ္ အဆင့္၌ပင္ ရွိေနေသးသည္။ သူ႔အကန္႔အသတ္ ႏွင့္သူ ၾကံ့ၾကံ့ခံရပ္တည္ေနရသည့္ အေျခအေန။

ထိုအေျခအေနကို အၾကမ္းမဖက္နည္းျဖင့္ ေဖာက္ထြက္ရန္ ျပည္တြင္းမွ (၈၈)မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ရဟန္းသံဃာ မ်ား ႀကိဳးစားၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ပစ္ခတ္ဖမ္းဆီးမႈႏွင့္ ၿဖိဳခြဲခံခဲ့ၾကရသည္။ အႏွစ္ႏွစ္အလလ လွ်ဳိ႕၀ွက္စုစည္းထားသည့္ အမာခံမ်ား (တခ်ဳိ႔ အဖမ္းခံရ၊ တခ်ဳိ႔ ေျမေအာက္သို႔ တိမ္းေရွာင္ရ၊ တခ်ဳိ႔ နယ္စပ္ထြက္ေျပးရ စသျဖင့္) မိသားစုလိုက္ပါ ကစဥ့္ကလ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကရသည္။

ထို႔အတူ တတိယသီ၀ရီတခုျဖစ္သည့္ လက္နက္ကိုင္လႈပ္ရွားမႈႏွင့္ လူထုတိုက္ပြဲ ေပါင္းစပ္ေရးသီ၀ရီျဖင့္တြက္ခ်က္ရန္ အခြင့္ အလမ္းတခု ေပၚခဲ့ေသး သည္။ သို႔ေသာ္ ရွိႏွင့္ၿပီးလက္နက္ကိုင္တပ္ေပါင္းစုႏွင့္ ေလာေလာလတ္လတ္ လူထု လႈပ္ရွားမႈတို႔ ဟန္ခ်က္ညီ မေပါင္းစပ္ႏုိင္ခဲ့ၾကသျဖင့္ တြက္နည္း မွန္ေသာ္ျငား အေျဖမွန္ရေရးအတြက္ ညီၫြတ္ေရး တည္ေဆာက္ရန္မွာ ပို၍ေသခ်ာသြားသည္။

ဤကဲ့သို႔ ေရွ႔မတိုးေနာက္မဆုတ္သာျဖစ္ေနသည့္ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေန (တနည္း) ႏိုင္ငံေရးဇာတ္ေမ်ာႀကီးကို ကုိယ္သန္ရာ အေသရပ္၍ တြက္ခ်က္ ေနျခင္းထက္ “အျခားနည္းလမ္းမ်ားႏွင့္လည္း ေက်ာ္လႊားႏုိင္ပါေသးသည္”ဟူသည့္အခ်က္ကို လက္ခံစဥ္းစား၍ ေဖာက္ထြက္သင့္ၾကၿပီဟု ထင္မိသည္။ “အျခားနည္းလမ္းမ်ား”ထဲ၌ “ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး” နည္းလမ္း သည္ ပကတိ ႏုိင္ငံေရး အေျခအေနႏွင့္ ကိုက္ညီမႈလည္းရွိ၊ လက္ေတြ႔လည္း က်၍ လုပ္ႏိုင္စြမ္းလည္း ရွိသည္ဟု ထင္မိ သည္။ ဤသည္ကို အတိုက္အခံအဖြဲ႔အစည္းမ်ား အေနျဖင့္ မသိမဟုတ္၊ သိၾကေပမည္။ မလုပ္လိုျခင္းမဟုတ္၊ လုပ္ေဆာင္ လုိၾကေပမည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ့္ဘက္က အသာရေစလိုသည့္ဆႏၵ (သို႔) ကုိယ့္ဘက္က မနာရေစလိုသည့္ ဆႏၵတို႔ေၾကာင့္ ကန္႔ကြက္/ပယ္ခ်ႏွင့္ အေကာင္အထည္မေပၚႏိုင္ေသးျခင္း ျဖစ္မည္ထင္သည္။

ကိစၥမရွိ။ ယခုဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊက စတင္ကမ္းလွမ္းလာၿပီျဖစ္သည္။ ဤကမ္းလွမ္းခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္၍ အတုိက္အခံ အင္အားစုမ်ား၏ အေထြေထြသေဘာထားမ်ား၊ ပေဒသာေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားႏွင့္ အသီးသီးအသကေသာ ေ၀ဖန္သံုးသပ္ ခ်က္မ်ားကို အမ်ားသိရွိၿပီးလည္းျဖစ္သည္။ ဤအခ်က္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ က်ေနာ့္အေနျဖင့္ ဘာမ်မေျပာလို။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္အာ႐ံုစိုက္သည္မွာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈ ျဖစ္ေျမာက္ေရး။ ဤေနရာ၌ ေသခ်ာမႈတခုကိုေျပာခ်င္သည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္၊ မ်က္လံုး အ၀တ္စည္း၊ ပါးစပ္ ပလာစတာျဖင့္ပိတ္၍ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈ ျပဳလုပ္၍ရမည္မဟုတ္ ဆိုသည့္ အခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ တိုင္းျပည္ေရာင္းစားေရးထက္ တိုင္းျပည္ေကာင္းစားေရးလုပ္ေနျခင္းကို လူထုလည္း သိသည္၊ တကမၻာလံုးလည္း သိသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ စစ္အစိုးရျဖဳတ္ခ်ေရးထက္ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေရးလုပ္ေနျခင္းကို လူထုလည္းသိသည္၊ တကမၻာလံုးလည္းသိသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ တျပည္ေထာင္ စနစ္ထက္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုစနစ္ ေပၚထြန္းေရးအတြက္ လုပ္ေနျခင္းကို လူထုလည္းသိသည္။ တကမၻာလံုးလည္းသိသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ေသြးေခ်ာင္းစီးေရးထက္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အသြင္ကူးေျပာင္း ေရးအတြက္ လုပ္ေနျခင္းကို လူထုလည္းသိသည္။ တကမၻာလံုးလည္းသိသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ အလံုးစံု ေၾကျပဳန္းေရးထက္ သင္ပုန္းေခ်ေရးႏွင့္ အာဃာတကင္းစင္ေရး အတြက္ လုပ္ေနျခင္းကို လူထုလည္းသိသည္။ တကမၻာလံုး ကလည္း သိသည္။

အေရးႀကီးသည္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေတြ႔ဆံုခြင့္ေပးေရးျဖစ္သည္။ အေရးႀကီးသည္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ျမန္မာျပည္ႏုိင္ငံေရး၌ ဦးေဆာင္မႈအခန္းမွ ပါ၀င္ခြင့္ေပးေရးျဖစ္သည္။ အေရးႀကီးသည္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို တပ္ဦး ေခါင္းေဆာင္မႈ ေနရာေပး၍ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ေပးအပ္ေရးျဖစ္သည္။ အေရးႀကီးသည္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို စစ္အစိုးရႏွင့္ ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ခြင့္ ေပးေရးျဖစ္သည္။ အေရးႀကီးသည္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လူထုကဲ့သို႔ ယံုၾကည္ကိုးစားေရးျဖစ္သည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ လူထုအၾကား ရရွိထားသည့္ နားလည္မႈမ်ဳိး၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ လူထုအၾကား တည္ေဆာက္ထားသည့္ ယံုၾကည္မႈမ်ဳိး မည္သည့္ႏိုင္ငံေရးသမားမ် မရႏုိင္သလို မည္သူမ် ေခ်ဖ်က္၍လည္း မရႏိုင္ဟု ထင္မိသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရရွိထားသည့္ လူထုေထာက္ခံမႈမ်ဳိး တ႐ုတ္သမတလည္း မရရွိႏိုင္သလို၊ အေမရိကန္သမတလည္း မရရွိႏိုင္ေပ။

ဆိုၾကပါစို႔။ စစ္အစိုးရ၏ ေတာင္းဆိုခ်က္ထဲ၌ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို စြန္႔လႊတ္ေပးရမည္ဟူသည့္အခ်က္ပင္ ပါ၀င္ေစဦး ေတာ့။ မႈစရာမလို။ ေနာက္ထပ္ ေရြးေကာက္ပြဲအသစ္ အႀကိမ္တရာပဲလုပ္လုပ္၊ လူထုဆႏၵခံယူပြဲ အႀကိမ္တရာပဲ လုပ္လုပ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပင္ ေထာက္ခံမဲအမ်ားဆံုး ရရွိဦးမည္မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲ။ သူမသည္ လူထု၏ ယံုၾကည္ ကိုးစားမႈကို အနက္႐ိႈင္းဆံုးရရွိထားသူ။

အတိုက္အခံမ်ားအေနျဖင့္ မိမိတို႔သေဘာထားကို ထုတ္ျပန္ေၾကညာၿပီးလွ်င္ မိမိတို႔တာ၀န္ေက်ၿပီဟု မယူဆတန္ရာ။ ျမန္မာျပည္ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ကို အဆင့္တဆင့္သို႔ တြန္းတင္ႏုိင္လိုက္မွသာလွ်င္ လူထုကိုကုိယ္စားျပဳရာေရာက္သည္ဟု ယူဆတန္ရာ၏။ မိမိတို႔၏ အခန္းက႑ကိုလည္း ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဖာ္ေဆာင္ရာေရာက္သည္ဟု ယူဆတန္ရာ၏။

က်ေနာ္ထင္သည္။ အတိုက္အခံမ်ား၏ လိုလားခ်က္မ်ား၊ ျပည္သူမ်ား၏ လိုလားခ်က္မ်ားတင္မက ပထ၀ီႏုိင္ငံေရး၏ လုိလားခ်က္မ်ားအျပင္ စစ္အစိုးရ၏လိုလားခ်က္မ်ား၊ ထက္ေအာက္တပ္မွဴးတပ္သားမ်ားႏွင့္ ၎တို႔မိသားစု၀င္မ်ား၏ လုိလားခ်က္မ်ားကိုပါ ထဲထဲ၀င္၀င္ သိရွိေနႏိုင္သည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနျဖင့္ တခုလံုးကို လႊမ္းျခံဳႏုိင္မည့္ အခ်ဳိးအေကြ႔တခုကို ပဲ့ကိုင္ႏုိင္ေပလိမ့္မည္။

အကယ္၍ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ ပုဂၢဳိလ္ေရးတိမ္းၫႊတ္မႈ ကဲလြန္းသည္ဟူ၍ မွတ္ခ်က္ျပဳသူမ်ားရွိမည္ဆိုပါက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေပၚ နက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္းယံုၾကည္ကိုးစားခဲ့ဖူးသည့္ က်ေနာ္တို႔ေရွ႔မွ မ်ဳိးဆက္မ်ားအား အျပစ္တင္ ရမည္ေလာမေျပာတတ္။

ေသခ်ာသည္မွာ ႏိုဗဲလ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္သည္ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် အာဏာရွင္မျဖစ္ႏုိင္။ ထို႔အတူ မည္သည့္နည္းႏွင့္ မွ်လည္း အာဏာရွင္ အလိုက် မျဖစ္ႏိုင္။

ေအာင္ေမာ္
ေအာက္တိုဘာ၊ ၂၁၊ ၂၀၀၇။