ေန႔ခင္းအိပ္မက္

ျပီး
ခဲ့တဲ့စက္တင္ဘာလမွာ သံဃာေတာ္ေတြ ဦးေဆာင္တဲ့ လူထုတုိက္ပြဲတရပ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါကိုအုပ္စိုးသူ စစ္အစိုးရက ရက္ရက္စက္စက္ ၿဖိဳခြင္းတာလဲ အားလံုးအသိပါ။ ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ် ခံရတဲ့သူမ်ားလည္း ေထာင္ဂဏန္း ရိွေနဆဲပါ။ အဲသည့္ အက်ဳိးဆက္အျဖစ္ ကုလသမဂၢအပါအ၀င္ ႏုိင္ငံတကာရဲ႕ ဖိအားေပးမႈကို စစ္အစိုးရ ခံေနရတာလဲ အမ်ား မ်က္ျမင္ပါ။

ဓါတ္ပံု (AFP)


သည့္ေနာက္ ဆက္ျဖစ္လာတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြ အေပၚအမီွျပဳၿပီး ဆက္ေျပာလို၊ အၾကံေပးလိုပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ စစ္အာဏာရွင္အုပ္စိုးမႈကို တိုက္ဖ်က္တဲ့ေနရာမွာ အထူးသျဖင့္ အၾကမ္းမဖက္ တုိက္ပြဲမ်ားရဲ႕ အခန္းက႑ဟာ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ အၾကမ္းမဖက္တုိက္ပြဲနဲ႔ အၾကမ္းဖက္ တုိက္ပြဲတို႔မွာ ကြာျခားခ်က္ရိွပါတယ္။ ေဘာဂေဗဒ စကားနဲ႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ အၾကမ္းဖက္တုိက္ပြဲမွာ အၾကမ္းဖက္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက အဖြဲ႔၀င္ေတြရဲ႕ လုပ္အားထည့္၀င္မႈက အဓိကျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ အၾကမ္းမဖက္ တုိက္ပြဲရဲ႕ ျဖစ္စဥ္က တကယ္တန္း ေျပာမယ္ဆိုရင္ ျပည္သူ အမ်ားစုဟာ သူတိုရဲ႕ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ သူတို႔လုပ္အား ကို သူတို႔ကိုယ္တုိင္ ပူးေပါင္းပါ၀င္ ထည့္၀င္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တုိင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ လုပ္အားထည့္၀င္မႈက အဓိကက်ပါတယ္။ တဖက္မွာလည္း ျပန္ၾကည့္ရင္ ေခါင္းေဆာင္ လုပ္ေနသည့္သူမ်ား ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္း အဖြဲ႔၀င္မ်ား သက္သက္ေတြရဲ႕ လက္ထဲမွာပဲ သည္အလုပ္ေတြကို လႊဲအပ္ထားတာ မဟုတ္ဘဲ ျပည္သူတို႔ ကိုယ္တုိင္လည္း သူတို႔အနာဂတ္ ကံၾကမၼာ အတြက္ ၀င္ေရာက္ ေဆာင္ရြက္တာလို႔ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။


ႏုိင္ငံေရး အလွည့္အေျပာင္းေတြရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအဆင့္မွာ ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ အေရးႀကီးတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ဆံုးျဖတ္ၾကတယ္ ဆိုတာကလည္း ဟုတ္ပါတယ္။ ျငင္းလို႔မရပါ။ သို႔ေသာ္ ထိုကဲ့သို႔အေရးႀကီးေသာ အဆံုးအျဖတ္မ်ား မတုိင္မီ ကာလနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ရေတာ့မဲ့ ကာလေတြအထိ တုိင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ လုပ္အားနဲ႔ ပူးေပါင္းပါ၀င္မႈက ထုနဲ႔ထည္နဲ႔ ဆက္လက္ တည္ရိွဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

အဲသလို တုိင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ ႏိုးၾကားတက္ႂကြ အားေကာင္းေနမႈကို ဆက္ထိမ္းထားဖို႔လိုပါတယ္။ တခ်ိန္တည္း မွာလည္း တုိင္းသူျပည္သားေတြကို အျဖစ္မွန္အတုိင္း အျမဲတင္ျပေနဖို႔လိုပါတယ္။ မလံုေလာက္တဲ့ မေသခ်ာတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ား အၾကားမွာ ပိတ္ဆို႔ေနေအာင္ ျဖစ္မဲ့ လုပ္ရပ္မ်ားကိုလည္း ေရွာင္ရွားဖို႔ လိုပါတယ္။

ဆက္ရွင္းပါ့မယ္။ စက္တင္ဘာလ ၿပီးကတည္းက နားေထာင္ေနရတဲ့ ေရဒီယိုအင္တာဗ်ဴးေတြ အေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အင္တာဗ်ဴးခံရတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္အမ်ားစုက ႏုိင္ငံတကာဖိအားနဲ႔ ကုလသမဂၢရဲ႕ အခန္းက႑ေတြ ကိုသာ ဦးစားေပး ေျပာၾကပါတယ္။ မစၥတာ အီဘရာဟင္ ဂမ္ဘာရီရဲ႕ ေနာက္ကို အေတာ္မ်ားမ်ားက ၀ုိင္းလုိက္ေနသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ အေတာ္ေလးၾကာလာေတာ့ ျမန္မာျပည္အေရးဟာ ကုလက ေနာက္ခံေပးထားတဲ့ ဂမ္ဘာရီ အပါအ၀င္ အေနာက္ ႏုိင္ငံမ်ားက ၀ုိင္းလုပ္ေပးမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚကို ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္လာပါတယ္။ မရိွမျဖစ္တဲ့ တုိင္းသူ ျပည္သားေတြရဲ႕ ပူးေပါင္းပါ၀င္မႈ လုပ္အားကို ခ်န္လွပ္ထားသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲတာကိုလည္း ထည့္သြင္းေျပာၾကားျခင္း မရိွၾကပါဖူး။

အင္တာဗ်ဴးခံရသူ ပုဂၢိဳလ္အမ်ားစုဟာ အၾကမ္းမဖက္တဲ့ လူထုတုိက္ပြဲ ဆက္လက္ရွင္သန္ဖို႔လိုေၾကာင္း၊ အေရးႀကီး ေနဆဲ ျဖစ္ေၾကာင္း မေျပာၾကေတာ့ဘဲ ဂမ္ဘာရီ ေနာက္တေကာက္ေကာက္ လုိက္ၿပီးေျပာၾကပါတယ္။ လူထုတုိက္ပြဲ ဆက္လက္အားေကာင္းဖို႔၊ ထိန္းထားဖို႔လိုေၾကာင္း ေျပာတဲ့သူက လက္ခ်ဳိးေရလို႔ ရပါတယ္။ ေရဒီယို ဆိုတာ ျမန္မာျပည္မွာ လူအမ်ားစုနားေထာင္ႏုိင္တဲ့ အေရးပါတဲ့ တခုတည္းေသာ မီဒီယာျဖစ္ပါတယ္။ အဲသည့္ မီဒီယာ စင္ျမင့္ကေန မိမိ တုိင္းသူျပည္သားမ်ား ကိုတင္ျပတဲ့ေနရာမွာ ေပးတဲ့သတင္း မက္ေဆ့ခ်္က လြဲမေနသင့္ပါဖူး။ အဲသလိုလြဲ ေနတာေတြ မ်ားလာရင္ တုိင္းသူျပည္သားေတြဖက္က စဥ္းစားတဲ့ေနရာမွာ သူတို႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈဟာ လံုေလာက္သြားၿပီ၊ က်န္တာေတြကို ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ကုလက ဆက္လုပ္လိမ့္မယ္လို႔ အထင္ေရာက္ႏုိင္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံတကာ ေထာက္ခံပံ့ပိုးမႈဟာ မရိွမျဖစ္လိုအပ္တာ မွန္ေပမဲ့ တုိင္းသူ ျပည္သားေတြရဲ႕ ဆက္တုိက္ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈနဲ႔ ႏုိးၾကားမႈေတြ အျပည့္အ၀ မပါဘဲ အလုပ္မျဖစ္ႏုိင္ပါ။

ယေန႔ ျမန္မာျပည္သားတို႔ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ အုပ္စိုးသူဟာ ေကာက္က်စ္တဲ့ေနရာမွာ၊ ေပးထားတဲ့ ကတိကို ဖ်က္တဲ့ေနရာမွာ၊ အရွက္မရိွမ်က္ႏွာေျပာင္ တုိက္တဲ့ေနရာမွာ အလြန္အေတြ႔အၾကံဳမ်ားတဲ့ အုပ္စု ျဖစ္တယ္ ဆိုတာကို ေမ့မထားသင့္ပါဖူး။

မစၥတာ ဂမ္ဘာရီရဲ႕ ျမန္မာျပည္ခရီးစဥ္ စလ်င္စျခင္းဆိုသလိုပဲ အင္တာဗ်ဴးခံရ သူအမ်ားစုဟာ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးေရး ဆိုတဲ့ ေရကန္ထဲကို ခုန္ခ်လုိက္ၾကပါတယ္။ ကုလသမဂၢက ၾကား၀င္ေဆာင္ရြက္ေပးမဲ့ ဒုိင္ယာေလာ့ျဖစ္စဥ္ ေနာက္ကို အလံုးအရင္းနဲ႔ ၀ုိင္းလိုက္ၾကေတာ့တာပါပဲ။ အားလံုးနီးပါး ဒုိင္ယာေလာ့ ပြဲေတာ္သို႔ ခ်ီတက္ကုန္ပါတယ္။ တုိင္းသူျပည္သားေတြ ထည့္၀င္ရမဲ့ လုပ္အား၊ ပါ၀င္မႈ၊ ႏုိးၾကားမႈေတြရဲ႕ အဓိကအေရးပါပံုကို တုိက္တုိက္တြန္းတြန္းနဲ႔ ေျပာမဲ့သူေတြ ေလလိႈင္းေပၚမွာ နည္းသြားပါတယ္။ ဒုိင္လာေလာ့ဟာ မရိွမျဖစ္ လိုအပ္တယ္ ဆိုတာ အသိဉာဏ္ရိွတဲ့ လူတုိင္း နားလည္ ၾကပါတယ္ ျမန္မာေတြ သည္လာက္ ဒံုးမေ၀းပါဖူး။ အခု ကုလသမဂၢပါလာတယ္၊ အေမရိကန္အစိုးရ အပါအ၀င္ အေနာက္တုိင္း အစိုးရေတြ ပါလာတယ္၊ ကုန္ကုန္ ေျပာရရင္ အရင္ဆိုၿငိမ္ေနေလ့ရိွတဲ့ အာရွတန္ဖိုးကို တြင္တြင္ေအာ္ေလ့ရိွတဲ့ အိမ္နီးခ်င္း ႏုိင္ငံေတြေတာင္ စစ္အစိုးရကို ေ၀ဖန္လာၾကပါတယ္။

အဲတာ စက္တင္ဘာလႈပ္ရွားမႈရဲ႕ ရလဒ္ေၾကာင့္ပဲမဟုတ္သေလာ။ စက္တင္ဘာလူထုလႈပ္ရွားမႈမ်ဳိး တုိင္းျပည္နဲ႔ အ၀ွမ္း ထပ္၍ ေပၚေပါက္လာဖို႔ မလိုအပ္ေတာ့ၿပီေလာ။

စက္တင္ဘာ လႈပ္ရွားမႈတခု တည္းေၾကာင့္ အုပ္စိုးသူမ်ားဟာ ဒုိင္ယာေလာ့ဆိုတဲ့ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈကို ၾကည္ၾကည္ သာသာနဲ႔ လက္သင့္ခံလုိက္ၿပီလို႔ ထင္ပါသလား။ စက္တင္ဘာလႈပ္ရွားမႈတခုတည္းျဖင့္ လံုေလာက္ၿပီဟု တြက္ခ်က္ ေနသူမ်ားလည္း ရိွေကာင္းရိွႏုိင္ပါတယ္။ စက္တင္ဘာလႈပ္ရွားမႈ တခုတည္းျဖင့္ ျမန္မာျပည္ အခ်ဳိးအေကြ႔အတြက္ မလံုေလာက္ေသးပါ။ စစ္အစိုးရသည္ လူထုလႈပ္ရွားမႈကို ပို၍ ေၾကာက္ရြံ႔သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူထုလႈပ္ရွားမႈေတြ ထပ္မံမျဖစ္ပြားေအာင္ လူထုေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ စကားေျပာမည္ဟု ေလခ်ဳိေသြးလာ ျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံတကာဖိအားကိုလည္း စစ္အစိုးရက တကယ္တန္းေတာ့ ဂရုမစိုက္ပါ။ တကယ္တန္းသာ စစ္အစိုးရအဖို႔ ႏုိင္ငံတကာဖိအားကို အေလးထားတယ္ဆိုရင္ အခုလိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ ကုလသမဂၢဌာေန ကိုယ္စားလွယ္ကို ခိုင္လံုေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ မရိွဘဲ ဘာေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ကေန ေမာင္းထုတ္ရသနည္း။

မေမ႔မေလ်ာ့သင့္တဲ့ အရာႏွစ္ခုရိွပါတယ္။ အဲတာေတြကေတာ့ တကယ္စစ္မွန္တဲ့ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး အဆင့္ကို ေရာက္ဖို႔ မ်က္ရည္ေတြ၊ နာက်ဥ္မႈေတြ၊ ခါးသီးမႈေတြ၊ ဆံုးရံႈးမႈေတြကို မေရမတြက္ ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ေပးဆပ္ရတယ္ ဆိုတာကို မေမ့သင့္ပါ။ အဲသည့္ နာက်ဥ္မႈေတြ၊ ခါးသီးမႈေတြ၊ မ်က္ရည္ေတြဟာ စဥ္ဆက္ မျပတ္တဲ့ လူထုလႈပ္ရွားမႈ ကေန ျမစ္ဖ်ားခံလာရတယ္ ဆိုတာကိုလည္း မေမ့သင့္ပါ။

ေန႔ခင္းအိပ္မက္က ႏုိးထၾကပါ။

ေဇာ္မင္း (လူ႔ေဘာင္သစ္)
၁၀ ရက္ ႏုိ၀င္ဘာလ၊ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္