ေျပာင္းလဲမႈတုိင္း အေကာင္းဖက္ကို ဦးတည္သေလာ

မ
ၾကာခင္ကာလတံုးက ျမန္မာျပည္မွာ ႏုိင္ငံေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးေျပာင္းလဲျခင္း ျဖစ္စဥ္တခုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အားလံုးသိၿပီးသား ျဖစ္တဲ့ သံဃာေတာ္မ်ား ဦးေဆာင္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ဆႏၵျပပြဲႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ ႏိွမ္နင္းခံခဲ့ရတာ ရက္စက္လြန္းလို႔ ႏုိင္ငံတကာက ေတာင္ ေျပာယူရတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ျခင္းပါ။

အဲသလို ႏိွပ္စက္ဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္ျခင္းေတြ အၿပီးမွာ စစ္အစိုးရက လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ စကား ေျပာမယ္ ဆိုၿပီးျဖစ္လာပါတယ္။ သည္လိုျဖစ္ေပၚလာခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေရး ေျပာင္းလဲျဖစ္ထြန္းရ ျခင္းအေၾကာင္းဟာ
ျပည္တြင္းက ျပည္သူအေပါင္းတို႔ရဲ့ တုိက္ပြဲ၀င္မႈပါ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လူနဲ႔ေတာင္မတူေအာင္ နစ္နာခံစားေနရတဲ့ လူထုမ်ားရဲ့ တံု႔ျပန္မႈလို႔ ဆိုလွ်င္လည္းမမွားပါဖူး။

တရုတ္တို႔ ကုလားတို႔က သိပ္မလႈပ္၊ သိပ္မေျပာေပမဲ့ ႏုိင္ငံတကာရဲ့ ဖိအားေပးမႈ အေထြေထြကို စစ္အစိုးရ လက္ခံယူရပါ တယ္။ အဲသလိုျဖစ္လာခဲ့တဲ့ ေျပာင္းလဲမႈတခ်ဳိ႔ကို က်ေနာ္က ျမန္မာျပည္ရဲ့ လတ္တေလာ ႏုိင္ငံေရးတိုးတက္ ေျပာင္းလဲျခင္း လို႔ဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဒါက ျမန္မာျပည္အတြင္းမွာ အေျချပဳၿပီး ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြပါ။

တခ်ိန္တည္းမွာလည္း ျမန္မာျပည္ျပင္ပမွာလည္း ျဖစ္ထြန္းမႈေတြ၊ ေျပာင္းလဲမႈကို ဦးတည္ေနတဲ့ ႀကိဳးပမ္းမႈေတြကို ျမင္ေနရ၊ ၾကားေနရပါတယ္။ အဲသလို ျဖစ္ထြန္းမႈေတြကို ႀကိဳးပမ္းေနသူေတြကေတာ့ နယ္စပ္တေလွ်ာက္က လူေတြအဖြြဲ႔အစည္းေတြပါ သလုိ ႏုိင္ငံတကာမွာေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာအဖြဲ႔အစည္း တခ်ဳိ႔လည္း ပါေနၾကပါတယ္။

ၾကားရတဲ့သတင္းကေတာ့ ဒီလိုပါ။ အဲသည့္အဖြဲ႔အစည္း အသီးသီးက ေျပာေနၾကတာကေတာ့ သာမန္လူေတြ သာမက ႏုိင္ငံတကာ ကပါ လူရိုေသရွင္ရိုေသျဖစ္ေစမဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုကတခုကို သည္လိုအခ်ိန္မ်ဳိးမွာလုပ္ဖို႔ လုိေနၿပီလို႔ ေျပာဆိုေနျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္တြင္းထဲမွာ သည္လို ႏုိင္ငံေရး အေကြ႔အေျပာင္း တခုျဖစ္ခဲ့တာကို သည္အတုိင္း လက္ပုိက္ၾကည့္ေနရင္ ကိုယ့္ဖက္က ရံႈးတယ္လို႔ဆိုၿပီး ေျပာေနတဲ့ သံုးသပ္ေနတဲ့လူေတြကလည္း ရိွတာကိုး။ စက္တင္ဘာမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈကို သည္အတုိင္းထားလုိက္ရင္ အကင္းေသသြားမွာ စိုးတဲ့ အတြက္ ျပည္ပမွာလူရိုေသ ရွင္ရိုေသ အဖြဲ႔ႀကီးတဖြဲ႔ ဖြဲ႔ဖို႔ လုိေၾကာင္း ေျပာေနၾကတာပါ။ သူတို႔ေျပာတာကေတာ့ ျပည္တြင္းမွာ စစ္အစိုးရရဲ့ ဖိႏွိပ္မႈေၾကာင့္ သည္လို အဖြဲ႔ႀကီးမ်ဳိး ဖြဲ႔မယ္ဆိုရင္ မလြယ္ကူတဲ့အတြက္ တခ်ဳိ႔ကလည္း သည္စိတ္ကူးကို ေထာက္ခံၾကပါတယ္။ မေထာက္ခံတဲ့ သူေတြလည္း အနည္းနဲ႔ အမ်ား ဆိုသလို ရိွၾကပါတယ္။

မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ အဲသလို လူရိုေသရွင္ရိုေသ အဖြဲ႔ႀကီးကို ဖြဲ႔လုိက္ရင္ ႏုိင္ငံတကာက ၀ုိင္းကူမဲ႔အေျခအေနေတြ အရိပ္အေရာင္ေတြ ရိွေနေၾကာင္း ရွင္းျပေနတဲ့သူေတြလည္း ရိွပါတယ္။ ေလာက္ေလာက္လားလား ကူလိမ့္မယ္ ဆိုၿပီး လည္း သတင္းေတြက ျဖစ္ေနတာကိုး။ ဒါကိုမယံုတဲ့သူေတြ ရိွေပမဲ့ ယံုတဲ့သူေတြက အမ်ားစု ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုၿပီးလည္း အသံေတြ ထြက္ေနတယ္။ တခ်ဳိ႔ကေတာ့ အဲသလို အဖြဲ႔ႀကီးတခုထပ္ဖြဲ႔မွာကို လက္မခံၾကပါဖူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ေရွ႔မွာ တံုးကလည္း အဖြဲ႔ေတြဖြဲ႔ထားခဲ့ ၿပီးတာရိွေနတာကို ေထာက္ျပၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ႏုိင္ငံတကာ ကေန ႀကီးႀကီးမားမား ေလာက္ေလာက္လားလား ကူမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ရလာမဲ့အက်ဳိးအျမတ္ကို ၾကည့္ၿပီး ေနာက္ထပ္ အဖြဲ႔ႀကီး တခုဖြဲ႔မွာကို အရင္က ကန္႔ကြက္ခဲ့ သူေတြထဲကလည္း ျပန္လည္ေထာက္ခံသူေတြ ေပၚလာပါတယ္။

အဲသည့္အဖြဲ႔ႀကီးမွာ ႀကီးသည္ငယ္သည္မဟူ၊ ျဖဴသည္မဲသည္ႏွင့္လည္းမဆုိင္၊ ေတာင္ေပၚေျမျပန္႔လည္း မခြဲျခား အကုန္ပါ ႏုိင္သည္ဟုလည္း သတင္းကေျပးေနတယ္။ ျဖဴျဖဴမဲမဲပုပုရြရြ အားလံုးကိုလည္း လက္ခံမည္။ သည္လိုဆိုရင္ ဒီအဆိုကို အားလံုးကလည္း လက္ခံႏုိင္သည္မို႔ သည္အဖြဲ႔ႀကီး ဟာမဆိုးေလာက္ပါဖူးဟု ကာကြယ္ ေျပာသူေတြလည္း ေပၚလာေနပါ တယ္။

သာမန္အားျဖင့္ေျပာလွ်င္ ႀကည့္လ်င္ေတာ့ အားလံုးအတြက္ သည္အဖြဲ႔ႀကီး ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္ လာသင့္သည္ဟု ဆိုေကာင္း ဆိုႏုိင္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ျပႆနာတခုကေတာ့ျဖင့္ ရိွေနပါေသးတယ္။ အဲတာက တျခားေတာ့ မဟုတ္ ထိုအဖြဲ႔ႀကီးႏွင့္ အလားသဏၭာန္တူေသာ အဖြဲ႔ႀကီးတခုကလည္း အေစာႀကီးကတည္းက ရိွေနႏွင့္ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ထိုအဖြဲ႔ႀကီးကို ဖြဲ႔ထားတာခဲ့ တာကလည္း မၾကာခင္ ႏွစ္(၂၀) ေတာင္ျပည့္ေတာ့မယ္။ အရင္အဖြဲ႔က သူ႔သေဘာ သူႏွင့္သူ ဖ်က္သိမ္းမေပးပါက ေနာက္ အဖြဲ႔ႀကီးကို ဘယ္လိုဖြဲ႔ၾကမည္နည္း။ ဒါမွမဟုတ္ အရင္အဖြဲ႔ႀကီးႏွင့္ ေနာက္ဖြဲ႔မည့္ အဖြဲ႔ႀကီးတို႔ ၾကည္ၾကည္သာသာႏွင့္ ပူးေပါင္းလုပ္ၾကမည္ေလာ။ ဒါကလည္း မေသခ်ာ။ ေပါင္းလုပ္ၾကျပန္ရင္လည္း ႏုိင္ငံတကာမွ လာမည္ ဆိုေသာ အကူအညီ မ်ားကို ဘယ္လိုမွ်မွ်တတ ခြဲေ၀ၾကမည္နည္း။

ကုိင္း....ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ခြဲေ၀လုိက္ၿပီဆိုပါေတာ့။ ေ၀ခ်မ္းၿပီးေသာအခါ အသီးသီး ရရိွလာေသာ ထိုအကူညီမ်ားသည္ ဘယ္ကိုေရာက္သြားၿပီး ဘာလုပ္ၾကမည္ ဆိုတာကို ဘယ္သူကရွင္းျပမည္နည္း။ စက္တင္ဘာ ကစခဲ့ေသာ ျပည္တြင္း ႏုိင္ငံေရးေရခ်ိန္ က်ဆင္းမသြားေအာင္ ထိုအကူအညီမ်ားျဖင့္ ၾကားကန္၍သံုးရမည္ဟုဆိုေသာ သူမ်ားက ဆိုေနပါတယ္။

မည္သို႔ပင္ရိွေစကာမူ ေျပာစရာေတြကေတာ့ ရိွေနေသးတယ္။ က်ေနာ္ ၾကားခဲ့ဖူးေသာ ဇာတ္လမ္းတခုကို ၾကားခဲ့သလို ႏုိင္းယွဥ္၍ေျပာျခင္ပါတယ္။

ေရွးတံုးက ေတာအုပ္တခုမွာ ေတာေခြးအုပ္မ်ား အမ်ားအျပား မီွတင္းေနထုိင္ၾကပါတယ္။ ေတာေခြးတို႔ ထံုးစံအတုိင္း လွ်င္သူက စားစတမ္းမို႔ အုပ္မေတာင့္ေသာ ေတာေခြးအုပ္မ်ားကား ပိန္လွီေသးေကြးၾကပါတယ္။ လစ္ရင္လစ္သလို တအုပ္ႏွင့္တအုပ္ တိုက္ခုိက္ၾကတာကလည္း မဆန္း။ ေတာေခြးတို႔သဘာ၀ သူ႔အုပ္စု ကိုယ့္အုပ္စုႏွင့္ ေနၾကပါတယ္။ တျခားေတာေခြးမ်ားကို သူတို႔အုပ္ထဲသို႔လြယ္လြယ္ႏွင့္ အ၀င္မခံပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ေျပာရမည္ဆိုလ်င္ ေတာေခြးမွန္ သမွ်သည္ ဘာအေရာင္ရိွရိွ ေတာေခြးသာျဖစ္ၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ေတာေခြးမ်ားကား မညီၫြတ္ၾက။ ကိုယ္ရသည့္ အရိုးေလး ကိုယ္ခ်ီ၍ လံုျခံဳသည့္ေနရာတြင္ ႏွပ္ေနၾကသည္က မ်ားပါတယ္။

တေန႔ေသာအခါ ေတာေခြးမ်ားအတြင္း အိုင္ဒီယာတခု ရလာၾကပါတယ္။ ဒါကေတာ့ အျခားမဟုတ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒို႔ ေတာေခြး မ်ား ညီညီၫြတ္ၫြတ္ မလုပ္ႏုိင္ရမည္နည္းဟူေသာ ေဆြးေႏြးခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ သည္လိုဆိုရင္ ေတာေခြး အေပါင္းတို႔ တက္ညီ လက္ညီ အလုပ္လုပ္ႏုိင္ေစရန္ အဖြဲ႔ႀကီးတခုဖြဲ႔ဖို႔ လိုသည္ဟု ေဆြးေႏြးလာၾကျပန္ပါတယ္။ ဒါျဖင့္ရင္ အဲသည့္ အဖြဲ႔ႀကီး ကို ဘယ္လုိဖြဲ႔ၾကမလဲဟု ေခါင္းျခင္းရိုက္ကုန္ ၾကပါတယ္။ ညဏ္ေကာင္းေသာ အခ်ဳိ႔ေခြးမ်ားက သည္ လိုဆိုရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးက အားလံုးေသာေတာေခြးမ်ားဆုိင္ရာ ညီလာခံ က်င္းပဖို႔လိုသည္ဟု အႀကံေပးလာ ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သည္အဆိုကို အားလံုးက တညီတၫႊတ္တည္း သေဘာတူလုိက္ၾကပါတယ္။

သို႔ႏွင့္ ေတာေခြးညီလာခံႀကီး ဆင္ယင္က်င္းပၾကပါတယ္။ ညီလာခံ စတင္က်င္းပေသာ ေန႔တြင္ ညီလာခံက်င္းပသည့္ ေနရာ၌ ေတာေခြးအုပ္ေပါင္းစံု ညီလာခံတက္ရန္ ဆုိက္ေရာက္လာၾကပါတယ္။ ေတာေခြးေပါင္းစံု စံုညီေသာေန႔လို႔ ေျပာရင္လည္း မမွားပါဖူး။

ေခြးနက္၊ ေခြးျပာ၊ ေခြးက်ား၊ ေခြး၀ါ၊ ေခြးညို၊ ေခြးပု၊ ေခြးရွည္ စသျဖင့္ စံုလင္လွပါတယ္။ ေမႊးရွည္ေခြး၊ ေမႊးတံုးေခြးမ်ားလည္း ေျမေခြး၊ ၀ံပုေလြ တို႔နဲ႔အတူ တတန္းထဲ ထုိင္ေနၾကပါတယ္။ ေတာေခြးညီလာခံႀကီးဟာ ေတာအုပ္ထဲမွာ တရုန္းရုန္း ျဖစ္ေနပါတယ္။

ေဆြးေႏြးသူ ေတာေခြးအသီးသီးက ဘာေၾကာင့္ သည္ညီလာခံႀကီးကို ေခၚရတဲ့ေအေၾကာင္း အာေပါင္အာရင္း သန္သန္နဲ႔ ေျပာၾကပါတယ္။ က်ဳပ္တို႔ေတာေခြးေတြ မညီၫႊတ္လို႔ကေတာ့ အနာဂတ္မွာ ေတာေခြးေတြ ဘံုေပ်ာက္လိမ့္မည္ဟု သြယ္၀ုိက္ ခ်ိမ္းေခ်ာက္သလိုလို ေဟာသူ ေတာေခြးမ်ားလည္း ပါပါတယ္။ ေတာေခြးမ်ားရဲ့ ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြ အားလံုးကေတာ့ ညီၫႊတ္ ေရးကို အထူးအေလးေပး ေဟာၾကတာပါပဲ။ အဲသလို ညီၫႊတ္ၾကမယ္ ဆိုရင္ဘာျဖစ္လို႔ တစံုလံုးဆုိင္ရာ ေတာေခြးအဖြဲ႔ႀကီးကို မဖြဲ႔ႏုိင္ရမွာတံုးလို႔ ေငါက္ဆပ္ဆပ္ ေဟာသူ ေတာေခြးမ်ားလည္း မနည္းပါ။

အဲသည့္အခ်ိန္မွာ ရြာဖက္ကေန ပ်ံလာတဲ့ က်ီးကန္းတေကာင္ဟာ ေမာေမာနဲ႔ ေတာအုပ္ထဲက သစ္ပင္တပင္မွာ နားလုိက္ပါ တယ္။ ဆူညံလြန္းလို႔ ေအာက္ကိုငံု႔ၾကည့္လုိက္ေတာ့ လားလားလား .... ေတာေခြးေတြ ေတာေခြးေတြ မ်ားလုိက္သမွ။ တခါမွ သည္ေလာက္ အင္အားမ်ားတဲ့ ေတာေခြးေတြ မေတြ႔ဖူးေသးဖူး။ သင္းတို႔ဘာေတြ ေျပာေနၾကပါ လိမ့္ဆိုၿပီး က်ီးကန္းကလည္း စိတ္၀င္တစား နားစုိက္ေထာင္ ေနတယ္။

ေတာေခြးေတြရဲ့ ေသာေသာညံေနတဲ့ ညီၫႊတ္ေရး အေၾကာင္းေဆြးေႏြးေနတာကို ၾကားရေတာ့ က်ီးကန္းဟာ သူ႔နားကို မယံုခ်င္ေတာ့ဖူး။ ေတာေခြးဆိုတာမ်ဳိးက သာသူ စားစတန္းပဲဟာ။ သူတို႔က်ီးကန္းေတြနဲ႔ သိပ္မကြာလွပါဖူး။ နားေထာင္ရင္းနဲ႔ က်ီးကန္းဟာ စိတ္ထဲမွာ က်လိက်လိျဖစ္လာတယ္။ ရာရာစစ ေတာေခြးမ်ားညီၫႊတ္ေရးတဲ့။ ေတာေခြးေတြ ညီၫႊတ္တယ္ ဆိုတာ တခါမွ မၾကားဖူးေပါင္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မေအာင့္ႏုိင္ေတာ့ပဲ က်ီးကန္းဟာ ေအာ္ရယ္ လုိက္ေတာ့တယ္။

တခ်ိန္တည္းမွာပဲ အဲသလို ရယ္လုိက္တဲ့အတြက္ က်ီးကန္းႏုတ္သီးမွာ ကိုက္ခ်ီလာတဲ့ မံုဆီေက်ာ္ဟာ ေတာေခြး ညီလာခံအုပ္ ထဲကို ျပဳတ္ၾကသြား ေတာ့တာပဲ။ အဲသည့္ မံုဆီေက်ာ္ကို ရြာထဲက ကေလးတေယာက္ လက္ထဲကေန က်ီးကန္း ထိုးသုတ္လာ တာ။ မံုဆီေက်ာ္ ေတာေခြးအုပ္ထဲ ျပဳၾကသြားတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ေတာေခြးအေပါင္းတို႔ မံုဆီေက်ာ္ကို ၀ုိင္းလုလုိက္ၾကတာ ေနာက္ဆံုးမွာ ေတာေခြးညီလာခံႀကီး ပ်က္သြားပါေတာ့တယ္။

ျပည္တြင္းႏုိင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈအတြက္ ႏုိင္ငံတကာက ေလာက္ေလာက္လားလား ေပးမယ္ဆိုတဲ့ အေပၚမွာ ဘံုထားၿပီး ႏုိင္ငံျပင္ပမွာ ဖြဲ႔မယ့္ အဖြဲ႔ႀကီးအေနျဖင့္ ေတာေခြးမ်ားကဲ့သို႔ မျဖစ္ေစရန္ ေစတနာေရွ႔ထားၿပီး အၾကံေပးလိုက္ပါတယ္။

ေဇာ္မင္း (လူ႔ေဘာင္သစ္)
၂၄ ရက္ ႏုိ၀င္ဘာလ၊ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္။