တ
ဘက္က တဘက္ကို အျပဳတ္တိုက္၊ အျပတ္ရွင္း၍ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း (စည္းကမ္းျပည့္၀သည့္) ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံ ျဖစ္လိုသည့္ ဆႏၵမ်ားအား ဖယ္ရွားလိုက္ႏုိင္ၾက၍ ထင္သည္။ ႏုိင္ငံေရးေကာင္းကင္သည္ တဘက္သတ္ အသာစီးရယူလိုသည့္ တိမ္တိုက္ မ်ား၊ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာ ၿပီးေရာဟူသည့္ တရားေသ တိမ္တိုက္မ်ား၊ အၿငိဳးတႀကီးလက္စားေခ်လိုသည့္ အာဃာတ တိမ္ညိဳရိပ္မ်ားျဖင့္ ကင္းစင္၍ ၾကည္လင္၀င္းပလာသည္ ထင္ရ၏။ ခပ္လွမ္းလွမ္း၌ မေရြ႔ခ်င္ေရြ႔ခ်င္ႏွင့္ တြယ္ဖက္ေနခ်င္ၾက ေသးသည့္ မလိုတမာတိမ္ညိဳတအုပ္ကို ေရးေရးမွ်ျမင္ေနရေသာ္ျငား ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေလျပည္တခ်က္ ေ၀့႐ံုမွ်ျဖင့္ လြင့္ပါးသြား ႏုိင္သျဖင့္ လင္းေတာ့ခ်င္းေတာ့မည့္ နိမိတ္မ်ားေလလားဟု ထင္မည္ဆိုက ထင္စရာပင္။
လူ႔သက္တမ္း၏ သံုးပံုတပံုမ် အခ်ိန္အပိုင္းအျခားတခုအား ႏိုင္ငံေရးထဲႏွစ္ျမႇဳပ္၍ ႐ုန္းကန္ႀကိဳးပမ္းေနသူ အမ်ဳိးသမီးတဦး၊ အသက္အရြယ္ အားျဖင့္ဆိုလွ်င္လည္း (၆၀) ေက်ာ္ၿပီျဖစ္သျဖင့္ က်န္ရွိေနေသးသည့္ လူ႔သက္တမ္းအတြင္း အမ်ားအတြက္ အက်ဳိးရွိေစမည့္၊ သမိုင္း၌ တြင္က်န္ရစ္ခဲ့ ေစမည့္ အေရးကိစၥတခုခုကို လုပ္ေဆာင္လိုေပလိမ့္မည္။ သို႔ႏွင့္ လိုရင္းကို တန္း ေျပာသည္။ “ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မည္”ဟူ၍။
သည္တႀကိမ္ ေရွ႔ထြက္လာသည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေတြ႔ရသည္မွာ အရင့္အရင္ကႏွင့္မတူ။ ပိုင္းျဖတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ စိုက္လိုက္ မတ္တတ္ ခ်ီတက္မည့္ သေဘာထားကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္ေနရသည္။
အေျပာင္းအလဲဘယ္ေတာ့ျဖစ္မလဲဟု ေမးခြန္းထုတ္ေနၾကသူမ်ား အတြက္ အေျပာင္းအလဲစၿပီဟု တပ္လွန္႔လိုက္သည့္ ႏွယ္ပင္။ ဟုတ္သည္။ အခက္တကာ့အခက္ဆံုး “စိတ္ဓာတ္ေတာ္လွန္ေရး”ကား စေခ်ၿပီ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၌ တပ္မေတာ္ႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနည္းတူ ေကာင္းေစခ်င္သည့္ စိတ္ထားရွိေပ မည္။ ျပည္သူ ခ်စ္သည့္ တပ္မေတာ္မ်ဳိး ျဖစ္ေစခ်င္စိတ္ ရွိေပမည္။ ဤအတြက္ တခုခုလုပ္မေပးႏုိင္လွ်င္ တာ၀န္မေက်ဟု ခံစားေနရပံုရသည့္ စိတ္ေနသေဘာထား ကလည္း တနည္းတဖံု ေစ့ေဆာ္ခဲ့မည္ထင္သည္။ သို႔ႏွင့္ အဓိက အခ်က္(၃) ခ်က္ ပါရွိသည့္ သေဘာထားကို ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။
ပထမအခ်က္မွာ ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ား အပါအ၀င္ အတိုက္အခံအင္အားစုအားလံုးထံမွ လုပ္ပိုင္ခြင့္ (mandate) ကို တိတိပပ ေတာင္းခံ ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒုတိယအခ်က္မွာ အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရးအတြက္ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ အခန္းက႑ ကို ေရွ႔တန္းတင္ေျပာဆိုသည့္ အခ်က္ျဖစ္ သည္။ တတိယအခ်က္မွာ အာဏာပိုင္မ်ား (ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က စစ္အစိုးရဟု မသံုး၊ စစ္အာဏာရွင္ဟုမသံုး၊ တဘက္သား နားခံသာေအာင္ “အာဏာပိုင္မ်ား”ဟုသာ သံုးေလ့ရွိသည္) ႏွင့္ “ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မည္”ဟူ၍ ကမ္းလွမ္းလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြး အေျဖရွာေရးအဆိုကို တစိုက္မတ္မတ္ ပယ္ခ်ခဲ့သည့္ အစိုးရေခါင္းေဆာင္တဦးက တဆင့္တိုး၍ “ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးမည္” ဟု (မည္သူမ် ထင္မွတ္မထားသည့္အခ်ိန္၌) ထုတ္ေဖာ္ကမ္းလွမ္းလိုက္ျခင္းသည္ မည္ကာမတၱေတာ့ မဟုတ္တန္ရာ။ ထုိ႔အတူ လြန္ခဲ့သည့္ အႏွစ္ (၂၀) ခန္႔ကတည္းက ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမည္ဟု တရံမလပ္ ေျပာလာခဲ့သည့္ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္တဦးက တဆင့္တိုး၍ “ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မည္” ဟု ေျပာဆိုလိုက္ျခင္းသည္လည္း မည္ကာမတၱ ေတာ့ မဟုတ္တန္ရာ။ မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစ အေျပာင္းအလဲကို လိုလားၾကသူမ်ားထဲမွ အဓိကက်သည့္ ပုဂၢဳိလ္မ်ားကိုယ္၌က အေျပာင္းအလဲလုပ္ရန္ တရား၀င္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆို လာၾကျခင္းသည္ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးအတြက္ တြန္းအားေပးသည့္ အဓိက ေမာင္းႏွင္အားတရပ္ျဖစ္သည္ဟူ၍ကား ယူဆရမည္ပင္။
ဤေနရာ၌ ေရွာင္လႊဲ၍မရသည့္ ေမးခြန္း(၂)ခုထြက္ေပၚလာသည္။ (၁) အကယ္၍ တဘက္ႏွင့္တဘက္ မပူးေပါင္း မေဆာင္ ရြက္ဘဲ ပိုေနျမဲ က်ားေနၿမဲအတိုင္း ဆက္လက္တိုက္ခိုက္ၾကဦးမည္ဆိုလွ်င္ ေရွ႔၌ ဘာျဖစ္လာမည္နည္း။ (၂) အကယ္၍ တဘက္ႏွင့္ တဘက္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္၍ လက္တြဲခ်ီတက္ၾကမည္ဆိုလွ်င္ ေရွ႔၌ ဘာျဖစ္လာမည္နည္း။
ေမးခြန္းအမွတ္(၁)၏ အေျဖသည္ အျပဳတ္တိုက္၊ အျပတ္ရွင္းရန္မွတပါး အျခားမရွိႏုိင္။ ဤနည္းျဖင့္ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကသည္မွာ လြတ္လပ္ေရး ရသည့္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္မွစ၍ ေရတြက္ပါက ၂၀၀၈ ခုႏွစ္အထိဆိုလွ်င္ ႏွစ္ေပါင္း(၆၀)ပင္ရွိေခ်ၿပီ။ တိုင္းျပည္ႏွင့္ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားခမ်ာ ဖြပ္ဖြပ္ေၾကေန ၾက၍ ငါးပါးတင္မက သံဃာစင္ပါေမွာက္သည့္ကိန္းသို႔ပင္ ဆုိက္ေရာက္ ေနေခ်ၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤနည္းသက္သက္ျဖင့္ ဆက္သြားသင့္မသင့္ (တုိင္း ျပည္ မ်က္ႏွာႏွင့္ တုိင္းသူျပည္သားမ်ား၏ မ်က္ႏွာကို ေထာက္ထား၍) တာ၀န္ရွိၾကသူတိုင္း ကုိယ့္အတိုင္းအတာႏွင့္ကိုယ္ ခ်င့္ခ်ိန္ၾကေစခ်င္သည္။
ေမးခြန္းအမွတ္(၂) ၏အေျဖသည္ ေစ့စပ္ညိႇႏိႈင္း အေပးအယူလုပ္ရန္မွတပါး အျခားမရွိႏိုင္။ အကယ္၍ မိမိတို႔ဆႏၵကို ေဖာ္ျပ ႏုိင္သည့္ အခြင့္အေရးမ်ဳိး တုိင္းသူျပည္သားမ်ား၌သာ ရွိၾကမည္ဆိုပါက ဤနည္းကို ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား မေရြးခ်ယ္ ၾကသနည္း၊ ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား ပစ္ပယ္ထားၾက ပါသနည္းဟု သက္ဆိုင္ရာတာ၀န္ရွိၾကသူမ်ားအား ျပန္လွန္ေမးခြန္း ထုတ္ၾက ေလမည္ေလာ မေျပာတတ္။
ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သည့္နည္း (သို႔) ေစ့စပ္ညိ‡ႏိႈင္းအေပးအယူလုပ္သည့္နည္းျဖင့္ လက္တြဲခ်ီတက္ၾကမည္ဆိုပါက ေရွ႔၌ အေျပာင္းအလဲ တရပ္ မုခ်ျဖစ္လာမည္ကား အမွန္ပင္။ သို႔ေသာ္ မည္သုိ႔ေသာ အေျပာင္းအလဲမ်ဳိးႏွင့္ မည္သူ႔အတြက္ အေျပာင္းအလဲမ်ဳိး ျဖစ္ေလမည္နည္းဟူသည့္ ကိစၥကိုမူ မည္မွ်ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္၍ မည္မွ်အေပးအယူ ျပဳလုပ္ႏိုင္ သည္ဟူသည့္ ေငြေရာင္ပိတ္ကားေပၚတြင္ ဆက္လက္႐ႈစားၾကရမည္ထင္သည္။
ဤသည္တို႔ကို “အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကာလ စိုးရိမ္မႈမ်ား”ဟု အမည္ေပးခ်င္မိသည္။ တဘက္ႏွင့္တဘက္ ယံုၾကည္ရ ခက္ခက္ အေျခ အေနမ်ားမွအစျပဳ၍ တဘက္ႏွင့္တဘက္ အေလ်ာ့အတင္း အေပးအယူလုပ္ရသည့္ အေျခအေန အားလံုးကို မတူသည့္႐ႈေထာင့္မွရပ္လ်က္ မတူသည့္အျမင္ျဖင့္ၾကည့္၍ မတူသည့္စိုးရိမ္မႈမ်ားအျဖစ္ ဆက္လက္ကိုင္စြဲ ထားႏိုင္ၾကသည့္ အခ်က္သည္ ဘက္အသီးသီး၌ ရွိေနႏုိင္၍ျဖစ္သည္။
က်ေနာ့္အေနျဖင့္ဆိုလွ်င္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သည့္နည္း (သို႔) ေစ့စပ္ညိႇႏိႈင္းအေပးအယူလုပ္သည့္နည္းျဖင့္ တိုင္းျပည္ကို အသြင္ကူး ေျပာင္းေရး လမ္းေၾကာင္းေပၚ တြန္းတင္ေပးလိုက္ေစခ်င္သည္။ ဤနည္းသည္ ပဋိပကၡထဲ၌ ပါ၀င္ေနၾကသည့္ ဘက္အသီးသီးအတြက္ေရာ၊ တုိင္းသူ ျပည္သားမ်ားအတြက္ပါ ခက္ခက္ခဲခဲႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ရသည့္ နည္းလမ္းတခု ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေနႏိုင္ေသာ္ျငား ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားအားလံုး မိမိတို႔ တတ္ႏိုင္သည့္ဘက္မွ ပူးေပါင္းပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၾက မည္ျဖစ္သျဖင့္ တာ၀န္ရွိသူမ်ားခ်ည္းလုပ္ေနၾကျခင္းထက္ ပို၍ ခရီးတြင္မည္ကား အမွန္ပင္။
မည္သို႔ပင္ဆိုေစ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကာလ အနာတရျဖစ္မႈမ်ားကား မလြဲမေသြရွိႏိုင္ျခင္းကိုမူ ေရွာင္လႊဲ၍ မရစေကာင္း။ သို႔ေသာ္ျငား အားသာသည္မွာ ဘက္တုိင္းဘက္တိုင္း၊ လူတိုင္းလူတိုင္းက အေျပာင္းအလဲကို လိုလားေနၾကသည့္ အခ်က္ ျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ား အေနျဖင့္ဆိုလွ်င္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဖ်က္သိမ္းေရး (စစ္တပ္ဖ်က္သိမ္းေရးမဟုတ္) ကိုသာ ဦးတည္ၾကျခင္း၊ တိုင္းရင္းသား အင္အားစုမ်ားအေနျဖင့္ ဆိုလွ်င္ စစ္မွန္သည့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု (မည္သူမွ် ပေဒသရာဇ္ေခတ္ဘက္ ေျခဦးမလွည့္လိုၾကေတာ့) ေပၚထြန္းေရးကိုသာ ဦးတည္ၾကျခင္း၊ အာဏာပိုင္မ်ားအေနျဖင့္ဆိုလွ်င္ စည္းကမ္းျပည့္၀သည့္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္သစ္တရပ္ (စစ္အစိုးရအျဖစ္ ဆက္လက္မရပ္တည္လိုေတာ့) ေပၚထြန္းေရး ကိုသာ ဦးတည္ၾကျခင္း၊ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားအေနျဖင့္ဆိုလွ်င္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ တရားမွ်တေရး (လက္စားေခ်ေရးထက္ ေမတၱာေရွ႔ထားေရး လမ္းစဥ္) ကိုသာ ဦးတည္ၾကျခင္းတို႔ကို တရား၀င္ထုတ္ေဖာ္ေၾကညာထားၾက၍ ျဖစ္သည္။
ဤထုတ္ေဖာ္ေၾကညာခ်က္မ်ားသာ အမွန္ျဖစ္ပါက တဘက္ဘက္ကို အက်ပ္႐ိုက္ေစမည့္၊ ေခ်ာင္ပိတ္သြားေစမည့္ အႏိုင္ အထက္ ေျပာဆိုမႈမ်ား မလုပ္ဖို႔လိုအပ္႐ံုမွ်မက တဘက္က တဘက္ကို ၀င္ၾကည့္၍ တစံုတရာနားလည္မႈ ရွိေၾကာင္း ေဖာ္ျပ သည့္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခ်က္မ်ားကိုပင္ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျပဳလုပ္ႏိုင္ၾကမည္ဆိုပါက ပို၍ပင္ ခရီးေရာက္ ေပလိမ့္ ဦးမည္။ သူ႔အခက္အခဲ၊ သူ႔အက်ပ္အတည္းကို ကိုယ္ကနားလည္ေၾကာင္း ျပသလွ်င္ မည္သူမဆို ေက်းဇူးတင္မိေပမည္။ ထိုမ်မက သူ႔အခက္အခဲ၊ သူ႔အက်ပ္အတည္းကို သူႏွင့္အတူ ပူးေပါင္းေျဖရွင္းလိုသည္ဟု ျပသပါမူကား အထူးေျပာဖြယ္ ရာပင္မရွိေတာ့။ ထိုအေျခအေန၌ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မည္ဟု ကမ္းလွမ္းလိုက္ျခင္းသည္ တနည္းအားျဖင့္ အသိအမွတ္ျပဳေၾကာင္း ေဖာ္ျပလိုက္ျခင္းလည္း ျဖစ္ေပသည္။ ဤ “အသိအမွတ္ျပဳမႈ”သည္ အတိုင္းအတာတခုအထိ တာသြား ေပလိမ့္မည္။ တဘက္က တဘက္ကို အသိအမွတ္ျပဳျခင္းႏွင့္ တဦးက တဦး၏ အသိအမွတ္ျပဳမႈကို ခံယူရရွိျခင္းသည္ ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ေရးအတြက္ အမွန္ကန္ဆံုးႏွင့္ အထားသင့္ အထားအပ္ဆံုးေသာ စိတ္ေနသေဘာထားမ်ားလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္လိမ့္မည္ထင္သည္။
ယခုမူ တာ၀န္ရွိၾကသူမ်ားသည္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သည့္ နည္းလမ္းျဖင့္ တုိင္းျပည္ကို အာရွႏုိင္ငံမ်ားအလယ္၌၊ ကမၻာ့ အလယ္၌ ပြဲလယ္ တင့္ေစရန္ စဥ္းစားေနသည္။ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သည့္နည္းလမ္းျဖင့္ တိုင္းရင္းသားအသီးသီး၏ အခန္းက႑မ်ား ေရွ႔တန္းေရာက္လာေစရန္ စဥ္းစား ေနသည္။ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သည့္နည္းလမ္းျဖင့္ အစိုးရ တရပ္ အတြက္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္သည့္ “တရား၀င္မႈ” ရရွိေစရန္ စဥ္းစားေနသည္။ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္သည့္နည္းလမ္းျဖင့္ အမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ သာသာနာကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရန္ စဥ္းစားေနသည္။ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သည့္နည္းလမ္းျဖင့္ ငတ္မြတ္ ေခါင္းပါးမႈႏွင့္ ဒုကၡဆင္းရဲအေပါင္းမွ လြတ္ေျမာက္ေစရန္ စဥ္းစားေနသည္။ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သည့္နည္းလမ္းျဖင့္ “လက္စားေခ်မႈ”မ်ား မေပၚေပါက္ေစေရးကို စဥ္းစားေနသည္။ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သည့္နည္းလမ္းျဖင့္ ေသြးေခ်ာင္းစီးမႈ ကင္းစြာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အသြင္ကူးေျပာင္းႏိုင္ေစရန္ စဥ္းစားေနသည္။ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သည့္နည္းလမ္းျဖင့္ (ေန႔ခ်င္း ညခ်င္း ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံအျဖစ္သို႔ မေရာက္ရွိႏိုင္ေသာ္ျငား) ဒီမိုကေရစီတပိုင္းႏုိင္ငံ အျဖစ္မွသည္ ဒီမိုကေရစီထြန္းကား၍ ညိႇႏိႈင္းအေျဖရွာၾကသည့္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတရပ္ဆီသို႔ ဦးတည္ႏိုင္ေစရန္ စဥ္းစားေနသည္။
ယခုအခ်ိန္၌ အတိုက္အခံအားလံုးအေနျဖင့္ အဓိကက်သည့္ အခ်က္(၃) ခ်က္ကို လုပ္ေဆာင္သင့္သည္ဟု ထင္မိသည္။ ပထမ တခ်က္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား လုပ္ပိုင္ခြင့္အျပည့္အ၀ေပးရန္ျဖစ္သည္။ ဒုတိယတခ်က္မွာ မိမိတို႔၌လည္း ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ရန္ ဆႏၵရွိသည္ဟု ထုတ္ေဖာ္ကမ္းလွမ္းၾကရန္ျဖစ္သည္။ တတိယတခ်က္မွာ ျပည္သူလူထု တရပ္လံုး အား အာဃာတကင္းစင္ေရးႏွင့္ သင္ပုန္းေခ်ေရးတို႔အတြက္ အဆက္ မျပတ္ တိုက္တြန္းလံႈ႔ေဆာ္ေနၾကရန္ျဖစ္သည္။ တခုအားသာ သည္မွာ မိမိတို႔ယံုၾကည္ခ်က္ကိုဆက္လက္ကိုင္စြဲ၍ မိမိတို႔အားသန္သည့္ နည္းလမ္း အျပင္ အျခားနည္းလမ္း တခုကိုပါတြဲ၍ အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ စိန္ေခၚမႈတရပ္ကို လက္ခံျခင္းဟုဆိုလွ်င္ ရႏုိင္ေကာင္း၏ဟု ထင္မိသည္။
ထို႔အတူ အာဏာပိုင္မ်ားအေနျဖင့္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ကမ္းလွမ္းမႈကို လက္ခံ၍ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ သြားသင့္ သည္ဟု ထင္မိသည္။ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ပါ၀င္သင့္သည့္ အင္အားစုမ်ားအား ပါ၀င္ေစျခင္း၊ ပါ၀င္သင့္သည့္ ပုဂၢဳိလ္မ်ားအား ပါ၀င္ေစျခင္း စသည့္ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ စကား၀ိုင္းကို ခ်ဲ႔ထြင္သြားသင့္သည္ဟုထင္မိသည္။ အကယ္၍ အက်ဥ္းက်ခံေနရသူမ်ားထဲမွ ပါ၀င္သင့္သူမ်ားရွိပါက လြတ္ၿငိမ္းခြင့္ ေပး၍ ပါ၀င္ေစသင့္သကဲ့သို႔ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ မ်ားအား ပါ၀င္ခြင့္ေပးျခင္းျဖင့္လည္း အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကာလ အနာတရျဖစ္မႈမ်ားကို ေက်ာ္လႊားႏုိင္ေပလိမ့္မည္။ အားသာခ်က္ႏွစ္ခုမွာ အာဏာပိုင္မ်ားအေနျဖင့္ ဤအခ်က္မ်ားကိုလုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားထံမွ ယံုၾကည္မႈ ကို ျပန္လည္ ရယူႏိုင္မည့္အခြင့္အလမ္းမ်ား ေပၚေပါက္လာႏုိင္သည့္အျပင္ ႏုိင္ငံတကာအစိုးရမ်ားထံမွလည္း တန္းတူရည္တူ အစိုးရတရပ္ အျဖစ္ သတ္မွတ္ဆက္ဆံသည့္ အသိအမွတ္ျပဳမႈမ်ဳိးကိုပါ ျပန္လည္ရယူႏိုင္မည့္အခြင့္အလမ္းတို႔ ေပၚေပါက္လာ ႏိုင္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ထို႔အတူ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားအေနျဖင့္လည္း တာ၀န္ရွိသူမ်ားအခ်င္းခ်င္း ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြး၍ ညိႇႏိႈင္းအေျဖရွာ ေနၾကသည့္ ျဖစ္စဥ္ကို အဆင့္ဆင့္တိုးတက္သြားေစရန္ႏွင့္ အက်ယ္အျပန္႔ျဖစ္လာေစေရးအတြက္ မိမိတို႔တတ္ႏိုင္သည့္ဘက္မွ ပူးေပါင္း ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္သင့္ေပသည္။ ဤျဖစ္စဥ္သည္ ေန႔ခ်င္းညခ်င္းအေျဖထြက္မည့္ ပုစၧာတပုဒ္ကို တြက္ေနျခင္းမဟုတ္သျဖင့္ ထုိက္သင့္သည့္ အခ်ိန္ယူမႈေတာ့ ရွိေကာင္းရွိႏုိင္ေပသည္။ ထို႔အတူ ဤျဖစ္စဥ္အတြင္း နားလည္မႈလြဲမွားမႈမ်ား၊ အထင္အျမင္ လြဲမွားမႈမ်ား၊ ပ်က္လုပ်က္ခင္ အေျခအေနမ်ား၊ ယုတ္စြအဆံုး ေသြးထြက္သံယို ျဖစ္မႈမ်ား အပါအ၀င္ ျဖစ္စဥ္ႀကီးတခုလံုး သဲထဲ ေရသြန္ျဖစ္သြားရျခင္းမ်ဳိးႏွင့္လည္း ႀကံဳေကာင္းႀကံဳရႏုိင္သျဖင့္ စိတ္ရွည္ၾကရန္ အထူးအေရးႀကီး ေပသည္။ ႏွစ္ေပါင္း(၆၀) မွ် အရင္းအႏွီးႀကီးႀကီးေပးဆပ္၍ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေစာင့္ဆိုင္းလာခဲ့ၿပီးကာမွ ေနာက္ ေလးငါးဆယ္ႏွစ္ေလာက္ ထပ္ေစာင့္ ရဦးမည္ဆိုလွ်င္လည္း အပန္းမႀကီးသည့္ စိတ္ေနသေဘာထားမ်ဳိး ေမြးျမဴႏုိင္ၾကလိမ့္မည္ထင္သည္။
စစ္တပ္ကို စစ္တန္းလ်ားျပန္ပို႔မည္ဟူသည့္ စိတ္ေနသေဘာထားအစား တပ္မေတာ္သည္ တိုင္းျပည္အတြက္ တာ၀န္ရွိမႈ၌ အဓိကက် သည့္ ဘက္တဘက္ျဖစ္သည့္အတြက္ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၌ သင့္ေတာ္သည့္ ရာခိုင္ႏႈန္းအခ်ဳိးအစားျဖင့္ ကာလ တခုအထိ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ခြင့္ ရွိသင့္သည္ဟူသည့္ စိတ္ေနသေဘာထားမ်ဳိးထားဖို႔ က်ေနာ္တို႔ မည္မွ်အထိ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနပါၿပီလဲ။
အတိုက္အခံျပဳလွ်င္ ေခ်မႈန္းပစ္ရမည္ဟူသည့္ စိတ္ေနသေဘာထားအစား အတိုက္အခံမ်ားသည္ တိုင္းျပည္အတြက္ တာ၀န္ရွိမႈ၌ အဓိကက်သည့္ ဘက္တဘက္ျဖစ္သည့္အတြက္ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၌ သင့္ေတာ္သည့္ ရာခိုင္ႏႈန္း အခ်ဳိး အစားျဖင့္ ကာလတခုအထိ ပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္ခြင့္ ရွိသင့္သည္ ဟူသည့္ စိတ္ေနသေဘာထားမ်ဳိးထားဖို႔ က်ေနာ္တို႔ မည္မ်အထိ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနပါၿပီလဲ။
သို႔ေသာ္ လက္ရွိအေျခအေနကို ခြ၍ အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းေနသူမ်ားအေနျဖင့္ အေျပာင္းအလဲကို လိုလားၾကမည္မဟုတ္ေပ။ အေျပာင္းအလဲ ေၾကာင့္ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြား ထိခိုက္မည့္သူမ်ား၊ အေျပာင္းအလဲေၾကာင့္ အာမခံခ်က္မရွိႏိုင္ဟု ယူဆထားၾကသူ မ်ားသည္ နယ္ပယ္တိုင္း၌ ရွိေနႏိုင္ေပ သည္။ ဤသူမ်ားသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကို ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီး လုပ္မည့္သူမ်ားႏွင့္ တစိုက္မတ္မတ္ အႏၱရာယ္ျပဳမည့္သူမ်ားလည္း ျဖစ္ၾကေပသည္။ “အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကာလ စိုးရိမ္မႈမ်ား”ဟု သတ္မွတ္ႏိုင္မည့္ ျပႆနာမ်ားထဲ၌ “လုပ္ႀကံမႈ”သည္ အခရာအက်ဆံုးေသာ ျပႆနာတရပ္ျဖစ္မည္မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲ။
ယခုအခ်ိန္၌ အထူးသတိျပဳရမည့္ အခ်က္တခ်က္ရွိေနသည္။ သေဘာထားတင္းမာသူမ်ားႏွင့္ အေျပာင္းအလဲကို မလိုလားသူ မ်ားက သေဘာထားေပ်ာ့ေျပာင္းသူမ်ားႏွင့္ အေျပာင္းအလဲကို လိုလားသူမ်ားအား လုပ္ႀကံႏုိင္သည့္ အခ်က္ျဖစ္ပါသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား လုပ္ႀကံခံရမႈမွ အကာအကြယ္ေပးရမည္ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔အတူ တပ္မေတာ္အတြင္းမွ သေဘာ ထား ေပ်ာ့ေျပာင္းသူမ်ားအားလည္း လုပ္ႀကံခံရမႈမွ အကာအကြယ္ေပးရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔အတူ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကို လိုလားသူတိုင္း လုပ္ႀကံခံရႏိုင္သည္ ဟူသည့္ အခ်က္ကိုလည္း အထူးသတိျပဳ၍ အျပန္အလွန္အကာအကြယ္ေပးၾကရမည္ျဖစ္ပါသည္။
တိုင္းျပည္ႀကီးတျပည္ ေျပာင္းလဲဖို႔ တိုင္းသူျပည္သားမ်ား၏ စိတ္ေနသေဘာထားမ်ားအား ေျပာင္းလဲရန္ လိုပါ၏ေလာ။ တုိင္းျပည္ႀကီး တျပည္ေျပာင္းလဲဖို႔ တုိင္းသူျပည္သားမ်ား၏ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ပံုမ်ားအား ေျပာင္းလဲရန္ လိုပါ၏ေလာ။ တုိင္းျပည္ႀကီး တျပည္ေျပာင္းလဲဖို႔ တိုင္းသူ ျပည္သားမ်ား၏ ေတြးေခၚစဥ္းစားပံုအေလ့အထမ်ားအား ေျပာင္းလဲရန္ လိုအပ္ပါ၏ေလာ။ တိုင္းျပည္ႀကီး တျပည္ေျပာင္းလဲဖို႔ က်ေနာ္တို႔ကိုယ္ က်ေနာ္တို႔ (မိမိကိုယ္မိမိ) ေျပာင္းလဲရန္ လိုအပ္ပါ၏ေလာ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာဖူးသည့္ စကားတခြန္းရွိသည္။ “ေတာ္လွန္ေရးတကာ့ ေတာ္လွန္ေရးမ်ားထဲတြင္ အားလံုးေသာ ေတာ္လွန္ေရး မ်ားထက္ အခက္ခဲဆံုးေတာ္လွန္ေရးမွာ စိတ္ဓာတ္ေတာ္လွန္ေရးပင္ျဖစ္သည္”ဟူသည့္ စကားျဖစ္သည္။ ဤ စကားလံုးသည္ အလြန္လည္း တာသြားသလို၊ ေျပာၿပီးေနာက္ လက္ေတြ႔လုပ္ရသည့္အခါ၌ ထင္ထားသည္ထက္ ပို၍ခက္ခဲလိမ့္မည္ထင္သည္။
ေအာင္ေမာ္
ႏို၀င္ဘာ၊ ၂၆၊ ၂၀၀၇။
ဤေဆာင္းပါးသည္ စာေရးသူ၏ အာေဘာ္သာျဖစ္ပါသည္။
Tuesday, November 27, 2007
တိုင္းျပည္ႀကီးတျပည္ ေျပာင္းလဲဖို႔ က်ေနာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ ေျပာင္းလဲဖို႔ မလိုသေလာ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
Arab Israel Annapolis Meeting ကိုၾကည့္ပါ။ ၂ဖက္လုံးက
ကိုယ္စားျပဳတဲ့သူေတြျဖစ္ရင္ Plan B မရွိေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္မွာ နအဖ ကဘာဘဲေျပာေျပာ အင္အားျပႏိုင္ပါတယ္။ျပည္တြင္းမွာျပီးခဲ့တဲ့ အေရးအခင္းၾကည့္ရင္လူထုအင္အားရွိပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။NLD ရွိတယ္။ တိုင္းရင္းသားပါတီေတြရွိတယ္။
ျပည္ပမွာအင္အားျပႏိုင္တဲ့အဖြဲ ့ၾကီးၾကီး နအဖေၾကာက္ေလာက္ေအာင္ နအဖ Plan B မရွိေလာက္ေအာင္ညီညြတ္ေနတဲ့အဖြဲ ့မေတြ ့ရပါ။
UN USA UK pressure ျမန္မာေတြေလာက္မေပးႏိုင္ပါ။
ညီညြတ္တဲ့အဖြဲ ့အစည္းတခုခုရွိေနရင္ နအဖ ေဆြးေႏြးမည္။ မဟုတ္ပါက သူ ့road map အတိုငးဇတ္ေျမာၾကီးသြားပါေတာ့မယ္။
Arab Israel Annapolis Meeting ကိုၾကည့္ပါ။ ၂ဖက္လုံးက
ကိုယ္စားျပဳတဲ့သူေတြျဖစ္ရင္ Plan B မရွိေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္မွာ နအဖ ကဘာဘဲေျပာေျပာ အင္အားျပႏိုင္ပါတယ္။ျပည္တြင္းမွာျပီးခဲ့တဲ့ အေရးအခင္းၾကည့္ရင္လူထုအင္အားရွိပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။NLD ရွိတယ္။ တိုင္းရင္းသားပါတီေတြရွိတယ္။
ျပည္ပမွာအင္အားျပႏိုင္တဲ့အဖြဲ ့ၾကီးၾကီး နအဖေၾကာက္ေလာက္ေအာင္ နအဖ Plan B မရွိေလာက္ေအာင္ညီညြတ္ေနတဲ့အဖြဲ ့မေတြ ့ရပါ။
UN USA UK pressure ျမန္မာေတြေလာက္မေပးႏိုင္ပါ။
ညီညြတ္တဲ့အဖြဲ ့အစည္းတခုခုရွိေနရင္ နအဖ ေဆြးေႏြးမည္။ မဟုတ္ပါက သူ ့road map အတိုငးဇတ္ေျမာၾကီးသြားပါေတာ့မယ္။
Arab Israel Annapolis Meeting ကိုၾကည့္ပါ။ ၂ဖက္လုံးက
ကိုယ္စားျပဳတဲ့သူေတြျဖစ္ရင္ Plan B မရွိေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္မွာ နအဖ ကဘာဘဲေျပာေျပာ အင္အားျပႏိုင္ပါတယ္။ျပည္တြင္းမွာျပီးခဲ့တဲ့ အေရးအခင္းၾကည့္ရင္လူထုအင္အားရွိပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။NLD ရွိတယ္။ တိုင္းရင္းသားပါတီေတြရွိတယ္။
ျပည္ပမွာအင္အားျပႏိုင္တဲ့အဖြဲ ့ၾကီးၾကီး နအဖေၾကာက္ေလာက္ေအာင္ နအဖ Plan B မရွိေလာက္ေအာင္ညီညြတ္ေနတဲ့အဖြဲ ့မေတြ ့ရပါ။
UN USA UK pressure ျမန္မာေတြေလာက္မေပးႏိုင္ပါ။
ညီညြတ္တဲ့အဖြဲ ့အစည္းတခုခုရွိေနရင္ နအဖ ေဆြးေႏြးမည္။ မဟုတ္ပါက သူ ့road map အတိုငးဇတ္ေျမာၾကီးသြားပါေတာ့မယ္။
hello koaung maw,
thank you for your post.i totally agree with your idea.in future we have to face alot of diffculties but we must to do push to dialouge between all groups for our country and people.
i don't want our country is to be a fail stste.
hta2
hello koaung maw,
thank you for your post.i totally agree with your idea.in future we have to face alot of diffculties but we must to do push to dialouge between all groups for our country and people.
i don't want our country is to be a fail stste.
hta2
BBG Than Shwe Voodoo plan
Burma need a total change. But most came from the vision. And it is almost feel like real. Yes it is importance changes may come within next 6 months. If Army, monks, peoples and every body around the world can resist his voodoo plan we got back as normal Buddhism Burma. If not than we will get “A ye Gyi” era and all monks will become “A Ye Gyi” monks for future Burma. Let see why it can be happen.
Some already change.” Adjutant-General post and regional commanders’ posts were involved in the reshuffle."
Look like looking for cold blood killers (Commanders). He is not going to back out. He is already mad so he will do whatever to save his skin to win his last war. This is his last stand. He doesn’t have many cards in his hand. Only just last hard cards he is playing so dose not matter for him anymore. So he will kill more monks and peoples before he goes down to the drain in history.
Because of take over “Maggin” monastery and let the monks know that all monks will face similar faint if not given up and knee down to him. Presently many abbots (The Sangha Mahar Naryaka) are sleeping with him and defrocking the monks. I think many monks are getting feared. First if I’m a monk I fear for myself and faint too. Latter will get second though come in to save the Buddhism in Burma, which is to give up what army want. Remember Ball Ball Gyi Than Shwe came from psychological warfare school and he is doing as psychologically attacking the monks and peoples. So please noble monks don’t give up to him and “ Kyat Khat Waing” Ka Tone Gyi ( Sa Ya Daw). If “Kyat Khat Waing” Ka Tone Gyi takes over the Buddha law than True Buddhism in Burma is finish. Bending Buddha law monks Army will immense and it will go back to “A Ye Gyi” monks. Now already coming in force that whole Pago city has to offer the alms and moneys to “Kyat Khat Waing” Ka Tone Gyi by under Army knifes. It is trying to break the will of the Pago peoples and testing ground for further more extend to the whole Burma. First Alms (Sung) & moneys for forced donation. And latter “Midnight Blessing” at “Kyat Khat Waing” Ka Tone Gyi. If like that start happen even army officers will change as monks for “MIDNIGHT BLESSING”.
To do that BBG Than Shwe need Cool Blood killer Division Commanders that is what he is doing reshuffle army Commanders. Adjutant-General post and regional commanders’ posts were involved in the reshuffle at September.
Well “The Sangha Mahar Naryaka" Buddha Blessing for you.
SORRY TO SAY THAT “MIDNIGHT BLESSING” IS ONLY FOR LADIES, BECAUSE LADY FIRST. BBG “KYAT KHAT WAING” A YE GYI ARMY IS VERY
“A YE GYI” SAN TEL LEE. SORRY “ARMY SAN” TEL LEE.
LADIES FIRST FOR MIDNIGHT BLESSING. FUTURE MONKS CHATING….
BAY LEY SUB … BAY LAY SUB; BAY LAY SUB … BAY LAY SUB;
Post a Comment