နာဂစ္အၿပီး ျဖစ္လာႏိုင္သည့္ ေျမလုယက္မႈမ်ား

ေမ
လ ၂ ရက္ေန႔တြင္ တိုက္ခတ္ခဲ့သည့္ မုန္တိုင္းနာဂစ္က ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စပါးက်ီဟု ဆိုေလာက္သည့္ ရန္ကုန္၊ ပဲခူးႏွင့္ ဧရာ၀တီ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသမ်ားကို အႀကီးအက်ယ္ ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္။ ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ ျမန္မာ့ျပည္အေရး ေလ့လာေနၾက သူမ်ားက ဤမုန္တိုင္း၏ ေနာက္ဆက္တြဲ ဆန္စပါးရွားပါး ျပတ္လပ္မည့္ ျပႆနာကို ေတြး၍ ပူေနၾကၿပီ။ ထို႔အျပင္ ကမၻာ ႏွင့္ အ၀ွမ္း ဆန္ေစ်းႏႈန္းႀကီးျမင့္ေနမႈမ်ားေၾကာင့္ အေရွ႔ေတာင္အာရွႏွင့္ ေတာင္အာရွေဒသအတြင္းပါ ရိုက္ခတ္မႈ ရွိလာလိမ့္ ဦးမည္ ဟုလည္း တြက္ဆေနၾကၿပီ။ ျမန္မာအစိုးရ၏ တရား၀င္ ကိန္းဂဏန္းမ်ားအရ လက္ရွိဆန္စပါး ပ်က္စီးမႈမွာ စုစုေပါင္း ထုတ္ လုပ္မႈ၏ ၂।၃% သာ ရွိသည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း၊ မိုးလရာသီျဖစ္၍ ေနာက္ စပါးစိုက္ကာလကို အႀကီးအက်ယ္ ထိခိုက္ မႈ ရွိေစ ႏိုင္မည္ဟု ဆိုၾကသည္။

ျမန္မာအစိုးရက ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ စာရင္းမ်ားအရ ၿမိဳ႔နယ္ေပါင္း ၂၃ ၿမိဳ႔နယ္ရွိ စပါးစိုက္ဧက ၂। ၄၃ သန္း ထိခိုက္ပ်က္စီးခဲ့ရ သည္ဟု ဆိုသည္။ ထိုမွ်မက စပါးစိုက္သူ လယ္သမားမိသားစုေပါင္း ဧရာ၀တီတိုင္းတြင္ ၁၃၀,၀၀၀ ႏွင့္ ရန္ကုန္တိုင္းတြင္ ၁၁၇, ၀၀၀ ထိခိုက္နစ္နာခဲ့ရသည္ဟု ဆိုပါသည္။ ထိုမွ်မက ကၽြဲႏြား၊ ထယ္/ထြန္၊ လွည္း၊ လယ္ထြန္စက္ႏွင့္ ေရစုတ္စက္ မ်ားလည္း အေရအတြက္မ်ားစြာ ပ်က္စီးခဲ့ရပါသည္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရက လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္း ျပန္လည္ထူေထာင္ ေရးအတြက္ မ်ဳိးစပါး၊ ဓါတ္ေျမၾသဇာ၊ ပိုးသတ္ေဆးႏွင့္ အျခားကုန္က်စားရိတ္မ်ား၊ စိုက္ပ်ဳိးစားရိတ္ေခ်းေငြမ်ား အတြက္ ေဒၚလာသန္း ေပါင္းမ်ားစြာ လိုအပ္မည္ဟု ႏိုင္ငံတကာသို႔ တင္ျပေတာင္းခံထားပါသည္။

လာမည့္ စပါးစိုက္ကာလတြင္ အလွ်င္အျမန္ ျပန္လည္စိုက္ပ်ဳိးႏိုင္ေရးအတြက္ အစီအစဥ္မ်ားကိုလည္း ေဖာ္ျပထားခဲ့ပါ သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဤအစီအစဥ္မ်ားတြင္ လယ္ယာေျမပိုင္ဆိုင္ခြင့္ႏွင့္ ျပႆနာမ်ားကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားထားၾက သည္ကို မေတြ႔ရပါ။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဆူနာမီ ျဖစ္စဥ္ကာလက အေတြ႔အၾကံဳမ်ားႏွင့္ ယွဥ္၍ အလြန္စိုးရိမ္ဖြယ္ ျဖစ္လာခဲ့ပါသည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံ ေတာင္ပိုင္းတြင္ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္က ဆူနာမီ ေရလႈိင္းဒဏ္ကို အႀကီးအက်ယ္ ခံစားခဲ့ၾကရပါသည္။ လူေပါင္း ၆,၀၀၀ ခန္႔ ေသေၾကခဲ့ရၿပီး၊ အိုးအိမ္ လုပ္ငန္းအမ်ားအျပား ပ်က္စီးဆံုးရႈံးခဲ့ၾကရပါသည္။ ဆူနာမီလိႈင္းရိုက္ခတ္ခံရစဥ္က ရြာေပါင္း ၄၇ ရြာ ပ်က္စီးသြားခဲ့ရၿပီး၊ ယခုတိုင္ ရြာေပါင္း ၃၂ ရြာတြင္ ေျမပိုင္ဆိုင္မႈ ျပႆနာမ်ား အႀကီးအက်ယ္ ၾကံဳေတြ႔ေနၾကရဆဲ ျဖစ္ပါသည္။ ဤရြာအမ်ားစုမွာ ဖန္င ခရိုင္တြင္ ရွိေနၾကပါသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ အဒမန္ကမ္းေျခတေလွ်ာက္တြင္ ေျမအမ်ားစု မွာ ႏိုင္ငံျခား ခရီး သြားလုပ္ငန္း စီးပြားျဖစ္ေဆာင္ရြက္ရန္ မ်က္ေစ့က်ေနၾကေသာ ေနရာမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ထိုေျမကို ၀ယ္ယူ လိုၾကသူ ကုမၸဏီ ႀကီးမ်ားႏွင့္ ေဒသဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား၊ အစိုးရထဲရွိ ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးမ်ားလည္း အေၾကာင္း အေပါင္းသင့္ေနသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ဆူနာမီတြင္ ရြာအမ်ားစု ပ်က္ခဲ့ၾကရၿပီး၊ မူကလတည္းက ေျမပိုင္ဆိုင္ခြင့္ကို စနစ္ တက်မွတ္ပံုတင္ထားျခင္း မရွိၾကေသာ ရြာသားမ်ားအဖို႔ ေျမလုယက္ခံလိုက္ရျခင္းႏွင့္ မိမိေနထိုင္ရာမ်ားမွ ဖယ္ေပးလိုက္ရ ျခင္းမ်ား ၾကံဳခဲ့ၾကရသည္။ ဤရြာအမ်ားစုကလည္း ပ်ံက်ရြာမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ဆလံုတိုင္းရင္းသားမ်ား ေနထိုင္ၾကသည့္ တံငါရြာမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ေျမယာဥပေဒအရ ပ်ံက် က်ဴးေက်ာ္ေနရာမ်ားတြင္ ေနထိုင္ၾကသူမ်ားသည္ ေနထိုင္ ခ်ိန္ ဆက္တိုက္ ၁၀ ႏွစ္ ျပည့္လွ်င္ ေျမပိုင္ဆိုင္ခြင့္ ေတာင္းခံခြင့္ ရွိသည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း လက္ေတြ႔တြင္ ေက်းရြာလူထု မ်ားက စာရြက္စာတမ္း ကိစၥမ်ားကို အေလးမထားခဲ့ၾကပါ။ ယခင္ကတည္းက ကုမၸဏီႀကီးမ်ားက ဟိုတယ္မ်ား၊ တည္းခိုခန္း မ်ားေဆာက္ရန္ ရြာသားမ်ားကို ႏွင္ထုတ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကဖူးေသးသည္။ ယခုေတာ့ ဆူနာမီက သူတို႔အႀကိဳက္လုပ္ေပးခဲ့ၾက သည္။ ေျမပိုင္ဆိုင္မႈ ပဋိပကၡျဖစ္လာၾကသည့္ အခ်ိန္တြင္ ကုမၸဏီႀကီးမ်ားတြင္ ထူးထူးဆန္းဆန္း ေျမပိုင္ဆိုင္ခြင့္ လက္မွတ္ မ်ားကလည္း အရံသင့္ ရွိေနခဲ့ၾကေသးသည္။

သို႔ေသာ္ ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ အေျခအေနက ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္စာလွ်င္ ေတာ္ေသးသည္ဟု ဆိုရပါလိမ့္မည္။ ဟတ္လမ္းဖုန္းေက်းရြာ ရွိ ေျမအမႈတြင္ ရြာသားမ်ားက တကြာပါၿမိဳ႔နယ္ရံုးသို႔ လာ၍ ဆႏၵျပႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုေက်းရြာတြင္ ႏိုင္ငံေရးသမားတဦး အစု ရွယ္ယာ၀င္ထားသည့္ ကုမၸဏီက သူပိုင္သည္ဟု ဆိုင္းပုတ္ေထာင္၍ ျခံခတ္ထားခဲ့ၾကၿပီ။ သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔က အမႈကို တရားရင္ဆိုင္ႏိုင္ခဲ့သလို၊ အဲန္ဂ်ီအိုမ်ားကလည္း သူတို႔ဖက္က ကူၾကသည္။ ဤျခံခတ္ထားသည့္ ေျမကြက္အတြင္း သူတို႔ အတြက္ အိမ္မ်ားကို အလွ်င္အျမန္ကူေဆာက္ေပးၾကသည္။ ဥပေဒေၾကာင္းအရ ပညာရွင္မ်ားက တိုက္ပြဲ ၀င္ေပးခဲ့ၾက သလို၊ ဆူနာမီဒုကၡသည္မ်ားအတြက္ ဥပေဒအၾကံေပးမ်ား၊ ဥပေဒေက်ာင္းသားမ်ားက အိမ္တိုင္ယာေရာက္ အၾကံေပးၾက၊ တိုင္စာ၊ ေလွ်ာက္လႊာစာ ေရးေပးၾကသည္။ သတင္းမီဒီယာမ်ားကလည္း ေဖာ္ျပေပးၾကသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ အျခားႏိုင္ငံေရး သမား မ်ားကလည္း ကန္႔ကြက္ေျပာဆိုေပးခဲ့ၾကသလို၊ ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ လူ႔အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္၊ ဆီးနိတ္ လူသားလံုျခံဳမႈ ဆိုင္ရာ ေကာ္မတီ၊ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည့္ ႏိုင္ငံတကာ အစိုးရမ်ား၊ အကူအညီေပးသူမ်ားကလည္း ရွိေနၾကေသးသည္။ အခ်ဳိ႔ အမႈမ်ားမွာ မၿပီးျပတ္ေသးေသာ္လည္း အခ်ဳိ႔သူမ်ားက သူတို႔ေျမကို ျပန္၍ အရယူႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ကုပၼဏီက ေျမသိမ္း ပိုက္မႈကို အၿပီးအျပတ္ မတြန္းလွန္ႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း သူတို႔အတြက္ ေျမတကြက္စာကို အရျပန္ယူႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ျဖစ္လာႏိုင္သည့္ အေျခအေနကို မိမိႀကိဳတင္မွန္းဆၾကည့္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ လယ္ယာေျမ ပိုင္ဆိုင္မႈ ဥပေဒအရ ေျမယာမ်ားကို ႏိုင္ငံေတာ္ကသာ ပိုင္ဆိုင္သည္။ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးသူမ်ားက ထိုေျမေပၚတြင္ လယ္လုပ္ကိုင္ ထုတ္လုပ္ေနသ၍ ထုတ္လုပ္အသံုးခ် စိုက္ပ်ဳိးခြင့္သာ ရွိပါသည္။ ယခု မုန္တိုင္းၿပီး ဖ်က္ဆီးခံလိုက္ရသည့္ အေျခအေနတြင္ အခ်ဳိ႔ လူ ၄,၀၀၀ ေက်ာ္ ေနထိုင္ေသာ ေက်းရြာမ်ားတြင္ပင္ လူ ရာဂဏန္းမွ်သာ အသက္ရွင္ က်န္ရစ္ေတာ့သည္ဟူေသာ သတင္းမ်ား ၾကားေနရပါသည္။ အခ်ဳိ႔ရြာလံုးကၽြတ္ ပ်က္စီးေသဆံုးမႈမ်ားလည္း ၾကားေနရပါသည္။ ဤအေနအထားတြင္ ေနာက္ပိုင္း၌ ရြာမ်ားမွာ စုစည္းေက်းရြာမ်ားသဖြယ္ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါသည္။ ေသဆံုးရသူမ်ားပိုင္သည့္ ေျမကို မည္သူက ဆက္ခံၾကမည္နည္း။ ေက်းလက္လူထုမ်ားက ေျမပိုင္ေၾကာင္း အေထာက္အထား ျပႏိုင္ရန္ဆိုသည္မွာလည္း ပို၍ေ၀းပါ သည္။

မုန္တိုင္းဖ်က္ဆီးခံရသည့္ေအာက္တြင္ အသက္ရွင္ရပ္တည္ရန္ပင္ ယခု အျပင္းအထန္ရုန္းကန္ေနၾကရပါသည္။ ထို႔အျပင္ လယ္ယာျပန္လည္စိုက္ပ်ဳိးရန္ ဆိုသည္မွာလည္း အကူအညီအႀကီးအက်ယ္ရမွ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ရွိပါေတာ့သည္။ ပို၍ ျဖစ္ႏိုင္သည္မွာ စစ္အစိုးရက ဤေျမကြက္မ်ားကို သိမ္းဆည္း၍ ကုမၸဏီမ်ားကို ေပးအပ္လိုက္မည့္ အႏၱရာယ္ကို ျမင္ေနရပါ သည္။ ဒုကၡသည္ မ်ားမွာ ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ား ဆံုးရႈံးရရံုမွ်သာမက ေျမပါလက္လႊတ္၍ ခရုဆန္ကၽြတ္ ျဖစ္ရမည့္ အေျခအေန ျဖစ္ ေနပါသည္။

ထိုသူမ်ားကို ကူညီရန္ အဖြဲ႔အစည္း၊ အဲန္ဂ်ီအို၊ သတင္းမီဒီယာမ်ားကလည္း အားေကာင္းေမာင္းသန္ ရွိမေနၾကပါ။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ကဲ့သို႔ လူသားလံုျခံဳေရးဌာနမ်ဳိး၊ လူ႔အခြင့္အေရး ေကာ္မရွင္မ်ဳိးလည္း ရွိမေနပါ။ အဓမၼလုပ္အားခိုင္းေစျခင္းႏွင့္ ေျမသိမ္းပိုက္ ျခင္းဆိုသည္မွာ စစ္အစိုးရက မၾကာခဏ က်ဴးလြန္ေနသည့္ လက္ယဥ္ေနေသာ အမႈ ျဖစ္ေနသည္။ ဤ အေျခ အေနတြင္ ပို၍ ဆိုးရြားနစ္နာရဖြယ္ ရွိေနပါသည္။

ဧရာ၀တီမဂၢဇင္း၏ ေဆာင္းပါးတပုဒ္တြင္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ စစ္အစိုးရႏွင့္ နီးစပ္သူ ဧရာေ႐ႊဝါ၊ ေဇကမၻာ၊ ယုဇန၊ ေအးရွားေဝါလ္၊ ထူး၊ ဧဒင္၊ ေ႐ႊသံလြင္၊ မက္စ္ ျမန္မာႏွင့္ အက္ဖ္-အမ္-အိုင္ စသည့္ ပုဂၢလိက ကုမၸဏီမ်ား ကို ကန္ထရိုက္ခ်ေပးခဲ့ပါသည္။ ဤသို႔ ကန္ထရိုက္ခ်ေပးျခင္း၊ တင္ဒါေခၚယူျခင္းတြင္ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ မရွိသလို၊ သတင္း စာမ်ားတြင္ ေၾကျငာေခၚယူခဲ့ျခင္းလည္း မရွိပါ။ ေမလ ၁၂ ရက္ေန႔က ရန္ကုန္တိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္တြင္ျပဳလုပ္သည့္ ေလေဘး သင့္ေဒသမ်ား ျပန္လည္ထူေထာင္တည္ေဆာက္ေရး အစည္းအေဝးတြင္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္ဟု ဆိုၿပီး လက္သင့္ရာ အခြင့္ အေရးေပးခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ကုလသမဂၢ လူသားခ်င္းစာနာမႈဆိုင္ရာ ပူးေပါင္းညိႇႏိႈင္းေရးရံုး (OCHA) ၏ ေမလ ၁၃ ရက္ေန႔ ထုတ္အစီရင္ခံစာအရ ေက်ာင္းေပါင္း ၂,၄၀၀ ပ်က္စီးခဲ့ရၿပီး၊ ကေလးေပါင္း ၃၆၀,၀၀၀ ၏ ပညာေရးထိခိုက္ မည္ဟု ခန္႔မွန္းထားပါသည္။ ဤေက်ာင္းမ်ားျပင္ဆင္ရန္အတြက္ ယူနီဆက္ဖ္က ကူညီေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဤအကူအညီမ်ားက လည္း စစ္အစိုးရ၏ စီမံခန္႔ခြဲမႈေအာက္တြင္ နီးစပ္ရာ ကုမၸဏီမ်ား ပြဲခံၾကမည့္ပံု ျဖစ္ေန ျဖစ္ေနပါသည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံ အေတြ႔အၾကံဳအရ ကုမၸဏီႀကီးမ်ားက ေျမလုယက္ သိမ္းပိုက္လာၾကမည့္ အေရးကိုလည္း ႀကိဳေတြးထားသင့္ၾက ပါသည္။ ဒုကၡသည္မ်ားမွာ ရွင္သန္ေရးတိုက္ပြဲအျပင္ ေျမအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ၾကရပါဦးမည္။ ဥပေဒေၾကာင္းအရျဖစ္ေစ ကူညီပံ့ပိုးေပးျခင္းႏွင့္ အျခားျဖစ္ႏိုင္ေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ပံ့ပိုးေပးၾကပါရန္လည္း ႀကိဳတင္ႏႈိးေဆာ္လိုက္ရပါသည္။

ေအာင္သူၿငိမ္း
၂၀ ေမ ၂၀၀၈

အကိုးအကား
1. "Brief on Preliminary Assessment of Damage on Agricultural Production Caused by Cyclone Nargis and Recovery Plan", prepared by The Ministry of Agriculture and Irrigation, Myanmar (Burma), Dated on 16 May 2008.
2. Land Issue in Thailand, avialable online at http://www.achr.net/000ACHRTsunami/Thailand%20TS/Land-1.html
3. ANUCHA CHAROENPO, Victims claim land grab plot Say officials colluded with private company, TSUNAMI AFTERMATH / PHANGNGA VILLAGERS PROTEST, Bangkok Post, May 5, 2005.
4. ကိုစိုး၊ ေလေဘး ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး စစ္အစိုးရက စီးပြားေရးကုမၸဏီမ်ားကို ကန္ထ႐ိုက္ေပး၊ ဧရာ၀တီ မဂၢဇင္း အြန္လိုင္းစာမ်က္ႏွာ၊ ေမ ၁၆၊ ၂၀၀၈။