သတင္းမွားမ်ားႏွင့္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း

က်
ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္တံုးကစလို႔ အခုအခ်ိန္အထိ သတင္းမွားမ်ား သတင္းထိန္ခ်န္ျခင္းမ်ားႏွင့္ ေနထုိင္ႀကီးျပင္း လာခဲ့ ၾက ရသည္။ အခုကာလ ကေတာ့ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္းမွာ ဒီမိုကေရစီ စကားလံုးက ထိပ္ဆံုးမွာ ေနရာ ယူထားသည္။ ဒီမိုကေရစီေခတ္ကို သြားၾကမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ပတ္သက္ စပ္လွ်ဥ္းေသာ အေျပာ အဆို အေရးအသား ေၾကညာခ်က္မ်ား လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား ဆတက္ထမ္းပိုး တိုးတက္မ်ားျပား လာေနသည္ ကိုလည္း ေတြ႔ႏုိင္သည္။ ဒါကေတာ့ ေကာင္းသည့္အခ်က္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုေကာင္းသည့္ အခ်က္မ်ား ထဲတြင္ သတင္းမွားမ်ား ထိန္ခ်န္မႈမ်ား ပါေနသည္။

ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ေတြကို မေျပာမီ ငယ္ငယ္တံုးက ေန႔တဓူဝ ၾကားသိေနခဲ့ရပံုမ်ားကို ေျပာလိုသည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း သံုးဆယ္ေက်ာ္က ရပ္ကြပ္ထဲတြင္ လူႀကီးတေယာက္က က်ေနာ္တို႔ကေလးမ်ားကို ေျပာဖူးတာတခု အမွတ္ရသည္။ ဇာတ္လမ္းက ဒီလို။ ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ထုိင္းအမ်ဳိးသမီး တဦးႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ေနေသာ ျမန္မာ အမ်ဳိးသား တေယာက္သည္ တကၠဆီေမာင္း၍ အသက္ေမြးသည္။ သူ၏တကၠဆီကား ေရွ႔မွန္တြင္ ျမန္မာ ဘာသာစကားျဖင့္ ေအာင္ေဇယ်ဟု သေဘၤာ ေဆးျဖင့္ ေရးထားသည္ဟု ဆိုသည္။ ဤသို႔ ေရးထားျခင္း၏ အေၾကာင္းကေတာ့ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္မ်ား ပုိက္ဆံေတာင္း ျခင္းမွ လြတ္ကင္းရန္ဟု ဆိုျပန္သည္။

ထိုသူ၏ တကၠဆီကုိ ပုိက္ဆံေတာင္းရန္ တားေသာ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ (ယာဥ္ထိန္းရဲ)သည္ မွန္ေပၚတြင္ ေရးထား ေသာ "ေအာင္ေဇယ်" ဆိုေသာ ျမန္မာစာလံုးကို ေတြ႔ေတြ႔ျခင္း အေတာ္ေလးၿဖံဳသြား သည္ဟုဆိုျပန္သည္။ ထို႔အတြက္ ပုိက္္ဆံ မေတာင္းေတာ့ဘဲ လႊတ္လုိက္ရသည္လို႔ ေျပာသည္။ ဘာျဖစ္လို႔တံုး ဆိုေတာ့ အေလာင္း ဘုရားဟု ျမန္မာသမုိင္းတြင္ ထင္ရွားေသာ ရွင္ဘုရင္ ဦးေအာင္ေဇယ်ကို ထုိင္းပုလိပ္မ်ား သိပ္ေၾကာက္ေသာ ေၾကာင့္ဟု ဆိုသည္။ ဦးေအာင္ေဇယ်ကို ေၾကာက္ရေသာ အေၾကာင္းက အယုဒၶယၿမိဳ႔ေတာ္ကို တုိက္ခုိက္ဖ်က္ဆီး ေအာင္ႏုိင္ ေသာေၾကာင့္ဟု ရွင္းျပသည္။ က်ေနာ္တို႔ ကေလးမ်ားကေတာ့ ဇာတိမာန္မ်ားေၾကာင့္ ဝမ္းသာ လုိက္သည့္ ျဖစ္ျခင္း။ ယိုးဒယားေတြ ထုိင္းလူမ်ဳိးေတြက ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြကို အခုအထိ ေၾကာက္ၾကရတယ္ေပါ့။ ျဖစ္ႏုိင္တယ္ မျဖစ္ႏုိင္ဖူး ဆိုတာကိုေတာ့ ငယ္စဥ္အခ်ိန္က ခြဲျခမ္း စိပ္ျဖာျခင္း မျပဳႏုိင္ခဲ့ပါ။ ထုိင္းပုလိပ္ေတြဟာ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ေရးထားေသာ ကားမွန္ေပၚက ေအာင္ေဇယ်ဆိုသည့္ စကားလံုးကို ဖတ္တတ္သလား မဖတ္တတ္ဖူးလား ဆိုတာလည္း ဂရုမစုိက္မိခဲ့။

အခုလက္ေတြ႔ဘဝ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ေနလာတာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရိွပါၿပီ။ အကယ္၍ ျမန္မာလူမ်ဳိး တကၠဆီသမား တဦးက ထုိင္းေျမႀကီးေပၚမွာ အဲသလိုလုပ္ရင္ ထုိင္းပုလိပ္ေတြက ေအာင္ေဇယ်ဆိုတဲ့ နာမည္ကို ေၾကာက္မလား မေၾကာက္လား ဆိုတာေတာ့ အခုလက္ရိွ ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ေနထုိင္ေနေသာ ျမန္မာျပည္သား အားလံုးအသိပင္။ ထိုသတင္းမွားကို က်ေနာ္တို႔ ကေလးမ်ားက ဝမ္းသာအားရ ရိွခဲ့ဖူးသည္။ ယံုလည္း ယံုၾကည္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုင္းဆိုတာ ငယ္ႏုိင္ပါဆိုသည့္ အေတြးေၾကာင့္ ဆိုရင္လည္း မမွား။ က်ေနာ္တို႔ သမိုင္းစာအုပ္မ်ားကလည္း ထုိင္းႏုိင္ငံကို ေရွးတံုးက ဘယ္လိုဘယ္ပံု အႀကိမ္ႀကိမ္ ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္လို႔ ကေလးေတြကို ေက်ာင္းမွာ သင္ ထားတာကလည္း တဖက္မွာ ရိွေနတာကိုး။ ဒါကို အမီွျပဳၿပီး မာန္ တက္ခဲ့ၾကတယ္ ဆိုလည္းမမွားပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ကေလးဘဝက ျမန္မာေတြဆိုရင္ ထုိင္းေတြက ထုိင္းေျမႀကီးေပၚ မွာေတာင္ ေၾကာက္ၾက ရတယ္ ဆိုတာကို ျဖစ္ႏုိင္မျဖစ္ႏိုင္ မစဥ္းစားဖူးခဲ့။ မာန္ေတြ တက္ခ်က္ကေတာ့ အဲသလို။ သတင္းမွားေတြကို ရိုက္သြင္းခံခဲ့ရတဲ့ အက်ဳိးဆက္လို႔ ဆိုႏုိင္သည္။ ယိုးဒယားကို ဘယ္အခ်ိန္ တက္သိမ္းသိမ္း ရသည္ ဟူေသာ အစြဲက ျမန္မာဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို အသာထား ျမန္မာအရပ္သူ အရပ္သားမ်ား အၾကားတြင္ေတာင္ ရိွခဲ့သည္။

ေနာက္ဇာတ္လမ္း တခုကေတာ့ ျမန္မာဘုရင္ေတြ အာသံတို႔ မဏိပူရတို႔ကို မၾကာခဏ စစ္ႏုိင္ေလ့ရိွခဲ့သည့္ သမုိင္းေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ ျမန္မာဘုရင္ေတြ စစ္ႏုိင္ေတာ့ သူတို႔အလိုက် ဘုန္းဘယ္ေလာက္ႀကီးေၾကာင္း တင္ျပဖို႔ နန္းေတာ္တြင္းက ပညာရိွ စာေရးဆရာမ်ားက အာသံႏုိင္ေမာ္ကြန္း မဏိပူႏုိင္ ေမာ္ကြန္းေတြ ေရးသားၿပီး ဘုရင္ေတြကို ဆက္သရသည္။ ထိုစဥ္က ဘုရင္ပုိင္ သတင္းစာေတြ ဂ်ာနယ္ေတြ မရိွေသးတာ ေတာ္ေတာ့သည္။ သို႔မဟုတ္ပါက ဘယ္ေလာက္မ်ား ေဖာင္းေဖာင္းမည္ေအာင္ ေရးၾကဦးမလဲ မသိ။

၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ေဆာင္းတြင္းကာလတခုမွာ က်ေနာ္ မဏိပူရျပည္နယ္ အင္ဖားၿမိဳ႔တြင္ ေခတၱေနထုိင္ခဲ့ဖူးသည္။ ရံဖန္ရံခါ အင္ဖားတကၠသလိုလ္ ေမာ္ကြန္းထိန္း ပါေမာကၡႏွင့္ စကားလက္ဆံု ေျပာျဖစ္သည္။ တႀကိမ္တြင္ က်ေနာ္က သူ႔ကို ေမးသည္။ အခုလက္ရိွ မဏိပူရျပည္နယ္တြင္ ကသည္းလူမ်ဳိး (မဏိပူရီ) လူဦးေရ ဘယ္ေလာက္ရိွသလဲဟု ျဖစ္သည္။ ပါေမာကၡႀကီးက လက္ရိွတြင္ ႏွစ္သန္းစြန္းစြန္းခန္႔ ရိွသည္ဟု တြက္ျပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာဘုရင္မ်ား လက္စြမ္းျပ ခဲ့ေသာ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ရာသံုးရာေလာက္တံုးက မဏိပူရ ၿမိဳ႔ျပႏုိင္ငံငယ္ေလးမွာ အလြန္ဆံုးရိွလွ လူဦးေရ တသိန္းႏွစ္သိန္းခန္႔ေလာက္သာ ရိွႏုိင္သည္ဟုသာ အၾကမ္းဖ်ဥ္းသေဘာ စဥ္းစားမိသည္။ ထိုလူဦးေရ တသိန္းႏွစ္သိန္းတြင္ အမ်ဳိးသမီး၊ ကေလးႏွင့္ သက္ႀကီး ရြယ္အိုမ်ားကို ဖယ္လုိက္ပါက စစ္တုိက္ႏုိင္ေသာ စစ္သားလုပ္ႏုိင္ေသာ လူဦးေရသည္ ဘယ္ေလာက္ ရိွမည္နည္း။ ဝုိင္း၍သာ စဥ္းစားၾကပါကုံ။ ကိုယ့္ထက္ လူဦးေရ အဆမတန္ နည္းေသာႏိုင္ငံငယ္တခုကို စစ္ႏုိင္တာ တကယ္တန္းမွာ မာန္မတက္ထုိက္ဟု ျမင္မိသည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္တို႔ သိခဲ့ ၾကားခဲ့ သင္ခဲ့ရသည္မွာ ျမန္မာဘုရင္မ်ားသည္ ဘုန္းလက္ရံုး ႀကီးမားေသာေၾကာင့္ မင္းေပါင္းစံုက ေလးစားခန္႔ျငားရသည္ ဆိုသည့္ သတင္း အင္ေဖာ္ေမးရွင္းသာ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သမုိင္းတြင္ ျမန္မာဘုရင္မ်ားသည္ ကိုယ့္ထက္အင္အား ႀကီးေသာ မဂို အင္ပုိင္ယာထဲက ၿမိဳ႔ႀကီးႀကီး တၿမိဳ႔ကိုေတာင္မွ မသိမ္းႏုိင္ခဲ့ပါ။ အလားတူ တရုတ္ႏုိင္ငံ၏ မဟာတံတုိင္းႀကီး အေျခထိ ေရာက္ေအာင္ပင္ စစ္မခ်ီတက္ႏုိင္ခဲ့ပါ။ တရုတ္ဘုရင္ အဆက္ဆက္က ျမန္မာ ျပည္ကို သူတို႔၏ ဘ႑ာဆက္ နယ္ေျမတခုအျဖစ္သာ အသိအမွတ္ျပဳသည္။

ယိုးဒယားကိုႏုိင္သည္။ အာသံ၊ မဏိပူရကိုႏုိင္သည္။ ရခုိင္ကိုႏုိင္သည္။ မြန္ကိုႏုိင္သည္။ ရွမ္းေစာ္ဘြားေတြကို ႏုိင္သည္။ လာအို (လင္းဇင္း) ကိုလည္း ႏုိင္သည္။ ဘာေၾကာင့္ ႏုိင္သလဲဆိုေတာ့ တုတ္ေခတ္ ဓားေခတ္ လွံေခတ္မွာ ကိုယ့္ထက္ အင္အားနည္း ေသာေၾကာင့္ (သို႔) အင္အားနည္းေနေသာ အခါတြင္မွသာ ႏုိင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကုိယ့္ထက္ အင္အားႀကီး ေသာ စစ္တုိက္တတ္ေသာ မြန္ဂိုတာတာေတြ ဝင္လာေတာ့ ပုဂံျပည္ႀကီး ပ်က္ရတာကို သင္ခန္းစာယူဖို႔ ေမ့ေနတတ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ သတင္း အင္ေဖာ္ေမးရွင္းၾကေတာ့ မိွန္ထား လုိက္သည္။ ေရွးုဘုရင္ေတြရဲ့ ဘုန္းလက္ရံုး အိပ္မက္ထဲမွာ ေနေနရင္း ေနာက္ဆံုး အဂၤလိပ္ဝင္လာေတာ့ တျပည္လံုး သူတပါး လက္ေအာက္မွာ ကိုလိုနီ ျဖစ္ခဲ့ရသည္ မဟုတ္ေလာ။ သို႔ေသာ္ မာန္ကေတာ့ မေလွ်ာ့ေသး။

မေလွ်ာ့ေသးတဲ့ အေၾကာင္းကို ဖက္္ဆစ္ဂ်ပန္ ေတာ္လွန္ေရး သမုိင္းေၾကာင္းတြင္ ေတြ႔ရျပန္သည္။ ဖက္ဆစ္ ဂ်ပန္မ်ားကို စြမ္းစြမ္းတမံ တြန္းလွန္ခဲ့ေသာ သူတို႔မွာ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဦးေဆာင္ေသာ ဗမာ့ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္သာ ျဖစ္သည္ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းက သမုိင္းသတင္းကို အတင္းအဓမၼ ေရးေစခဲ့သည္။ အျခား အေရးပါေသာ လူပုဂၢိဳလ္မ်ား အဖြဲ႔အစည္း မ်ားကို သမုိင္းတင္ခြင့္မေပးဘဲ ထိမ္ခ်န္ခဲ့သည္။ ျမန္မာသမုိင္း ပညာရွင္မ်ားမွာ သမုိင္းကိုသမုိင္းလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တင္ျပေရးသား ထုတ္ေဖာ္ခြင့္ မရခဲ့။ မရခဲ့သည္မွာ လြတ္လပ္ေရး ရကတည္းက အခုအထိပင္။ လက္ဝဲအုပ္စုကလည္း ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ႏုိင္ငံ ေရးအရ သူတို႔ကသာ ဦးေဆာင္ ခဲ့သည္ဟု ဆိုၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာ ေခါင္းေဆာင္ အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ မိမိႏွင့္မတဲ့သူ အပါအဝင္ အျခားပါဝင္ခဲ့သည့္ ဇာတ္ေကာင္မ်ား၏ က႑ကို ခ်န္လွပ္ ထားေလ့ရိွသည္။ သမုိင္းအရ သတင္းေမွာင္ျခထားသည့္ သေဘာမ်ဳိးဟု ဆိုႏုိင္သည္။ ေနာက္တခ်က္ကလည္း သမုိင္းပညာ ရွင္မ်ား၊ စာေရးဆရာမ်ားအေနျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ကို ဦးေဆာင္ခဲ့ၿပီး ဗမာ့ တပ္မေတာ္ကို တည္ေထာင္ ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဗိုလ္ေနဝင္းကို ေဝဖန္ခ်င္တာပင္ ဗိုလ္ေနဝင္းလည္း ရဲေဘာ္ သံုးက်ိပ္ ဝင္ျဖစ္ေနေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို အားနာၿပီး ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ အားနည္းခဲ့တာေတြအေပၚ ေျပာမထြက္တာေတြ အမ်ားႀကီး ရိွခဲ့ပံုရသည္။ အမ်ဳိးသား ဇာတိမာန္ ထိခုိက္မည္ကိုလည္း စိုးရိမ္ဟန္ ရိွေကာင္းရိွႏုိင္သည္။ ဇာတိမာန္ဆိုတာ လူမ်ဳိးတုိင္း၌ရိွသည္။ ရိွလည္းရိွသင့္သည္။ သို႔ေသာ္ မွန္ကန္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚကေနသာ တည္ရိွသင့္သည္။ ဇာတိမာန္ဆိုသည္မွာ အနာစိမ္းကို လက္သည္းႏွင့္ဆိတ္သလို ဆိတ္ေနဖို႔မလိုပါ။

ဂ်ပန္ေတြ ျမန္မာျပည္ကို ထုိင္းႏုိင္ငံမွတဆင့္ ဝင္လာေတာ့ ဂ်ပန္တပ္အင္အား သံုးသိန္းေက်ာ္ရိွသည္။ အဂၤလိပ္ေတြ အိႏိၵယကို ဆုတ္ေျပးရသည္။ ဂ်ပန္တို႔ရဲ့ စစ္ေနာက္ေက်ာပုိင္းကို ဝင္ေရာက္တုိက္ခုိက္ေသာ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ဝင္းဂိတ္၏ ခ်င္းဒစ္ (ျခေသၤ့) ကြန္မင္ဒို ေျပာက္က်ားတပ္မ်ား၏ အခန္းက႑ကို ျမန္မာ ေက်ာင္းသား တို႔ ေလ့လာခြင့္ သိခြင့္မရခဲ့။ မဟာမိတ္ တပ္ေပါင္းစုက ေလေၾကာင္းခ်ီတပ္မ်ား၊ အေျမာက္တပ္မ်ား၊ သံခ်ပ္ကာတပ္မ်ား အလံုးအရင္းျဖင့္ ဂ်ပန္ေတြကို တုိက္ခဲ့တာ ျမန္မားေက်ာင္းသားတို႔ မသင္ခဲ့ရ မသိခဲ့ရ။ မဟာမိတ္ တပ္ေပါင္းစု၏ တုိက္ခုိက္မႈေၾကာင့္ က်ဆံုးခဲ့ရေသာ ျမန္မာျပည္ စစ္မ်က္ႏွာရိွ ဂ်ပန္စစ္သား အေရအတြက္သည္ တသိန္းရွစ္ေသာင္းေက်ာ္ ရိွသည္ဟု မဟာမိတ္ စစ္မွတ္တမ္း မ်ားက ဆိုထားသည္။ သို႔ေသာ္ ထုိအခ်က္ကုိ ျမန္မာေက်ာင္းသားတို႔ မသင္ခဲ့ရ။







ဒုတိယကမၻာစစ္ကာလ မဟာမိတ္တပ္ဖြဲ႔မ်ား၏ တိုက္ပြဲ

ဗိုလ္ေနဝင္းလက္ထက္ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာမ်ားတြင္ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ဗထူး တေယာက္ကိုသာ ဂ်ပန္ကို ေစာစီးစြာ ေတာ္လွန္သူ အျဖစ္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို သင္ၾကားေစခဲ့သည္။ ဂ်ပန္ကို ေစာစီးစြာ ေတာ္လွန္ခဲ့ေသာ ရခုိင္ေတာ္လွန္ေရး သမားမ်ား အေၾကာင္း က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းတြင္မသင္ခဲ့ရ။ ဂ်ပန္တို႔၏ စစ္ေနာက္ေက်ာပုိင္းကို ခ်င္းဒစ္တပ္မ်ားႏွင့္အတူ ရြပ္ရြပ္ခြ်န္ခြ်န္ တုိက္ခုိက္ခဲ့ေသာ ကခ်င္၊ ခ်င္း၊ ကရင္၊ ေဂၚရခါး၊ ျမန္မာ အစရိွေသာ စစ္သားမ်ားအေၾကာင္း မသင္ခဲ့ရ။

စစ္ေတာင္းျမစ္ဝွမ္း တေလွ်ာက္တြင္ ကရင္ေျပာက္က်ားမ်ား၏ တုိက္ခုိက္မႈေၾကာင့္ ဂ်ပန္စစ္သား ႏွစ္ေသာင္း ေက်ာ္ ေခ်မႈန္း ခံရသည္ကို ျမန္မာေက်ာင္းသားတို႔ ေက်ာင္းတြင္မသင္ခဲ့ရ။ အေၾကာင္းကေတာ့ ထိုသူမ်ားမွာ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္၏ ေခါင္းေဆာင္မႈေအာက္မွာ မရိွခဲ့ေသာေၾကာင့္ဟု မွတ္ခ်က္ခ်ႏုိင္သည္။ ဂ်ပန္စစ္ မွတ္တမ္း မ်ားအရ ေရာဂါဘယေၾကာင့္ ေသဆံုးခဲ့ေသာ ဂ်ပန္စစ္သားအေရအတြက္မွာ ေလးေသာင္းေက်ာ္ ငါးေသာင္း နီးပါးရိွသည္ဟု ဆိုသည္။ ဗမာ့တပ္မေတာ္က ဂ်ပန္ကိုေတာ္လွန္ခဲ့သည္မွာ ၁၉၄၅ မတ္လ (၂၇) ရက္ေန႔ ျဖစ္သည္။ မတ္လ (၂ဝ) ရက္ေန႔တြင္ အထက္ဖက္မွ တုိက္ခုိက္၍ စံုဆင္းလာေသာ မဟာမိတ္တပ္မ်ားက မႏၱေလးကို သိမ္းထားႏွင့္ၿပီးျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္ စစ္မ်က္ႏွာတြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာ ဂ်ပန္စစ္သား သံုးသိန္းတြင္ ငါးေသာင္းခန္႔သာ အသက္ရွင္၍ ဂ်ပန္ျပည္သို႔ ျပန္ေရာက္ခဲ့သည္။

ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ ဦးေဆာင္ေသာ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးကိုသာ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ သင္ေစသည္က သမုိင္း ျဖစ္စဥ္ အတြင္း သတင္းအင္ေဖာ္ေမးရွင္းကို လိုသလိုပံုသြင္းယူျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ကို အျပစ္တင္ ေနသည္ မဟုတ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ ဦးေဆာင္ေသာ ဗမာ့တပ္မေတာ္လည္း သူ႔ေထာင့္ သူ႔ေနရာက သမုိင္းေပး တာဝန္မ်ားကို စြမ္းစြမ္းတမံ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အဆက္ဆက္၏ သမုိင္းကို ေမွ်ာ့ႀကိဳးတခုကဲ့သို႔ အသံုးခ်ခဲ့ျခင္းကို ဆိုလိုရင္းျဖစ္သည္။

ငါတို႔တပ္က မဟုတ္ရင္၊ ငါတို႔ပါတီက မဟုတ္ရင္၊ ငါတုိ႔သမဂၢက မဟုတ္ရင္၊ ငါတို႔အဖြဲ႔အစည္းက မဟုတ္ရင္ အျဖစ္ အပ်က္ေတြ သမုိင္းေၾကာင္းေတြ မွန္ေနေသာ္လည္း မိွန္ထားလုိက္၊ လူအသိမခံေစနဲ႔ ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးဟာ အခုအထိ အားေကာင္းၿပီး ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေတြ႔ေနရေသးသည္။ လူထုကို ပညာေပးေနတဲ့ စာေပနဲ႔ မီဒီယာ အသုိင္းအဝုိင္း မွာေတာင္ ရိွေနေသးတာလည္း ေတြ႔ျမင္ေနရသည္။ တပ္ကလူအခ်င္းခ်င္း သည္ပင္လွ်င္ အုပ္စုကြဲလာပါက သမုိင္းမွာ ေဖ်ာက္ဖ်က္ခံရသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ပံုေတြ ေငြစကၠဴေပၚမွာ မရိွေတာ့။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတင္ဦး (အန္အယ္ဒီ ဒုဥကၠဌ)ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး ေစာေမာင္တို႔၏ ဓာတ္ပံုမ်ား တပ္မေတာ္ျပခန္းမွာ ခ်ိတ္မထားေတာ့။ ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းအခ်ဳိ႔တြင္လည္း ဤနည္းႏွင္ႏွင္ပင္။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ အဖြဲ႔အစည္းတြင္ မရိွေတာ့သည့္ (သို႔) ႏုတ္ထြက္သြားသည့္ ေခါင္းေဆာင္ အခ်ဳိ႔၏ ဓာတ္ပံုမ်ား မွတ္တမ္းမ်ားကို ဝက္ဆုိက္မ်ားတြင္ ထည့္သြင္းထားျခင္း မရိွဘဲ ထိန္ခ်န္ထားသည္ ကိုလည္း ဝမ္းနည္း ဖြယ္ရာ ေတြ႔ရသည္။ လုပ္ပုိင္ခြင့္ ရိွသူမ်ားက သမုိင္းကိုလိုသလို ေရးေနၾကသည့္ သေဘာပင္။

လက္ရိွကာလမွာလည္း ျပည္တြင္းထုတ္ ဂ်ာနယ္အခ်ဳိ႔သည္ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ၊ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ အစ ရိွသည္တို႔အတြက္ သတင္းမွားမ်ားကို အာဏာရွင္မ်ား အႀကိဳက္ ပါးပါးနပ္နပ္ တင္ေနၾကသည္။ အက်ဳိးစီးပြါး တခုအတြက္ ကိုယ္ျဖစ္ေစျခင္သည့္ လုိင္းမ်ားကို လူထုအၾကား ခ်ျပေနသည္။ ဒီမိုကေရစီတန္ဖိုးႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ ခရီးရွည္အတြက္ ေဆာင္ရြက္ရမည့္ ကိစၥမ်ားကို မွန္မွန္ကန္ကန္ မတင္ျပဘဲ ေမွ်ာ့ႀကိဳးကဲ့သို႔ အသံုးျခေနသည္။ စစ္တပ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ေအာက္တြင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးခြင့္မတာေၾကာင့္ စာေစာင္ဂ်ာနယ္အမ်ားစုဟာ ဉာဏ္ကိုလႊာၿပီး လူထုကို တင္ျပေနရသည္။ သို႔ေသာ္ ေရွးျမန္မာဘုရင္မ်ား၏ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔ႏွင့္ ေမာ္ကြန္းမ်ားကို ေရးသားသကဲ့သို႔ အာဏာရွင္ တို႔ဖက္ကို လုိက္၍ ေရးသားေနသည့္ စာေပသမား ဂ်ာနယ္သမား အခ်ဳိ႔ကိုလည္း ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႔ေနရသည္။

မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ားသည္ တုိင္းျပည္၏ အနာဂတ္အတြက္ အေရးႀကီးသည္ဟု ရႈ႔ျမင္ပါက အျမင္က်ယ္ေသာ တန္ဖိုး ျမင့္ေသာ မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ား တိုးပြားလာဖို႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း သတင္းမွားမ်ား၊ သတင္းထိန္ခ်န္ ျခင္းမ်ား ျပဳ လုပ္ေနျခင္းကို ရပ္ဆုိင္းၾကပါလို႔ တုိက္တြန္းလုိက္သည္။

ေဇာ္မင္း (လူ႔ေဘာင္သစ္)
၃ဝ ရက္ ႏိုဝင္ဘာလ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္