ပုဂၢလိက စီးပြားေရးကို အားေပးသင့္သည္ ဆိုေသာ္လည္း

ယ
ခုတေလာ ျမန္မာျပည္တြင္း၌ ႏုိင္ငံေတာ္ႏွင့္၊ ျပည္သူမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ပုိင္ဆုိင္ ဆက္စပ္ေနေသာ ပုိင္ဆုိင္မႈ မ်ား ကို ပုဂၢလိက လက္မ်ားသို႔ လႊဲေျပာင္းေပးေနသည္ကို ျမင္ေတြ႔ၾကားသိေနရသည္။ ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္း၊ ျပည့္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ အေဆာက္အဦ၊ ျပည္သူ႔ရင္ျပင္ အစရိွသည္တို႔ အပါအဝင္ မ်ားေျမာင္လွေသာ အေဆာက္အဦမ်ား ေျမေနရာမ်ားကို ပုဂၢလိကလက္မ်ားသို႔ လႊဲေျပာင္းေပးေနၾကသည္မွာ ျမန္ဆန္လြန္းလွသည္။ ထိုထိုေသာ ႏုိင္ငံပုိင္ ျပည္သူပုိင္ ပုိင္ဆုိင္မႈမ်ား ပစၥည္းမ်ားကို ရရိွသြားေသာ သူမ်ားမွာလည္း စစ္အစိုးရႏွင့္ နီးစပ္အလြမ္း သင့္သူ စီးပြားေရးသမားမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ တနည္း ေျပာရရင္လည္း ထိုစီးပြားေရး သမားမ်ားသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မ်ား၏ သားသမီး ေဆြမ်ဳိးမ်ားႏွင့္လည္း စီးပြားဖက္မ်ား ျဖစ္ေနၾကသည္။ ေခတ္အဆက္ဆက္ ႏုိင္ငံေတာ္က ပုိင္ဆုင္ခဲ့ေသာ ျပည္သူမ်ား ပုိင္ဆို္င္ခဲ့ေသာ ပုိင္ဆုိင္မႈမ်ားကို လက္လြတ္စပယ္ ပုဂၢလိကလက္မ်ားသို႔ လႊဲေျပာင္း ေပးေနျခင္းသည္ မရိုးမသား ျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဥပေဒ စကားျဖင့္ ေျပာရပါက ျမန္မာျပည္တြင္ တသီးပုဂၢလ ပုိင္ဆုိင္မႈ အခြင့္အေရးႏွင့္ ေျမယာပုိင္ဆုိင္မႈ အခြင့္အေရးမ်ား ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မရိွသည့္အေပၚ ရႈတ္ေထြးေန သည့္အေပၚတြင္ အခြင့္ေကာင္း ယူျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ အုပ္ခ်ဳပ္သူက စစ္အစိုးရ ျဖစ္ေနေသာ ေၾကာင့္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဂရုစုိက္စရာမလို ငါတို႔လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္မည္ဆိုသည့္ သေဘာလည္း ပါသည္။

ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္းႏွင့္ ေလဆိပ္တို႔ကို တသီးပုဂၢလ လက္သို႔ လႊဲေျပာင္းျခင္းသည္ ႀကီးစြာေသာ အမွားျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံတုိင္း တြင္ ေလဆိပ္ႏွင့္ ဆိပ္ကမ္းဆိုသည္မွာ အေရးႀကီးေသာ ေနရာမ်ားျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံေတာ္ လံုျခံဳေရး အတြက္ အထူး အေရး ႀကီးသည့္ ေနရာမ်ား ျဖစ္သည္။ ဥပမာ တင္ျပရပါက ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ သေဘၤာဆိပ္မ်ား အားလံုးကုိ (ထုိင္းႏုိင္ငံ ဆိပ္ကမ္း အာဏာပုိင္) Port Authority of Thailand က အစစအရာရာ စီမံကြပ္ကဲ သည္။ ပုဂၢလိက ကုမၸဏီမ်ားက စီမံပုိင္ခြင့္ မရိွေပ။ ပုဂၢလိက ကုမၸဏီမ်ားကသာ စီမံပါက မူးယစ္ေဆး တင္ပို႔ မႈမ်ား၊ လက္နက္ေမွာင္ခို တင္ပို႔မႈမ်ားႏွင့္ အျခား တရား မဝင္ေသာ ကုန္ပစၥည္း တင္ပို႔မႈ တင္သြင္းမႈမ်ား ျဖစ္လာႏုိင္ေသာ ေၾကာင့္ပင္။ စီးပြားေရးကုမၸဏီမ်ားသည္ အျမတ္အစြန္း ကိုသာ အဓိကထားေသာေၾကာင့္ တုိင္းျပည္၏ လံုျခံဳေရးႏွင့္ အက်ဳိးစီးပြားကို ဂရုစုိက္ေလ့ မရိွတာကလည္း သဘာဝ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီ ႏုိင္ငံမ်ားသည္ပင္လွ်င္ တုိင္းျပည္လံုျခံဳေရးႏွင့္ တုိက္ရုိက္ ဆက္စပ္ေနေသာ အထူး ေနရာမ်ားကို ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းရွင္မ်ား လက္သို႔ လႊဲေျပာင္းေပးျခင္း မျပဳလုပ္ပါ။

ထို႔အျပင္ လံုျခံဳေရးအတြက္ မဟုတ္ေသာ္လည္း တုိင္းျပည္တခု၏ သမုိင္းဝင္ ေနရာမ်ား၊ အေဆာက္အဦမ်ားကို တသီး ပုဂၢလ လက္မ်ားသို႔ လႊဲေျပာင္းျခင္းသည္လည္း မွားယြင္းေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္။ တုိင္းျပည္၏ တည္ရိွခဲ့ေသာ ျဖစ္စဥ္မ်ား သမုိင္း အစဥ္အလာမ်ားကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ျပစ္သည့္ သေဘာ သက္ေရာက္ေနသည္။ ထို႔အတူ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြ အႏွစ္မ်ားႏွင့္ သက္ဆုိင္ေသာ ေနရာမ်ားကို စီးပြားေရး ကုမၸဏီမ်ားလက္သို႔ ထိုးအပ္ လုိက္ျခင္းသည္လည္း တုိင္းျပည္တခု လံုးအတြက္ ဆံုးရံႈးမႈသာ ျဖစ္သည္။

ျပည္တြင္းထုတ္ ဂ်ာနယ္တခုက စစ္အစိုးရ၏ အဆိုပါ လုပ္ရပ္မ်ားကို ခ်ီးၾကဴးေထာပနာ ျပဳေနသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္ က တသီး ပုဂၢလ စီးပြားေရးကို ႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲႏွင့္အညီ လုပ္ေဆာင္ေနသည္ဟု ဆိုထားသည္။ ပုလင္း တူ ဗူးဆို႔မ်ားဟုသာ ဆိုခ်င္သည္။ တုိင္းသူျပည္သားမ်ား၏ ပုိင္ဆုိင္မႈမ်ားကို အာဏာျဖင့္ အလြဲသံုးစား လုပ္ေန ျခင္းကို ဘယ္လိုမွ ခ်ီးက်ဴးစရာ မရိွပါ။ စနစ္တခုႏွင့္ တခု ေခတ္တခုႏွင့္ တခုအၾကား အေျပာင္းအလဲ ကာလ မ်ားတြင္ ဥပေဒအရ စနစ္တက် ျဖစ္ဖို႔လို သည္။ ငါတို႔ မထြက္ခင္၊ ငါတို႔ႏွင့္ ငါတို႔လူမ်ားရဲ့ ေနာင္လာမည့္ အက်ဳိး စီးပြားအတြက္ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ခဲ့မည္ ဆိုေသာ လုပ္ရပ္သည္ ေနာင္လာမည့္ စီးပြားေရးကို အေထာက္အကူ ျဖစ္ သည္ထက္ ျပႆနာမ်ားကိုသာ ပိုမိုသယ္ေဆာင္လာမည္ ျဖစ္သည္။

ဤေနတြင္ အဂၤလိပ္မ်ား ျမန္မာျပည္ကို လြတ္လပ္ေရးမေပးခင္ မလြတ္လပ္ေသးေသာ ျမန္မာအစိုးရႏွင့္ (လြတ္လပ္ေရး ေပးရန္ ကတိကဝတ္ ျပဳထားၿပီးျဖစ္) သေဘာတူညီခ်က္မ်ား လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္အထဲမွ နမူနာယူစရာ အတုယူစရာတခုကို တင္ျပလိုသည္။ ျမန္မာကိုလိုနီတြင္ ထားရိွသံုးစြဲခဲ့ေသာ ၿဗိတိသွ်ေရတပ္ပုိင္ ေရတပ္ သေဘၤာမ်ားကို ျမန္မာအစိုးရသို႔ လႊဲ ေျပာင္းေပးခဲ့သည့္ ကိစၥတခု ျဖစ္သည္။ ယခင္အစိုးရမွ ေနာင္လာ မည့္ အစိုးရသို႔ အစိုးရပုိင္ဆုိင္မႈမ်ားကို လႊဲေျပာင္းေပးရာ တြင္ ႏွစ္ဖက္ေခါင္းေဆာင္မ်ား အျပန္အလွန္ ေရးသား ေပးပို႔သည္ စာမ်ားလည္း ျဖစ္သည္။

ၿဗိတိသွ်ကာကြယ္ေရးမစ္ရွင္အဖြဲ႔ (သဘာပတိ) ေဂ်၊ ဖရီးမင္း၊ အမ္၊ ဘီ၊ အီး၊ အမ္၊ ပီ ထံမွ
ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ဗိုလ္လက္်ာထံေပးစာ

ေန႔စြဲ ၁၉၄၇ခု၊ ၾသဂုတ္လ ၁၇ ရက္၊ ရန္ကုန္။

ကာကြယ္ေရးသေဘာတူညီခ်က္၏ ေနာက္ဆံုးအၾကမ္းစာမူ၌ ပါရိွေသာ ေရတပ္ဆုိင္ရာ သေဘၤာမ်ားႏွင့္ သက္္ဆုိင္သည့္ အခ်က္ ၅ ၏ ေနာက္ပုိင္းကို ႏွစ္ျပည္ေထာင္ခ်ဳပ္ဆိုၾကေသာ သေဘာတူညီခ်က္ တေစာင္ တဖြဲ႔ထဲတြင္ ထည့္သြင္းေဖၚျပ ထားပါက၊ ႏွစ္ျပည္ေထာင္၏ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ မတန္မရာျဖစ္မည္ဟု ကြ်ႏု္ပ္ ထင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သေဘၤာမ်ားကို အသံုးခ် ျခင္း၊ ထုခြဲေရာင္းခ်ျခင္းႏွင့္ သက္ဆုိင္ေသာ အခ်က္မွာလည္း၊ အေရးႀကီးေသာ အခ်က္ပင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကြ်ႏ္ုပ္က အၾကံေပးလိုသည္မွာ ခင္ဗ်ားကကြ်ႏ္ုပ္ထံသို႔ စာတေစာင္ ေရးပို႔ပါ။ ထိုစာတြင္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေပးစာရရိွေၾကာင္း ေဖၚျပပါ။ ထို႔ျပင္ ခင္ဗ်ား၏ အစိုးရသည္ ကာကြယ္ေရး သေဘာ တူညီခ်က္၌ရိွေသာ အခ်က္ ၅ ခ်က္၏ ေနာက္ဆက္တြဲ၌ ၫႊန္းဆို ထားသည့္ ေရတပ္ဆုိင္ရာ သေဘၤာ မ်ားကို အစိုးရကိစၥမ်ားအတြက္သာလွ်င္ သံုးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း။ ကုန္သြယ္ေရး အတြက္ ျဖစ္ေစ အျခားနည္း အသံုးျပဳေရးအတြက္ ျဖစ္ေစ ေရာင္းခ်မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း တို႔ကိုလည္း ေဖၚျပရန္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။

ထိုအခါ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ဗိုလ္လက္်ာထံမွ ဤသို႔ အေၾကာင္းျပန္ပါသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ဗိုလ္လက္်ာထံမွ၊ ၿဗိတိသွ်ကာကြယ္ေရးမစ္ရွင္အဖြဲ႔ (သဘာပတိ)
ေဂ်၊ ဖရီးမင္း၊ အမ္၊ ဘီ၊ အီး။ အမ္၊ ပီ ထံေပးစာ

ေန႔စြဲ ၁၉၄၇ခု၊ ၾသဂုတ္လ ၁၇ ရက္၊ ရန္ကုန္။

ဤေန႔၊ ေန႔စြဲပါ ခင္ဗ်ား၏စာကို ရရိွပါသျဖင့္ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံအစိုးရသည္၊ ကာကြယ္ေရး သေဘာတူညီခ်က္၌ရိွေသာ အခ်က္ ၅ ၏ ေနာက္ဆက္တြဲ၌ ၫႊန္းဆို ထားသည့္ ေရတပ္ဆုိင္ရာ သေဘၤာမ်ားကို အစိုးရကိစၥမ်ားအတြက္သာလွ်င္ သံုးမည္ျဖစ္ပါသည္ ကုန္သြယ္ ေရေၾကာင္းအတြက္ျဖစ္ေစ အျခားနည္း အသံုးျပဳေရး အတြက္ျဖစ္ေစ ေရာင္းခ်မည္မဟုတ္ပါေၾကာင္း။

တုိင္းျပည္ မၾကာခင္ အဂၤလိပ္ကိုလိုနီမ်ား လက္မွ လြတ္လပ္ေရးရေတာ့မည္။ ငါတို႔လက္ထက္တြင္ ငါတို႔ႀကိဳက္ တာ လုပ္မည္။ ဖုတ္ဖုတ္ သုပ္သုပ္ သင္းတို႔အပူလားဆိုသည့္ သေဘာကို ဗိုလ္လက္်ာ၏ စာထဲတြင္ မေတြ႔ရပါ။ အလားတူ လံုးဝ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးသည့္ ကာလတြင္လည္း ျမန္မာေရတပ္မွ သေဘၤာမ်ားကို ျမန္မာအစိုးရက ပုဂၢလိကလက္သို႔ ေရာင္းစား သည္ (သို႔မဟုတ္) လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ပစ္သည္ဟုလည္း တခါမွ မၾကားဖူးပါ။

အခုစစ္အစိုးရကေတာ့ သူတို႔ရရိွထားေသာ တုိက္ရုိက္အာဏာ သက္ဆင္းသည့္စနစ္မွ ၾကားခံတဆင့္ အာဏာ သက္္ဆင္း သည့္ စနစ္သို႔ မကူးေျပာင္းမီ စီးပြားေရးအရ ေကာင္းတာေတြ အကုန္လံုး တို႔လက္ထဲမွာ ေရာက္ေန ေအာင္ လုပ္မွျဖစ္မည္ ဟူေသာ သေဘာျဖင့္ ပရမ္းပတာ လုပ္ေနၾကသည္။ နယ္ခ်ဲ႔ကိုလိုနီ အစိုးရပင္ မလုပ္ခဲ့ ေသာ အလုပ္မ်ားကို ျမန္မာစစ္ အစိုးရက လုပ္ေဆာင္ေနသည္မွာ ျပည္သူတို႔အတြက္ ဝမ္းနည္းဖြယ္ျဖစ္သည္။ နယ္ခ်ဲ႔အစိုးရဆိုသည္မွာ လက္ေအာက္ခံ ကိုလိုနီႏုိင္ငံမ်ား အေပၚတြင္ အျမတ္ထုတ္စၿမဲ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ စနစ္တက် အျမတ္ထုတ္သည္။ ပရမ္းပတာ အျမတ္ မထုတ္။ ေရရွည္ကို ၾကည့္သည္။

ေနာက္ထပ္ ဥပမာ တခုကို ျပလုိသည္။ အဂၤလိပ္ေတြ ျမန္မာျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတုန္းက သစ္ေတာႏွင့္ သစ္ ထုတ္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ စနစ္တက် လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ျမန္မာေတြကို တေန႔လြတ္လပ္ေရး ေပးရရင္ အကုန္မရလုိက္မွာ စိုးေသာ ေၾကာင့္ ရတုန္းရခိုက္ ယူထားမွဆိုသည့္ သေဘာႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္း မရိွသည္ ကိုေတြ႔ရသည္။ သစ္ေတာေျမပံုသည္ အေသးစိတ္လြန္းသျဖင့္ စစ္သံုးေျမပံုအျဖစ္ႏွင့္ေတာင္ အသံုးျပဳ၍ ရသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ သတ္မွတ္ထားေသာ အရြယ္ ေရာက္သည့္ ကြ်န္းပင္ တပင္တုိင္းတြင္ ကိုယ္ပုိင္နံပါတ္ ေတာင္ ရိွသည္ဟု သိရသည္။ သတ္မွတ္ထားသည့္အတိုင္း သစ္ကို ခုတ္ယူၾကသည္။ သစ္ေတာတခုလံုး အေျပာင္ရွင္း တာမ်ဳိးကို လုပ္ေလ့မရိွ။ သတ္မွတ္ထားေသာ သစ္ကြက္တခုတြင္ သတ္မွတ္ထားေသာ အပင္မ်ား ကိုသာ ခုတ္သည္။ ခုတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ သစ္ပင္မ်ား ျပန္လည္စုိက္ပ်ဳိးသည္။ ေနာင္ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ သံုး ဆယ္ ေရာက္သည့္အခါတြင္မွ ထိုသစ္ကြက္သို႔ ျပန္လည္လာေရာက္ သစ္ထုတ္သည္။ အခုကေတာ့ သည္လို မဟုတ္ေတာ့။ သစ္ခုတ္ခြင့္ရသည့္ ကုမၸဏီသည္ အခြင့္အေရး ရတုန္းရခုိက္ သစ္ပင္ အႀကီးအေသးမခ်န္ အကုန္ ထုတ္ယူ သြားသည္။ ေတာျပဳန္းတာ ေတာင္ေတြ ကတံုးျဖစ္တာ သူတုိ႔ကိစၥမဟုတ္။ လုပ္ပုိင္ခြင့္ရတုန္း အကုန္လံုးယူလိုက္သည့္ သေဘာျဖစ္ေနသည္။ ေတာေတြထဲက သစ္ေတြ ကုန္သေလာက္ ျဖစ္ေနေတာ့ အခုလာျပန္ပါၿပီ အခ်က္အျခာက်ေသာ ေနရာမ်ား၊ သမုိင္းဝင္ေနရာမ်ား၊ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေနေသာ ေနရာမ်ားကို ပုဂၢလိကလက္သို႔ လႊဲေျပာင္းသည္တဲ့။ ဒါကို ေစ်းကြက္ စီးပြားေရး ဦးေမာ့ လာေအာင္ ပုဂၢလိက စီးပြားေရးကို ဖြင့္ေပးတယ္လို႔ ဆိုသတဲ့။ စာဖတ္သူမ်ား စဥ္းစား၍သာ ၾကည့္ၾကပါကုန္။

အသိဉာဏ္ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သိမႈ၊ ျမင္မႈ၊ ၾကားမႈ၊ အတုယူမႈတို႔ ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ေလၿပီ ဟုသာ ေျပာလိုေတာ့ သည္။

(အထက္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ စာႏွစ္ေစာင္မွာ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္က ပထမအႀကိမ္ ထုတ္ေဝခဲ့ေသာ (တပ္မေတာ္သမုိင္း တတိယ တြဲ ၁၉၄၅ — ၁၉၄၈ ) စာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ (၂၃၁) မွ မူရင္းအတုိင္း ျပန္လည္ ကူးယူ ေဖၚျပျခင္း ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ့သမုိင္း တြင္ လူသိမ်ားေသာ လက္်ာဖရီးမင္း စာခ်ဳပ္ကို ၁၉၄၇ ၾသဂုတ္လ ၂၉ ရက္ေန႔က ရန္ကုန္ၿမိဳ႔တြင္ လက္မွတ္ေရးထိုး ခဲ့ၾက သည္။ ဗိုလ္လက္်ာမွာ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္ တဦးျဖစ္ၿပီး ဖရီးမင္း ဆိုသူမွာ ထိုအခ်ိန္က ၿဗိတိသွ်ပါလီမန္ အမတ္တဦး ျဖစ္ ေသာ John W। Freeman ဂြ်န္ ဒဘလ်ဴ ဖရီးမင္း ျဖစ္သည္။)

ေဇာ္မင္း (လူ႔ေဘာင္သစ္)
၂ ရက္ မတ္လ ၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္။