ဒို႔ရြာဘုရားပြဲနဲ႔ ကြမ္းေတာင္ကုိင္

ရြာဘုရားပြဲကား နီးကပ္လာေခ်ၿပီ။ သီတင္းကြ်တ္လ ေရာက္တုိင္း ရြာမွာ ဘုရားပြဲက က်င္းပေနၾက။ ရြာသူ ရြာသားတို႔ အုံးအံုးကြ်က္ကြ်က္ ျဖစ္ေသာကာလဟု ဆိုလည္းမမွား။ ဘုရားပြဲ သံုးရက္နဲ႔သံုးည အတြင္း ၿမိဳ႔ေပၚက ဇာတ္ပြဲတခုကို ငွား၍လည္း ထည့္ေလ့ရိွသည္။ နယ္တကာက ဆယ့္ႏွစ္ပြဲ ေစ်းသည္မ်ား လာေရာက္တည္ခင္း ေရာင္းခ်ၾကသည္ ကလည္း ဝယ္စရာခ်မ္းစရာ အမ်ဳိးစံု။ ဘုရားပြဲ ရက္အတြင္း လာေရာက္မည့္ ဧည့္သည္မ်ားကို တည္ခင္းေကၽြးေမြးဖို႔ အိမ္တုိင္းလိုလို မုန္႔မ်ဳိးစံုကို လုပ္ၾကေသးသည္။ ရြာသားတို႔ အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အေကာင္းဆံုး အခ်ိန္ဟုလည္း ဆိုႏုိင္သည္။

သည္ႏွစ္ ဘုရားပြဲေတာ္အတြက္ သူႀကီး ဦးတုိင္းအုပ္ အပါအဝင္ ရြာသားမ်ား အားလုံး အေတာ္ေလး အားခဲထား ၾကသည္။ ရြာဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္ ဦးနႏၵိယပင္ ဘုရားပြဲႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဟန္မေဆာင္ႏုိင္ဘဲ ဘယ္္ဇာတ္ငွား မွာတုန္း ဘယ္ဇာတ္ငွားမွာတုန္းဟု ေမးရင္း ဖင္တႂကြႂကြ ျဖစ္ေနသည္။ ဘုရားပြဲ အတြက္ တရြာလံုး အားခဲ ထားသည့္ အေၾကာင္း ကေတာ့ သူတို႔ရြာတြင္ ဘုရားပြဲ မလုပ္ျဖစ္ခဲ့တာ သံုးႏွစ္တိတိ ရိွခဲ့ေသာေၾကာင့္ပင္။

သံုးႏွစ္ဆက္တုိက္ ဘုရားပြဲ မလုပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းရင္းက ႏွစ္ခုျဖစ္သည္။ ပထမ တခုကေတာ့ လြန္ခဲ့ေသာ သံုးႏွစ္က စပါးေစ်းမ်ား ထုိးက်၍ ရြာသားမ်ား အားလံုးနီးပါး စီးပြားပ်က္သည္က တေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ေနာက္တေၾကာင္းကေတာ့၊ အဲသည့္ ေနာက္တေၾကာင္းက ဘုရားပြဲ မလုပ္ျဖစ္ဖို႔ ဖန္တီးသည့္ အဓိက အခ်က္လို႔ ေတာင္ ေျပာႏုိင္သည္။ တျခားေတာ့ မဟုတ္ပါ အဲသည့္တႏွစ္ ထဲမွာပဲ သူတို႔နယ္ တေၾကာတြင္ ဂဠဳန္သူပုန္ ထခဲ့ေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္သည္။ ဂဠဳန္သူပုန္ ထတာက တႏွစ္ေလာက္သာ ၾကာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဂဠဳန္သူပုန္ အရိွန္ေၾကာင့္ အဂၤလိပ္အစိုးရက သူတို႔ရြာတြင္ သာမက တျခား ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္မ်ားကိုပါ ဘုရားပြဲက်င္းပဖို႔ သံုးႏွစ္ ဆက္တုိက္ ပြဲမိန္႔ပိတ္ခဲ့၍ ျဖစ္သည္။

ဂဠဳန္သူပုန္ဆို၍ ႀကံဳတုန္းေျပာရဦးမည္။ ဂဠဳန္သူပုန္ ဆိုသူမ်ားသည္လည္း သူတို႔လို လယ္သမား ေတြသာ ျဖစ္သည္။ ဆင္းရဲလြန္းသည့္ အတြက္ မခံႏုိင္သည့္အဆုံး အဂၤလိပ္အစိုးရကို ရရာလက္နက္ျဖင့္ ပုန္ကန္ခဲ့သူမ်ား ျဖစ္သည္။ ဂဠဳန္ သူပုန္ တန္ခုိးထြားစဥ္ ကာလအတြင္းက သူႀကီး ဦးတုိင္းအုပ္သည္ ဂဠဳန္သူပုန္မ်ား လိုအပ္ သည္ကို ေထာက္ပ့ံရင္း သူပုန္တို႔၏ အမာခံႀကီး ျဖစ္ခဲ့ ဖူးသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အတင္းေျပာတာေတာ့ မဟုတ္၊ ဂဠဳန္တို႔ အေျခအေန မေကာင္း၍ ဖရိုဖရဲ ျဖစ္သည့္ အခ်ိန္တြင္ ဦးတုိင္းအုပ္သည္ အဂၤလိပ္ စစ္တပ္မ်ားအတြက္ အေရးႀကီးေသာ ေဒသခံ သတင္းေပးလည္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဦးတုိင္းအုပ္ ယခုထက္တုိင္ သူႀကီး ရာထူးတြင္ ၿမဲေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ျဖစ္ၿပီးသားေတြ ျဖစ္ခဲ့ၿပီးၿပီမို႔ ဒါေတြကုိ ထားလုိက္ပါေတာ့။

ထံုးစံအတုိင္း ပြဲေတာ္ရက္ ပထမေန႔အတြက္ ရြာဦးေက်ာင္းသို႔ ဆြမ္းကြမ္းႏွင့္ လွဴဒါန္းဖြယ္ရာမ်ားကို စီတန္း လွည့္လည္၍ ပို႔ေဆာင္ရသည္။ ထိုအခမ္းအနားအတြက္ ကြမ္းေတာင္ကုိင္ေရြးဖုိ႔နဲ႔ ဘယ္ဇာတ္ကို ငွားၾကမွာလဲ၊ ဘယ္သူက ဘယ္တာဝန္ေတြ ယူၾကမွာလဲ ဆိုတဲ့ ကိစၥေတြအတြက္ သူႀကီးႏွင့္ ရြာလူႀကီးတခ်ဳိ႔ သူႀကီးအိမ္တြင္ အစည္းေဝး ထုိင္ေနၾကသည္။ ကြမ္းေတာင္ကုိင္ ဆိုတာ ရြာဓေလ့အတုိင္း ရုပ္ေရေခ်ာေမာၿပီး အိမ္ေထာင္မရိွ သည့္ အပ်ဳိကိုသာ ေရြးခ်ယ္ ေလ့ရိွသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ သံုးႏွစ္က ကြမ္းေတာင္ကုိင္ အေရြးခံထားရသူ မိစန္းကား အေတာ္လွသူ ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ မိစန္းက အသက္ႀကီးသြား၍ သည္ႏွစ္ ဘရားပြဲအတြက္ ကြမ္းေတာင္ မျဖစ္ထုိက္ဟု သူႀကီးက အဆို တင္လာသည္။ လူႀကီးတခ်ဳိ႔က သူႀကီးဦးတုိင္းအုပ္၏ အဆိုကို ေထာက္ခံတာလည္း မဟုတ္ ကန္႔ကြက္တာလည္း မဟုတ္ဘဲ အင္းမလႈပ္ အဲမလႈပ္ လုပ္ေနၾကသည္။ တဦးစႏွစ္ဦးစက သူႀကီး၏ အဆိုကို ေထာက္ခံသည္။ တခ်ဳိ႔ကေတာ့ ဘာျပန္ေျပာ ရင္ ေကာင္းမည္နည္းဟု ေမးကိုပြတ္ကာ စဥ္းစားေနၾကသည္။ တခ်ဳိ႔ကေတာ့ ေရေႏြးၾကမ္းကိုသာ တခြက္ၿပီးတခြက္ တြင္တြင္ႀကီး ေသာက္ေနၾကသလို တခ်ဳိ႔ကေတာ့ ေျပာင္းဖူးဖက္လိပ္ မ်ားကို အဆက္မျပတ္ဖြာ၍ အိမ္ေခါင္မိုးကိုသာ ေမာ့ၾကည့္ေနၾကသည္။ ဘာမွဝင္မေျပာၾက။ အဂၤလိပ္ ခရုိင္ဝန္က မ်က္ႏွာသာ ေပးထားသည့္ အာဏာစက္ႀကီးေသာ သူႀကီးႏွင့္ အျပန္အလွန္ ျငင္းခုန္ဖို႔ ဆႏၵမရိွ ၾကသလို က႑ေကာစ ျဖစ္မွာကိုလည္း ရြာလူႀကီးမ်ားအေနျဖင့္ လိုလားဟန္ မတူ။

ထိုအခ်ိန္၌ ရြာထဲတြင္ လူသူအေလးစား ခံရဆုံးသူ တဦးျဖစ္သည့္ ဦးသာေဗ်ာ့က "သူႀကီးမင္း ခင္ဗ်ာ။ ဒီလိုေတာ့ ရိွပါတယ္။ မိစန္းက တျခားမိန္းကေလးေတြနဲ႔ စာရင္ အသက္ႀကီးသြားၿပီ ဆိုေပမဲ့ တကယ္က ၁၉ ႏွစ္ပဲ ရိွပါ ေသးတယ္။ ေျပာရရင္ ၁၉ ႏွစ္ေတာင္ မျပည့္တတ္ေသးပါဖူး။ ေနာက္တခ်က္ ကလည္း ဘာဘဲေျပာေျပာ သူက ရြာကအပ်ဳိေတြထဲမွာ အခုအထိ အေခ်ာဆံုး အလွဆံုးဆိုေတာ့ ကြမ္းေတာင္ကုိင္လုပ္ဖို႔ အသင့္ေတာ္ဆံုးလို႔ က်ဳပ္ကေတာ့ ထင္ပါတယ္" ဟု သူႀကီး ဦးတုိင္းအုပ္အား တင္ျပ၏။ ဤတြင္မွ ေစာေစာက ေတာလိုလို ေတာင္လိုလိုျဖင့္ ၿငိမ္ခ်က္သား ေကာင္းေနေသာ ရြာလူႀကီးမ်ားထံမွ တေသာေသာ အသံမ်ားထြက္လာၿပီး ဦးသာေဗ်ာ့ အဆိုအား ေထာက္ခံၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သူႀကီးကား ဦးသာေဗ်ာ့၏ အဆိုကို သိပ္ၿပီး သေဘာေတြ႔ပံု မရ။ ထို႔ေၾကာင့္ "ကိုသာေဗ်ာ့ ေျပာလာတာလည္း တနည္းေတာ့ သဘာဝက်ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ တျခားသူမ်ားရဲ့ အျမင္ကေလးေတြ လည္း သိပါရေစ" ဆိုၿပီး သူႀကီးက အေပ်ာ့ဆြဲ ထိုးလုိက္သည္။

ထို႔ေနာက္ သူႀကီးဦးတုိင္းအုပ္က သူ႔ကိုေထာက္ခံသူ တဦးစႏွစ္ဦးစဖက္သို႔ အဓိပၸါယ္ပါေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ လွမ္း၍ ၾကည့္လုိက္သည္။ သူႀကီးကို အၿမဲတန္း ေဖာ္လံဖားေနသူ တဦးျဖစ္သည့္ ဦးဖိုးကုိင္းက ႏွာေခါင္းသံ ပါေသာ အသံငယ္ေလးျဖင့္ "မိစန္းက ေခ်ာေသးတယ္ လွေသးတယ္ ဆိုေပမဲ့ သူႀကီးမင္း ေျပာသလို က်ဳပ္တို႔ ရြာထံုးစံအတုိင္းဆို အသက္ႀကီးေနပါတယ္။ သည္ေတာ့ကာ မိစန္းထက္ အသက္ငယ္တဲ့ မိန္းကေလး တဦးဦးကိုသာ ကြမ္းေတာင္ကုိင္ ေရြးဖို႔ အႀကံျပဳလိုပါတယ္" ဟု သူႀကီးဖက္မွ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ဘက္လုိက္၍ ေျပာေလသည္။

ဦးဖိုးကုိင္း အဆိုေၾကာင့္ သူႀကီးမင္း မ်က္ႏွာကား ဝင္းကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ေနာက္ က်န္သည့္ ရြာလူႀကီးမ်ား ဖက္သို႔ လွည့္၍ ကုိင္းက်ဳပ္ေျပာတယ္မို႔လား ဟူေသာ မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ ေမးဆတ္၍ ျပေလသည္။ ဆက္တုိက္ ဆိုသလို ဦးေမွာက္ ဆိုသည့္ ရြာလူႀကီး တဦးကလည္း "ဟုတ္တယ္ဗ်။ က်ဳပ္ကေတာ့ ဦးဖိုးကုိင္း ေျပာတာကို ေထာက္ခံတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔တုန္း ဆိုေတာ့ က်ဳပ္တို႔ရြာ ထံုးစံမွာက ကြမ္းေတာင္ကိုင္ဆိုတာ အသက္ ၁၆ ႏွစ္ေလာက္ပဲ ရိွသင့္တယ္မို႔လား။ ၁၇ ႏွစ္္ ဆိုရင္ေတာင္ ႀကီးသြားၿပီ" ဟု ဝင္၍ေျပာေလသည္။ ဦးေမွာက္ သည္လည္း မထူး၊ သူႀကီးတို႔မ်ား ေလလည္ရင္ေတာင္ သူမ်ားေတြလို ဘယ္ေတာ့မွ မနံဖူးဟု ဦးဖိုးကုိင္းလို ဖားဖားရားရား လုပ္ေလ့ရိွသူ တဦးလည္း ျဖစ္သည္။

ေဖာ္လံဖားႏွစ္ဦး၏ အဆိုေၾကာင့္ ပထမတုန္းက ဦးသာေဗ်ာ့ကို ေထာက္ခံထားေသာ ရြာလူႀကီးမ်ား ၿငိမ္က် သြားသည္။ ၿငိမ္က်သြားတာ တျခားေၾကာင့္ေတာ့မဟုတ္၊ သူႀကီးမင္း ဘာအကြက္ ဆင္ေနသလဲ ဆိုတာကို ထင္းကနဲ ရွင္းကနဲ ရိပ္စားမိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သိတာေပါ့ တရြာတည္း သားခ်င္းေတြ ဟာကိုး။ ဘယ္သူ႔ဆီကမွ ေနာက္ထပ္ အသံထြက္မလာ ေသာေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဦးသာေဗ်ာ့က "ဦးဖိုးကုိင္းနဲ႔ ဦးေမွာက္ကို က်ဳပ္တခုေျပာလိုပါတယ္။ တျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဖူး။ ကြမ္းေတာင္ကုိင္ ဆိုတာ အသက္ ၁၆ ႏွစ္ထက္ မေက်ာ္ရဖူးလို႔ စာနဲ႔ေပနဲ႔ သတ္မွတ္ထားတာ မရိွပါဖူး။ က်ဳပ္ေျပာတာ မယံုရင္ ရြာဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္ကို ေမးၾကည့္လို႔ ရပါတယ္။ အိမ္ေထာင္မရိွ အပ်ဳိျဖစ္ရမယ္၊ ေခ်ာမယ္လွမယ္ ဆိုရင္ အသက္ ႏွစ္ဆယ္ အစိတ္လည္း ကြမ္းေတာင္ကုိင္ ျဖစ္ခြင့္ရိွပါတယ္" ဟု ေလသံေအးေအးျဖင့္ တဆင့္တက္ကာ ရွင္းေလ၏။

သို႔ေသာ္ အဖားအရိွန္ကို သတ္မရေသာ ဦးေမွာက္က "ဆရာေတာ္ကို ေမးဖို႔ ဆိုတာကလည္း ကြမ္းေတာင္ကုိင္ ေရြးတာက သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ မအပ္စပ္တဲ့ ကိစၥဆိုေတာ့၊ ကုိင္း ကုိင္း၊ သည္လိုဆိုရင္ က်ဳပ္ၾကားခ် ေျပာမယ္ဗ်ာ။ ရြာအေနာက္ပုိင္းက ကိုၿငိမ္းႏု သမီးေလး မိေနာက္ ဆိုရင္ မေကာင္းဘူးလား။ သူလည္း အေခ်ာသားပဲဟာ။ အသက္ကလဲ ၁၆ ႏွစ္ ဝန္းက်င္ ေလာက္ဆိုေတာ့ မဆိုးပါဖူး" ဟု အေမာတေကာျဖင့္ သူ႔အဆိုကို ထပ္တင္ျပန္သည္။ ရြာလူႀကီးအားလုံးက "အင္း" ဟု ေလသံရွည္ႀကီးမ်ား ဆြဲၿပီး ဘာမွဆက္ မေျပာၾကဘဲ ေရေႏြးဖိေသာက္ သူကေသာက္၊ ေဆးလိပ္တြင္တြင္ ဖြာသူကဖြာႏွင့္ ျဖစ္ေနၾကျပန္သည္။ ဦးသာေဗ်ာ့ကေတာ့ ၾကားေနေနေသာ ရြာလူႀကီးမ်ားကိုေရာ၊ ကုိယ္လိုခ်င္ရာ ဇြတ္အတင္းဆြဲ ေနေသာ သူႀကီးတို႔ တအုပ္လံုးကိုပါ စိတ္ပ်က္ လာေသာေၾကာင့္ ဘာမွထပ္၍ အႀကံ မေပးေတာ့။

သူႀကီးမင္းက "ဦးေမွာက္ရဲ့၊ အဲသည့္ မိန္းကေလးက ေခ်ာတယ္၊ အသက္လည္း ငယ္တယ္ ဆိုတာေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အရပ္က ပုလြန္းလွတယ္။ ကြမ္းေတာင္ကုိင္ဆိုတာ အဲသလို ပုတက္တက္ ျဖစ္ေန ရင္လည္း လူရယ္စရာ ျဖစ္လိမ့္မယ္" ဟုဆိုၿပီး ဦးေမွာက္၏ အဆိုကို ယဥ္ယဥ္ေလးျဖင့္ ပယ္ခ်လုိက္သည္။ သည့္ေနာက္ ရြာလူႀကီးမ်ားထံမွ ေနာက္ထပ္ ဘာအဆိုမွ တင္သြင္းလာျခင္း မရိွေတာ့သျဖင့္ သူႀကီး၊ ဦးဖုိင္းကုိင္းႏွင့္ ဦးေမွာက္တို႔ အသံမ်ားကသာ အစည္းအေဝး တခုလံုးကို ဖံုးလႊမ္း ေနေတာ့သည္။

အေတာ္ၾကာတြင္ ဦးဖိုးကုိင္းက ဤသို႔ အဆိုတင္ျပန္သည္။ "ကိုင္း ဒါျဖင့္ရင္ ရြာအလယ္ပုိင္းက မိခ်ဳပ္ကေလး ဆိုရင္ေကာ မသင့္ေတာ္ဖူးလား" ဟု ေျပာလုိက္သည္ႏွင့္ ဦးေမွာက္က "ဟုတ္တယ္၊ ဟုတ္တယ္၊ အဲသည့္ ကေလးမက အသက္လည္း ငယ္၊ အရပ္လည္းရွည္တယ္။ ရုပ္ကေလးကလည္း တယ္မဆိုးလွပါဖူး"ဟူ၍ တန္းကနဲ ေထာက္ခံလုိက္သည္။

သူႀကီမင္း ဦးတုိင္းအုပ္က စကၠန္႔ အနည္းငယ္မွ် စဥ္းစားဟန္ ျပဳေနၿပီး "အဟမ္း အဟမ္း" ဟုေခ်ာင္းဆိုးလုိက္ရင္း သူ႔သေဘာထားကို ရြာလူႀကီးမ်ားအား ေျပာေလသည္။ "အင္းေပါ့ေလ။ က်ဳပ္အေနနဲ႔လည္း သည္ကေလးမေလး ဆိုရင္ေတာ့ သင့္ေတာ္တယ္လို႔ ထင္တာပဲ။ ကုိင္း အခ်ိန္ကလည္းလင့္ က်န္တဲ့သူေတြကလည္း ဘယ္လိုမွ သေဘာမထားဖူး ဆိုရင္ေတာ့ မိခ်ဳပ္ကိုပဲ ကြမ္းေတာင္ကုိင္ အျဖစ္ ေရြးလုိက္ပါၿပီ" လို႔ဆိုရင္း အစည္းအေဝးကို ရုပ္သိမ္းလုိက္ေတာ့၏။

တကယ္ကေတာ့ ရြာလူႀကီးေတြ အေနနဲ႔ သူႀကီးအာဏာစက္ကို ေၾကာက္၍ ပါးစပ္ပိတ္ ၿငိမ္ေန သည္ကို သူႀကီးက သူ႔ကိုေထာက္ခံသည္ဟု သတ္မွတ္လုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ မိခ်ဳပ္သည္ အရပ္မပု ေသာ္လည္း ကုိယ္လံုးကိုယ္ ေပါက္က မလွ၊ ျပားခ်ပ္ခ်ပ္ႀကီးျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ အသားအတန္မဲ၍ ရုပ္ေရကလည္း ရြက္ၾကမ္းေရႀကိဳသာ ျဖစ္ရသည့္အထဲ မ်က္ႏွာေပၚတြင္လည္း ဝက္ၿခံမ်ားႏွင့္။ သို႔ေသာ္ ေမးစရာ ရိွတာက ဒါျဖင့္ရင္ ဘာေၾကာင့္ မိခ်ဳပ္ ကြမ္းေတာင္ကုိင္ အေရြးခံရတာလဲ ဆိုသည့္ ေမးခြန္းပင္ျဖစ္သည္။ တျခားေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ မိခ်ဳပ္က သူႀကီးတူမ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။ အမွန္ကေတာ့ သည္အစည္းအေဝး မစခင္ ကတည္းက သူႀကီးမင္းႏွင့္ သူ႔လူႏွစ္ေယာက္ ဇာတ္တုိက္၍ လက္ဝါးရုိက္ထား ေသာ အစီအမံသာ ျဖစ္သည္။ အစည္းအေဝး စစျခင္း ကြမ္းေတာင္ကုိင္အျဖစ္ မိခ်ဳပ္ကို ေရြးမည္ဟု အဆိုတင္ပါက မေကာင္းတတ္ေသာေၾကာင့္ တျခား မိန္းကေလး အမည္မ်ားကို ေလကုန္ခံ အခ်ိန္ကုန္ခံ၍ အဆိုတင္သြင္း ေနၾကျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

ပြဲေန႔မတုိင္မီွ တရက္အလိုတြင္ ဦးဖိုးကုိင္းႏွင့္ ဦးေမွာက္တို႔ ဦးစီး၍ သူႀကီးအိမ္မွ အခုိင္းအေစ လက္သားမ်ားျဖင့္ ရြာထဲ လွည့္၍ ဘုရားပြဲရက္အတြင္း လုိက္နာရမည့္ စည္းကမ္းမ်ားကို ေမာင္းတဒူဒူထု၍ ေၾကညာၾကသည္။ ထို႔အျပင္ တျခား ရြာက လူေတြလည္း ဘုရားပြဲ လာမွာဆိုေတာ့ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားကို စာရြက္မ်ားေပၚတြင္ ေရးသား၍ ရြာထဲတြင္ ေနရာအႏွံ႔ ကပ္ထားျပန္သည္။ ဤသို႔မလုပ္၍ မျဖစ္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မေျပာေကာင္း မဆိုေကာင္း ဘုရားပြဲကို အေၾကာင္း ျပဳ၍ ငုတ္ေနေသာ လက္က်န္ ဂဠဳန္တပ္သား တခ်ဳိ႔တေလ ေပၚလာၿပီး ရုတ္ရုတ္သဲသဲ လုပ္မွျဖင့္ အဂၤလိပ္ ခရုိင္ဝန္ သူ႔ကို ညိဳညင္မွာ သူႀကီး ဦးတုိင္းအုပ္ စိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရႊပြဲလာမ်ား အေနျဖင့္ ဘုရားပြဲသံုးရက္ အတြင္း ပြဲၾကည့္တာ ေစ်းဝယ္တာကလဲြ၍ တျခားဟာေတြ မလုပ္ႏုိင္ေအာင္၊ မလုပ္ရဲေအာင္ ရိွသမွ်စည္းကမ္းေတြကို သူႀကီး ဦးတုိင္းအုပ္က ႀကိဳထုတ္ ေနျခင္း ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ ထိုမွ်ႏွင့္ အားမရေသး၍ ဇာတ္ကမည့္ ပထမညတြင္ ဦးဖိုးကုိင္းႏွင့္ ဦးေမွာက္တို႔ တေယာက္တလဲစီ ေလာ္စပီကာ မွတဆင့္ လုိက္နာရမည့္ စည္းကမ္းမ်ားကို မေမာႏုိင္မပန္းႏုိင္ ဆယ့္ငါးမိနစ္တခါ နာရီဝက္တခါ ဆိုသလို ေၾကညာ ေနေသး သည္။ မုိက္ခြက္ကုိင္၍ လူေတြကို ဤသို႔ ေျပာရသည္ကိုလည္း သူတို႔ အေနျဖင့္ အေတာ္ေလး ေက်နပ္ေနၾကသည္။

ေၾကညာေနသည့္ စည္းကမ္းခ်က္မ်ား ကေတာ့ "ေတာက္၊ ေတာက္၊ ေတာက္ (မုိက္ခြက္ ေကာင္း မေကာင္း လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ ေခါက္၍ စမ္းသည့္အသံ) ဟဲလို၊ ဟဲလို၊ ဘုရားပြဲလာ ပရိႆတ္ အေပါင္းတို႔ ခင္ဗ်ား။ ဘုရားပြဲလာ ပရိႆတ္ အေပါင္းတို႔ခင္ဗ်ား။ ခရုိင္ဝန္ ၫႊန္ၾကားခ်က္ အရ သူႀကီးမင္း ဦးတုိင္းအုပ္ ထုတ္ထားတဲ့ ဘုရားပြဲ စည္းကမ္းေတြကို ဖတ္ျပမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ၾကပါ။ ပြဲခင္းအတြင္း ဓားေျမွာင္၊ ဓားရွည္၊ ဒုတ္တို၊ ဒုတ္ရွည္ႏွင့္ မည္သည့္လက္နက္မွ ကုိင္ေဆာင္ျခင္း မျပဳရ။ ပုဆိန္မ်ား၊ ရဲတင္းမ်ား ပြဲခင္းအတြင္း ယူေဆာင္မလာရ။ ႀကံဆုိင္မွ ႀကံေခ်ာင္းမ်ားကို ဝယ္ၿပီးလွ်င္ၿပီးျခင္း စားသံုးရမည္။ ႀကံေခ်ာင္းမ်ား ကုိင္၍ ပြဲခင္းအတြင္း သြားလာျခင္း မျပဳရ။ ေကာက္ညွင္း က်ည္ေတာက္မ်ားကို (ခဲလံေခ်ာင္းမ်ား) ဆုိင္မွာပဲ ထုိင္စားပါ။ ၎တို႔ကို ကုိင္ေဆာင္၍ ပြဲခင္းထဲ သြားလာျခင္း မျပဳရ။ ဥသွ်စ္သီး၊ သီးသီး၊ အုန္းသီးမ်ားကို လြယ္အိတ္ထဲမွာ ထည့္မသယ္ရ။ အုတ္ခဲမ်ား၊ ေက်ာက္ခဲမ်ား ဖင္ခုထုိင္၍ ပြဲမၾကည့္ရ။ ဖ်ာခင္း၍သာ ပြဲၾကည့္ရမည္။ ပြဲခင္းအတြင္း မူးယစ္ေသာက္စား ရမ္းကားျခင္း၊ ခိုက္ရန္ျဖစ္ပြားျဖင္း၊ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအား သားေျပာမယားေျပာ ေျပာ၍ ေနာက္ေျပာင္ျခင္း မျပဳရ။ မူးယစ္ေစသည့္ အရာဆို၍ ထညက္ (ထန္းလွ်က္) ေတာင္ ေရေဖွ်ာ္ မေသာက္ရ။ ပြဲခင္းအတြင္း သၾကားထုတ္မ်ား ယူလာၿပီး မလွ်က္ရ။ ကာလသားမ်ား အထူးမွတ္ရန္။ အေၾကာ္ဆုိင္မွာထုိင္ရင္ ေကာင္းေကာင္း ထုိင္ၾကပါ။ ေရေႏြးၾကမ္းအိုးထဲ အရက္ ခိုးထည့္ၿပီး မေသာက္ရ။ လူႀကီးမ်ား အထူးမွတ္ရန္၊ မိမိအိမ္တြင္ အရက္ေသာက္ ထားပါက မိမိအိမ္မွာပဲ ေနရန္။ ပြဲခင္းထဲသို႔ မလာရ။ အမ်ဳိးသမီးမ်ား အထူးမွတ္ရန္၊ ပြဲခင္းထဲတြင္ ဖ်ာလု၍ ရုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းစြာ ေဖေတာ့ေမာင္ေတာ့ ေအာ္ဟစ္ဆဲဆို ရန္မျဖစ္ရ။ စည္းကမ္း မလုိက္နာဘဲ ေဖာက္ဖ်က္ပါက မည္သူမဆို ဘုရားပြဲ ၿပီးသည့္အထိ ထိပ္တံုးခပ္ခံရမည္" ဟူသတည္း။

သူႀကီးမင္း ကိုယ္တုိင္လည္း ရြာထဲက ငမူးငရူး ကာလသား တခ်ဳိ႔ကို "ေဟ့ေကာင္ေတြ၊ ငၿဖိဳးတို႔ ငတုိးတို႔၊ ႂကြက္နီတို႔၊ ဒီကိုလာစမ္း။ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္။ ကိုယ့္ရြာက ကြမ္းေတာင္ကုိင္ကို တျခားရြာက ေကာင္ေတြ ရိသဲ့သဲ့ လာလုပ္ရင္ တြယ္သာ တြယ္ထည့္လုိက္။ ေနာက္မွ ငါၾကည့္ရွင္းမယ္။ ဟုတ္ပလား" ဆိုၿပီး ႀကိတ္၍ ေျမွာက္ေပး ထားေသးသည္။

ထို႔အျပင္ သူႀကီးမင္းက ဇာတ္ခံုတဲ့တဲ့ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ ေပသံုးဆယ္ေလာက္ အကြာတြင္ အထူးပြဲၾကည့္စင္ တခုကို ေဆာက္ထား၍ သူ႔တူမ ကြမ္းေတာင္ကုိင္ မိခ်ဳပ္အပါအဝင္ ေဆြမ်ဳိးမ်ား၊ သူ႔လက္သားမ်ားႏွင့္ ထိုစင္ေပၚမွ ဇာတ္ပြဲကို ၾကည့္၏။ တခ်ိန္ထဲမွာလည္း ဇာတ္ပြဲၾကည့္ရင္း ေရေႏြးၾကမ္း အိုးထဲတြင္ အရက္ထည့္ ေသာက္ ေသးသည္။ သူကိုယ္တုိင္ စည္းကမ္းေဖါက္သည္ကို မည္သူမွ မေျပာရဲ။ သူႀကီးမင္းေပကိုး။ တခါ အထူးပြဲ ၾကည့္စင္က အလယ္မွာ ေရာက္ေန၍ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ အမ်ားစုက စင္းေဘးဘယ္ညာတြင္ ျဖန္႔၍ ထုိင္ၾကရသည္။ သူႀကီး အေျပာကေတာ့ အထူးပြဲ ၾကည့္စင္ကို ေဆာက္ရျခင္းက ပြဲခင္း လံုၿခံဳေရးအတြက္ ျဖစ္သည္ဟု ဆို၏။

ရြာဘုရားပြဲၿပီး၍ ဇမ္းလမ္းကို ခ်ဳပ္ေသာ္ ဘယ္တရြာသားကမွ သူႀကီးတူမ ကြမ္းေတာင္ကုိင္ကို ရိသဲ့သဲ့ မလုပ္ၾကပါ။ သူႀကီးမင္း၏ ကာလသား လူမုိက္မ်ားကို ေၾကာက္၍မဟုတ္။ ကြမ္းေတာင္ကုိင္က ပံုမလာ ပန္းမလာႏွင့္ အက်ည္းတန္ လြန္း၍ ျဖစ္သည္။ ဦးသာေဗ်ာ့ကေတာ့ ဇာတ္ပြဲႏွင့္ ေစ်းတန္းကို သပိတ္ေမွာက္သည့္ အေနျဖင့္ သံုးရက္လံုးလံုး ဦးနႏိၵယ၏ ရြာဦးေက်ာင္း၌ သြား၍ေနေလသည္။ အစည္းေဝးတုန္းက ဦးသာေဗ်ာ့၏ အဆိုကို ေထာက္ခံခဲ့သည့္ ရြာလူႀကီးမ်ားထဲမွ သံုးေယာက္ေလာက္ ထိပ္တုံးခပ္ခံရသည္။ တဦး၏အိမ္တြင္ အရက္ေသာက္အၿပီး ေနာက္တဦးအိမ္သို႔ ေျပာင္းေသာက္ရန္ အကူး လမ္းေပၚတြင္ မူးေနေသာ သူႀကီး၏ ရြာလံုၿခံဳေရး ကင္းသမားမ်ားက ေတြ႔သြားၿပီး ထိုလူႀကီးမ်ားကို ဖမ္းလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အိမ္တြင္အရက္ ေသာက္ထားပါက ပြဲခင္းထဲသို႔ မလာရဆိုသည့္ စည္းကမ္းကို ေဖါက္ဖ်က္၍ ပြဲခင္းဖက္သို႔ သြားရန္ ႀကံရြယ္ သည္ဟု စြပ္စြဲကာ ဖမ္းလုိက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

ဦးဖုိးကုိင္းႏွင့္ ဦးေမွာက္တို႔ကေတာ့ ေလာ္စပီကာမွတဆင့္ စည္းကမ္းေတြကို သံုးညလံုးလံုး ေအာ္ခဲ့ ရသျဖင့္ အသံေတြဝင္၊ အေအးေတြပတ္ကာ ဖ်ား၍ အိပ္ယာထဲတြင္ ဘံုးဘံုးလဲေနၾကသည္။ သူႀကီးမင္း ဦးတုိင္းအုပ္လည္း ဘုရားပြဲမလုပ္ခဲ့ရသည့္ သံုးႏွစ္စာ အတိုးခ်၍ ေသာက္ေသာေၾကာင့္ အရက္နာ က်ၿပီး တအင္းအင္းသာ အသံထြက္ႏုိင္၍ အိပ္ယာထဲမွ မထႏုိင္။ ဘာခံႏုိင္မလဲ သံမဏိႏွင့္ ထုထားတာမွ မဟုတ္ဘဲ။ ၿပီးေတာ့ အသက္ကလည္း ရၿပီဟာကိုး။

ရြာထဲမွ အမ်ဳိးသမီး ပရိႆတ္မ်ားကေတာ့ ဘုရားပြဲ သံုးရက္အတြင္း ကြမ္းေတာင္ကုိင္ ျဖစ္သင့္ရဲ့သားနဲ႔ မျဖစ္လုိက္ရရွာ သည့္ မိစန္းကို ဂရုဏာသက္ကာ မိစန္းအိမ္တြင္ စုေဝးေနၾကသည္။ မိစန္းကား ပိတုန္းေရာင္ ဆံထံုးထက္တြင္ စပယ္ပန္းတို႔ျဖင့္ ဘုရားပြဲၿပီးမွ ပို၍ပင္ လွပေနေသး ေတာ့သည္။

ေဇာ္မင္း
၂၁ ရက္၊ ၾသဂုတ္လ၊ ၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္