ရဲရင့္ေသာ ပညာရွင္မ်ား အလိုရိွသည္

ႏိုင္ငံတခုမွာ တရားမဲ့မႈေတြ ထူထပ္သိပ္သည္းေနရင္ အဲတာေတြကို တုံ႔ျပန္ဖို႔ ေတာ္လွန္ေရးေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အနည္းဆံုးေတာ့ အဲသလို မတရားတာေတြကို ဆန္႔က်င္တဲ့ လူေတြ အစုကေလးေတြ ေပၚလာတတ္ပါတယ္။ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ ႏုိင္ငံေရးအရ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားလို႔ သူတို႔ကို ေခၚႏုိင္ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ဘဝကို အနစ္နာခံၿပီး ေဆာင္ရြက္ေနသူ ေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခုဆိုရင္ ျမန္မာျပည္မွာ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ၂ဝဝဝ ေက်ာ္ရိွေနတာ အားလံုးလဲ သိထားၿပီးသားပါ။

အခုေျပာမွာက သူတို႔အေၾကာင္း မဟုတ္ပါဖူး။ ပညာရွင္ (သို႔) ကြ်မ္းက်င္သူမ်ား အေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပညာရွင္၊ ကြ်မ္းက်င္သူ ဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုပါသလဲ။ လိုရင္းေျပာရရင္ အထူးသျဖင့္ သက္ဆုိင္ရာနယ္ပယ္အလုိက္ သက္ဆုိင္ရာ ဘာသာရပ္ေတြကို ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေစာက္ခ်ၿပီး အထူးျပဳေလ့လာလုိက္စားတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးကို ကြ်မ္းက်င္သူ (သို႔မဟုတ္) ပညာရွင္လို႔ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ဟုိစပ္စပ္ဒီစပ္စပ္ အကုန္လံုးကို သိသလိုမ်ဳိး၊ တတ္သလိုမ်ဳိး ေျပာဆိုက်င့္ၾကံေနတဲ့ လူမ်ဳိးေတြကိုေတာ့ ပညာရွင္ စစ္စစ္မွန္မွန္ ျဖစ္တယ္လို႔ အမ်ားက မသတ္မွတ္ၾကပါဖူး။ တခ်ဳိ႔ကေတာ့ ပညာရွင္ဆိုတာ တကၠသိုလ္ႀကီးေတြကေန ဘြဲ႔ေတြ တသီတတန္းႀကီး ရရိွထားမွ ပညာရွင္ ေဘာင္ဝင္တယ္လို႔ သတ္မွတ္ ပါတယ္။ ဒီအယူအဆဟာ ထုိက္သင့္သေလာက္ေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကၠသိုလ္ ေတြကေန ဘြဲ႔ေတြ ဒီဂရီေတြ တသီႀကီး ရထားေပမယ့္ သက္ဆုိင္ရာနယ္ပယ္အလုိက္၊ ပညာရပ္အလုိက္ စုိက္လုိက္မတ္တပ္ ဆက္လက္ေလ့လာ ဆည္းပူးျခင္း၊ သုေတသနျပဳလုပ္ျခင္း စတာေတြကို ဆက္မလုပ္ေတာ့ဖူးဆိုရင္ ကြ်မ္းက်င္သူ ပညာရွင္လို႔ သတ္မွတ္ဖို႔ ခက္ခဲျပန္ ပါတယ္။ အဲတာမ်ဳိးကိုေတာ့ သံေခ်း တက္ေနတဲ့ ပညာရွင္ရယ္လို႔လဲ တင္စားၾကပါတယ္။ ႏုိင္ငံတကာမွာေတာ့ ပညာရွင္ ဆိုတာ အနည္းဆံုး သံုး-ေလးႏွစ္တခါ ဆိုသလို သူတို႔ရဲ့ ရွာေဖြေတြ႔ရိွခ်က္ ေလ့လာခ်က္ေတြကို ပညာရွင္ အဆင့္အတန္းနဲ႔ အညီ စာအုပ္တအုပ္ အျဖစ္ ထုတ္ေဝၾကပါတယ္။ အနည္းဆံုးေတာ့ သုေတသနေလ့လာခ်က္ စာတမ္းရွည္ တခုေလာက္ေတာ့ မထုတ္မျဖစ္ ထုတ္ၾကရပါတယ္။ ဘာမွမထုတ္ဘဲ ရတဲ့ဘြဲ႔ကို ဒီအတုိင္းပုိက္ၿပီး ဟိုအစည္းအေဝးမွာ ဒီကြန္ဖရင့္မွာ အေျပာသက္သက္နဲ႔ ေနလာတာ ၾကာလာရင္ သံေခ်းတက္ကုန္ၿပီလို႔ ပညာရွင္ေလာကမွာ ေဝဖန္ခံရပါတယ္။

ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ႏုိင္ငံတကာ အသုိင္းအဝုိင္းမွာ ပညာရွင္ဆိုတာ ဘက္မလုိက္ရဖူးလို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ေတြ႔တာကို ေတြ႔တဲ့အတုိင္း၊ ရိွတာကိုရိွတဲ့အတုိင္း တင္ျပရမယ္လို႔လည္း သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္က ပညာရွင္ဆိုတာ အနာဂတ္ကို မွန္ေအာင္ေဟာႏုိင္တဲ့ ေဗဒင္ဆရာ မဟုတ္ဖူး ဆိုတာကလည္း သတိထားစရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်မ္းက်င္သူ ပညာရွင္ေတြဟာ သူတို႔ တတ္ကြ်မ္းတဲ့ ပညာရပ္ကို အသံုးျပဳၿပီး လူသားေတြကို တတ္ႏုိင္တဲ့ဖက္က ကူညီလမ္းျပေပးဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ လူသားတို႔ကို ေၾကျပဳန္းေစမယ့္ ကိစၥမ်ဳိး၊ လူသားေတြအတြက္ အက်ဳိးမဲ့မယ့္ ကိစၥမ်ဳိးကို ေရွာင္ရွားဖို႔လည္း လိုအပ္ပါတယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ ကြ်မ္းက်င္သူ ပညာရွင္ေတြဟာ လူသားတို႔ အတြက္ ေရရွည္မွာ အက်ဳိးယုတ္ေစတဲ့ ကိစၥရပ္မ်ားအတြက္ အရိွကိုအရိွအတုိင္း တင္ျပဖို႔ တာဝန္ရိွပါတယ္။ ဘက္မလိုက္သင့္ပါဖူး။ ဥပမာ တင္ျပရမယ္ဆိုရင္ ပညာရွင္ေတြ၊ ကြ်မ္းက်င္သူေတြဟာ လူေတြ၊ ႏုိင္ငံသားေတြအတြက္ ေရရွည္မွာထိခုိက္ေစမယ့္ ကိစၥရပ္ေတြကို ႀကိဳတင္ သိထားရဲ့သားနဲ႔ အက်ဳိးစီးပြား တခုခုကိုငဲ့ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြဖက္က၊ စီးပြားေရးကုမၸဏီႀကီးေတြဖက္က ဘက္လုိက္ၿပီး တင္ျပ တာမ်ဳိးကို ဆိုလိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံသမုိင္းကို ျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ပေဒသရာဇ္ေခတ္က စာေပ၊ ဂီတနဲ႔ သမုိင္း ပညာရိွအမ်ားစုဟာ အႀကီး အက်ယ္ ဘက္လုိက္ ခဲ့တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဘယ္သူ႔ဖက္ကို လုိက္တာလဲဆိုေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ရွင္ဘုရင္ေတြအတြက္ ဘက္လုိက္ ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရင္ေတြရဲ့ ဘုန္းလက္ရုန္းနဲ႔ တန္ခိုးၾသဇာႀကီးပံု၊ အာဏာစက္ က်ယ္ျပန္႔ပံု၊ တရားေသာ မင္းျဖစ္ပံု စတာေတြကိုသာ ေရးသားစပ္ဆို မွတ္တမ္းတင္ၾကပါတယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔ေတြက မ်ားေနပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အုပ္ခ်ဳပ္သူ ဘုရင္ဟာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကို ရိုေသကုိင္းရိႈင္းၿပီး ဘာသာနဲ႔ သာသနာ ျပန္ပြားေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းပံုေတြလည္း အမ်ားအျပား ပါဝင္ေနပါတယ္။ ဘယ္ဘုရင္လက္ထက္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ စနစ္ မေကာင္းလို႔၊ ဘုရင္ဟာ အမ်က္မာန္ေစာင္ ႀကီးမားလို႔၊ အခြန္ေတြ အလြန္အကြ်ံေကာက္လို႔ တုိင္းသူျပည္သားေတြ ဘယ္လို ဒုကၡေရာက္ၾကရတယ္ ဆိုတဲ့ သမုိင္းမွတ္တမ္းမ်ဳိးကို အဲဒီေခတ္က ပညာရွင္ေတြက ေရးေလ့မရိွတဲ့အတြက္ ရွာလို႔ေတာင္ မလြယ္ကူပါဖူး။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ဘုရင္ေတြ လုိက္နာအပ္တဲ့ မင္းက်င့္တရား ဆယ္ပါးဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ ယဥ္ေက်းမႈမွာ ရိွခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ဘယ္ဘုရင္ေတြဟာ မင္းက်င့္တရားဆယ္ပါးကို မလုိက္နာဖူး၊ ျပည္သူကို ႏိွပ္စက္တယ္ ဆိုတာမ်ဳိး တိတိလင္းလင္း မွတ္တမ္းတင္ ေရးသားထားတဲ့ အေထာက္အထားမ်ဳိးလည္း မရိွသေလာက္ပါ။ ပေဒသရာဇ္ေခတ္ တေလွ်ာက္လံုးမွာ ရဲဝံ့တဲ့၊ အမွန္ကိုအမွန္အတုိင္း တင္ျပေရးသားတဲ့ ပညာရိွမ်ဳိး အနည္းအက်ဥ္း ေလာက္ေတာ့ ေပၚထြန္းခဲ့ဖူးပါတယ္။

ဥပမာ တဦးေလာက္ကို ေထာက္ျပရမယ္ဆိုရင္ ေယာအတြင္းဝန္ ဦးဘိုးလိႈင္ လိုပုဂၢိဳလ္မ်ဳိး။ ရာဇဓမၼသဂၤၢဟက်မ္းကို ေရးသားျပဳစုခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာမယ္ဆိုရင္ အဲသည့္က်မ္းဟာ ေရွးဦးအႀကိဳ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒလို႔ေတာင္ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။ အေနာက္တုိင္းကလို စည္းမ်ဥ္းခံ ဘုရင္စနစ္ဆံတဲ့ တင္ျပမႈမ်ဳိးလို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ အဲသည့္အထဲမွာ ပါတဲ့တခ်က္က ဘုရင္ဟာ ေကာက္ခံရရိွတဲ့ အခြန္ေတာ္ေငြကို စိတ္ႀကိဳက္သံုးစြဲခြင့္ မရိွဘဲ ဘုရင့္အတြက္ လစာေငြ သတ္မွတ္ေပးထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲတာကို သီေပါမင္းရဲ့ မိဖုယားျဖစ္သူ စုဖုရားလတ္က “ငဒို႔က ဘုရင္နဲ႔ မိဖုယားေတြပဲ၊ ေရေျမ့ရွင္ေတြပဲ၊ ငလိႈင္ေပးသေလာက္ လခနဲ႔ ေနရမွာလား” လို႔ေျပာၿပီး ပယ္ခ်ပါတယ္။ ဦးဘိုးလိႈင္ဟာ ျမန္မာျပည္ အျပင္ဖက္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ကမၻာ့အေျခအေနကို ရိပ္စားမိတဲ့ သူျဖစ္ပါတယ္။ ေခတ္အခါအလုိက္ ျဖစ္သင့္တာကို သက္ဦးဆုိင္ပုိင္အတိ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ တင္ျပရဲသူလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုရင့္အာဏာစက္က ေရွးကလို ႀကီးမားေနဆဲ ျဖစ္တာက တေၾကာင္း၊ ဦးဘိုးလိႈင္ကို မၾကည္ျဖဴတဲ့ ၿပိဳင္ဖက္ေတြျဖစ္တဲ့ အျခားေသာ နန္းတြင္းက ပညာရိွအမတ္မ်ား ကလည္း မေထာက္ခံတာက တေၾကာင္း စတာေတြေၾကာင့္ ဦးဘိုးလိႈင္လို ပညာရိွမ်ဳိးေတြရဲ့ ႀကိဳးပမ္းမႈေတြဟာ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ နည္းခဲ့ရပါတယ္။

ကုိင္း ေရွးတုန္းက အေၾကာင္းေတြ ေျပာအၿပီးမွာ အခု လက္ရိွ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ့ အေျခအေနကို ၾကည့္ရေအာင္ပါ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ကာလအတြင္းမွာ စစ္အစိုးရက ေစ်းကြက္စီးပြားေရးကို ေဖာ္ေဆာင္ေနၿပီလို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အခုလက္ရိွ အစိုးရသစ္ကလည္း ေစ်းကြက္စီးပြားေရးကို ဆက္လက္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားနဲ႔ သူတို႔ရဲ့ စီးပြားဖက္ေတြ တုိင္းျပည္ရဲ့ သယံဇာတေတြကို အဆင္အျခင္မဲ့ ထုတ္ယူေရာင္းျခေနတာ တတုိင္းျပည္လံုး အသိပါ။ အဲတာကို အဲသလို မလုပ္သင့္ဖူးလို႔ ခ်က္က်လက္က် အၾကံေပး ေဝဖန္ေထာက္ျပတဲ့ ျမန္မာ ပညာရွင္ေတြ ကြ်မ္းက်င္သူေတြ မရိွသေလာက္ ရွားပါးခဲ့ပါတယ္။ တခ်ဳိ႔ ပညာရွင္ ဆိုသူမ်ားကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ အလြမ္းသင့္ေအာင္ေန ေနာင္မွာ အခြင့္သာရင္ တျဖည္းျဖည္းျခင္း ေျပာင္းယူတာေပါ့ဆိုတဲ့ လမ္းစဥ္ကို လုိက္ၾကပါတယ္။

တခ်ဳိ႔ ခါေတာ္မီပညာရွင္ ဆိုသူမ်ားကေတာ့ အနာဂတ္ စီးပြားေရး ေပၚလစီဆိုတဲ့ ကိစၥေတြမွာလည္းပါ၊ ဆင္းရဲမြဲေတြမႈ ေလွ်ာ့ခ်ေရးဆိုတဲ့ ကိစၥေတြမွာလည္းပါ၊ ႏုိင္ငံေရး ပဋိပကၡ ေျဖရွင္းေရးဆိုတဲ့ ကိစၥေတြမွာလည္း မလြတ္၊ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရး ျပန္လည္ ျမွင့္တင္ေရးဆိုတဲ့ ကိစၥေတြမွာလည္း ဝင္ဆရာလုပ္ၾက၊ အဲတာအျပင္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒကိစၥေတြ၊ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ဆုိင္ရာ ကိစၥအရပ္ရပ္ေတြ၊ အမ်ဳိးသားျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရး ဆိုတဲ့ကိစၥေတြ အစရိွတဲ့ ကိစၥမ်ား အားလံုးမွာလည္း ဝင္ပါ ၾကပါတယ္။ အမွန္တကယ္ ျဖစ္သင့္တာက ကိစၥရပ္တုိင္း ေနရာတုိင္းမွာ ဝင္ပါေနမယ့္အစား မိမိကြ်မ္းက်င္တဲ့ နယ္ပယ္၊ မိမိဘဝ တေလွ်ာက္လံုး ဆည္းပူးေလ့လာေနတဲ့ ပညာရပ္ဆုိင္ရာ နယ္ပယ္ေတြမွာ လက္ေတြ႔ၾကၾက ပါဝင္ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မွ တုိင္းျပည္အတြက္ ပိုၿပီး အက်ဳိး ရိွမယ္လို႔ ေထာက္ျပ လိုပါတယ္။

တဆက္ထဲမွာလည္း ျမန္မာပညာရွင္ ဆိုသူမ်ားအေနနဲ႔ ရဲရဲရင့္ရင့္ ေထာက္ျပေဝဖန္သင့္တဲ့ ကိစၥမ်ားလည္း ရိွေနပါေသး တယ္။ အဲတာ ေတြကေတာ့ ဧရာဝတီျမစ္ဆံုကို ဆည္ပိတ္ေဆာက္တဲ့ ကိစၥေတြ၊ ထားဝယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းနဲ႔ အႀကီးစား စက္မႈဇံု လုပ္ငန္းေတြ တည္ေဆာက္မယ္ ဆိုတဲ့ ကိစၥေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကိစၥမ်ဳိးေတြရဲ့ အက်ဳိးဆက္ေၾကာင့္ တုိင္းျပည္မွာ ေရရွည္ အတြက္ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ ဆိုးက်ဳိးေတြ ဒါေတြကို ေထာက္ျပေဝဖန္ အၾကံျပဳဖို႔ လုိပါတယ္။ အဲသလိုပဲ လယ္သမား ေတြရဲ့ လယ္ေျမယာေျမေတြကို စစ္တပ္နဲ႔ စီးပြားေရးကုမၸဏီေတြ ေပါင္းၿပီး ခြတုတ္ေနတာ၊ သိမ္းယူေနတာကိုလည္း ရပ္တန္႔ဖို႔လိုေၾကာင္း လယ္ေျမေတြကို လယ္သမားေတြကို ျပန္ေပးသင့္ေၾကာင္း ေထာက္ျပသင့္ပါတယ္။ အစိုးရသစ္က လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးကို ျပန္လည္ဦးေမာ့ လာေအာင္ ေဆာင္ရြက္မယ္လို႔ ေျပာခဲ့တာ အားလံုးလည္း မွတ္မိၾကမွာပါ။ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရး ျပန္လည္ဦးေမာ့ လာဖို႔ ဆိုတာက လယ္သမားေတြကို အကူအညီမေပးဘဲ၊ အကာအကြယ္ မေပးဘဲ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ တကယ္တန္း စစ္စစ္မွန္မွန္ လယ္လုပ္ေနတဲ့ လယ္သမားေတြသာ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရး ျပန္ၿပီးဦးေမာ့လာ ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္တဲ့ သူေတြျဖစ္ပါတယ္။ စီးပြားေရး ကုမၸဏီေတြ စစ္ဗိုလ္ေတြေၾကာင့္ ျမန္မာ့လယ္ယာ စုိက္ပ်ဳိးေရး ဦးေမာ့လာစရာ အေၾကာင္းမရိွပါ။

ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ႏုိင္ငံတကာ ေစ်းကြက္မွာ အခုထက္ပိုၿပီး တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးလာေအာင္၊ ႏုိင္ငံတကာ ကလည္း အျပန္အလွန္ ေလးစားလာေအာင္ ေခတ္နဲ႔ ဘယ္လိုမွ မဆီေလွ်ာ္ေတာ့တဲ့ မကိုက္ညီေတာ့တဲ့ ဥပေဒေတြကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး ေခတ္နဲ႔ကိုက္ညီတဲ့ ဥပေဒမ်ားနဲ႔ ျပန္လည္အစားထိုးဖို႔ ပညာရွင္မ်ား ကြ်မ္းက်င္သူမ်ားဖက္က တညီတညာထဲ အစိုးရသစ္ကို တုိက္တြန္းဖို႔ အၾကံေပးဖို႔လိုပါတယ္။ အဲသလိုမွမဟုတ္ဘဲ အခု အစိုးရသစ္လုပ္ေနဟာ အရင္စစ္အစိုးရ လုပ္ခဲ့တာေတြထက္ ပိုေတာ့ေကာင္းလာတယ္ ဆိုၿပီး ေထာက္ခံေနရံု၊ အာသာေျဖေနရံုနဲ႔ေတာ့ မလံုေလာက္ပါ။ ဆိုလိုတာက ပညာရွင္မ်ားအေနနဲ႔ အစိုးရသစ္ကို ႏုိင္ငံေရးအရ တုိက္ခုိက္ေဝဖန္ဖို႔ ဆိုလိုျခင္း မဟုတ္ပါ။ တုိင္းျပည္ရဲ့ စီးပြားေရး အမွန္တကယ္ ဦးေမာ့လာဖို႔ အတြက္ ျမန္မာပညာရွင္မ်ား၊ ကြ်မ္းက်င္သူမ်ားက ဘက္မလုိက္ဘဲ သက္ဆုိင္ရာ နယ္ပယ္ အလုိက္ အရိွကိုအရိွအတုိင္း ရဲရဲဝ့ံဝံံ့ အၾကံျပဳ ေဝဖန္ဖို႔ လိုေၾကာင္း ေျပာလိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံႀကီး အေကာင္းဖက္ ကို ဦးတည္ေျပာင္းလဲဖို႔ ႏုိင္ငံေရး တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ား ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသလို၊ ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္ ေနၾကဆဲ လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ လတ္တေလာမွာေတာ့ အစိုးရသစ္ကို တင္ျပရဲတဲ့ ပညာရွင္မ်ဳိး တဦးစႏွစ္ဦးစေတာ့ ရိွလာေနပါၿပီ။ ဘယ္သူ႔ဖက္မွ ဘက္မလိုက္ဖဲ တုိင္းျပည္ အက်ဳိးအတြက္ ရဲရဲႀကီး အၾကံေပး တင္ျပတာမ်ဳိး လုပ္ၾကဖို႔ စစ္မွန္တဲ့ ျမန္မာပညာရွင္မ်ား ကြ်မ္းက်င္သူမ်ား အထူးလိုအပ္ ေနေသးေၾကာင္း ေျပာလိုပါတယ္။

ေဇာ္မင္း
၁ ရက္၊ စက္တင္ဘာလ၊ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္