ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ျခင္း

ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ႏုိင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲ တခ်ဳိ႔ ရိွလာတာကေတာ့ ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ စလံုးေရစ ဆိုတဲ့ အေျခအေန မွာပဲ ရိွေသးတယ္လို႔ ဆိုရင္ လြန္မယ္ မထင္ဖူး။ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး ဟီလာရီကလင္တန္ လာေရာက္ လည္ပတ္တဲ့ ကိစၥက ျမန္မာျပည္အတြက္ ဒီႏွစ္ေပါင္း ၅၆ ႏွစ္အတြင္း ထူးျခားတယ္လို႔ ဆိုရဦးမွာပါ။ တခ်ဳိ႔ေသာ ျမန္မာ မဟုတ္တဲ့ မိတ္ေဆြ မ်ားက အဲသည့္ သတင္းကို ႏုိင္ငံျခားတီဗီြေတြ အဂၤလိပ္သတင္းစာေတြမွာ ေတြ႔လုိက္ရတဲ့အခါ က်ေနာ့္ကို ေမးပါတယ္။ မင္းတို႔ ႏုိင္ငံအေျခအေန အေတာ္ေျပာင္းလဲလာၿပီပဲ၊ တိုးတက္လာေတာ့မယ့္ အေျခအေနလို႔ ေျပာတဲ့သူကလည္း ေျပာပါတယ္။ တခ်ဳိ႔ဆိုရင္ မစၥကလင္တန္ ျမန္မာျပည္ကို လာလည္တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး Dream comes true လို႔ေတာင္ ေျပာပါေသးတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ ႏုိင္ငံျခားသားေတြဆိုေတာ့ အေမရိကန္ သမၼတက ကိုယ္စားျပဳၿပီး လႊတ္လုိက္တဲ့ ႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးရဲ့ ခရီးစဥ္ ကို ထူးျခားတဲ့ အေျပာင္းအလဲလို႔ ျမင္တာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ တတ္စြမ္းသေလာက္ သူတို႔ကို ျပန္ ရွင္းျပပါတယ္။

အိပ္မက္ေတြ အေကာင္အထည္ ေပၚလာၿပီဆိုတဲ့ အထိ ေျပာဖို႔က ေစာပါေသးတယ္လို႔။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေနနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ေနရတာက ရႏုိင္တဲ့ အေျခအေနေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ျဖစ္ႏုိင္ေျခရိွတဲ့ ကိစၥေတြကို စတင္ၿပီးလုပ္ေနရတာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ စိတ္မသက္မသာစရာ အေျခအေနေတြကို ေနာင္မွာ ျမင္ရဦးမယ္ ဆိုရင္ (ျမင္လည္းျမင္ရ ဦးမွာပါ) Dream comes true ဆိုတဲ့အထိ မေရာက္ေသးဘူးဆိုတာ သိလာပါလိမ့္မယ္လို႔ ရွင္းျပရပါတယ္။

စိတ္မသက္မသာစရာ အေျခအေနေတြဆိုတာ ကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါ။ လယ္သမားေတြ လယ္သိမ္းခံရတာက တုိင္းျပည္မွာ ေနရာအႏွံ႔။ ေရႊ႔ေျပာင္းလုပ္သားေတြ အိမ္နီးခ်င္း ႏုိင္ငံေတြကို ထြက္ခြာေနဆဲ။ ျမန္မာျပည္က အမ်ဳိးသမီးငယ္ေတြ တရုတ္မွာ ထုိင္းမွာ ေရာင္းစားခံေနရတာေတြကလည္း ျဖစ္ေနဆဲ။ စစ္တပ္နဲ႔ ရဲအပါအဝင္ အာဏာပုိင္ေပါင္းစံုရဲ့ အႏုိင္က်င့္မႈ အမ်ဳိးမ်ဳိး အေထြေထြကို ႏုိင္ငံသားေတြ ခံေနရဆဲ။ တုိင္းရင္းသား အုပ္စုေတြနဲ႔ ေသနတ္ေပါက္ေနဆဲ။ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ ေထာင္ထဲမွာ ရိွေနဆဲ။ ကေလးစစ္သားေတြလည္း စစ္ထဲဆြဲသြင္းခံေနဆဲ။ သဘာဝအရင္းအျမစ္ ေပါင္းစံုကို လက္ရိွ အာဏာ ပုိင္ေတြ ေရာင္းခ်င္သလိုေရာင္းေနဆဲ သံုးခ်င္သလို သံုးေနဆဲ။ လႊတ္ေတာ္အသစ္ကလည္း ဘာလုပ္ခြင့္ ညာလုပ္ခြင့္ေတြ ေပးပါၿပီ ဆိုေပမယ့္ တကယ္တန္းၾကေတာ့ လြတ္လပ္စြာ ဆႏၵျပခြင့္တို႔ စုေဝးခြင့္တို႔က ကင္းမဲ့ ေနဆဲ။ ပညာက်န္းမာနဲ႔ လူမႈေရးကိစၥ အဝဝမွာ သိမ္ျဖင္းစြာ ႏံုျခာလွစြာ ေနာက္က်က်န္ေနဆဲ။ ႏုိင္ငံသားအမ်ားစု နက္လြန္းလွတဲ့ ဆင္းရဲတြင္း ထဲမွာ ကုန္းေကာ့ပက္လန္ ေနေနရဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တခါ ျပည္တြင္းမီဒီယာေတြ အတန္အသင့္ လြတ္လပ္ခြင့္ ရလာတာမွန္ေပမယ့္ အဲသည့္ လြတ္လပ္ခြင့္ ေသးေသးေလး ေတာင္မွ ေပၚလုိက္ေပ်ာက္လုိက္ ျဖစ္ေနတာ ျမင္ရပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဒုတိယတန္းနဲ႔ တတိယတန္း လခစား ဂ်ာနယ္လစ္ ေတြကိုယ္တုိင္ အခြင့္အလမ္းရရင္ ႏုိင္ငံျခားကို ထြက္ဖို႔ စုိင္းျပင္း ေနတာလည္း ျမင္ရပါတယ္။ သူတို႔အဆိုအရ သူတို႔ဟာ ဂ်ာနယ္တုိက္ ပုိင္ရွင္ လည္း မဟုတ္ လခကလည္း နည္းပါးတဲ့အတြက္ ေရရွည္အတြက္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ သည့္ထက္ တက္လမ္း မရိွေတာ့တာမို႔ အခုလို စဥ္းစားရျခင္း ျဖစ္တယ္လို႔လည္း သိရပါတယ္။ အဲတာေၾကာင့္ ပညာဆက္သင္ဖို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဝင္ေငြပိုရမယ့္ အလုပ္အကုိင္ တခုခု ရရိွဖို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ႏုိင္ငံျခားကို ထြက္ျခင္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ အဲတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သူတို႔ကုိ အျပစ္ မျမင္ ပါ။ လူဆိုတာ သည့္ထက္သည္ တုိးတက္ႏုိင္မယ့္ ေနရာကို ရွာေဖြရတာ သဘာဝ ျဖစ္တာကိုး။

ဒါ့အျပင္ အစိုးရသစ္ဟာ အရပ္သားအစိုးရလို႔ ေျပာေပမယ့္ အခုအထိ ရုရွားမွာ သူတို႔ ပညာသင္လႊတ္ထားတဲ့ စစ္ဗိုလ္ အမ်ားစု ေက်ာင္းသားအေရအတြက္ဟာ သင္ၿပီးေရာ သင္ေနဆဲသူေရာ ေပါင္းလုိက္ရင္ တေသာင္းေက်ာ္ အထိရိွေနတယ္။ အဲသည့္ ေက်ာင္းသားအမ်ားစု သင္ယူ ေနတာက ညဴကလီးယားဆုိင္ရာ ပညာရပ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ လူထုအတြက္ ေဆးပညာ၊ လူမႈ ကယ္ဆယ္ေရး အတတ္ပညာနဲ႔ အျခားေသာ အရပ္ဖက္ဆုိင္ရာ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ အေထာက္အကူအျပဳ နည္းပညာ ေတြကို သင္ၾကားေန တာ မဟုတ္ပါဖူး။ ဒါက ဘာကို ျပေနသလဲဆိုရင္ သူတို႔ရဲ့ ညဴကလီးယား အစီအစဥ္ကို စြန္႔လႊတ္ဖို႔ မရိွေသးဘူးလို႔ ဆိုလိုျခင္းလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ညဴကလီးယား အစီအစဥ္ ဆက္ရိွေနေသးတယ္ဆိုရင္ အဲတာကို ေနာင္မွာ ကုိင္တြယ္ကြပ္ကဲဖို႔က စစ္တပ္သာ ျဖစ္ လိမ့္မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေပါက္ ေျပာရဲပါတယ္။ အဲတာဆိုရင္ စစ္တပ္ဟာ ေခါင္းကုိင္ဖခင္ႀကီး ေနရာမွာ ဆက္ေနဦးမွာပဲ။ သူတို႔က ေခါင္းကုိင္ ဖခင္ႀကီးဆိုရင္ လက္ရိွ အရပ္သားအစိုးရဆိုတာ ရုပ္ေသးအစိုးရ အျဖစ္ ဆက္လက္ ကျပရမွာပါပဲ။

ဒါေတြကို ေျပာေနရတဲ့အတြက္ က်ေနာ္ စိတ္ညစ္စရာေတြ ေျပာေနျခင္းမဟုတ္ပါ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မဲ့ကုန္ၿပီလို႔လည္း ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါ။ အုပ္စုိးသူအစိုးရကို ဒယ္ဒယ္ျခင္း အမာတုိက္ ျပန္တုိက္ရမယ္လို႔လဲ မဆိုလိုပါ။ ႏုိင္ငံသားေတြ အၾကားမွာ စနစ္က်တဲ့ အမ်ဳိးအမည္ စံုလင္တဲ့ စုဖြဲ႔မႈေတြ လူမႈနယ္ပယ္အတြင္း စနစ္တက် ဆက္လက္ လုပ္ကုိင္ၾကဖို႔ေတာ့ တုိက္တြန္း လိုပါတယ္။ အဲသလို ေဆာင္ရြက္ေနရင္း တဖက္မွာလည္း သူတို႔ သိပ္အားကိုးတဲ့ စစ္တပ္ဟာ တခ်ိန္မွာ ကိုယ့္လူလံုးလံုး ျဖစ္သြားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ဖို႔လည္း မေမ့သင့္ပါ။ အဲတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ နည္းနာမ်ဳိးစံုကို သံုးၾကရမွာပါ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ရင္မွာပုိက္ၿပီး ဆက္အလုပ္လုပ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ သိုးေဆာင္း စကားစု တခုရိွပါတယ္။ အဲတာက ဘာတုန္းဆိုေတာ့ Hope is a good thing। Good things are valuable and valuables are always standing. ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာ ေကာင္းတဲ့အရာတခုပါ။ ေကာင္းတဲ့အရာေတြဟာ အဖိုးတန္ၿပီး၊ တန္ဖိုးေတြ ဟာ အၿမဲတန္း မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ေနတယ္လို႔ ဆိုလုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အခုလက္ရိွ အေျခအေနကို ထင္ဟပ္ေနတဲ့ ဟိုတုန္းက က်ေနာ္ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ဝတၳဳတိုေလးကို ျပန္ၿပီး အမွတ္တရ တင္ေပး လုိက္ပါတယ္။

ၿမိဳ႔သူႀကီးနဲ႔ ကံႀကီးေမာင္ http://fine-leaves.blogspot.com/2008/10/blog-post_16.html

ေဇာ္မင္း
၇ ရက္ေန႔၊ ဒီဇင္ဘာလ၊ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္။