အၿပီးျပန္မွာလား။ အလည္ျပန္မွာလား

လြန္ခဲ့တဲ့ တပတ္ေလာက္က ဧည့္ခံပြဲတခုကို သြားခဲ့ပါတယ္။ ဧည့္ခံပြဲဆိုေပမယ့္ ကုတ္အကၤ်ီဝတ္ နက္ကတုိင္တပ္ရတဲ့ ႀကီးႀကီး က်ယ္က်ယ္ အခန္းအနားမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ပါဖူး။ လာၾကတဲ့ လူအေရအတြက္က သံုးဆယ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ပဲ ရိွပါတယ္။ ျမန္မာတခ်ဳိ႔လာတယ္၊ ထုိင္းနဲ႔ အေနာက္တုိင္းသား သတင္းသမားေတြ လာၾကတယ္။ အဲ အေနာက္တုိင္း သံတမန္ အနည္း အက်ဥ္းလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ထံုးစံအတုိင္း ထုိင္းႏုိင္ငံရဲ့ ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္းကို ေျပာၾကရင္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ့ လက္ရိွႏုိင္ငံေရး အေျခအေန ေတြဆီကို ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။

အဲသည့္အခ်ိန္မွာ အီးယူသံရံုးက သံတမန္တဦးက က်ေနာ့္ကို ျမန္မာျပည္ဘယ္ေတာ့ ျပန္မွာလဲလို႔ ေမးပါတယ္။ သူစကား ေျပာတဲ့ ေလသံအရ ဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ အီတလီလူမ်ဳိး ျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ့လို႔ က်ေနာ္က ခန္႔မွန္းလိုက္တယ္။ ေနာက္ေမးၾကည့္ေတာ့ လည္း သူဟာ အီတလီလူမ်ဳိးျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ ဘယ္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ ျပန္မွာလဲ ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ က်ေနာ္နဲ႔ အဲသည့္ အီတလီ အျငင္းအခုံ ျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္။ ။ ျမန္မာျပည္ျပန္ဖို႔ ျပန္သင့္တဲ့ အခ်ိန္ေကာင္းကို က်ေနာ္ေစာင့္ေနပါတယ္။ ျပန္ဖို႔လိုအပ္လာၿပီလို႔ ဆံုးျဖတ္ႏုိင္တဲ့ တေန႔မွာ က်ေနာ္ျပန္မွာပါ။ သူမ်ားႏုိင္ငံမွာ ဆက္ၿပီးေနဖို႔ အေၾကာင္းလည္း မရိွပါဖူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ အေနာက္တုိင္း မွာလည္း ကုိယ့္ေနအိမ္သည္သာ အခ်ဳိၿမိန္ဆံုးေနရာ ဆိုတဲ့ စကားပံုလည္း ရိွတာပဲ မဟုတ္လား။

အီတလီ။ ။ မဟုတ္ဘူးဗ်။ က်ေနာ္ဆိုလိုတာက ခင္ဗ်ားတို႔အေနနဲ႔ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ျမန္မာျပည္ကို အျမန္ဆံုး ျပန္သင့္တယ္လို႔ ဆိုလို တာပါ။ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး ရိွေနတယ္။ အစိုးရသစ္ကလည္း အေျပာင္းအလဲ တခ်ဳိ႔ စၿပီး လုပ္ေန တယ္ေလ။ လြန္ခဲ့တဲ့ တႏွစ္ေလာက္ကဆို ဒီလို အေျပာင္းအလဲမ်ဳိး ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္သူကမွ ထင္မထား တာပဲမို႔လား။ ခင္ဗ်ားတို႔ တုိင္းျပည္ ပြင့္လင္းတဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚကို ေရာက္ေနၿပီပဲ။ အျမန္ျပန္ၿပီး တုိင္းျပည္အတြက္ လုပ္စရာ ရိွတာေတြ လုပ္သင့္ေနၿပီလို႔ က်ေနာ္ကေတာ့ ထင္တယ္။

က်ေနာ္။ ။ ဒါက ခင္ဗ်ားဖက္က ျမင္တဲ့အျမင္။ ခင္ဗ်ားမွာ ျမင္ခြင့္ရိွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ တုိင္းျပည္ ျပန္ဖို႔ ဆိုတာဟာ လူသားတဦးတေယာက္မွာ ရိွရမယ့္ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔အညီ ျပန္ခြင့္ရိွမွ ျပန္မွာပါ။ ျမန္မာသံရံုးမွာ ေအာက္က်ဳိ႔ ၿပီး ဟိုေရာက္ရင္ ဘာမလုပ္ပါဖူး ညာမလုပ္ပါဖူးလို႔ ခံဝန္လက္မွတ္ထိုးၿပီးမွ ျပန္ရတာမ်ဳိး ဆိုရင္ေတာ့ မျပန္ေသးဖူး။ တခါ ျပန္လာၾကပါလို႔ အစိုးရသစ္က ေျပာေပမယ့္ ဟိုေရာက္မွ ဒီစကားမ်ဳိးမေျပာရ ဆိုတာကို ဒီလူေတြ ေျပာျပန္ၿပီ၊ ႏုိင္ငံေတာ္ကို အၾကည္ညိဳပ်က္ေစတဲ့ စကားေတြေျပာတယ္၊ ႏုိင္ငံေတာ္ အႀကီးအကဲေတြကို ျပည္သူလူထု အထင္မွားေအာင္ ျပဳလုပ္ တယ္ စသျဖင့္ စြပ္စြဲခံရၿပီး ေထာင္ထဲထည့္မယ္၊ စစ္ေၾကာေရးမွာ ႏိွပ္စက္မယ္ဆိုရင္ ျပန္ရက်ဳိး မနပ္ဖူးလို႔ က်ေနာ္ကေတာ့ ထင္တယ္။ အဲတာအျပင္ ႏုိင္ငံတကာနဲ႔ ဆက္ဆံဖို႔ ခရီးသြားလာဖို႔အတြက္ အစိုးရအာဏာပုိင္ ေတြဖက္က ညစ္ထားၿပီး ပတ္စ္ပို႔ ထုတ္မေပးဖူး ဆိုရင္လည္း က်ေနာ္ဘာလုပ္ႏုိင္မွာလဲ။ ငုတ္တုတ္ထုိင္ခံေနရမလို ျဖစ္ေနမွာေပါ့။

အီတလီ။ ။ စိတ္မရိွဖူး ဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားကို ေျပာပါရေစ။ ခင္ဗ်ားၾကည့္ရတာ ခါးသီးမႈ တခုခုေၾကာင့္ အစိုးရကို လက္စားေခ် လိုတဲ့ စိတ္မ်ဳိး ရိွေနတယ္လို႔ က်ေနာ္ေတာ့ထင္တယ္။ အဲသည့္ ခါးသီးမႈေၾကာင့္ အနည္းဆံုးေတာ့ အစိုးရသစ္ကို အသိအမွတ္ မျပဳလိုဖူးဆိုတဲ့ စိတ္မ်ဳိးေတာ့ အနည္းဆံုးရိွေနတယ္။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ခင္ဗ်ား ဘယ္လို ေျပာမလဲ။

က်ေနာ္။ ။ ခင္ဗ်ားကို က်ေနာ္ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာမယ္ေနာ္ ဟုတ္ပလား။ က်ေနာ့္မွာ အစိုးအာဏာပုိင္ေတြကို လက္စားေခ် ရမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္မ်ဳိး လံုးဝမရိွဖူး။ လက္စားေခ်တာနဲ႔လည္း တုိင္းျပည္ျပႆနာေတြ ေျပလည္သြားမွာ မဟုတ္ဖူး။ စကား ေျပာၾကရင္းနဲ႔ ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းတဲ့နည္းသာ အေကာင္းဆံုးလို႔ က်ေနာ္ကမွတ္ယူတယ္။ ဒါေပမယ့္ ယံုၾကည္ႏုိင္ဖြယ္ အေျခအေနမ်ဳိး မရိွေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူတို႔ကို ယံုလို႔ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္မယ္ဆိုတာမ်ဳိး က်ေနာ္ကေတာ့ လုပ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကာလတခု အခ်ိန္တခု ျဖတ္သန္းၿပီးမွ ျပန္မယ္ မျပန္ဖူး ေျပာႏုိင္မယ္လို႔ က်ေနာ္က ဆိုလိုတာ ျဖစ္တယ္။ က်ေနာ့္ဖက္ က်ေနာ့္တဦးထဲရဲ့ အျမင္နဲ႔ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ေက်ာ္က အိမ္ကထြက္လာခဲ့တယ္။ တုိင္းျပည္က ထြက္လာခဲ့တယ္။ ျပန္ၿပီးခါမွ အေျခအေနမေကာင္းလို႔ ေနာက္တေခါက္ ေျပးၾကဦးဟ ဆိုတာမ်ဳိး က်ေနာ္ ထပ္မႀကံဳခ်င္ ေတာ့ဖူး။ ဒါဟာ အမွန္အတုိင္းေျပာတာ။ I don't want to leave my home twice। ေပါ့ဗ်ာ။ အဲေတာ့ အၿပီးျပန္ႏုိင္တဲ့ အခါ မွသာ ျပန္မယ္။

အီတလီ။ ။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတို႔လို အျပင္ေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာေတြ ျပန္ေနတာကိုေရာ ဘာေျပာမလဲ။ (သူက နာမည္တခ်ဳိ႔ ကို ရြတ္ျပပါေသးတယ္) သူတို႔ေတာင္ ျပန္ေနေသးတာ ဘာမွမျဖစ္တာဘဲ။ ခင္ဗ်ားက ဘာေၾကာင့္ ေစာင့္ၾကည္ေနဦး မွာလဲ။ ေနာင္ဆိုရင္ ပိုလို႔ေတာင္ ျပန္ၾကဦးမယ္။ အစိုးရကလည္း ျပန္လာမယ့္ သူေတြကို လုိလိုလားလား ခြင့္ျပဳေနတာ မဟုတ္လား။ သမၼတဦးသိန္းစိန္ ကိုယ္တုိင္ ျပန္လာၾကဖို႔ ေျပာခဲ့တယ္လို႔ က်ေနာ္ေတာ့ မွတ္မိတာပဲ။

က်ေနာ္။ ။ အိုေက ခင္ဗ်ားကို က်ေနာ္ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာမယ္။ အခု ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ သူေတြက ျမန္မာျပည္ကို ျပန္တာ မဟုတ္ဖူး။ တခ်ဳိ႔က အလည္သြားတာ။ တခ်ဳိ႔က လုပ္ငန္းကုိင္ငန္း အထဲေရႊ႔ဖို႔ ျဖစ္ႏုိင္ေျခရိွမရိွ စနည္းသြားနာတာ။ တခ်ဳိ႔ကေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ အီးယူအလွဴရွင္ အစိုးရေတြက ဖိအားေပးလို႔ သြားၾကည့္ၾကတာ။ အျပင္မွာ ဆက္ေနမယ္ဆိုရင္ အလွဴေငြ ေထာက္ပံ့ ေငြ ျဖတ္ေတာ့မယ္ဆိုလို႔ အထဲျပန္ၿပီး အာဏာပုိင္ေတြနဲ႔ သြားညိႇတာ။ ဒါက တုိင္းျပည္ကို ျပန္တာ မဟုတ္ဖူး။ သူတို႔ရဲ့ အက်ဳိး စီးပြား မဆံုးရံႈးဖို႔အတြက္ လုပ္ေနၾကတာ။ အထဲျပန္ေရာက္ၿပီး အလုပ္လုပ္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္မူနဲ႔ ကိုယ္လုပ္ခြင့္ရဖို႔ ဆိုတာက သူတို႔လက္ခုပ္ထဲက ေရျဖစ္သြားၿပီ။ က်ေနာ္ကေတာ့ အဲသလို ျမင္တယ္။ တကယ္ပြင့္လင္း လာလို႔ ျပန္ၿပီးလုပ္တာမ်ဳိးကို က်ေနာ္မဆိုလိုဖူး။ က်ေနာ္က အလည္သြားဖို႔ စနည္းနာဖို႔ ျပန္မွာမဟုတ္ဖူး။ ျပန္တယ္ ဆိုတာက အိမ္ကို အၿပီးျပန္မွာ၊ ကိုယ့္တုိင္းျပည္ထဲမွာ ေသတဲ့အထိ ေနသြားေတာ့မွာကို ေျပာေနတာ။ အဂၤလိပ္လို ဆိုရင္ ေတာ့ Going home ေပါ့ဗ်ာ။ Visiting home မဟုတ္ဖူးဗ်။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္တုိင္းျပည္ ကုိယ့္အိမ္ကုိယ့္ရာမွာ ဂုဏ္သိကၡာ ရိွရိွ ျပန္ၿပီး ေနႏုိင္မွာလား မေနႏိုင္ဖူးလား ဆိုတာကို တြက္ခ်က္ရတယ္ဗ်။ ဒါကို ဆိုလိုတာ။ အခု ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ သူေတြက ႏုိင္ငံႀကီး တခုခုက ပတ္စ္ပို႔ ကိုင္ထားၿပီး ဟိုကႏုိင္ငံသားေတြ ျဖစ္ေနၿပီ။ အဲသည့္ ႏုိင္ငံအစိုးရေတြရဲ့ ကာကြယ္ေပးမႈ အနည္းနဲ႔အမ်ား ဆိုသလို ရထားသူ ေတြဗ်။ ျမန္မာျပည္ထဲကိုလည္း တပတ္တန္သည္ ႏွစ္ပတ္တန္သည္ပဲ သြားေနတာ။ အလုပ္အတြက္ ရံုးခြဲသေဘာမ်ဳိး ထားၿပီး အိမ္ခံ ျမန္မာတခ်ဳိ႔ကို ရံုးထုိင္ခုိင္းထားတဲ့ သေဘာမ်ဳိးေလာက္ပဲ ရိွေသးတာ။ ေျပာရရင္ ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ သူေတြကိုယ္တုိင္က တက္သာဆုတ္သာ ရိွေအာင္တြက္ခ်က္ၿပီးမွ လုပ္ေနတာ။ အေျခအေန မေကာင္းျပန္ဘူး ဆိုရင္ ႏုိင္ငံျခား ပတ္စ္ပို႔ ကိုင္ထားသူ ေတြဆိုေတာ့ ဘန္ေကာက္ကို ျပန္လာၿပီး ေနၾကမွာဘဲ။ သူတို႔ ကိုယ္တုိင္ အဖမ္းခံရတဲ့အထိ ေထာင္ထဲ သြားရတဲ့အထိ အေျခ အေနက ျဖစ္လာေတာ့မယ္ ဆိုရင္ သူတို႔က ဟိုမွာလည္း ဆက္ေနမွာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ အဲတာကို ခင္ဗ်ား သေဘာေပါက္ရ့ဲလား။ အဲ အဖမ္းမခံရေအာင္ ေထာင္မက်ေအာင္ ဆိုရင္ လည္း ဘြတ္ဖိနပ္ကို ဖံုသုတ္ေပးရတဲ့ အပို အလုပ္ေတြပါ သူတို႔ လုပ္ရေတာ့ မွာလည္း ရိွေသးတယ္။ အဲတာဆိုရင္ သူတို႔လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြ အၾကားမွာ သိကၡာက်တာေပါ့။ ဒါ့အျပင္ ဘြတ္ဖိနပ္ ေတြကို ဖံုသုတ္ေပးေနၾက တတိယ လိႈင္း ဆိုတဲ့ အုပ္စုေတြကလည္း သူတို႔ျပန္လာတာကို ၿပိဳင္ဖက္ေတြ၊ ေငြတြင္းၿပိဳင္ႏိႈက္မယ့္ သူေတြ ျပန္လာတာလို႔ ျမင္သဗ်။ သူတို႔ထက္ သာသြားမွာစိုးလို႔ သူတို႔ေအာက္မွာ ဆြဲသြင္းခ်င္သဗ်။ သူတို႔မွာက သူတို႔ကိုယ္ပုိင္ အဘေတြဆီက စပြန္ဆာရထားေတာ့ ျပန္လာမယ့္ လူေတြထက္ အေျခက ခုိင္ၿပီးသားကိုး။ ဒါမ်ဳိးေတြ ကလည္း ရိွေသးသဗ်။

အီတလီ။ ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ ခင္ဗ်ားတို႔အေနနဲ႔ စိတ္ရွည္ရွည္ထားဖို႔ေတာ့ လိုတာေပါ့။ က်ေနာ္ကလည္း ခင္ဗ်ားတို႔ တုိင္းျပည္ ဒီမိုကေရစီ အျပည့္အဝ ရေနၿပီလို႔လည္း မေျပာေသးပါဖူး။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ အေနာက္တုိင္းကလို လြတ္လပ္မႈမ်ဳိး အျပည့္အဝရမွ ျပန္မယ္ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ ေနာက္က်သြားလိမ့္မယ္လို႔ ထင္တယ္။ အခု အျပင္မွာလည္း ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာေတြမ်ား ထူးထူးျခားျခား လုပ္ႏုိင္ေသးလို႔လဲ။

က်ေနာ္။ ။ ဟာ လုပ္ႏုိင္တာေတြ အမ်ားႀကီး ရိွေသးတာေပါ့ဗ်ာ။ ျပည္တြင္းမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာလို႔မရတဲ့ ကိစၥေတြကို က်ေနာ္တို႔က ဒီဖက္ကေန အမ်ားႀကီးလုပ္ႏုိင္ေသးတယ္။ ဥပမာ ကခ်င္မွာ ေသနတ္ေပါက္ေနတဲ့ ကိစၥေတြ၊ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ ကိစၥေတြ၊ စစ္တပ္က လူသတ္ေနတာေတြ၊ သဘာဝ အရင္းအျမစ္ေတြကို အစိုးရက လက္လြတ္စပယ္ လုပ္ေနတာေတြ၊ လယ္သမားေတြရဲ့ လယ္ေတြကို အစိုးရက သိမ္းၿပီး ပုဂၢလိက စီးပြားေရး ကုမၸဏီေတြရဲ့ လက္ထဲကို ထိုးထည့္ေနတာေတြ၊ အန္အယ္ဒီကို ညစ္နည္းတေထာင္သံုးၿပီး ညစ္ထားတာေတြကို အန္အယ္ဒီကိုယ္တုိင္ မေျပာသာတဲ့ အခါမွာ ဒီဖက္က က်ေနာ္တို႔က ႏုိင္ငံတကာအထိ တင္ျပေပးႏုိင္တယ္ဗ်။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ေတြ ေထာင္ေတြထဲမွာ အမ်ားႀကီး ရိွေနေသးတယ္ဗ်။ နာမည္ႀကီးေတြျဖစ္တဲ့ ေဒၚစုကို လႊတ္ေပးရံု ဇာဂနာကို လႊတ္ေပးရံု နဲ႔ေတာ့ လံုေလာက္ၿပီလို႔ ေျပာလို႔မရဖူး။ တခ်ဳိ႔ဆုိရင္ ရြာလံုးကြ်တ္ ေယာက္က်ားမွန္သမွ် အဖမ္းခံရၿပီး ေထာင္ထဲထည့္ထား တာေတြ ရိွေသးသဗ်။ ဘာျဖစ္လို႔တုန္းဆိုေတာ့ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ေတြ ရြာေဘးက ျဖစ္သြားတုန္း ထမင္းထုတ္ ေပးလို႔ ဆိုၿပီး ျဖစ္တာ။ အဲသည့္ ရြာသားေတြေကာ ယံုၾကခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်သူေတြလို႔ မေျပာႏုိင္ဖူးလား။ ေျပာမယ္ ဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ ေျမာက္မ်ားလွတဲ့ ကိစၥေတြ ဒီဖက္မွာ က်ေနာ္တို႔ လုပ္ဖို႔ရိွေနေသးတယ္။ လုပ္လည္းလုပ္ရမွာပဲ။

အီတလီ။ ။ ခင္ဗ်ားနဲ႔ က်ေနာ္ သေဘာခ်င္း အျမင္ခ်င္းက အေတာ္ေလး ကြာေနေတာ့ အခုေဆြးေႏြးတဲ့ ကိစၥမွာ အေျဖတခု ထြက္လာဖို႔ေတာ့ မလြယ္ေသးဖူးလို႔ ထင္တယ္။ ဘာဘဲေျပာေျပာဗ်ာ က်ေနာ္ကေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ ျပည္ပေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာေတြကို ျပန္ေစခ်င္တယ္။

က်ေနာ္။ ။ ဟုတ္တယ္ ခင္ဗ်ားနဲ႔က်ေနာ္ ျမင္ပံုျခင္း ခ်ဥ္းကပ္ပံုျခင္း အေတာ္ကြာေနတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔တုန္းဆိုေတာ့ စလံုး ေရစလို႔ ေျပာရမယ့္ ကာလကို ခင္ဗ်ားက အေတာ္ေလးဟုတ္ေနၿပီလို႔ ထင္ထားတာေၾကာင့္ပဲ။ ဒီၾကားထဲမွာ ဒိုနာလို႔ေခၚတဲ့ အလွဴရွင္ေတြေၾကာင့္ ျဖစ္လာရတဲ့ လိႈင္းတခုကို တကဲ့လိႈင္းႀကီးလို႔ ထင္ျမင္မိသူေတြ အေနနဲ႔ေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ အျမင္တူမွာ မဟုတ္ဖူး။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ ကေန႔ည ခင္ဗ်ားနဲ႔က်ေနာ္ အခုလို ေျပာဆိုျငင္းခုံ လုိက္ရတာေၾကာင့္ ႏွစ္ဖက္စလံုးမွာ စဥ္းစားစရာ အခ်က္အလက္ေတြ ထပ္ရလာတာေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္ျမန္မာျပည္ မျပန္ေသးေပမယ့္ ဒီလို ျငင္းခုံရတာ ကိုေတာ့ အက်ဳိးရိွတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

ေဇာ္မင္း
၂၁ ရက္၊ ဒီဇင္ဘာလ၊ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္။