ခ ရစၥမတ္ ဝန္းက်င္ေန႔ရက္ေတ၊ြ ႏွစ္အကုန္ ႏွစ္သစ္ကူးအတြက္ က်င္းပတဲ့ ဝိုင္းေတြဝုိင္းေတြနဲ႔ အပ်င္းထူတာေတြပါ ေပါင္း လုိက္ေတာ့ သံုးပတ္ေလာက္ စာမေရးႏုိင္ပဲ ျဖစ္သြားတယ္ဗ်။ အခုျပန္ေရးျဖစ္ျပန္ပါတယ္။ သိသိသမွ် ခင္မင္သမွ် ရပ္ေဝး ရပ္နီး သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ား အားလံုး ႏွစ္သစ္မွာ လမ္းဆန္းၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလုိက္သဗ်ဴိ႔။
က်ဳပ္တို႔ေရႊျပည္ႀကီးမွာ ဘာေတြ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေနသလဲ။ ေျပာတဲ့သူကေတာ့ ရႈေထာင့္မ်ဳိးစံုပါတယ္။ ေျပာင္းကုန္ၿပီ ေျပာင္းကုန္ၿပီလို႔ ေျပာတဲ့သူေတြရိွသလို၊ ဘာမ်ားထူးၿပီးေျပာင္းလို႔တုန္းလို႔ ဆိုသူေတြလဲ ရိွပါတယ္။ တခ်ဳိ႔ဟာေတြမွာ ေျပာင္းတာေတြ ရိွေပမယ့္ တခ်ဳိ႔ဟာေတြကေတာ့ အခုအထိ မေျပာင္းေရးခ် မေျပာင္းေသးတာေတြလဲ ရိွတယ္လို႔ ေထာက္ျပ သူမ်ားလဲ ရိွသဗ်။ ဒီအထဲမွာ ေျပာင္းတုိင္းေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဆိုသူေတြလည္း ပါပါတယ္။ တခါ ေကာင္း တာေလးေတြ ေျပာင္းမသြားဖို႔လည္း လိုတယ္လို႔ ထပ္ေလာင္းျဖည့္စြက္ သူမ်ားလည္း ရိွပါေသးတယ္။
ေျပာင္းေျပာင္း
တေလာတုန္းက က်ဳပ္အေမရဲ့ ဇာတိၿမိဳ႔ကေလးက သူငယ္ခ်င္းတခ်ဳိ႔ဆီကို တယ္လီဖုန္းဆက္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲသည္ၿမိဳ႔ ကေလး ကေတာ့ ေတာင္သာလို႔ ေခၚသဗ်။ ျမင္းၿခံကေန ေတာင္ဖက္ ၁၅ မုိင္အကြာေလာက္မွာ ရိွပါတယ္။ ျမင္းၿခံက ဘယ္မွာတုန္းဆိုေတာ့ က်ဳပ္အေဖရဲ့ဇာတိ မႏၱေလးၿမိဳ႔ရဲ့ ေတာင္ဖက္ မုိင္ ၁ဝဝ ခန္႔ေလာက္မွာ တည္ရိွေနတဲ့ ခရုိင္ၿမိဳ႔ပါ။ ဆိုေတာ့ကာ မႏၱေလးကေန ေတာင္သာကို သြားမယ္ဆိုရင္ အၾကမ္းဖ်ဥ္းအားျဖင့္ ၁၁၅ မုိင္ သြားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဖုန္းထဲကေန သိလိုတာေတြ သိခ်င္တာေတြ တလစပ္ေမးခဲ့ပါတယ္။ ဘာေတြ သိခ်င္တာတုန္းဆိုေတာ့ ဒီလိုပါ။ မင္းတို႔ ေတာင္သာမွာ ဘာေတြ အေျပာင္းအလဲ ရိွသလဲ ေျပာစမ္းပါဦးဆိုတဲ့ ေလနဲ႔ေမးတာေပါ့။ အဲ ဖုန္းဆက္တယ္ ဆိုတာက သူတို႔ကို က်ဳပ္က ဘန္ေကာက္ကေန ဆက္တာ။
အဲသည္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း စံုနဖာစီေအာင္ ျပန္ေျပာၾကပါတယ္။ ကုိင္း ရန္ကုန္ မႏၱေလး စတာေတြကေတာ့ အေတာ္ေျပာင္းလဲကုန္ၿပီ ေျပာတယ္။ ေတာင္သာရဲ့ အေျပာင္းအလဲေလးေတြလဲ လုပ္စမ္းပါေပါ့ေလ။ သူတို႔က ဖုန္းလုိင္း ေပၚမွာ တဟဲဟဲရယ္ၾကရင္း တေယာက္ၿပီးတေယာက္ ဒီလိုေျဖၾကသဗ်။
ပထမတေယာက္။ ။ အင္း အေျပာင္းအလဲ ဆိုေတာ့ကာ၊ ဒီလိုေတာ့ ရိွသယ္ကြ။ မင္းေတာင္သာကို ေရာက္ခဲ့သဲ့ ေနာက္ဆံုး အေခါက္က လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၂ႏွစ္ကေနာ္။ ဟုတ္သယ္မို႔လား။ ေအး ဒီအေတာအတြင္း ဒို႔ေတာင္သာၿမိဳ႔က မင္းလမ္းမႀကီးေပၚမွာ တုိက္အသစ္ ကေလးေတြ ေလးငါးလံုးေလာက္ေတာ့ ေပၚလာသကြ။ ဒါလဲ အေျပာင္းအလဲ တခုေပါ့။ ဒါေပမယ့္လို႔ ငဒို႔မင္းဒို႔ ကေလးတုန္းက ဝင္ဝင္ေဆာ့ေနတဲ့ လမ္းေထာင့္က တုိက္ပ်က္ႀကီးကေတာ့ အခုအထိ အပ်က္ႀကီးအတုိင္း ရိွေသးသဟ။ ခုထိ ကေလးေတြ ဝင္ေဆာ့ေနသာ ဒို႔မ်ားငယ္ငယ္တုန္းက အတုိင္းပဲ။
က်ဳပ္။ ။ ဘယ္တုိက္ပ်က္ႀကီးကို ေျပာတာတုန္း။
ပထမတေယာက္။ ။ ဟာကြာ ႔ ႔ ႔ ႔ ဒုတိယကမၻာစစ္တုန္းက ဗံုးထိလို႔ ၿပိဳသြားတဲ့ ေက်ာက္တုိက္အထူႀကီးဟာေလ။ ဦးကင္းေထာင္ ေခါက္ဆြဲဆုိင္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္က တုိက္ပ်က္ႀကီးကို ေျပာေနသာ။
က်ဳပ္။ ။ ေအာ္ ဟုတ္လား။ ဒါနဲ႔ ဦးေကာင္းေထာင္ဆုိင္က ေခါက္ဆြဲေက်ာ္ေကာ အရင္လိုေကာင္းေသးလား။ စားေသာက္ဆုိင္ ဆိုေတာ့ ဒီဖက္ေခတ္မွာ အျပင္အဆင္ေလးေတြနဲ႔ အေတာ္ေလး ေျပာင္းလဲေနရာေပါ့။
ပထမတေယာက္။ ။ ေခါက္ဆြဲေက်ာ္ကေတာ့ ေကာင္းတုန္းပဲ။ မင္းေနာက္ဆံုးအေခါက္ ေရာက္တုန္းက လိုပါပဲ။ သူ႔ဆုိင္ကေတာ့ ဘာမွ မေျပာင္းလဲဘူး။ ေခါက္ဆြဲေက်ာ္နဲ႔ ထမင္းေက်ာ္ကလြဲလို႔ က်န္တာမေရာင္းဘူး။ စားပြဲခံုေတြ ထုိင္ခံု ေတြ ဆိုတာ ဖံုတေသာေသာနဲ႔။ ေဖာက္သည္လာမွာ ေကာက္ၿပီး ဖံုကိုသုတ္ေပးသာ။ အရင္အတုိင္းပဲ။ မင္းမမွတ္မိစရာ မရိွဘူး။
သူငယ္ခ်င္း ဒုတိယတေယာက္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ျပန္တယ္။
က်ဳပ္။ ။ မင္းအေနာက္ဝုိင္းဖက္ ေရာက္ေသးလား။ ဘာေတြထူးေသးတုန္း။ ဦးေလးသိန္းေဖတို႔ ဦးေလးဘရီတို႔ ဆံုးကုန္ၿပီ ဆိုတာေတာ့ ငါလည္းၾကားရတယ္။
ဒုတိယတေယာက္။ ။ ေအး လူႀကီးေတြကေတာ့ ဆံုးကုန္ၿပီ။ အေနာက္ဝုိင္းဖက္ကေတာ့ အရင္အတုိင္းပါပဲ။ ဘာမွ ထူးၿပီး အေျပာင္းအလဲ မရိွပါဘူး။ အေတာင္သံုးဆယ္နက္တဲ့ တခုတည္းေသာ ေသာက္ေရတြင္းႀကီးမွာပဲ အေနာက္ဝုိင္းသားေတြ ေသာက္ေရခပ္ေနတုန္း။ အဲ ဒါေပမယ့္ ေသာက္ေရတစည္ကို အိမ္အေရာက္ဝယ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ပ္တေထာင္ ေပးရ တယ္ငါ့လူ။ ေရရွားသာကေတာ့ ဒို႔ေတာင္သာမွာ အရင္အတုိင္းပဲ ဘာမွမေျပာင္းဘူး။ ေနာက္တခုက အေနာက္ဝုိင္းနဲ႔ ျမင္းၿခံ ကိုသြားသဲ့ ရထားလမ္း ၾကားမွာေတာ့ ကြက္သစ္ေတြ ေပၚလာသယ္ကြ။ အိမ္ေျခ တေထာင္ေလာက္မ်ား ရိွမလားဘဲ။ ဒါေလးေတြကေတာ့ အေျပာင္းအလဲေတြ ေပါ့ကြာ။
က်ဳပ္။ ။ ဘယ္ကလူေတြ ဘယ္လိုေရာက္လာၿပီး ကြက္သစ္မွာ အဲသေလာက္ လူမ်ားေနရတာလဲ။
ဒုတိယတေယာက္။ ။ ေတာဖက္မွာကြာ ယာေတြ၊ ထန္းေတာေတြ အသိမ္းခံရသာ မ်ားသာကိုး။ တိုတိုေျပာရရင္ လုပ္ကုိင္ စားစရာ ဘာမွမရိွၾကေတာ့လို႔ ေတာင္သာၿမိဳ႔ေပၚ တက္လာၾကရင္း ကြက္သစ္ေတြ ေပၚလာသာေဟ့။ အေနာက္ဝုိင္းဖက္ မွာတင္ ကြက္သစ္ေတြ ေပၚလာတာ မဟုတ္ဘူး။ ျမင္းၿခံထြက္သဲ့ဘက္နဲ႔ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း၊ မိတၳီလာ ထြက္သဲ့ ဘက္ ေတြမွာလည္း ကြက္သစ္ေတြ အရိႈအရိႈေပၚလာသာ နည္းသာမွ မဟုတ္ဘဲ။ ေပါင္းလုိက္ရင္ ဒို႔ေတာင္သာမွာ ေပၚလာသဲ့ ကြက္သစ္ေတြရဲ့ အိမ္ေျခစုစုေပါင္းဟာ သံုးေထာင္ေက်ာ္ေလာက္ ရိွသယ္ကြ။ ဒါလဲ အေျပာင္းအလဲ တခုေပါ့။
က်ဳပ္။ ။ ဘူတာလမ္းဖက္က ခင္ၾကည္ျပာသိန္း တေယာက္ေကာ။ အခုဆို အိမ္ေထာင္ၾကေလာက္ေရာေပါ့။ မင္းမွတ္မိ မွာေပါ့။ သူတို႔အိမ္ဖက္ကို ငဒို႔ေတြ စက္ဘီးနဲ႔ ေလွ်ာက္ျပန္သံေပး လုပ္ၾကရင္ လမ္းကအဖုအထစ္ေတြနဲ႔ ၾကမ္းလြန္းလို႔ တခါခါ စက္ဘီး ဆင္းတြန္းရေသးတယ္ေလ။ အခုေလာက္ဆို လမ္းလဲေကာင္းသြားေရာပါ့။
ဒုတိယတေယာက္။ ။ မင္းက ခင္ၾကည္ျပာသိန္းကိုေတာ့ မေမ့ေသးပါလား ဟဲဟဲဟဲ။ ကေလး သံုးေယာက္ရေနၿပီကြ။ လမ္းကေကာင္းသြားပလား ဟုတ္လား။ ေဝးေဟးေဟး ပါေသးရဲ့။ ဘူတာသြားတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္လံုးဟာ အရင္အတုိင္းပဲ။ လကမၻာမ်က္ႏွာျပင္ အတိုင္း ရိွေနေသးတယ္။ စက္ဘီးနင္းသြား အခုအထိ ဇလံုးဇခုႀကီး ျဖစ္ေနတုန္း။ တႏွစ္သား ငဒို႔မင္းဒို႔ ထန္းရည္မူးလာၿပီး မင္းစက္ဘီးနဲ႔ ဝင္တုိက္ခဲ့သဲ့ ေဒၚေလးျမတို႔ ဝင္းေထာင့္က ေက်ာက္တုံး လံုးလံုးႀကီးေတာင္ အခုအထိ ရိွေနေသးရဲ့။ ဒီဘူတာလမ္းကေတာ့ကြာ ဘာမွအေျပာင္းအလဲ မရိွပါဘူး။ ေနာက္မင္းတို႔ အေမႀကီး ဝင္းထိပ္က ေရကန္ႀကီး ကေတာ့ တႏွစ္ၿပီးတႏွစ္ မိုးေခါင္လို႔ ေရခမ္းသြားလုိက္သာ အခုအထိ ကန္ေျခာက္ႀကီး။ အရင္ ငဒို႔ျမင္ျမင္ ေနရသဲ့ ကန္ ထဲက လိပ္ေတြေတာင္ မရိွေတာ့ဘူးကြ။ ဒါကေတာ့ ေျပာင္းလဲသြားသာ ေနာက္တခုေပါ့ကြာ။
က်ဳပ္။ ။ ဒါနဲ႔ ေရကအဲသေလာက္ ေစ်းႀကီးေနရေအာင္ ၿမိဳ႔ထိပ္သဲေခ်ာင္းနားက လက္ဆယ္ကန္ႀကီးက ေရေလွာင္ထားတဲ့ ဟာပဲ။ အဲဒီကေန ေသာက္ေရသံုးေရ မရေတာ့ ဘူးလားကြာ။
ဒုတိယတေယာက္။ ။ မိုးက ဆက္တုိက္ေခါင္ပါသယ္ ဆိုမွ။ အဲသည့္ လက္ဆယ္ကန္မွာလည္း ေရက လင္ပန္းဝုိင္း ေလာက္ပဲ က်န္ေတာ့သဲ့ ဟာကိုး။ မိုးကဘယ္ေလာက္ ေခါင္သလဲဆိုရင္ ထန္းပင္ေတြေတာင္ ထန္းရည္အထြက္ နည္း သြားသဟ။ အဲ ဒါေပမယ့္ အစိုးရထုတ္ "ေဇ" ဆိုတဲ့ ဘီအီးကေတာ့ လိႈင္ေပါလယ္ပဲ။ ေစ်းလဲေပါသယ္။ လူတုိင္းေသာက္ ႏုိင္သယ္။ ေသာက္လြင္းေတာ့ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ေသၾကသယ္။ ေဇကိုေသာက္ရင္ ငဒို႔ဆီမွာ ႏွစ္ႏွစ္ခံလို႔ သမုတ္သယ္။ ဘာလို႔တုန္း သိလား။ ႏွစ္ႏွစ္ ဆက္တုိက္ေသာက္ၿပီးရင္ ºကြသာပဲ။ အဲသာေၾကာင့္။ ဒါလည္း အေျပာင္းအလဲတခုေပါ့။
တတိယေျမာက္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔လည္း စကားေျပာျဖစ္ျပန္တယ္။
က်ဳပ္။ ။ မင္းတို႔ ပြဲရံုလုပ္ငန္းကေတာ့ သူတကာထက္စာရင္ ဘာဘဲေျပာေျပာ အလုပ္ျဖစ္မွာေပါ့။ ဟုတ္တယ္မို႔လား။
တတိယတေယာက္။ ။ ေအး ထမင္းေတာ့ မငတ္ဘူးေပါ့ကြာ။ ဒါေပမယ့္ ပြဲရံုလုပ္ငန္းတုိင္း အရင္လို အလုပ္မျဖစ္ဘူးကြ။ ဒါလဲ အေျပာင္းအလဲ တခုေပါ့ကြာ။ မင္းသိေအာင္ ေျပာရဦးမယ္။ ထန္းလွ်က္အစစ္ရဲ့ ေစ်းႏႈန္းနဲ႔ သၾကားေစ်းဟာ တန္းတူေလာက္ ျဖစ္ေနသယ္ဆိုရင္ မင္းယံုပါ့မလား။ မအံ့ၾသနဲ႔။ ထန္းလွ်က္အထြက္ဟာ တႏွစ္ၿပီးတႏွစ္ တိုးမလာဘဲ က်က်လာသယ္ကြ။ အဲသာေၾကာင့္ ထန္းလွ်က္အမ်ဳိးေကာင္း တခုရဲ့ ေစ်းႏႈန္းဟာ သၾကားေစ်းနဲ႔ တန္းတူနီးပါး ျဖစ္ေနသာ။ ထန္းသမားေတြ ဘာလုပ္ေနလဲ ဟုတ္သလား။ ထန္းေတာေတြလည္း အသိမ္းခံရေတာ့ ထန္းသမားေတြလည္း မေလးရွားဖက္ အလုပ္ ထြက္လုပ္ၾကသယ္ေလ။ ထန္းသမားေတြအတြက္ အေျပာင္းအလဲလို႔ ဆိုရမွာေပါ့။ မင္းကို ငါေျပာမယ္။ ငဒို႔ေတာင္သာ ဖက္မွာတင္ ထန္းလွ်က္အထြက္ နည္းလာသာ မဟုတ္ဘူး။ ေတာင္သာကေန တန္းစီ ေရလုိက္ရင္ ေအာင္သာ၊ မလိႈင္၊ ပန္းအုိင္ ဖက္ေတြမွာလည္း ထန္းလွ်က္အထြက္နည္းလာသာ။ ျမင္းၿခံ၊ ႏြားထိုးႀကီး ဖက္လည္း ဘာသားနဲ႔ ထုထားသာ မို႔လို႔လဲ။ အတူတူနဲ႔ အႏူႏူခ်ည္းပဲ။ ဒါလည္း အသစ္အသစ္ေသာ ေျပာင္းလဲမႈေတြလို႔ ဆိုႏုိင္သာေပါ့။
က်ဳပ္။ ။ ကဲကြာ စီးပြားေရးေတြ ႏုိင္ငံေရးေတြ ထားလုိက္ပါေတာ့။ ဒို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲက ဘယ္သူေတြ ဘာလုပ္ေနလို႔ ဘယ္ေရာက္ေနၾကသလဲ။ ေျပာစမ္းပါဦး။
တတိယတေယာက္။ ။ ေျပာရင္ မင္းကယံုမွာ မဟုတ္ဘူး။ သူငယ္ခ်င္း အေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ ဆံုးကုန္ၾကၿပီ။ အရက္ေပါ့ ကြာ။ ဘာရိွဦးမွာတုန္း။ မင္း ေတာင္သာျပန္လာလည္မယ္ဆိုရင္ ေတြ႔ရမွာက၊ လူရင္းထဲကဆို ငါရယ္၊ ငအုန္းရယ္၊ ေမာ္ႀကီး ရယ္ အဲသေလာက္ပဲ ရိွေတာ့တာ။ က်န္သာေတြက အငယ္ေတြဆိုေတာ့ မင္းလည္း သိပ္သိမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေမာ္ႀကီး ေတာင္ အသဲ သိပ္မေကာင္းလို႔ အရက္ျဖတ္ထားသာ အေတာ္ၾကာၿပီကြ။ မင္းက ေတာင္သာမွာ ဘာေတြ အေျပာင္းအလဲ ရိွသလဲဆိုၿပီး ေမးလို႔သာ။ ေျပာင္းတာေတြ ရိွသယ္ဆိုေပမယ့္ မင္းျပန္လာရင္ ေတာင္သာဟာ မင္းေနာက္ဆံုး ေရာက္ခဲ့တဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၂ ႏွစ္ကအတုိင္းပါဘဲ။ မႏၱေလး၊ ရန္ကုန္ေရာက္လို႔ မင္းမ်က္ေစ့ လည္ရင္လည္မယ္၊ ေတာင္သာမွာေတာ့ မင္းမ်က္ေစ့လည္ေလာက္စရာ အေျပာင္းအလဲက မ်ားမ်ားစားစား မရိွပါဘူး။ ၿခံဳေျပာရရင္ မင္းသိခဲ့တဲ့ ေတာင္သာဟာ လူေနအိမ္ေျခ တိုးလာေပမယ့္ အရင္အတုိင္း ပါပဲ။
မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား အေျပာင္းအလဲ ဆိုတာကို လူမႈသိပၸံဆရာမ်ားက အဂၤလိပ္လို "ဒီဗဲေလာ့မင့္" (Development) လို႔ သံုးႏႈန္းပါတယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာလည္း ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ျခင္း ဆိုတာကိုလည္း အဂၤလိပ္လို တုိက္ရုိက္အားျဖင့္ "ဒီဗဲေလာ့မင့္" လို႔ဆိုပါေသးတယ္။ အေျပာင္းအလဲ ဆိုရာမွာေတာ့ ေကာင္းတဲ့ အေျပာင္းအလဲေရာ ဆိုးတဲ့ အေျပာင္းအလဲေရာ ႏွစ္မ်ဳိး စလံုးဟာ "ဒီဗဲေလာ့မင့္" ဆိုတဲ့ အဂၤလိပ္စာလံုးနဲ႔ အႀကံဳးဝင္ေနပါတယ္။ အေျပာင္းအလဲရိွတယ္လို႔ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ဘယ္သင္းကို ဘယ္လိုတြက္ခ်က္ မလဲဆိုတာကေတာ့ မိမိကိုယ္၌သာ ဆံုးျဖတ္ၾကပါလို႔ အႀကံသာေပးႏုိင္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။
ေဇာ္မင္း
ျမန္မာႏုိင္ငံ ၆၅ ႏွစ္ေျမာက္ လြတ္လပ္ေရးေန႔တြင္ ေရးသားသည္။
က်ဳပ္တို႔ေရႊျပည္ႀကီးမွာ ဘာေတြ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေနသလဲ။ ေျပာတဲ့သူကေတာ့ ရႈေထာင့္မ်ဳိးစံုပါတယ္။ ေျပာင္းကုန္ၿပီ ေျပာင္းကုန္ၿပီလို႔ ေျပာတဲ့သူေတြရိွသလို၊ ဘာမ်ားထူးၿပီးေျပာင္းလို႔တုန္းလို႔ ဆိုသူေတြလဲ ရိွပါတယ္။ တခ်ဳိ႔ဟာေတြမွာ ေျပာင္းတာေတြ ရိွေပမယ့္ တခ်ဳိ႔ဟာေတြကေတာ့ အခုအထိ မေျပာင္းေရးခ် မေျပာင္းေသးတာေတြလဲ ရိွတယ္လို႔ ေထာက္ျပ သူမ်ားလဲ ရိွသဗ်။ ဒီအထဲမွာ ေျပာင္းတုိင္းေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဆိုသူေတြလည္း ပါပါတယ္။ တခါ ေကာင္း တာေလးေတြ ေျပာင္းမသြားဖို႔လည္း လိုတယ္လို႔ ထပ္ေလာင္းျဖည့္စြက္ သူမ်ားလည္း ရိွပါေသးတယ္။
ေျပာင္းေျပာင္း
တေလာတုန္းက က်ဳပ္အေမရဲ့ ဇာတိၿမိဳ႔ကေလးက သူငယ္ခ်င္းတခ်ဳိ႔ဆီကို တယ္လီဖုန္းဆက္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲသည္ၿမိဳ႔ ကေလး ကေတာ့ ေတာင္သာလို႔ ေခၚသဗ်။ ျမင္းၿခံကေန ေတာင္ဖက္ ၁၅ မုိင္အကြာေလာက္မွာ ရိွပါတယ္။ ျမင္းၿခံက ဘယ္မွာတုန္းဆိုေတာ့ က်ဳပ္အေဖရဲ့ဇာတိ မႏၱေလးၿမိဳ႔ရဲ့ ေတာင္ဖက္ မုိင္ ၁ဝဝ ခန္႔ေလာက္မွာ တည္ရိွေနတဲ့ ခရုိင္ၿမိဳ႔ပါ။ ဆိုေတာ့ကာ မႏၱေလးကေန ေတာင္သာကို သြားမယ္ဆိုရင္ အၾကမ္းဖ်ဥ္းအားျဖင့္ ၁၁၅ မုိင္ သြားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဖုန္းထဲကေန သိလိုတာေတြ သိခ်င္တာေတြ တလစပ္ေမးခဲ့ပါတယ္။ ဘာေတြ သိခ်င္တာတုန္းဆိုေတာ့ ဒီလိုပါ။ မင္းတို႔ ေတာင္သာမွာ ဘာေတြ အေျပာင္းအလဲ ရိွသလဲ ေျပာစမ္းပါဦးဆိုတဲ့ ေလနဲ႔ေမးတာေပါ့။ အဲ ဖုန္းဆက္တယ္ ဆိုတာက သူတို႔ကို က်ဳပ္က ဘန္ေကာက္ကေန ဆက္တာ။
အဲသည္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း စံုနဖာစီေအာင္ ျပန္ေျပာၾကပါတယ္။ ကုိင္း ရန္ကုန္ မႏၱေလး စတာေတြကေတာ့ အေတာ္ေျပာင္းလဲကုန္ၿပီ ေျပာတယ္။ ေတာင္သာရဲ့ အေျပာင္းအလဲေလးေတြလဲ လုပ္စမ္းပါေပါ့ေလ။ သူတို႔က ဖုန္းလုိင္း ေပၚမွာ တဟဲဟဲရယ္ၾကရင္း တေယာက္ၿပီးတေယာက္ ဒီလိုေျဖၾကသဗ်။
ပထမတေယာက္။ ။ အင္း အေျပာင္းအလဲ ဆိုေတာ့ကာ၊ ဒီလိုေတာ့ ရိွသယ္ကြ။ မင္းေတာင္သာကို ေရာက္ခဲ့သဲ့ ေနာက္ဆံုး အေခါက္က လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၂ႏွစ္ကေနာ္။ ဟုတ္သယ္မို႔လား။ ေအး ဒီအေတာအတြင္း ဒို႔ေတာင္သာၿမိဳ႔က မင္းလမ္းမႀကီးေပၚမွာ တုိက္အသစ္ ကေလးေတြ ေလးငါးလံုးေလာက္ေတာ့ ေပၚလာသကြ။ ဒါလဲ အေျပာင္းအလဲ တခုေပါ့။ ဒါေပမယ့္လို႔ ငဒို႔မင္းဒို႔ ကေလးတုန္းက ဝင္ဝင္ေဆာ့ေနတဲ့ လမ္းေထာင့္က တုိက္ပ်က္ႀကီးကေတာ့ အခုအထိ အပ်က္ႀကီးအတုိင္း ရိွေသးသဟ။ ခုထိ ကေလးေတြ ဝင္ေဆာ့ေနသာ ဒို႔မ်ားငယ္ငယ္တုန္းက အတုိင္းပဲ။
က်ဳပ္။ ။ ဘယ္တုိက္ပ်က္ႀကီးကို ေျပာတာတုန္း။
ပထမတေယာက္။ ။ ဟာကြာ ႔ ႔ ႔ ႔ ဒုတိယကမၻာစစ္တုန္းက ဗံုးထိလို႔ ၿပိဳသြားတဲ့ ေက်ာက္တုိက္အထူႀကီးဟာေလ။ ဦးကင္းေထာင္ ေခါက္ဆြဲဆုိင္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္က တုိက္ပ်က္ႀကီးကို ေျပာေနသာ။
က်ဳပ္။ ။ ေအာ္ ဟုတ္လား။ ဒါနဲ႔ ဦးေကာင္းေထာင္ဆုိင္က ေခါက္ဆြဲေက်ာ္ေကာ အရင္လိုေကာင္းေသးလား။ စားေသာက္ဆုိင္ ဆိုေတာ့ ဒီဖက္ေခတ္မွာ အျပင္အဆင္ေလးေတြနဲ႔ အေတာ္ေလး ေျပာင္းလဲေနရာေပါ့။
ပထမတေယာက္။ ။ ေခါက္ဆြဲေက်ာ္ကေတာ့ ေကာင္းတုန္းပဲ။ မင္းေနာက္ဆံုးအေခါက္ ေရာက္တုန္းက လိုပါပဲ။ သူ႔ဆုိင္ကေတာ့ ဘာမွ မေျပာင္းလဲဘူး။ ေခါက္ဆြဲေက်ာ္နဲ႔ ထမင္းေက်ာ္ကလြဲလို႔ က်န္တာမေရာင္းဘူး။ စားပြဲခံုေတြ ထုိင္ခံု ေတြ ဆိုတာ ဖံုတေသာေသာနဲ႔။ ေဖာက္သည္လာမွာ ေကာက္ၿပီး ဖံုကိုသုတ္ေပးသာ။ အရင္အတုိင္းပဲ။ မင္းမမွတ္မိစရာ မရိွဘူး။
သူငယ္ခ်င္း ဒုတိယတေယာက္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ျပန္တယ္။
က်ဳပ္။ ။ မင္းအေနာက္ဝုိင္းဖက္ ေရာက္ေသးလား။ ဘာေတြထူးေသးတုန္း။ ဦးေလးသိန္းေဖတို႔ ဦးေလးဘရီတို႔ ဆံုးကုန္ၿပီ ဆိုတာေတာ့ ငါလည္းၾကားရတယ္။
ဒုတိယတေယာက္။ ။ ေအး လူႀကီးေတြကေတာ့ ဆံုးကုန္ၿပီ။ အေနာက္ဝုိင္းဖက္ကေတာ့ အရင္အတုိင္းပါပဲ။ ဘာမွ ထူးၿပီး အေျပာင္းအလဲ မရိွပါဘူး။ အေတာင္သံုးဆယ္နက္တဲ့ တခုတည္းေသာ ေသာက္ေရတြင္းႀကီးမွာပဲ အေနာက္ဝုိင္းသားေတြ ေသာက္ေရခပ္ေနတုန္း။ အဲ ဒါေပမယ့္ ေသာက္ေရတစည္ကို အိမ္အေရာက္ဝယ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ပ္တေထာင္ ေပးရ တယ္ငါ့လူ။ ေရရွားသာကေတာ့ ဒို႔ေတာင္သာမွာ အရင္အတုိင္းပဲ ဘာမွမေျပာင္းဘူး။ ေနာက္တခုက အေနာက္ဝုိင္းနဲ႔ ျမင္းၿခံ ကိုသြားသဲ့ ရထားလမ္း ၾကားမွာေတာ့ ကြက္သစ္ေတြ ေပၚလာသယ္ကြ။ အိမ္ေျခ တေထာင္ေလာက္မ်ား ရိွမလားဘဲ။ ဒါေလးေတြကေတာ့ အေျပာင္းအလဲေတြ ေပါ့ကြာ။
က်ဳပ္။ ။ ဘယ္ကလူေတြ ဘယ္လိုေရာက္လာၿပီး ကြက္သစ္မွာ အဲသေလာက္ လူမ်ားေနရတာလဲ။
ဒုတိယတေယာက္။ ။ ေတာဖက္မွာကြာ ယာေတြ၊ ထန္းေတာေတြ အသိမ္းခံရသာ မ်ားသာကိုး။ တိုတိုေျပာရရင္ လုပ္ကုိင္ စားစရာ ဘာမွမရိွၾကေတာ့လို႔ ေတာင္သာၿမိဳ႔ေပၚ တက္လာၾကရင္း ကြက္သစ္ေတြ ေပၚလာသာေဟ့။ အေနာက္ဝုိင္းဖက္ မွာတင္ ကြက္သစ္ေတြ ေပၚလာတာ မဟုတ္ဘူး။ ျမင္းၿခံထြက္သဲ့ဘက္နဲ႔ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း၊ မိတၳီလာ ထြက္သဲ့ ဘက္ ေတြမွာလည္း ကြက္သစ္ေတြ အရိႈအရိႈေပၚလာသာ နည္းသာမွ မဟုတ္ဘဲ။ ေပါင္းလုိက္ရင္ ဒို႔ေတာင္သာမွာ ေပၚလာသဲ့ ကြက္သစ္ေတြရဲ့ အိမ္ေျခစုစုေပါင္းဟာ သံုးေထာင္ေက်ာ္ေလာက္ ရိွသယ္ကြ။ ဒါလဲ အေျပာင္းအလဲ တခုေပါ့။
က်ဳပ္။ ။ ဘူတာလမ္းဖက္က ခင္ၾကည္ျပာသိန္း တေယာက္ေကာ။ အခုဆို အိမ္ေထာင္ၾကေလာက္ေရာေပါ့။ မင္းမွတ္မိ မွာေပါ့။ သူတို႔အိမ္ဖက္ကို ငဒို႔ေတြ စက္ဘီးနဲ႔ ေလွ်ာက္ျပန္သံေပး လုပ္ၾကရင္ လမ္းကအဖုအထစ္ေတြနဲ႔ ၾကမ္းလြန္းလို႔ တခါခါ စက္ဘီး ဆင္းတြန္းရေသးတယ္ေလ။ အခုေလာက္ဆို လမ္းလဲေကာင္းသြားေရာပါ့။
ဒုတိယတေယာက္။ ။ မင္းက ခင္ၾကည္ျပာသိန္းကိုေတာ့ မေမ့ေသးပါလား ဟဲဟဲဟဲ။ ကေလး သံုးေယာက္ရေနၿပီကြ။ လမ္းကေကာင္းသြားပလား ဟုတ္လား။ ေဝးေဟးေဟး ပါေသးရဲ့။ ဘူတာသြားတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္လံုးဟာ အရင္အတုိင္းပဲ။ လကမၻာမ်က္ႏွာျပင္ အတိုင္း ရိွေနေသးတယ္။ စက္ဘီးနင္းသြား အခုအထိ ဇလံုးဇခုႀကီး ျဖစ္ေနတုန္း။ တႏွစ္သား ငဒို႔မင္းဒို႔ ထန္းရည္မူးလာၿပီး မင္းစက္ဘီးနဲ႔ ဝင္တုိက္ခဲ့သဲ့ ေဒၚေလးျမတို႔ ဝင္းေထာင့္က ေက်ာက္တုံး လံုးလံုးႀကီးေတာင္ အခုအထိ ရိွေနေသးရဲ့။ ဒီဘူတာလမ္းကေတာ့ကြာ ဘာမွအေျပာင္းအလဲ မရိွပါဘူး။ ေနာက္မင္းတို႔ အေမႀကီး ဝင္းထိပ္က ေရကန္ႀကီး ကေတာ့ တႏွစ္ၿပီးတႏွစ္ မိုးေခါင္လို႔ ေရခမ္းသြားလုိက္သာ အခုအထိ ကန္ေျခာက္ႀကီး။ အရင္ ငဒို႔ျမင္ျမင္ ေနရသဲ့ ကန္ ထဲက လိပ္ေတြေတာင္ မရိွေတာ့ဘူးကြ။ ဒါကေတာ့ ေျပာင္းလဲသြားသာ ေနာက္တခုေပါ့ကြာ။
က်ဳပ္။ ။ ဒါနဲ႔ ေရကအဲသေလာက္ ေစ်းႀကီးေနရေအာင္ ၿမိဳ႔ထိပ္သဲေခ်ာင္းနားက လက္ဆယ္ကန္ႀကီးက ေရေလွာင္ထားတဲ့ ဟာပဲ။ အဲဒီကေန ေသာက္ေရသံုးေရ မရေတာ့ ဘူးလားကြာ။
ဒုတိယတေယာက္။ ။ မိုးက ဆက္တုိက္ေခါင္ပါသယ္ ဆိုမွ။ အဲသည့္ လက္ဆယ္ကန္မွာလည္း ေရက လင္ပန္းဝုိင္း ေလာက္ပဲ က်န္ေတာ့သဲ့ ဟာကိုး။ မိုးကဘယ္ေလာက္ ေခါင္သလဲဆိုရင္ ထန္းပင္ေတြေတာင္ ထန္းရည္အထြက္ နည္း သြားသဟ။ အဲ ဒါေပမယ့္ အစိုးရထုတ္ "ေဇ" ဆိုတဲ့ ဘီအီးကေတာ့ လိႈင္ေပါလယ္ပဲ။ ေစ်းလဲေပါသယ္။ လူတုိင္းေသာက္ ႏုိင္သယ္။ ေသာက္လြင္းေတာ့ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ေသၾကသယ္။ ေဇကိုေသာက္ရင္ ငဒို႔ဆီမွာ ႏွစ္ႏွစ္ခံလို႔ သမုတ္သယ္။ ဘာလို႔တုန္း သိလား။ ႏွစ္ႏွစ္ ဆက္တုိက္ေသာက္ၿပီးရင္ ºကြသာပဲ။ အဲသာေၾကာင့္။ ဒါလည္း အေျပာင္းအလဲတခုေပါ့။
တတိယေျမာက္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔လည္း စကားေျပာျဖစ္ျပန္တယ္။
က်ဳပ္။ ။ မင္းတို႔ ပြဲရံုလုပ္ငန္းကေတာ့ သူတကာထက္စာရင္ ဘာဘဲေျပာေျပာ အလုပ္ျဖစ္မွာေပါ့။ ဟုတ္တယ္မို႔လား။
တတိယတေယာက္။ ။ ေအး ထမင္းေတာ့ မငတ္ဘူးေပါ့ကြာ။ ဒါေပမယ့္ ပြဲရံုလုပ္ငန္းတုိင္း အရင္လို အလုပ္မျဖစ္ဘူးကြ။ ဒါလဲ အေျပာင္းအလဲ တခုေပါ့ကြာ။ မင္းသိေအာင္ ေျပာရဦးမယ္။ ထန္းလွ်က္အစစ္ရဲ့ ေစ်းႏႈန္းနဲ႔ သၾကားေစ်းဟာ တန္းတူေလာက္ ျဖစ္ေနသယ္ဆိုရင္ မင္းယံုပါ့မလား။ မအံ့ၾသနဲ႔။ ထန္းလွ်က္အထြက္ဟာ တႏွစ္ၿပီးတႏွစ္ တိုးမလာဘဲ က်က်လာသယ္ကြ။ အဲသာေၾကာင့္ ထန္းလွ်က္အမ်ဳိးေကာင္း တခုရဲ့ ေစ်းႏႈန္းဟာ သၾကားေစ်းနဲ႔ တန္းတူနီးပါး ျဖစ္ေနသာ။ ထန္းသမားေတြ ဘာလုပ္ေနလဲ ဟုတ္သလား။ ထန္းေတာေတြလည္း အသိမ္းခံရေတာ့ ထန္းသမားေတြလည္း မေလးရွားဖက္ အလုပ္ ထြက္လုပ္ၾကသယ္ေလ။ ထန္းသမားေတြအတြက္ အေျပာင္းအလဲလို႔ ဆိုရမွာေပါ့။ မင္းကို ငါေျပာမယ္။ ငဒို႔ေတာင္သာ ဖက္မွာတင္ ထန္းလွ်က္အထြက္ နည္းလာသာ မဟုတ္ဘူး။ ေတာင္သာကေန တန္းစီ ေရလုိက္ရင္ ေအာင္သာ၊ မလိႈင္၊ ပန္းအုိင္ ဖက္ေတြမွာလည္း ထန္းလွ်က္အထြက္နည္းလာသာ။ ျမင္းၿခံ၊ ႏြားထိုးႀကီး ဖက္လည္း ဘာသားနဲ႔ ထုထားသာ မို႔လို႔လဲ။ အတူတူနဲ႔ အႏူႏူခ်ည္းပဲ။ ဒါလည္း အသစ္အသစ္ေသာ ေျပာင္းလဲမႈေတြလို႔ ဆိုႏုိင္သာေပါ့။
က်ဳပ္။ ။ ကဲကြာ စီးပြားေရးေတြ ႏုိင္ငံေရးေတြ ထားလုိက္ပါေတာ့။ ဒို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲက ဘယ္သူေတြ ဘာလုပ္ေနလို႔ ဘယ္ေရာက္ေနၾကသလဲ။ ေျပာစမ္းပါဦး။
တတိယတေယာက္။ ။ ေျပာရင္ မင္းကယံုမွာ မဟုတ္ဘူး။ သူငယ္ခ်င္း အေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ ဆံုးကုန္ၾကၿပီ။ အရက္ေပါ့ ကြာ။ ဘာရိွဦးမွာတုန္း။ မင္း ေတာင္သာျပန္လာလည္မယ္ဆိုရင္ ေတြ႔ရမွာက၊ လူရင္းထဲကဆို ငါရယ္၊ ငအုန္းရယ္၊ ေမာ္ႀကီး ရယ္ အဲသေလာက္ပဲ ရိွေတာ့တာ။ က်န္သာေတြက အငယ္ေတြဆိုေတာ့ မင္းလည္း သိပ္သိမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေမာ္ႀကီး ေတာင္ အသဲ သိပ္မေကာင္းလို႔ အရက္ျဖတ္ထားသာ အေတာ္ၾကာၿပီကြ။ မင္းက ေတာင္သာမွာ ဘာေတြ အေျပာင္းအလဲ ရိွသလဲဆိုၿပီး ေမးလို႔သာ။ ေျပာင္းတာေတြ ရိွသယ္ဆိုေပမယ့္ မင္းျပန္လာရင္ ေတာင္သာဟာ မင္းေနာက္ဆံုး ေရာက္ခဲ့တဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၂ ႏွစ္ကအတုိင္းပါဘဲ။ မႏၱေလး၊ ရန္ကုန္ေရာက္လို႔ မင္းမ်က္ေစ့ လည္ရင္လည္မယ္၊ ေတာင္သာမွာေတာ့ မင္းမ်က္ေစ့လည္ေလာက္စရာ အေျပာင္းအလဲက မ်ားမ်ားစားစား မရိွပါဘူး။ ၿခံဳေျပာရရင္ မင္းသိခဲ့တဲ့ ေတာင္သာဟာ လူေနအိမ္ေျခ တိုးလာေပမယ့္ အရင္အတုိင္း ပါပဲ။
မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား အေျပာင္းအလဲ ဆိုတာကို လူမႈသိပၸံဆရာမ်ားက အဂၤလိပ္လို "ဒီဗဲေလာ့မင့္" (Development) လို႔ သံုးႏႈန္းပါတယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာလည္း ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ျခင္း ဆိုတာကိုလည္း အဂၤလိပ္လို တုိက္ရုိက္အားျဖင့္ "ဒီဗဲေလာ့မင့္" လို႔ဆိုပါေသးတယ္။ အေျပာင္းအလဲ ဆိုရာမွာေတာ့ ေကာင္းတဲ့ အေျပာင္းအလဲေရာ ဆိုးတဲ့ အေျပာင္းအလဲေရာ ႏွစ္မ်ဳိး စလံုးဟာ "ဒီဗဲေလာ့မင့္" ဆိုတဲ့ အဂၤလိပ္စာလံုးနဲ႔ အႀကံဳးဝင္ေနပါတယ္။ အေျပာင္းအလဲရိွတယ္လို႔ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ဘယ္သင္းကို ဘယ္လိုတြက္ခ်က္ မလဲဆိုတာကေတာ့ မိမိကိုယ္၌သာ ဆံုးျဖတ္ၾကပါလို႔ အႀကံသာေပးႏုိင္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။
ေဇာ္မင္း
ျမန္မာႏုိင္ငံ ၆၅ ႏွစ္ေျမာက္ လြတ္လပ္ေရးေန႔တြင္ ေရးသားသည္။
No comments:
Post a Comment