မွတ္ မိေနတဲ့ ကိစၥတခု ရိွပါတယ္။ အဲတာက ဘာတုန္းဆိုေတာ့ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လအတြင္းက လႊတ္ေတာ္မွာ စားက်က္ ေျမ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အျပန္အလွန္ ျငင္းခံု ေဆြးေႏြးတာေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဆိုတင္တဲ့ဖက္က ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ေနာင္မွာ စက္မႈႏုိင္ငံေတာ္အျဖစ္ တည္ေဆာက္ ေတာ့မွာမို႔ စားက်က္ေျမဆိုတာ လိုအပ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စားက်က္ေျမေတြကို လယ္ယာေျမအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းဖို႔နဲ႔ စက္မႈဇံုေတြအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႔ တင္ျပလာ ပါတယ္။ အဲသလို တင္ျပလာတဲ့ အဆိုဟာ ေဆြးေႏြးဖို႔ေတာင္ မလိုအပ္ဖူးလို႔ ကန္႔ကြက္တဲ့ သူေတြလည္း ရိွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကန္႔ကြက္တဲ့ဖက္က ရံႈးနိမ့္သြားတဲ႔အတြက္ ဒီအဆိုဟာ လႊတ္ေတာ္အတြင္းမွာ မၿပီးျပတ္ေသးဘဲ ဆက္လက္ ေဆြးေႏြးဖို႔ ရိွလာပါတယ္။
စားက်က္ေျမေတြကို အသြင္ေျပာင္းဖို႔ တင္ျပလာတဲ့ သူေတြကို ေမးခြန္းတခု ေမးလိုပါတယ္။ အဲတာကေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံ ဟာ ေနာင္မွာ စက္မႈႏုိင္ငံေတာ္အျဖစ္ သြားေတာ့မယ္ဆိုတာ ဘယ္ကာလ ဘယ္ႏွစ္အပုိင္းအျခားကို ဆိုလိုသလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ကာလ ေရာက္ရင္ ကြ်ဲႏြားကို သံုးစရာမလိုေတာ့ဖူးလို႔ အတိအလင္း တင္ျပ တာမ်ဳိးကိုေတာ့ မေတြ႔ရပါဖူး။ ပကတိ အေျခအေနအတုိင္း ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ အခုအထိ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိး ေရး ကို အေျခခံတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခု ျဖစ္ေနတုန္းပါပဲ။ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးမွာလည္း ကြ်ဲႏြားကို အေျချပဳၿပီး စုိက္ပ်ဳိး ေနရဆဲ တုိင္းျပည္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်ဲႏြားကို အေျချပဳထားရဆဲ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ကိုယ္ခုိင္းစားရတဲ့ ကြ်ဲႏြားေတြကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေကြ်းေမြးဖို႔လည္း တဖက္မွာ လိုလာျပန္ပါတယ္။ အဲတာေၾကာင့္ ကြ်ဲႏြားေတြကို အစာေကြ်း ို႔အတြက္ စားက်က္ေျမဆိုတာ မရိွမျဖစ္လိုအပ္ ေနေသးတယ္ဆိုတာ မေမ့သင့္ပါဘူး။
ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ေခတ္မီၿပီး စက္မႈထြန္းကားတဲ့ ႏုိင္ငံေတြမွာေတာင္ လယ္ေျမေတြကို ကြ်ဲႏြားေတြနဲ႔ မထြန္ယက္ ေတာ့ေပမဲ့ စားက်က္ေျမဟာ အေရးႀကီးတဲ့ ေျမအမ်ဳိးအစား ျဖစ္ေနဆဲပါ။ ဘာျဖစ္လို႔တုန္းဆိုေတာ့ စားေသာက္ကုန္ ထုတ္လုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းအမ်ဳိးအစား အမ်ားအျပားၾကားမွာ ႏြားႏို႔နဲ႔ ႏို႔ထြက္ပစၥည္း အသီးသီးဟာ မရိွမျဖစ္တဲ့ စားေသာက္ကုန္ ေတြထဲက တခုျဖစ္ပါတယ္။ ပထမအဆင့္ ႏြားႏို႔ ထုတ္လုပ္ဖို႔အတြက္ ႏို႔စားႏြားေတြ လိုအပ္ပါတယ္။ တခါ အဲဒီ ႏို႔စားႏြား ေတြကို ေကြ်းေမြးဖို႔အတြက္ ျမက္ဟာ အဓိကက်တဲ့ တိရိစၦာန္အစာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမက္ကို ေျမႀကီးေပၚမွာသာ စုိက္ပ်ဳိးရ ပါတယ္။ စက္ရံုကေန ထုတ္လို႔မရပါဘူး။ အဲသလို ျမက္စုိက္ဖို႔အတြက္ ေျမႀကီးလိုလာ ျပန္ပါတယ္။ အဲဒီေျမႀကီးကေတာ့ စားက်က္ေျမပါ။ ဒါေၾကာင့္ စက္မႈထြန္းကားတဲ့ တုိင္းျပည္ေတြမွာေတာင္ စားက်က္ေျမကို သတ္သတ္မွတ္မွတ္ ထားရိွၿပီး ဘယ္သူမွ က်ဴးေက်ာ္လို႔ မရေအာင္ ဥပေဒေတြနဲ႔ အကာအကြယ္ေပး ထားတာေတြ႔ရပါတယ္။
ဆိုလိုတာကေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ စက္မႈမထြန္းကားခင္ ကာလမွာေရာ စက္မႈထြန္းကားၿပီးတဲ့ ကာလမွာပါ စားက်က္ေျမ လိုအပ္ေနဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စားက်က္ေျမကို ေျမလြတ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး စက္ရံုေတြ ေဆာက္လိုက္မဟဲ့ ဆိုတဲ့ အျမင္ဟာ အလြန္အေတြးတိမ္ၿပီး မွားယြင္းေနတဲ့လုပ္ရပ္လို႔ ေထာက္ျပလိုပါတယ္။ ေနာင္အနာဂါတ္မွာ စက္ရံုအလုပ္ရံုေတြ တည္ေဆာက္ လိုတယ္ဆိုရင္ လယ္ယာေျမမဟုတ္တဲ့၊ စားက်က္ေျမမဟုတ္တဲ့ ေျမေတြေပၚမွာသာ တည္ေဆာက္ သင့္တယ္လို႔ အႀကံျပဳ ပါရေစ။
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေရွးရိုးအစဥ္အဆက္ ကထဲက စုိက္ပ်ဳိးတဲ့ေျမနဲ႔ စားက်က္ေျမကို သီးျခားစီ ခြဲျခားသတ္မွတ္ပါတယ္။ ေယဘုယ် အားျဖင့္ ေျပာရရင္ စားက်က္ေျမထဲမွာ ရြာထဲက ဘယ္သူရဲ့ ကြ်ဲႏြားမဆို အစားစားဖို႔ ေက်ာင္းပုိင္ခြင့္ရိွပါတယ္။ စားက်က္ေျမ ေတြဟာ ရိုးရာအားျဖင့္ လူတဦးႏွစ္ဦးထဲက ပုိင္ဆုိင္တာမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ အမ်ားပုိင္ေက်းရြာပုိင္ ျဖစ္ေလ့ရိွ ပါတယ္။ ရြာမွာ အာဏာ အရိွဆံုးျဖစ္တဲ့ သူႀကီးေတာင္ စားက်က္ေျမထဲမွာ က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္ ထြန္ယက္စုိက္ပ်ဳိးတာမ်ဳိး အိမ္ေဆာက္ တာမ်ဳိး လုပ္ခြင့္မရိွပါဖူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ရြာပုိင္ စားက်က္ေျမဆိုတာ မရိွေတာ့ရင္ ကြ်ဲႏြားေတြကို အစာေကြ်းဖို႔ အတြက္ ျပႆနာနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရေတာ့မွာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်ဲႏြားေတြကို အစာဝလင္ေအာင္ မေကြ်း ႏုိင္ေတာ့ရင္ လယ္ယာလုပ္ငန္း ဆုတ္ယုတ္က်ရံႈးတာကို ဆက္ၿပီး ရင္ဆုိင္ရမွာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စားက်က္ ေျမဆိုတာ လယ္သမားတုိင္းအတြက္ ထြန္ယက္စိုက္ပ်ဳိးတဲ့ေျမလို တန္းတူအေရးႀကီးလွတဲ့ ေျမအမ်ဳိးအစား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေျခအေနဟာ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးသံုး ကြ်ဲႏြားအတြက္ပဲ ရိွပါေသးတယ္။ တကယ္လို႔ ျမန္မာျပည္မွာ ႏို႔စားႏြားသက္ သက္ စီးပြားျဖစ္ ေမြးျမဴၾကေတာ့မယ္ဆိုရင္ စားက်က္ေျမဟာ ရိွထားတာထက္ ပိုလို႔ေတာင္ လိုလာပါဦးမယ္။
ဒီေနရာမွာ တခ်ိန္တုန္းက အီသီယိုပီးယား ႏုိင္ငံမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ စားက်က္ေျမကိစၥကို တင္ျပလိုပါတယ္။ အီသီယိုပီးယား အစိုးရဟာ သူတို႔ႏုိင္ငံႀကီးကို ေခတ္မီၿပီး စက္မႈထြန္းကားတဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီး ျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေနတယ္လို႔ ေၾကြးေက်ာ္ခဲ့ ပါတယ္။ အဲသလို ေၾကြးေက်ာ္ထားတဲ့အတုိင္း စားက်က္ေျမေတြကို ပံုစံေျပာင္း အသြင္ေျပာင္းဖို႔ ေဆာင္ရြက္လာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က အီသီယိုပီးယား ႏုိင္ငံဟာ လူဦးေရအားျဖင့္ သန္းေပါင္း ၈ဝ ဝန္းက်င္ရိွပါတယ္။ အခုဆိုရင္ ဒီထက္မ်ားလာမယ္ ဆိုတာ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ႏုိင္ငံလူဦးေရရဲ့ ၁ဝ% က တိရိစၦာန္ေမြးျမဴေရးနဲ႔ လုပ္ကုိင္ စားေသာက္တဲ့ မ်ဳိးႏြယ္အုပ္စုေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ စားက်က္ေျမအမ်ားစုဟာ စိမ္းစိုတဲ့ ျမက္ခင္းေတြေပါက္ေရာက္တဲ့ ေနရာမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။ ဆူးၿခဳံပုတ္နဲ႔ အပင္ငယ္ေတြသာ ေပါက္ေရာက္တဲ့ အပူပုိင္းဇုံေဒသ ျဖစ္ပါတယ္။ စားက်က္ေျမရဲ့ အက်ယ္ အဝန္းဟာ ႏုိင္ငံအက်ယ္အဝန္းရဲ့ ၆ဝ% ရိွပါတယ္။ တိရိစၦာန္ေမြးသူေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္ သိုး၊ ဆိတ္၊ ႏြား၊ ကုလားအုပ္ စတာေတြကို ေမြးျမဴၿပီး စားက်က္ေျမ အတြင္းမွာ လွည့္လည္ ေနထုိင္ပါတယ္။
အဲသလို တိရိစၦာန္ေတြေမြးၿပီး လွည့္လည္ေနထုိင္တာဟာ ေခတ္မမီေတာ့ဖူးလို႔ အီသီယိုပီးယား အစိုးရက ယူဆပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး အတြက္ဆိုၿပီး စားက်က္ေျမေတြထဲမွာ ဝါဂြမ္းစုိက္ပ်ဳိးေရး လုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ကိုင္လာပါ တယ္။ ဝါဂြမ္းစုိက္ဖို႔ စားက်က္ေျမ အေတာ္မ်ားမ်ားကို သိမ္းယူ အသြင္ေျပာင္းလုိက္တဲ့အတြက္ တိရိစၦာန္ေမြးၿပီး ဝမ္းေက်ာင္းရတဲ့ သူေတြအဖို႔ စားက်က္ေျမေနရာ ေလွ်ာ့ပါးသြားပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ႏုိင္ငံျခား ဝင္ေငြတိုးလာေအာင္ ႏုိင္ငံျခားသား ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္ေတြကို ေတာရုိင္းတိရိစၦာန္ေတြ လုိက္လံျပသဖို႔အတြက္ စားက်က္ေျမေတြကို ႏုိင္ငံပုိင္အျဖစ္ ထပ္မံ သိမ္းယူျပန္ပါတယ္။ အဲသလို သိမ္းယူလုိက္တဲ့ စားက်က္ေျမ ဧရိယာေတြထဲကို တိရိစၦာန္ေမြးတဲ့သူေတြ ဝင္ေရာက္ သြားလာခြင့္ တိရိစၦာန္ ေက်ာင္းခြင့္ မရေတာ့ပါဘူး။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ဝါဂြမ္းစီမံကိန္းလည္း မေအာင္သလို ႏုိင္ငံျခားသား ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြ ဆီက ဝင္လာမယ့္ ေငြကလည္း မွန္းထားသလို မ်ားမ်ားစာစား ဝင္မလာခဲ့ပါဖူး။ ဝါဂြမ္းစီမံကိန္းအတြက္ ရည္မွန္းၿပီး တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ စက္ရံုေတြလည္း အလုပ္မျဖစ္ေတာ့တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အီသီယိုပီးယားႏုိင္ငံက အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစိုးရရဲ့ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး အျမင္ဆိုတာ တကယ္တန္းေတာ့ အေနာက္ႏုိင္ငံက တိုးတက္မႈေတြကို ပံုစံတူကူးခ်ခ်င္တဲ့ စိတ္ကမ်ားေနတယ္၊ မိမိေရေျမနဲ႔ ကိုက္ညီျခင္း ရိွမရိွ ေလ့လာစမ္းစစ္ျခင္း မရိွဘူးလို႔ ေလ့လာသူမ်ားက ဆိုပါတယ္။ လက္ေတြ႔မွာ အီသီယိုပီးယား အစိုးရအေနနဲ႔ ဦးစားေပး လုပ္သင့္တာက စားက်က္ေျမကို အမီျပဳၿပီး အသက္ေမြးရတဲ့ လူမ်ဳိးအုပ္စုေတြ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေအာင္ ဘဝေနထုိင္မႈ အဆင္ေျပလာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးသင့္တယ္လို႔ တခ်ဳိ႔ပညာရွင္ေတြက ေထာက္ျပပါတယ္။
မၾကာေသးခင္ကပဲ သမၼတႀကီးက အရက္မေသာက္ဘဲ ႏြားႏို႔ေသာက္ၾကဖို႔ မိန္႔ခြန္းထဲမွာ ထည့္ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။ လက္ရိွ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လတ္ဆတ္သန္႔ရွင္းတဲ့ ႏြားႏို႔ကို ထုိက္သင့္တဲ့ ေစ်းႏႈန္းနဲ႔ လြယ္လြယ္ဝယ္လို႔ ရပါသလား။ ဒါေပမဲ့ အရက္ မ်ဳိးစံု ကေတာ့ ေနရာတုိင္းမွာ ဝယ္လို႔ရေနတာလဲ အားလံုးအသိပါ။ ကေလးေတြ ကာယဗလ ဖြံ႔ၿဖိဳးဖို႔ ႏြားႏုိ႔နဲ႔ ႏို႔ထြက္ပစၥည္း အသီးသီးဟာ အေရးႀကီးပါတယ္။ ေကာင္းပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ႏုိင္ငံနဲ႔အဝွမ္း ႏြားႏို႔လိႈင္လိႈင္ႀကီး ထုတ္လုပ္ဖို႔ဆိုရင္ ႏို႔စားႏြား ေတြ အေျမာက္အမ်ား လိုအပ္မွာ ျဖစ္သလို စားက်က္ေျမေတြလည္း အမ်ားႀကီး လုိလာလိမ့္မယ္ဆိုတာ အထူးေျပာစရာ မလိုပါဘူး။ ဒီလို အေျခအေန မ်ဳိးမွာ ရိွထားၿပီးသား စားက်က္ေျမေတြကို စက္မႈလုပ္ငန္းနဲ႔ စုိက္ပ်ဳိးေရးအတြက္ အသြင္ေျပာင္းမယ္ဆိုတာ သင့္ေတာ္၏မေတာ္၏ နည္းလည္ဖို႔ လိုပါတယ္။ စက္မႈဖြံ႔ၿဖိဳးလာဖို႔ တျခားလုပ္စရာ မရိွေတာ့ ဘူးလား။ စားက်က္ေျမေတြကို သိမ္းယူ အသြင္ေျပာင္းမွ စက္မႈတိုးတက္ မွာလား။ နဖူးေပၚလက္တင္ၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားတြက္ခ်က္ပါဦးလို႔ ေျပာလို ပါတယ္။ သူမ်ားႏုိင္ငံေတြမွာ မွားခဲ့တာေတြကို ကိုယ့္အလွည့္မွာ မမွားေအာင္ မနစ္နာ ေအာင္ သင္ခန္းစာ ယူတတ္တဲ့ စိတ္ဆႏၵရိွဖို႔ အထူးလိုအပ္ပါတယ္။
တုိင္းႏုိင္ငံတခု ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္လာဖို႔ အစိုးရေကာ ႏုိင္ငံသားေတြပါ ဆႏၵရိွၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္လုပ္ေဆာင္တဲ့ လုပ္ရပ္ ဟာ ေရတိုအတြက္သာ အက်ဳိးရိွၿပီး ေရရွည္မွာ လူမ်ားစုအတြက္ အက်ဳိးမဲ့ေနတယ္ဆိုရင္ တတုိင္းျပည္လံုးအတြက္ နစ္နာတယ္လို႔ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။ စက္မႈဖြံ႔ၿဖိဳး တိုးတက္ဖို႔အတြက္ က်ေနာ္တို႔ ႏုိင္ငံဟာ ဘယ္ေလာက္ အထိ ျပင္ဆင္ထား သလဲ။ နည္းပညာေတြ ရိွၿပီလား၊ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ေကာ ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိနဲ႔ ပံုမွန္ရၿပီလားဆိုတာလည္း ထည့္သြင္း တြက္ခ်က္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အေကာင္းဆံုး အႀကံေပးလိုတာကေတာ့ သမၼတႀကီးေျပာသလို ႏြားႏို႔ေသာက္ၾကဖို႔ဆိုရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ တည္ရိွေနတဲ့ စားက်က္ေျမေတြကို ဆက္လက္ တည္ရိွခြင့္ေပးဖို႔နဲ႔ သိမ္းယူထားတဲ့ စားက်က္ေျမေတြကိုလည္း သက္ဆုိင္ရာလူထု လက္ထဲကို အျမန္ျပန္အပ္ဖို႔ လိုအပ္ပါေၾကာင္း။
ေဇာ္မင္း
စားက်က္ေျမေတြကို အသြင္ေျပာင္းဖို႔ တင္ျပလာတဲ့ သူေတြကို ေမးခြန္းတခု ေမးလိုပါတယ္။ အဲတာကေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံ ဟာ ေနာင္မွာ စက္မႈႏုိင္ငံေတာ္အျဖစ္ သြားေတာ့မယ္ဆိုတာ ဘယ္ကာလ ဘယ္ႏွစ္အပုိင္းအျခားကို ဆိုလိုသလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ကာလ ေရာက္ရင္ ကြ်ဲႏြားကို သံုးစရာမလိုေတာ့ဖူးလို႔ အတိအလင္း တင္ျပ တာမ်ဳိးကိုေတာ့ မေတြ႔ရပါဖူး။ ပကတိ အေျခအေနအတုိင္း ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ အခုအထိ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိး ေရး ကို အေျခခံတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခု ျဖစ္ေနတုန္းပါပဲ။ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးမွာလည္း ကြ်ဲႏြားကို အေျချပဳၿပီး စုိက္ပ်ဳိး ေနရဆဲ တုိင္းျပည္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်ဲႏြားကို အေျချပဳထားရဆဲ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ကိုယ္ခုိင္းစားရတဲ့ ကြ်ဲႏြားေတြကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေကြ်းေမြးဖို႔လည္း တဖက္မွာ လိုလာျပန္ပါတယ္။ အဲတာေၾကာင့္ ကြ်ဲႏြားေတြကို အစာေကြ်း ို႔အတြက္ စားက်က္ေျမဆိုတာ မရိွမျဖစ္လိုအပ္ ေနေသးတယ္ဆိုတာ မေမ့သင့္ပါဘူး။
ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ေခတ္မီၿပီး စက္မႈထြန္းကားတဲ့ ႏုိင္ငံေတြမွာေတာင္ လယ္ေျမေတြကို ကြ်ဲႏြားေတြနဲ႔ မထြန္ယက္ ေတာ့ေပမဲ့ စားက်က္ေျမဟာ အေရးႀကီးတဲ့ ေျမအမ်ဳိးအစား ျဖစ္ေနဆဲပါ။ ဘာျဖစ္လို႔တုန္းဆိုေတာ့ စားေသာက္ကုန္ ထုတ္လုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းအမ်ဳိးအစား အမ်ားအျပားၾကားမွာ ႏြားႏို႔နဲ႔ ႏို႔ထြက္ပစၥည္း အသီးသီးဟာ မရိွမျဖစ္တဲ့ စားေသာက္ကုန္ ေတြထဲက တခုျဖစ္ပါတယ္။ ပထမအဆင့္ ႏြားႏို႔ ထုတ္လုပ္ဖို႔အတြက္ ႏို႔စားႏြားေတြ လိုအပ္ပါတယ္။ တခါ အဲဒီ ႏို႔စားႏြား ေတြကို ေကြ်းေမြးဖို႔အတြက္ ျမက္ဟာ အဓိကက်တဲ့ တိရိစၦာန္အစာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမက္ကို ေျမႀကီးေပၚမွာသာ စုိက္ပ်ဳိးရ ပါတယ္။ စက္ရံုကေန ထုတ္လို႔မရပါဘူး။ အဲသလို ျမက္စုိက္ဖို႔အတြက္ ေျမႀကီးလိုလာ ျပန္ပါတယ္။ အဲဒီေျမႀကီးကေတာ့ စားက်က္ေျမပါ။ ဒါေၾကာင့္ စက္မႈထြန္းကားတဲ့ တုိင္းျပည္ေတြမွာေတာင္ စားက်က္ေျမကို သတ္သတ္မွတ္မွတ္ ထားရိွၿပီး ဘယ္သူမွ က်ဴးေက်ာ္လို႔ မရေအာင္ ဥပေဒေတြနဲ႔ အကာအကြယ္ေပး ထားတာေတြ႔ရပါတယ္။
ဆိုလိုတာကေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ စက္မႈမထြန္းကားခင္ ကာလမွာေရာ စက္မႈထြန္းကားၿပီးတဲ့ ကာလမွာပါ စားက်က္ေျမ လိုအပ္ေနဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စားက်က္ေျမကို ေျမလြတ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး စက္ရံုေတြ ေဆာက္လိုက္မဟဲ့ ဆိုတဲ့ အျမင္ဟာ အလြန္အေတြးတိမ္ၿပီး မွားယြင္းေနတဲ့လုပ္ရပ္လို႔ ေထာက္ျပလိုပါတယ္။ ေနာင္အနာဂါတ္မွာ စက္ရံုအလုပ္ရံုေတြ တည္ေဆာက္ လိုတယ္ဆိုရင္ လယ္ယာေျမမဟုတ္တဲ့၊ စားက်က္ေျမမဟုတ္တဲ့ ေျမေတြေပၚမွာသာ တည္ေဆာက္ သင့္တယ္လို႔ အႀကံျပဳ ပါရေစ။
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေရွးရိုးအစဥ္အဆက္ ကထဲက စုိက္ပ်ဳိးတဲ့ေျမနဲ႔ စားက်က္ေျမကို သီးျခားစီ ခြဲျခားသတ္မွတ္ပါတယ္။ ေယဘုယ် အားျဖင့္ ေျပာရရင္ စားက်က္ေျမထဲမွာ ရြာထဲက ဘယ္သူရဲ့ ကြ်ဲႏြားမဆို အစားစားဖို႔ ေက်ာင္းပုိင္ခြင့္ရိွပါတယ္။ စားက်က္ေျမ ေတြဟာ ရိုးရာအားျဖင့္ လူတဦးႏွစ္ဦးထဲက ပုိင္ဆုိင္တာမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ အမ်ားပုိင္ေက်းရြာပုိင္ ျဖစ္ေလ့ရိွ ပါတယ္။ ရြာမွာ အာဏာ အရိွဆံုးျဖစ္တဲ့ သူႀကီးေတာင္ စားက်က္ေျမထဲမွာ က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္ ထြန္ယက္စုိက္ပ်ဳိးတာမ်ဳိး အိမ္ေဆာက္ တာမ်ဳိး လုပ္ခြင့္မရိွပါဖူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ရြာပုိင္ စားက်က္ေျမဆိုတာ မရိွေတာ့ရင္ ကြ်ဲႏြားေတြကို အစာေကြ်းဖို႔ အတြက္ ျပႆနာနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရေတာ့မွာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်ဲႏြားေတြကို အစာဝလင္ေအာင္ မေကြ်း ႏုိင္ေတာ့ရင္ လယ္ယာလုပ္ငန္း ဆုတ္ယုတ္က်ရံႈးတာကို ဆက္ၿပီး ရင္ဆုိင္ရမွာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စားက်က္ ေျမဆိုတာ လယ္သမားတုိင္းအတြက္ ထြန္ယက္စိုက္ပ်ဳိးတဲ့ေျမလို တန္းတူအေရးႀကီးလွတဲ့ ေျမအမ်ဳိးအစား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေျခအေနဟာ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးသံုး ကြ်ဲႏြားအတြက္ပဲ ရိွပါေသးတယ္။ တကယ္လို႔ ျမန္မာျပည္မွာ ႏို႔စားႏြားသက္ သက္ စီးပြားျဖစ္ ေမြးျမဴၾကေတာ့မယ္ဆိုရင္ စားက်က္ေျမဟာ ရိွထားတာထက္ ပိုလို႔ေတာင္ လိုလာပါဦးမယ္။
ဒီေနရာမွာ တခ်ိန္တုန္းက အီသီယိုပီးယား ႏုိင္ငံမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ စားက်က္ေျမကိစၥကို တင္ျပလိုပါတယ္။ အီသီယိုပီးယား အစိုးရဟာ သူတို႔ႏုိင္ငံႀကီးကို ေခတ္မီၿပီး စက္မႈထြန္းကားတဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီး ျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေနတယ္လို႔ ေၾကြးေက်ာ္ခဲ့ ပါတယ္။ အဲသလို ေၾကြးေက်ာ္ထားတဲ့အတုိင္း စားက်က္ေျမေတြကို ပံုစံေျပာင္း အသြင္ေျပာင္းဖို႔ ေဆာင္ရြက္လာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က အီသီယိုပီးယား ႏုိင္ငံဟာ လူဦးေရအားျဖင့္ သန္းေပါင္း ၈ဝ ဝန္းက်င္ရိွပါတယ္။ အခုဆိုရင္ ဒီထက္မ်ားလာမယ္ ဆိုတာ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ႏုိင္ငံလူဦးေရရဲ့ ၁ဝ% က တိရိစၦာန္ေမြးျမဴေရးနဲ႔ လုပ္ကုိင္ စားေသာက္တဲ့ မ်ဳိးႏြယ္အုပ္စုေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ စားက်က္ေျမအမ်ားစုဟာ စိမ္းစိုတဲ့ ျမက္ခင္းေတြေပါက္ေရာက္တဲ့ ေနရာမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။ ဆူးၿခဳံပုတ္နဲ႔ အပင္ငယ္ေတြသာ ေပါက္ေရာက္တဲ့ အပူပုိင္းဇုံေဒသ ျဖစ္ပါတယ္။ စားက်က္ေျမရဲ့ အက်ယ္ အဝန္းဟာ ႏုိင္ငံအက်ယ္အဝန္းရဲ့ ၆ဝ% ရိွပါတယ္။ တိရိစၦာန္ေမြးသူေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္ သိုး၊ ဆိတ္၊ ႏြား၊ ကုလားအုပ္ စတာေတြကို ေမြးျမဴၿပီး စားက်က္ေျမ အတြင္းမွာ လွည့္လည္ ေနထုိင္ပါတယ္။
အဲသလို တိရိစၦာန္ေတြေမြးၿပီး လွည့္လည္ေနထုိင္တာဟာ ေခတ္မမီေတာ့ဖူးလို႔ အီသီယိုပီးယား အစိုးရက ယူဆပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး အတြက္ဆိုၿပီး စားက်က္ေျမေတြထဲမွာ ဝါဂြမ္းစုိက္ပ်ဳိးေရး လုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ကိုင္လာပါ တယ္။ ဝါဂြမ္းစုိက္ဖို႔ စားက်က္ေျမ အေတာ္မ်ားမ်ားကို သိမ္းယူ အသြင္ေျပာင္းလုိက္တဲ့အတြက္ တိရိစၦာန္ေမြးၿပီး ဝမ္းေက်ာင္းရတဲ့ သူေတြအဖို႔ စားက်က္ေျမေနရာ ေလွ်ာ့ပါးသြားပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ႏုိင္ငံျခား ဝင္ေငြတိုးလာေအာင္ ႏုိင္ငံျခားသား ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္ေတြကို ေတာရုိင္းတိရိစၦာန္ေတြ လုိက္လံျပသဖို႔အတြက္ စားက်က္ေျမေတြကို ႏုိင္ငံပုိင္အျဖစ္ ထပ္မံ သိမ္းယူျပန္ပါတယ္။ အဲသလို သိမ္းယူလုိက္တဲ့ စားက်က္ေျမ ဧရိယာေတြထဲကို တိရိစၦာန္ေမြးတဲ့သူေတြ ဝင္ေရာက္ သြားလာခြင့္ တိရိစၦာန္ ေက်ာင္းခြင့္ မရေတာ့ပါဘူး။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ဝါဂြမ္းစီမံကိန္းလည္း မေအာင္သလို ႏုိင္ငံျခားသား ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြ ဆီက ဝင္လာမယ့္ ေငြကလည္း မွန္းထားသလို မ်ားမ်ားစာစား ဝင္မလာခဲ့ပါဖူး။ ဝါဂြမ္းစီမံကိန္းအတြက္ ရည္မွန္းၿပီး တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ စက္ရံုေတြလည္း အလုပ္မျဖစ္ေတာ့တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အီသီယိုပီးယားႏုိင္ငံက အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစိုးရရဲ့ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး အျမင္ဆိုတာ တကယ္တန္းေတာ့ အေနာက္ႏုိင္ငံက တိုးတက္မႈေတြကို ပံုစံတူကူးခ်ခ်င္တဲ့ စိတ္ကမ်ားေနတယ္၊ မိမိေရေျမနဲ႔ ကိုက္ညီျခင္း ရိွမရိွ ေလ့လာစမ္းစစ္ျခင္း မရိွဘူးလို႔ ေလ့လာသူမ်ားက ဆိုပါတယ္။ လက္ေတြ႔မွာ အီသီယိုပီးယား အစိုးရအေနနဲ႔ ဦးစားေပး လုပ္သင့္တာက စားက်က္ေျမကို အမီျပဳၿပီး အသက္ေမြးရတဲ့ လူမ်ဳိးအုပ္စုေတြ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေအာင္ ဘဝေနထုိင္မႈ အဆင္ေျပလာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးသင့္တယ္လို႔ တခ်ဳိ႔ပညာရွင္ေတြက ေထာက္ျပပါတယ္။
မၾကာေသးခင္ကပဲ သမၼတႀကီးက အရက္မေသာက္ဘဲ ႏြားႏို႔ေသာက္ၾကဖို႔ မိန္႔ခြန္းထဲမွာ ထည့္ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။ လက္ရိွ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လတ္ဆတ္သန္႔ရွင္းတဲ့ ႏြားႏို႔ကို ထုိက္သင့္တဲ့ ေစ်းႏႈန္းနဲ႔ လြယ္လြယ္ဝယ္လို႔ ရပါသလား။ ဒါေပမဲ့ အရက္ မ်ဳိးစံု ကေတာ့ ေနရာတုိင္းမွာ ဝယ္လို႔ရေနတာလဲ အားလံုးအသိပါ။ ကေလးေတြ ကာယဗလ ဖြံ႔ၿဖိဳးဖို႔ ႏြားႏုိ႔နဲ႔ ႏို႔ထြက္ပစၥည္း အသီးသီးဟာ အေရးႀကီးပါတယ္။ ေကာင္းပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ႏုိင္ငံနဲ႔အဝွမ္း ႏြားႏို႔လိႈင္လိႈင္ႀကီး ထုတ္လုပ္ဖို႔ဆိုရင္ ႏို႔စားႏြား ေတြ အေျမာက္အမ်ား လိုအပ္မွာ ျဖစ္သလို စားက်က္ေျမေတြလည္း အမ်ားႀကီး လုိလာလိမ့္မယ္ဆိုတာ အထူးေျပာစရာ မလိုပါဘူး။ ဒီလို အေျခအေန မ်ဳိးမွာ ရိွထားၿပီးသား စားက်က္ေျမေတြကို စက္မႈလုပ္ငန္းနဲ႔ စုိက္ပ်ဳိးေရးအတြက္ အသြင္ေျပာင္းမယ္ဆိုတာ သင့္ေတာ္၏မေတာ္၏ နည္းလည္ဖို႔ လိုပါတယ္။ စက္မႈဖြံ႔ၿဖိဳးလာဖို႔ တျခားလုပ္စရာ မရိွေတာ့ ဘူးလား။ စားက်က္ေျမေတြကို သိမ္းယူ အသြင္ေျပာင္းမွ စက္မႈတိုးတက္ မွာလား။ နဖူးေပၚလက္တင္ၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားတြက္ခ်က္ပါဦးလို႔ ေျပာလို ပါတယ္။ သူမ်ားႏုိင္ငံေတြမွာ မွားခဲ့တာေတြကို ကိုယ့္အလွည့္မွာ မမွားေအာင္ မနစ္နာ ေအာင္ သင္ခန္းစာ ယူတတ္တဲ့ စိတ္ဆႏၵရိွဖို႔ အထူးလိုအပ္ပါတယ္။
တုိင္းႏုိင္ငံတခု ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္လာဖို႔ အစိုးရေကာ ႏုိင္ငံသားေတြပါ ဆႏၵရိွၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္လုပ္ေဆာင္တဲ့ လုပ္ရပ္ ဟာ ေရတိုအတြက္သာ အက်ဳိးရိွၿပီး ေရရွည္မွာ လူမ်ားစုအတြက္ အက်ဳိးမဲ့ေနတယ္ဆိုရင္ တတုိင္းျပည္လံုးအတြက္ နစ္နာတယ္လို႔ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။ စက္မႈဖြံ႔ၿဖိဳး တိုးတက္ဖို႔အတြက္ က်ေနာ္တို႔ ႏုိင္ငံဟာ ဘယ္ေလာက္ အထိ ျပင္ဆင္ထား သလဲ။ နည္းပညာေတြ ရိွၿပီလား၊ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ေကာ ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိနဲ႔ ပံုမွန္ရၿပီလားဆိုတာလည္း ထည့္သြင္း တြက္ခ်က္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အေကာင္းဆံုး အႀကံေပးလိုတာကေတာ့ သမၼတႀကီးေျပာသလို ႏြားႏို႔ေသာက္ၾကဖို႔ဆိုရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ တည္ရိွေနတဲ့ စားက်က္ေျမေတြကို ဆက္လက္ တည္ရိွခြင့္ေပးဖို႔နဲ႔ သိမ္းယူထားတဲ့ စားက်က္ေျမေတြကိုလည္း သက္ဆုိင္ရာလူထု လက္ထဲကို အျမန္ျပန္အပ္ဖို႔ လိုအပ္ပါေၾကာင္း။
ေဇာ္မင္း
No comments:
Post a Comment