ကူတာေတာ့ကူပါ သို႔ေသာ္

ဇြန္
လ (၁၆) ေျခာက္ရက္ေန႔ထုတ္ The Voice Weekly ဂ်ာနယ္တြင္ မက္စ္ျမန္မာကုမၸဏီအႀကီးအကဲ ဦးေဇာ္ေဇာ္အား နာဂစ ္မုန္တုိင္းကယ္ဆယ္ေရးႏွင့္ စပ္လွ်င္း၍ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခန္းကို ဖတ္္ရႈ႔လုိက္ရသည္။ ဦးေဇာ္ေဇာ္သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေဘာ္လံုး အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ ဥကၠ႒တဦးလည္း ျဖစ္သည္။

မုန္တုိင္းတုိက္ခတ္သြားသည္က ေမလ (၂) ရက္ႏွင့္ (၃) ရက္ေန႔မ်ားျဖစ္သည္။ ေမလ (၅)ရက္ေန႔မွစ၍ မက္စ္ျမန္မာ ကုမၸဏီ ဝန္ထမ္း (၁ဝဝ) ႏွင့္အတူ ဆန္ကား (၁ဝ) စီးကို ဦးေဇာ္ေဇာ္က ဦးေဆာင္၍ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္မ်ား စတင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္ ကို အင္တာဗ်ဴးတြင္ ဖတ္မွတ္သိရိွရသည္။ အကူအညီ လိုအပ္ေနသည့္ မုန္တုိင္းသင့္ ျပည္သူမ်ား အေရအတြက္မ်ားလြန္း သည့္ အတြက္ ေမလ (၇) ရက္ႏွင့္ (၈) တြင္ ေနာက္ထပ္ ကုမၸဏီဝန္ထမ္း (၅ဝဝ) အား ဆရာဝန္ (၈)ဦးႏွင့္အတူ အားျဖည့္၍ ကယ္ ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား ဆက္တုိက္လုပ္ေဆာင္ ခဲ့ေၾကာင္းကိုလည္း သိရိွရသည္။ ေကာင္းသည္ဟု ဆိုရမည္။

ထိုကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ႏုိင္ငံေတာ္က တာဝန္မေပးမီွ ကတည္းက သူတို႔အေနျဖင့္ စတင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေၾကာင္း ကို လည္း ဦးေဇာ္ေဇာ္က ရွင္းျပသည္။ လပြတၱာၿမိဳ႔နယ္အတြင္း ေလေဘးကယ္ဆယ္ေရး စခန္းမ်ားကို ရက္တိုတိုအတြင္း ေဆာက္လုပ္၍ မုန္တုိင္းသင့္ျပည္သူ ကိုးေထာင္ေက်ာ္ကို ေနရာခ်ထားေပးႏုိင္ခဲ့ေၾကာင္း ဦးေဇာ္ေဇာ္က ေျပာျပခဲ့သည္။

မက္စ္ျမန္မာကုမၸဏီ အပါအဝင္ စီးပြားေရးကုမၸဏီမ်ား ေဆာင္ရြက္ေနသည္မ်ားကို ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရမွ အသိအမွတ္ျပဳသည့္ အတြက္ ကယ္ဆယ္ေရးႏွင့္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကိုလည္း ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ရန္ တာဝန္ေပးအပ္ခံရ သည္ဟု အဆိုပါေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခန္းအရ သိရသည္။ မက္စ္ျမန္မာ၊ ဧရာေရႊဝါ၊ ဝါဝါဝင္းႏွင့္ေဇကမၻာ စေသာကုမၸဏီမ်ားကို ေမလ (၁၂) ရက္ေနာက္ပုိင္းမွ စတင္၍ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္း ေဆာင္ရြက္ရန္ ႏုိင္ငံေတာ္မွ တာဝန္ ဆက္လက္ ေပး အပ္ခဲ့ သည္ဟု ဦးေဇာ္ေဇာ္က ထပ္မံရွင္းလင္းျပသည္။

ထို႔အျပင္ လတ္တေလာကာလအတြင္း မက္စ္ျမန္မာကုမၸဏီ အေနျဖင့္ ကယ္္ဆယ္ေရးႏွင့္ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး အတြက္ သံုးစြဲခဲ့ရသည့္ ေငြပမာဏမွာ သိန္း (၉,ဝဝဝ) ေထာင္ေက်ာ္ ရိွေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သိရိွရသည္။ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ တတ္ႏုိင္သေလာက္ လုပ္ေဆာင္သြားရန္ ရည္စူးထားၿပီး မတတ္ႏုိင္သည့္ အတုိင္းအတာက်မွသာ လွ်င္ ႏုိင္ငံေတာ္က ပံ့ပိုးေပးသည္ကို လက္ခံ၍ ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္သြားမည္ဟုလည္း ဦးေဇာ္ေဇာ္က ေတြ႔ဆံုေမးျမန္း ခန္း၌ ရွင္းျပသြားခဲ့သည္။

သူတို႔အေနျဖင့္ ဤကဲ့သို႔ တတ္ႏုိင္သည့္ဖက္မွ အားသြန္ခြန္စိုက္ လုပ္ကိုင္ေနေသာ္လည္း အျပစ္တင္ခံေနရေၾကာင္း၊ သူတို႔ဘာ လုပ္လုပ္ မေကာင္းသည့္အျမင္ျဖင့္ ရႈ႔ျမင္ေနသူမ်ား ရိွေနေၾကာင္းကိုလည္း ဦးေဇာ္ေဇာ္က ရင္ဖြင့္တင္ျပသြား ခဲ့သည္။

မက္စ္ျမန္မာကုမၸဏီ အပါအဝင္ စီးပြားေရးကုမၸဏီမ်ား ကယ္ဆယ္ေရးႏွင့္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးအတြက္ ဝင္ေရာက္ ေဆာင္ ရြက္ၾကသည္မွာ လက္ေတြ႔ျဖစ္သည္။ သူတို႔လည္း သူတို႔တတ္ႏုိင္သည့္ဖက္က အမ်ဳိးသားေရးအျမင္ျဖင့္ ကူညီ ျခင္းျဖစ္သည္မွာ လည္း ယံုမွားသံသယ ျဖစ္စရာမလိုပါ။

သို႔ေသာ္ အမ်ားသူငါက ေမးျမန္းစရာေတြ၊ သိလိုတာေတြ ရိွေနေသးသည္ကိုေတာ့ တဖက္မွာလည္း နားလည္ဖို႔လိုသည္။

ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔၏ စိတ္ေနသေဘာထားက ဘာပဲေျပာေျပာ ကူညီသည္ကို ဝမ္းသာႀကိဳဆိုသည္။ တတ္ႏုိင္သူမ်ားက တတ္ႏုိင္ သေလာက္ ဝင္ေရာက္ကူညီၾကသားပဲ ဆိုသည့္ အေကာင္းျမင္စိတ္ဓာတ္မ်ား ရိွပါသည္။ ကူညီသည့္ သူမ်ား ဖက္က လည္း ငါတို႔ ကကူညီတယ္၊ မကူညီတဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ ေျပာဆိုေဝဖန္ပုိင္ခြင့္ မရိွဖူးဆိုတဲ့ စိတ္မ်ဳိး၊ သေဘာထားမ်ဳိး ရင္ဝယ္မပုိက္ဖို႔လည္း လိုအပ္သည္။ ေဝဖန္ေထာက္ျပျခင္းကို ရန္သူဟု မျမင္ဘဲ ႀကိဳဆိုႏုိင္စြမ္း ရိွဖို႔လိုသည္။

ခြင့္ျပဳထားသည့္ အေျခအေနေအာက္တြင္ မိမိတတ္ႏုိင္သေလာက္ ရိုးရိုးသားသား ကူညီျခင္းကို ေနာင္တြင္ အမ်ားနားလည္ လာလိမ့္မည္ဟု သေဘာထားသင့္သည္။ သည္ေလာက္ ငါတို႔ကူညီေနသည္။ သူတို႔ကေတာ့ တို႔ေလာက္မကူညီႏုိင္ဘဲ အျပစ္ေျပာၾကသည္။ ကူညီေနသည့္ငါတို႔က မကူညီဘဲ ေဝဖန္ေလကန္ေနသည့္ သူမ်ားထက္ အမ်ားေကာင္းက်ဳိးကို ေဆာင္ရြက္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဂရုစုိက္စရာမလိုဟု သေဘာထားမိပါကလည္း ေကာင္းလိမ့္မည္မဟုတ္။

ဤသို႔သေဘာထားမိပါက တဖက္မွလည္း စီးပြားေရးကုမၸဏီမ်ားကို ျပန္လည္ေထာက္ျပလာႏုိင္သည္။

ေယဘုယ်အားျဖင့္ စီးပြားေရးနယ္ပယ္တြင္ ျပန္မရႏုိင္သည့္ ေငြကို ရင္းႏွီးျမဳတ္ႏွံျခင္း (သို႔မဟုတ္) သံုးစြဲျခင္း၊ အျမတ္ျပန္ လာရန္ နည္းပါးသည့္ကိစၥ (သို႔မဟုတ္) အျမတ္ရသည္ထက္ အရင္းေငြတဝက္ေတာင္ ျပန္မရႏုိင္သည့္ ကိစၥမ်ား အေပၚ ေငြျမႇဳတ္ႏွံျခင္း တုိ႔ကို သာမန္အားျဖင့္ မည္သည့္စီးပြားေရးသမားမွ မလုပ္ပါ။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ လုပ္ရပါကလည္း မိမိတြင္ ရိွထားသည့္ ေငြပမာဏသည္ ထိုျမဳတ္ႏွံလုိက္သည့္ ပမာဏထက္ ဆယ္ဆ၊ အဆႏွစ္ဆယ္၊ အဆငါးဆယ္၊ အဆတရာ ရိွမွသာလွ်င္ လုပ္ရိုး ထံုးစံရိွသည္။

ဥပမာ လြယ္လြယ္တခုျပရမည္ ဆိုပါက။ ေဒၚလာတေထာင္တန္ ကားတစီးကို ဝယ္စီးသည့္သူသည္ အနည္းဆံုး သူ႔ထံ၌ ေဒၚလာ တစ္ေသာင္းရိွမွ ထိုကားကို ဝယ္စီးမည္ျဖစ္သည္။ ေဒၚလာႏွစ္ေထာင္သာ ဓနရိွေသာသူတဦးအေနျဖင့္ ေဒၚလာတ ေထာင္တန္ ကားကို ဝယ္စီးျခင္းသည္ မုိက္မဲျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ကားအတြက္ ျပန္ကုန္ၾကရမည့္ ေလာင္စာ၊ ျပဳျပင္ စရိတ္ တို႔ကိုထည့္သြင္းတြက္ ခ်က္ဖို႔လိုေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သည္ၾကားထဲ ကားေမွာက္ျခင္း၊ ကားတုိက္ျခင္း ျဖစ္ ပြားလာ ပါက ထို႔အတြက္ ေနာက္ကလုိက္ရမည့္ ကုန္က်ရမည့္ စရိတ္မ်ား လိုေနေသးသည္။ ရိွသမွ်အရင္း ျပဳတ္သြားႏုိင္သည္။ ထို႔အတြက္ ေဒၚလာႏွစ္ေထာင္သာ ရိွေသာသူသည္ ေဒၚလာတေထာင္တန္ကားကို ဝယ္မစီးပါ။

မက္စ္ျမန္မာ ကုမၸဏီသည္ ေလာေလာဆယ္တြင္ ျမန္မာေငြသိန္းေပါင္း (၉ဝဝဝ) ကယ္ဆယ္ေရးႏွင့္ ျပန္လည္ထူေထာင္ ေရးအတြက္ သံုးစြဲခဲ့သည္ဟု ဆိုထားသည္။ အျခားကုမၸဏီမ်ားလည္း ဤနည္းႏွင္ႏွင္ ေငြပမာဏကို သံုးစြဲခဲ့ရမည္မွာ ေသခ်ာ သည္။ ဤသို႔ဆိုပါက အထက္တြင္ တင္ျပခဲ့သည့္ သီအိုရီအတုိင္း တြက္ခ်က္လုိက္ပါက မက္စ္ျမန္မာကုမၸဏီ၏ ႂကြယ္ဝမႈ အစုစုသည္ သိန္းေပါင္း (၁၈,ဝဝဝ) ေတာ့မျဖစ္ႏုိင္။ ထို႔ထက္ဆယ္ဆ (သို႔) အဆငါးဆယ္ (သို႔) အဆတရာ ရိွလို႔သာလွ်င္ သိန္းေပါင္း (၉,ဝဝဝ) ကို မတြန္႔မဆုတ္ဘဲ သံုးစြဲကုန္က် ခံခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ မုန္တုိင္းေၾကာင့္ ဘဝပ်က္သြား ခဲ့ရေသာ ျပည္သူ မ်ားကို စာနာ ေသာေၾကာင့္ အမ်ဳိးသားေရး အျမင္ျဖင့္ ကုမၸဏီျပဳတ္ျပဳတ္ ကူညီမည္ဆိုေသာ စိတ္ကူးသည္ မည္သည့္ စီးပြား ေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ဳိး၌ မရိွပါ။ ( အမ်ဳိးသားေရး အျမင္ျဖင့္ အဂၤလိပ္မီးသေဘၤာကုမၸဏီကို ၿပိဳင္ေသာေၾကာင့္ ျပဳတ္သြားေသာ မြန္တုိင္းရင္းသား သူေဌး ဦးနာေအာက္ ဆုိတာေတာ့ ျမန္မာ့သမုိင္းမွာရိွခဲ့ဖူးသည္။ စကားခ်ပ္)

ဤသို႔ဆိုလွ်င္ မက္စ္ျမန္မာအပါအဝင္ စီးပြားေရးကုမၸဏီမ်ားတခုစီ၏ ဓနႂကြယ္ဝမႈသည္ သိန္းေပါင္း (၉,ဝဝဝ) စီ ကြက္တိေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ဆိုတာ ခန္႔မွန္းလို႔ရသည္။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ မက္စ္ျမန္မာ၏ ဓနသည္ သူသံုးစြဲခဲ့သည့္ ေငြထက္ အနည္းဆံုး ဆယ္ဆ ပို၍ရိွထားလို႔သာ ျဖစ္သည္။ ထို႔ထက္လည္းအမ်ားႀကီး ပိုႏုိင္ေသးသည္။

မက္စ္ျမန္မာ ကုန္က်ခဲ့ေသာ သိန္း (၉,ဝဝဝ) သည္ ဆံုးရံႈးသြားေသာ ပလံုျဖစ္သြားေသာ ေငြဟုဆိုႏုိင္ပါသလား။ သို႔မဟုတ္ ေနာင္တြင္ အရင္းသာမက အျမတ္ပါျပန္ရႏုိင္သည့္ အလားအလာရိွသည့္အတြက္ လတ္တေလာ အကုန္ခံျခင္းေလာ ဆိုတာကလည္း စဥ္းစားစရာ ျဖစ္သည္။

ေနာက္တခ်က္ ေမးရမည့္ ေမးခြန္းတခု ရိွပါေသးသည္။ မက္စ္ျမန္မာ ပုိင္္ဆုိင္ေသာ ဓနႂကြယ္ဝမႈတို႔သည္ ဘယ္ကလာသနည္း။ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ယခုအထိ စက္မႈမထြန္းကားေသးပါ။ အိမ္နီးခ်င္း ႏုိင္ငံမ်ားကိုေတာင္ မၿပိဳင္ဆုိင္ႏုိင္ေသးေသာ လူဆင္းရဲႏုိင္ငံ သာျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ဆိုလုိက္သည့္ အတြက္ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးျဖင့္ အဆင္ေျပေနေသာ ႏုိင္ငံဟုလည္း ေျပာမရသည္က လူတုိင္းအသိ။ စက္မႈလည္း မထြန္းကားဘဲ လူဆင္းရဲမ်ားေသာ ႏုိင္ငံတြင္ ကုမၸဏီမ်ား ဘာေၾကာင့္ ခ်မ္းသာလာရသနည္း။

အေျဖကေတာ့ ရိုးစင္းပါသည္။ ႏုိင္ငံ၏ ေျမေပၚေျမေအာက္ သယံဇာတမ်ားကို ႏုိင္ငံျခားသို႔ ထုတ္ေရာင္းျခင္းျဖင့္သာ ခ်မ္းသာ ရန္ နည္းလမ္းတမ်ဳိးသာရိွသည္။ ထိုသို႔ေရာင္းျခႏုိင္ရန္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ အစိုးရအာဏာပုိင္မ်ား၏ ပူးေပါင္းမႈႏွင့္ ခြင့္ျပဳခ်က္ မရဘဲ ေဆာင္ရြက္၍ မရႏုိင္ပါ။

သဘာဝဓတ္ေငြ႔မ်ား အပါအဝင္ ျပည္သူအားလံုးႏွင့္ သက္ဆုိင္ေသာ၊ ရိွသမွ်ေသာ သဘာဝအရင္းအျမစ္မ်ားကို လက္ဝါးႀကီး အုပ္ ေရာင္းျခခြင့္ရ၍ ခ်မ္းသာလာျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ထို႔အတြက္ ျပည္သူမ်ား လိုအပ္လာေသာ အခ်ိန္၌ ထိုဓနႂကြယ္ဝမႈမ်ား ကို ျပန္၍ သံုးစြဲရျခင္းအေပၚ ငါတို႔ကသာ ကူညီေနရသည္ဟု ဂုဏ္ေမာက္တာမ်ဳိး မျဖစ္သင့္ပါ။

ယခုနာဂစ္မုန္တုိင္း ဖ်က္စီးလိုက္ေသာေၾကာင့္ ဘဝပ်က္သြားခဲ့ရသည့္ ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚက ျပည္သူမ်ားသာမက တတုိင္းျပည္လံုး ရိွ ဆင္းရဲမြဲေတေနေသာ ျပည္သူမ်ားကို အက်ဳိးျပဳေဝငွရန္ အတြက္ ျမန္မာစစ္အစိုးရႏွင့္ ျမန္မာစီးပြားေရးကုမၸဏီမ်ား အားလံုး၌ အဓိကတာဝန္ရိွသည္ ဆိုတာကိုလည္း မေမ့သင့္။

တခ်ိန္တည္းတြင္ ျမန္မာစစ္အစိုးရ သေဘာထားက်ဥ္းေျမာင္းတာကိုလည္း ေျပာလိုသည္။ မုန္တုိင္းအၿပီး ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ အျပား မွ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္ျဖင့္ ကူညီလာသူမ်ားကို ဘာေၾကာင့္ ေႏွာင့္ယွက္ရသနည္း ဆိုတာျဖစ္သည္။ ကုမၸဏီေတြကိုေတာ့ ကယ္ဆယ္ေရးႏွင့္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ေစဟုခြင့္ျပဳသည္။ အျခားသူမ်ားကိုေတာ့ ခြင့္မျပဳသည့္အျပင္ ဖမ္းဆီး ေထာင္ ခ်ေနသည္။ ကိုဇာဂနာတို႔၊ ကိုေဇာ္သက္ေထြးတို႔ အခုေထာင္ထဲမွာ ေရာက္ေနသည္။ ထိုသူတို႔လုပ္ကုိင္သည့္ ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကိုေတာ့ ရပ္တန္႔သြားေအာင္ လုပ္ခဲ့သည္။ အံ့ၾသစရာ တုိင္းျပည္ႀကီးပါတကား။

ျပည္သူေတြဆီက ႏုတ္ယူသြားေသာ ဓနႂကြယ္ဝမႈကို ျပည္သူေတြအတြက္ ျပန္လည္အသံုးျပဳရျခင္းသည္ တကယ္တန္း ေတာ့ ထူးထူးေထြေထြ ေက်းဇူးတင္စရာမဟုတ္ပါ။ သူ႔ေႂကြးရိွရင္ ျပန္ဆပ္ရတယ္ဆိုတာကို သတိခ်ပ္သင့္သည္။

ေဇာ္မင္း (လူ႔ေဘာင္သစ္)
၉ရက္၊ စက္တင္ဘာလ၊ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္