စပါးလင္က သီးတဲ့ေငြ

ၿပီး
ခဲ့တဲ့ အပတ္က ရခုိင္ျပည္နယ္က လယ္ဧက ငါးေသာင္းကို ျမန္မာစစ္အစိုးရမွ ဘဂၤလားဒက္ရွ္ အစိုးရထံသို႔ု ကန္ထရုိက္ေပးၿပီး စုိက္ပ်ဳိးဖို႔ သေဘာတူခဲ့တာကို မေက်နပ္လို႔ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ေရးၿပီး တင္ခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ့္လယ္သမား ကိုယ္ျပန္နင္းတဲ့ လုပ္ရပ္မို႔ ေဒါသလည္း ထြက္ရပါတယ္။ အဲသည့္ေတာ့ က်ေနာ္ေရးခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါးမွာ ေတာနယ္မွာ ေျမကို ကေန႔အထိမီွၿပီး အသက္ေမြးရ တဲ့ လူဆင္းရဲေတြအတြက္ ဆင္းရဲမြဲေတျခင္းဆိုတာ ေလ်ာ့ခ်ဖို႔ လယ္သမားေတြမွာ ကိုယ္ပုိင္ ထြန္ယက္ေျမ ရိွဖို႔လိုတယ္ဆိုၿပီး တင္ျပခဲ့ပါတယ္။

အခု သူမ်ားႏုိင္ငံေတြမွာ ေျမကိုအားထားၿပီး လုပ္ကိုင္စားေသာက္ အသက္ေမြးရတဲ့ ေက်ာမြဲလူတန္းစားေတြရဲ့ ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးမႈကို နဂိုကထက္ ေလ်ာ့ၾကသြားေအာင္ ဘယ္လိုရင္ဆုိင္ ေျဖရွင္းၾကသလဲဆိုတာ ထပ္ၿပီးတင္ျပ လိုပါတယ္။

ကတၱာပနားအရပ္၊ ကရယ္လာျပည္နယ္၊ အိႏိၵယႏုိင္ငံ။

ကတၱပနားအေဒသတြင္းက မရာေယာ္နဲ႔ ကန္သာလာ ေက်းရြာအုပ္စုႏွစ္ခုဟာ ေတာင္ကုန္းေတြေပၚမွာ တည္ရိွပါတယ္။ အဲသည့္ အရပ္မွာ ေတာင္ေပၚသား ရြာသားေတြ လယ္လုပ္စားဖို႔ ျပန္႔ျပဴးတဲ့ ေျမအေနအထား မရိွၾကပါဖူး။ ဒါေၾကာင့္ အစဥ္ အဆက္ ကတည္းက ထင္းအပါအဝင္ သစ္ေတာထြက္ ပစၥည္းမ်ားကို မီွၿပီး အသက္ေမြးခဲ့ ၾကရပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း သစ္ေတာ ဆိုတာ က အရုိင္းသဘာဝ အတုိင္းရိွေနတာမို႔ အကန္႔အသတ္ ရိွပါတယ္။ ကုိယ္လိုခ်င္သေလာက္ ေရာင္းခ်င္ သေလာက္ ပစၥည္းေတြကို ထုတ္လုပ္လို႔မရပါ။ ဒါ့အျပင္ ကိုယ္လိုခ်င္သေလာက္ ထုတ္ယူမယ္ ဆိုရင္လည္း ေနာက္ဆံုးမွာ သစ္ေတာျပဳန္းတာကို တဖက္မွာ ရင္ဆုိင္ရပါတယ္။ သစ္ေတာျပဳန္းၿပီ ဆိုတာ သဘာဝအ ရင္းအျမစ္ေတြ ကုန္ၿပီလို႔ ေျပာျခင္း ပါပဲ။

တခ်ိန္တံုးက အဲသည့္ေက်းရြာအုပ္စုမ်ားက ရြာသားေတြရဲ့ တအိမ္ေထာင္စီက ဝင္တဲ့ လစဥ္ဝင္ေငြဟာ ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ ရူပီးေငြ (၇ဝဝ) ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္သာ ရိွခဲ့ပါတယ္။ အေမရိကန္ေဒၚလာနဲ႔ တြက္မယ္ဆိုရင္ တလကို ၁၅ ေဒၚလာနဲ႔ ၁၈ ေဒၚလာ ၾကားေလာက္သာ ရိွမယ္လို႔ အၾကမ္းဖ်ဥ္း ဆိုႏုိင္ပါတယ္။

အဲသည့္အရပ္ဟာ ေတာင္ကုန္းေတြေပၚမွာ တည္ရိွေနတဲ့ အရပ္ဆိုေပမဲ့ မုိးေခါင္ေရရွားျခင္းကို မၾကာမၾကာ ရင္ဆုိင္ ရပါတယ္။ ႏွစ္တုိင္း မိုးမေကာင္းပါ။ အဆိုပါ ေတာင္ကုန္းေဒသ သစ္ေတာအတြင္းမွာ အေျမာက္အမ်ား အေလ့က် ေပါက္ေနတဲ့ အပင္ေတြ ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ မုန္႔ဟင္းခါးခ်က္ရင္ ထည့္သံုးတဲ့ စပါးလင္ပင္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရြာသားေတြဟာ စပါးလင္ပင္ ေတြ ကို ႏႈတ္ယူၿပီး စပါးလင္အဆီ ထုတ္ယူပါတယ္။ ၿပီးရင္ အဲသည့္ စပါးလင္အဆီကို ျပန္ေရာင္းပါတယ္။

စပါးလင္ကေန ထုတ္ယူတဲ့ ဆီဟာ အခုအိႏိၵယႏုိင္ငံမွာ ေစ်းကြက္အသစ္ တခုအေနနဲ႔ ေပၚထြန္းလာတာလည္း တေၾကာင္းပါ။ စပါးလင္အဆီကို ဆပ္ျပာထုတ္တဲ့ေနရာ၊ အျခားလူသံုး အေမႊးအႀကိဳင္မ်ား ထုတ္လုပ္တဲ့ ေနရာမ်ားမွာ သဘာဝ ပိုးသတ္ေဆး တမ်ဳိးအေနနဲ႔ ထည့္သြင္း အသံုးျပဳလာၾကလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ၾကမ္းတုိက္ဖို႔ အိမ္သာေဆးဖို႔ ထုတ္လုပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြ ထဲမွာလည္း စပါးလင္ဆီကို ထည့္သြင္းအသံုးျပဳၾက ပါေသးတယ္။

သို႔ေသာ္လည္း စပါးလင္ဆီ ေစ်းကြက္ေကာင္းတာေၾကာင့္ ေတာထဲမွာ အေလ့က်ေပါက္တဲ့ စပါးလင္ပင္ေတြကို လူကႏုိင္သလို ျဖစ္ လာေတာ့ စပါးလင္ပင္ေတြ ရွားပါးလာတာနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရျပန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ လြန္ခဲ့တဲ့ ေျခာက္ႏွစ္ ေလာက္ကစၿပီး အဲသည့္ ရြာသားေတြက စပါးလင္ပင္မ်ားကို ကုိယ္တုိင္စုိက္ပ်ဳိး လာခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတို႔စုိက္ပ်ဳိးမဲ့ လိုအပ္တဲ့ ေျမကို ျပည္နယ္ သစ္ေတာ ဝန္ႀကီးဌာနကေန စီစဥ္ေပးပါတယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ သစ္ေတာေတြကို ခုတ္ၿပီး ေျမအသစ္ ထြင္ရင္ သစ္ေတာ ျပဳန္းတီး သြား မွာကို စိုးရိမ္တဲ့အတြက္ ကာကြယ္တဲ့ အေနနဲ႔ ျဖစ္ပါတယ္။

စပါးလင္ပင္ဟာ ရာသီမေရြး စိုက္လို႔ရတဲ့ အပင္မ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ မိုးနည္းလို႔လည္း ျပႆနာမရိွတဲ့ အပင္မ်ဳိးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ေျမ အမ်ဳိးအစားလည္း မေရြးပါဖူးတဲ့။ အခုဆိုရင္ အဲသည့္ မရာေယာ္နဲ႔ ကန္သာလာ ေက်းရြာအုပ္စု ႏွစ္ခု အတြင္းမွာ စပါးလင္ စုိက္ တဲ့ ေျမဧကေပါင္း (၁၅ဝဝ) ေလာက္ရိွေနပါတယ္။ စပါးလင္စုိက္တာက က်န္တဲ့ အပင္မ်ားစုိက္ သလို အလုပ္မရႈပ္ဖူးလို႔ ဆိုပါ တယ္။ စုိက္ၿပီးၾကားထဲမွာ ေရေလာင္းဦး ေပါင္းသင္ဦး ပိုးသတ္ေဆးဖ်န္းဦး စတဲ့ အလုပ္ေတြ မလိုတဲ့ အတြက္လည္း အဲတာေတြ အတြက္ ထပ္ၿပီး စရိတ္ကုန္က်စရာ မလိုေတာ့ပါ။

စပါးလင္စုိက္ဖို႔ မ်ဳိးေစ့ေစ်းႏႈန္းဟာ တကီလုိဂရမ္ကို ရူပီးေငြ ၆ဝ က်သင့္ၿပီး တဧကမွာ စပါးလင္ စုိက္မယ္ဆိုရင္ စပါးလင္ မ်ဳိးေစ့ ၂ဝ ကီလိုဂရမ္လိုပါတယ္။ တဧကအတြက္ မ်ဳိးေစ့စရိတ္ ရူပီးေငြ (၁၂ဝဝ) ကုန္ၾကပါတယ္။ စပါးလင္ တဧက စုိက္ရင္ တႏွစ္မွာ စပါးလင္အေလးခ်ိန္ ကီလိုဂရမ္ ၃ဝ နဲ႔ ၄ဝ အၾကား ထြက္ရိွတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ စပါးလင္ အမ်ဳိးအစားကို လုိက္ၿပီး ျပန္ေရာင္း တဲ့အခါမွာ စပါးလင္ တကီလိုဂရမ္ကို ရူးပီးေငြ ၃၅ဝ (သို႔) (၄ဝဝ) နဲ႔ေရာင္းခ်ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး စပါးလင္ ၂၅ ကီလိုဂရမ္ ကေန အဆီ ထုတ္ယူရင္ ဆီအေလးခ်ိန္ ကီလိုဂရမ္ဝက္ ထုတ္ယူလို႔ရႏုိင္ၿပီး အခ်ိန္ ႏွစ္ရက္သာ ၾကာတယ္လို႔ လယ္သမားမ်ားက ဆိုပါတယ္။

အခုဆိုရင္ စပါးလင္ဆီ ဝယ္ယူႏႈန္းဟာ ေကာင္းလာတဲ့အတြက္ စပါးလင္စုိက္ပ်ဳိးၿပီး ဆီထုတ္ယူတဲ့ လုပ္ငန္းဟာ ပိုမို ျမင့္တက္ လာ တယ္လို႔ နယ္ခံလယ္သမားမ်ား ရွင္းျပပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း စပါးလင္ဆီ ေကာက္တဲ့သူေတြက လယ္ သမားေတြ ဆီကေန တုိက္ ရိုက္ဝယ္ယူတဲ့ ေနရာမွာ ေခါင္းပံုျဖတ္တဲ့အတြက္ ပန္ခ်ာရပ္လို႔ေခၚတဲ့ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး ဖြဲ႔ထားတဲ့ ေက်းရြာ စည္းရံုးေရး အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက ေစ်းႏႈန္းအမွန္အတုိင္းရဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကပါတယ္။

စပါးလင္စုိက္တဲ့ လယ္သမားေတြရဲ့ အေျပာအရ သစ္ေတာဝန္ႀကီးဌာနက သူတို႔ကို အျပည့္အဝပူးေပါင္း ကူညီတဲ့ အတြက္ စပါးလင္ စုိက္ပ်ဳိးတဲ့အခါမွာ အခုလို အဆင္ေျပရတာ ျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း ရွင္းျပၾကပါတယ္။

လယ္သမားတဦးဟာ မ်ားမ်ားစားစား မဟုတ္ဘဲ စပါးလင္စုိက္ဧက ၂ ဧက၊ ၃ ဧက ေလာက္ရိွရင္ပဲ တႏွစ္စာရပ္တည္ ႏုိင္ဖို႔ အဆင္ေျပ လာၾကပါတယ္။ တကယ္သာ ျပည့္ျပည့္ဝဝ အကူအညီရမယ္ဆိုရင္ အေသးစား လယ္သမားေတြဟာ သူတို႔ ရင္ဆုိင္ ေနရတဲ့ ဆင္းရဲမြဲေတမႈကို အဆင့္တခုအထိ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးၿပီး ေလ်ာ့ခ်လာႏုိင္ေၾကာင္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ရြာသားမ်ားရဲ့ အဆို အရ စပါးလင္စုိက္ပ်ဳိးျခင္းဟာ အခုဆိုရင္ သူတို႔ဆန္အိုးကို ျဖည့္ဆည္းႏုိင္တဲ့ လုပ္ငန္း ျဖစ္လာတဲ့ အတြက္ စနစ္က်တဲ့ စပါးလင္ဆီ ေစ်းကြက္တခု ပီပီျပင္ျပင္ ျဖစ္လာဖို႔ ေမွ်ာ္မွန္းေနၾကပါတယ္။

ေျမကို အေျခခံၿပီး အသက္ေမြးရတဲ့ လူတန္းစားတရပ္ ဆင္းရဲျခင္းကေန အတုိင္းအတာ တခုအထိ ေလွ်ာ့ခ်ႏုိင္ဖို႔အတြက္ သက္ဆုိင္ရာမ်ားကေန (ထပ္၍ဖိႏိွပ္ျခင္းမျပဳဘဲ) ကူညီဖို႔လိုသလို သူတို႔ရဲ့ နစ္နာခ်က္မ်ားကို တင္ျပႏုိင္ဖို႔၊ သူတို႔ရဲ့အသံကို အမွန္အတုိင္း ၾကားႏုိင္ဖို႔ သူတို႔ကုိယ္ ကိုယ္စားျပဳ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားလည္း တဖက္မွာ လိုအပ္ပါတယ္။

ၿပီး။

သို႔ေသာ္။ ဘုရား... ဘုရား။ (နအဖ) စစ္အစိုးရမ်ား သည္သတင္းကို ၾကားလို႔ ၾကက္ဆူပင္စုိက္တာေတြ ျပန္ႏႈတ္ စပါးလင္ပဲ စုိက္ရမယ္လို႔ အမိန္႔ေပးလာပါလွ်င္၊ ျမန္မာတႏုိင္ငံလံုး စပါးလင္ဆီထုတ္ဖို႔ လြတ္ေနေသာ ေနရာတုိင္းမွာ စပါးလင္ပင္မ်ား မစုိက္ မေနရဟု လုပ္လာရင္ေတာ့ သည္ေဆာင္းပါး ေရးရက်ဳိးမနပ္ ျဖစ္ရပါေတာ့မယ္။

ေဇာ္မင္း (လူ႔ေဘာင္သစ္)