Brazil vs Burma

(၁)
ကမာၻ႔ခ်န္ပီယံ ဘရာဇီးအသင္းႏွင့္ ထိုင္းအသင္းတို႔ ခ်စ္ၾကည္ေရးပြဲကစားစဥ္က ေလာင္းေၾကးကို တိတိက်က်မမွတ္မိေတာ့။ က်ေနာ့္အထင္ "ႏွစ္လံုး-ငါးမူး႐ႈံး" ျဖစ္မည္ထင္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုစဥ္က မိတ္ေဆြတဦးေျပာသည့္စကားေလးတခြန္းကိုမူ ခုထိ နားထဲစြဲေနေသးသည္။

“ႏွစ္လံုး-ငါးမူး႐ံႈးမကလို႔ သံုးလံုးေက်ာပဲ ေပးရေပးရ၊ အေပၚကထုိင္မယ္ကြာ။ ထိုင္းဆိုတာ ခုမွ ေဘာလံုးမွာ အမည္း ဘယ္ႏွစ္ ကြက္၊ အျဖဴဘယ္ႏွစ္ကြက္ရွိသလဲသိဖို႔ ဂဏန္းေပါင္းစက္တလံုးနဲ႔ တြက္တုန္းခ်က္တုန္းရွိေသးတာ။ ဘရာဇီး ဆိုတာက အမိ၀မ္း ထဲမွာကတည္းက ဘယ္ညာ အေတာ့က်င့္လာတဲ့ေကာင္ေတြ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘရာဇီးဘက္ကပဲ ထိုင္မယ္ကြာ”ဟု ေျပာပါသည္။ (ႏွစ္လံုး-ငါးမူး႐ႈံးဆိုသည္မွာ ေလာင္းေၾကးအေခၚအေ၀ၚတခုျဖစ္ပါသည္။ အကယ္၍ ဘရာဇီးအသင္းက ထုိင္းအသင္းကို ႏွစ္ဂိုး သုညျဖင့္ႏိုင္လွ်င္ေသာ္မွ ဘရာဇီးအသင္းဘက္မွေလာင္းထားသူသည္ သူ၏ ေလာင္းေၾကးေငြ ထက္၀က္႐ံႈးရေပမည္။ ဘရာဇီး အသင္းက သံုးဂိုးျပတ္ႏုိင္ပါမွ ေဘာႏိုင္ေငြႏိုင္ ျပံဳးႏိုင္ေပလိမ့္မည္။)

ထိုင္းအသင္းကို ႏွိမ္ခ်လို၍ ေျပာျခင္းမဟုတ္ဘဲ ဘရာဇီးအသင္းကို ႀကိဳက္လြန္း၍ ေငြမႏုိင္ခင္ စကားအႏိုင္ရေအာင္ လုေျပာထား ႏွင့္သည့္ သူ႔ကိုဆန္႔က်င္၍ မည္သူမွ် ထိုင္းအသင္းဘက္မွ မေလာင္းရဲၾကျခင္းကို မွတ္မိသည္မွလြဲ၍ ဘယ္ႏွစ္ဂိုးျပတ္သြားသည္ကိုမူ အမွတ္မရေတာ့။

(၂)
တုတ္တုတ္မွ် လႈပ္၍မရ၊ နည္းနည္းမွ် လုပ္ခြင့္မရသည့္ ဖက္ဆစ္အုပ္စုလက္ေအာက္၌ တရား၀င္ႏွယ္ လုပ္ခြင့္ရေနသည့္ အရာ (၃)ခု ရွိေနပါသည္။ တခုမွာ “အဂတိလိုက္စားမႈ”၊ ေနာက္တခုမွာ “ေလာင္းကစားမႈ”ျဖစ္၍ အျခားတခုမွာ “မူးယစ္ ေဆး၀ါး သံုးစြဲမႈ” တို႔ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ဌာနဆိုင္ရာတိုင္း လာဘ္စားၾက၍၊ ေပါင္းႏုတ္ေျမႇာက္စား နားလည္သူတိုင္း ေလာင္းကစားၾကသည္ဟု မႏိႈင္းအပ္လင့္ကစား “၀ိုင္းႀကီး ၀ိုင္းႀကီး ဘယ္ေလာက္ႀကီး၊ ေဟာဒီေလာက္ႀကီး”ဟု ဆို၍ ျမန္မာျပည္ေျမပံုႀကီးကို ၀ိုင္းျပရ ေတာ့ မတတ္ ႀကီးသည္ထက္ ႀကီးမားလာေနသည့္ ၀ိသမေလာဘႏြံအိုင္ႀကီးကို ေတြ႔ေနရသည္မွာ ရင္ထဲမခ်ိလွ။

၀န္ထမ္းအေတာ္မ်ားမ်ားကို အဂတိလိုက္စားမႈႏွင့္ စာရိတၱပ်က္ျပားေနေစ၍၊ မိသားစုႀကီးငယ္လိုက္ကို ေလာင္းကစားမႈႏွင့္စိတ္ဓာတ္ ပ်က္ယြင္းေနေစၿပီး၊ လူငယ္အေတာ္မ်ားမ်ားကို မူးယစ္ေဆး၀ါးေလာကထဲ၌ မိႈင္းမိေနေစသည့္ လုပ္ႀကံမႈသည္ ဖက္ဆစ္အုပ္စု၏ သက္ဆိုးရွည္ေရး စီမံခ်က္မ်ားထဲမွ အဓိက လုပ္ငန္းစဥ္တခုပင္ျဖစ္ေပမည္။ လုပ္ခြင့္ကိုင္ခြင့္ရွိသည့္ လူတန္းစားက အဂတိ လိုက္စားမႈကို က်ဴးလြန္၍၊ လုပ္ခြင့္ကိုင္ခြင့္မဲ့သည့္ လူတန္းစားက ေလာင္းကစားမႈကို က်ဴးလြန္ေန ၾကသည္။

ထိုလူတန္းစားႏွစ္ရပ္ေပါင္းက မူးယစ္ေဆး၀ါးအမႈကို ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္ႏွင့္ကို က်ဴးလြန္၍ ေနၾကျပန္ပါေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယင္းလူတန္းစား(၂)ရပ္အား ကုိယ့္သိကၡာကိုယ္ တန္ဖိုးထားလာေအာင္ မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကပါလွ်င္ တိုင္းျပည္အေျပာင္းအလဲျဖစ္ရန္ ေမွ်ာ္မွန္းသည္ထက္ ပို၍ၾကာျမင့္ေပလိမ့္မည္။

ေဘာလံုးပြဲေလာင္း၍မိသြားလွ်င္ လာဘ္ထိုးလိုက္႐ံုပင္။ ႏွစ္လံုးထီထိုး၊ ခ်ဲထီထိုး၍ ဖမ္းမိသြားလွ်င္ လာဘ္ထိုးလိုက္႐ံုပင္။ လြန္ေရာ ကၽြံေရာ အခ်ဳပ္ထဲခဏသြားေနလိုက္႐ံုပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ မနက္စာအတြက္မပူ၊ ညေနစာအတြက္ မေၾကာင့္ၾက။ စိတ္ကူးေကာင္းလွ်င္ အိတ္ႀကီးေဖာင္း၍ စိတ္ကူးမွားလွ်င္ အိတ္ႀကီးျပားသည့္ထံုး ႏွလံုးပိုက္၍ ရရစားစား ေလာင္းၾကစားၾက သည္။ မိမိတို႔ရသည့္ မစို႔မပို႔ေန႔တြက္စာ တက်ပ္တျပားကို မႏွေျမာ၊ ၀မ္းေဟာင္းေလာင္းျဖင့္ေန၍ ေလာင္းကစားပစ္ၾက သည္။ ႏိုင္ငံရပ္ျခား၌ အလုပ္ လုပ္၍ အိမ္ျပန္ပို႔ေနၾကသည့္ မိသားစု၀င္မ်ား၏ ေခၽြးႏွဲစာကို မငဲ့မညႇာ ေလာင္းကစားပစ္ၾက သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ႐ံႈးသြားလွ်င္ ေပါင္ႏွံေခ်းငွား၍ ႏိုင္လွ်င္ ဖဲ့ဆပ္ၾကသည့္ တိုးရင္းေပါင္းသံသရာထဲ၌ လံုးပါးပါးေနၾကသည္။ တစ္လံုး(ေဘာလံုး)၊ ႏွစ္လံုး (ႏွစ္လံုးထီ)၊ သံုးလံုး(ခ်ဲထီ)ျဖင့္ ဘ၀ဆံုးေတာ့မည့္အေရး၊ မ်ဳိးဆက္သုဥ္းေတာ့မည့္အေရးသည္ ေစ့ေစ့ေတြးၾကည့္လွ်င္ တိုင္းျပည္၏ အနာဂတ္ႏွင့္ တိုက္႐ိုက္ဆက္စပ္ေနသျဖင့္ ရင္ေလးဘြယ္ရာပင္။

(၃)
လူအေတာ္မ်ားမ်ားသည္ “အဂတိလိုက္စားမႈ”ႏွင့္ “ေလာင္းကစားမႈ”တို႔အထဲ၌ အာ႐ံုေရာက္ေနသျဖင့္ အျခား အေရးကိစၥ မ်ားကို ေနရာမေပးႏိုင္ေတာ့၊ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ေတာ့။ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံ့အေရးအရာ ကိစၥမ်ားကို ကုိယ့္အေရးမဟုတ္သလို သေဘာထား လာၾကသည္အထိပင္။ တဘက္၌လည္း ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ပတ္သက္ပါက လာဘ္ထိုး႐ံုႏွင့္မရ၊ အခ်ဳပ္ထဲ ေခတၱသြား ေန႐ံုႏွင့္မရ။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးဆိုလွ်င္ “နားမလည္”ဟုဆို၍ ေရွာင္ၾကသည္။ “က်ေနာ္/က်မက ႏိုင္ငံေရး မေဆြးေႏြးခ်င္ ဘူး”ဟု ဆို၍ ခ်ဲတြက္ေနၾကသည္။ ေဘာလံုးပြဲေလာင္းေနၾကသည္။ ႏွစ္လံုးထီ ထိုးေနၾကသည္။ ေဆးေျခာက္႐ွဴေနၾက သည္။ ညကလပ္မ်ား၌ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးေနၾကသည္။

သို႔ေသာ္ က်ေနာ္တို႔လူငယ္မ်ား၊ က်ေနာ္တို႔ျပည္သူမ်ားတြင္လည္း ဘရာဇီးလိုအသင္းမ်ဳိးႏွင့္ တပြဲတလမ္းေလာက္ေတာ့ အကဲစမ္း လိုက္ခ်င္ေသးသပ ဟူသည့္ အိပ္မက္တခု မရွိႏိုင္ဘူးဟု မည္သူအတတ္ေျပာႏိုင္ပါမည္နည္း။ သို႔ေသာ္ ထိုလူငယ္မ်ားကိုအားကစား ကြင္းမ်ား၊ ေလ့က်င့္ေရးစခန္းမ်ားတြင္ မေတြ႔ရ။ နံနက္လင္းအားႀကီးအခ်ိန္က်ကာမွ အိပ္မႈန္စံုမႊားႏွင့္ ေစာင္ၾကမ္း ကိုယ္စီပတ္၍ တီဗြီစေလာင္း႐ံုမ်ားမွ ေလးတိေလးကန္ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ် ထြက္လာၾကသည္ ကိုသာ စိတ္မေကာင္းျခင္းႀကီးစြာ ေတြ႔ျမင္ေနၾကရပါသည္။

စတုတၳမ႑ဳိင္ဟုဆိုရမည့္ သတင္းစာမ်ားက စစ္တပ္ႀကီးစုိးေရးတရားကို တြင္တြင္ေဟာ၍၊ အားကစားဂ်ာနယ္မ်ားက ေလာင္းကစား လမ္းၫႊန္ က်မ္းႀကီးက်မ္းခိုင္မ်ားသဖြယ္ ကိုးရန္ကားရန္ ေဟာကိန္းမ်ား ထုတ္ျပန္ေပးေနၾကသည္မွာ ေရနစ္သူကို ၀ါးကူထိုးေန ၾကသည္လား၊ မနစ္နစ္ေအာင္ ထိုးႏွစ္ေနၾကသည္လား မေျပာတတ္ေတာ့။

ကိုလိုနီေခတ္က တ႐ုတ္ျပည္သည္ "ဘိန္းစစ္ပြဲ"ကို အမ်ဳိးသားေရးလႈပ္ရွားမႈအျဖစ္သတ္မွတ္၍ အေလးထားဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကရ သကဲ့သုိ႔ က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္သည္လည္း "အဂတိလိုက္စားမႈ၊ ေလာင္းကစားမႈႏွင့္ မူးယစ္ေဆး၀ါးႏြံအိုင္ထဲမွ ႐ုန္းထြက္ေရး တိုက္ပြဲ"ကို အမ်ဳိးသားေရးလႈပ္ရွားမႈအျဖစ္သတ္မွတ္၍ အေလးထားဆင္ႏႊဲၾကရေပလိမ့္မည္ထင္သည္။

တိုင္းျပည္တျပည္၏ အေျပာင္းအလဲသည္ ယင္းတိုင္းျပည္ရွိ ႏိုင္ငံ့အေရး စိတ္ပါ၀င္စားသည့္ ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားမ်ား (တနည္း) ကိုယ့္အေရးကိုယ္ အေလးထားသည့္ တိုင္းသူျပည္သားမ်ား မ်ားသည္ထက္မ်ားျပားလာ႐ံုမွ်မက ၎တို႔၏ အေျပာင္းအလဲကို လိုလားသည့္ စိတ္ဆႏၵအေပၚ၌လည္း မူတည္လိမ့္မည္ဟု ထင္မိသည္။

(၄)
အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္တို႔၊ လူထုဦးလွတို႔၊ က်ားဘညိန္းတို႔ေခတ္တုန္းကဆိုလွ်င္ စိတ္ေလေနသည့္ လူငယ္ မ်ား၊ ေတြေ၀ေနသည့္ လူငယ္မ်ား၊ စိတ္ဓာတ္ပ်က္ျပားေနသည့္လူငယ္မ်ားအား အားကစားလႈပ္ရွားမႈမ်ား လုပ္ေစျခင္းျဖင့္ လူငယ့္ အားမာန္ကို ေလ့က်င့္ေမြးျမဴေပးခဲ့ဖူးပါသည္။ ႏိုင္ငံႏွင့္အ၀န္းက်ယ္ျပန္႔၍ အမ်ဳိးသားေရးလႈပ္ရွားမႈအသြင္ ေဆာင္ခဲ့သည့္ ထိုလႈပ္ရွား မႈမ်ားသည္ လူငယ္ထုကိုသာမက ယင္းလူငယ္ထု၏ မိဘေမာင္ဘြားမ်ားႏွင့္ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ားကိုပါ လမ္းမွန္ကို ျပသေပးခဲ့ပါ သည္။ အေျမာ္အျမင္ရွိ၍ လက္ေတြ႔က်သည့္ ေခါင္းေဆာင္မႈေအာက္၌ လိုက္ပါခြင့္ရခဲ့သည့္ ထိုစဥ္ကလူထုသည္ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အရသာမက စိတ္ဓာတ္ေရးရာအရပါ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ခဲ့ၾကရေပသည္။ ထိုေခတ္က ျမန္မာ့ အားကစားသည္လည္း အာရွတလႊား၌ လူ႐ိုေသရွင္႐ိုေသရွိခဲ့ရသည္အထိ အဆင့္အတန္းျမင့္မားခဲ့ရဖူးပါသည္။

က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္ရွိ တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ပုဂၢဳိလ္ႀကီးငယ္မ်ားအေနျဖင့္လည္း (တလြဲဆံပင္ေကာင္းေနသည့္ စစ္အုပ္စု၏ ဟန္ျပ စီမံခ်က္မ်ားကို ေဘးခ်ိတ္ထား၍) ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္တို႔၊ လူထုဦးလွတို႔၊ က်ားဘညိန္းတို႔ကဲ့သို႔ေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေကာင္းမ်ား ထားရွိ၍ လမ္းလြဲေနသည့္ မိသားစုမ်ား၊ ၀န္ထမ္းမ်ားႏွင့္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္လူငယ္ထုႀကီးအား လမ္းမွန္ကို ၫႊန္ျပေပးသင့္သည္၊ ထိုသို႔ ၫႊန္ျပေပးရန္လည္း တာ၀န္ကိုယ္စီရွိၾကသည္ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။

“ဧရာ၀တီသာ ျမန္မာျပည္အလယ္ပိုင္းကို ျဖတ္မစီးဘူးဆိုရင္၊ ဧရာ၀တီသာ တႏွစ္တခါ ေရမလွ်ံဘူးဆိုရင္ အထက္အညာ ေဒသ ဟာ ဆန္ေရစပါး ပါးရွားရွာမယ္” ဟု ေဒါက္တာေမာင္ျဖဴးက ဆိုခဲ့ပါသည္။ အကယ္၍ လူငယ္မ်ားသာ ေလာင္းကစားႏြံႏွင့္ မူးယစ္ေဆး၀ါးႏြံထဲမွ ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္ၾကဘူးဆိုလွ်င္၊ မိသားစုႀကီးငယ္မ်ားသာ ေလာင္းကစားႏြံထဲမွ ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ၾကဘူးဆိုလွ်င္၊ ဌာနဆိုင္ရာ ၀န္ထမ္းႀကီးငယ္မ်ားသာ အဂတိလိုက္စားမႈႏြံထဲမွ ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္ၾကဘူးဆိုလွ်င္ တိုင္းျပည္၏ အနာဂတ္သည္လည္း ………။

ေအာင္ေမာ္ဦး
စက္တင္ဘာ၊ ၂၇၊ ၂၀၀၈။